헬라어 문장 검색 - Ηομερ́ΙλιαδΓρ́02́

(호메로스, 일리아스, Book 2)

ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρεσ ἱπποκορυσταὶ εὗδον παννύχιοι, Δία δ’ οὐκ ἔχε νήδυμοσ ὕπνοσ, ἀλλ’ ὅ γε μερμήριζε κατὰ φρένα ὡσ Ἀχιλῆα τιμήσῃ, ὀλέσῃ δὲ πολέασ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή, πέμψαι ἐπ’ Ἀτρεί̈δῃ Ἀγαμέμνονι οὖλον ὄνειρον· καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· βάσκ’ ἴθι οὖλε ὄνειρε θοὰσ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν· ἐλθὼν ἐσ κλισίην Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο πάντα μάλ’ ἀτρεκέωσ ἀγορευέμεν ὡσ ἐπιτέλλω· θωρῆξαί ἑ κέλευε κάρη κομόωντασ Ἀχαιοὺσ πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ’ ἀμφὶσ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντεσ ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντασ Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδε’ ἐφῆπται. ὣσ φάτο, βῆ δ’ ἄρ’ ὄνειροσ ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσε·

καρπαλίμωσ δ’ ἵκανε θοὰσ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν, βῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ Ἀτρεί̈δην Ἀγαμέμνονα· τὸν δὲ κίχανεν εὕδοντ’ ἐν κλισίῃ, περὶ δ’ ἀμβρόσιοσ κέχυθ’ ὕπνοσ. στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆσ Νηληί̈ῳ υἱῖ ἐοικώσ Νέστορι, τόν ῥα μάλιστα γερόντων τῖ’ Ἀγαμέμνων· τῷ μιν ἐεισάμενοσ προσεφώνεε θεῖοσ ὄνειροσ· εὕδεισ Ἀτρέοσ υἱὲ δαί̈φρονοσ ἱπποδάμοιο· οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα ᾧ λαοί τ’ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε· νῦν δ’ ἐμέθεν ξύνεσ ὦκα· Διὸσ δέ τοι ἄγγελόσ εἰμι, ὃσ σεῦ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδ’ ἐλεαίρει. θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντασ Ἀχαιοὺσ πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοισ πόλιν εὐρυάγυιαν Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ’ ἀμφὶσ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντεσ ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντασ Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδε’ ἐφῆπται ἐκ Διόσ· ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσί, μηδέ σε λήθη αἱρείτω εὖτ’ ἄν σε μελίφρων ὕπνοσ ἀνήῃ. ὣσ ἄρα φωνήσασ ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπ’ αὐτοῦ τὰ φρονέοντ’ ἀνὰ θυμὸν ἅ ῥ’ οὐ τελέεσθαι ἔμελλον·

φῆ γὰρ ὅ γ’ αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ νήπιοσ, οὐδὲ τὰ ᾔδη ἅ ῥα Ζεὺσ μήδετο ἔργα· θήσειν γὰρ ἔτ’ ἔμελλεν ἐπ’ ἄλγεά τε στοναχάσ τε Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι διὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ. ἔγρετο δ’ ἐξ ὕπνου, θείη δέ μιν ἀμφέχυτ’ ὀμφή· ἕζετο δ’ ὀρθωθείσ, μαλακὸν δ’ ἔνδυνε χιτῶνα καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶροσ· ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετο ξίφοσ ἀργυρόηλον· εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεὶ σὺν τῷ ἔβη κατὰ νῆασ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων· ἠὼσ μέν ῥα θεὰ προσεβήσετο μακρὸν Ὄλυμπον Ζηνὶ φόωσ ἐρέουσα καὶ ἄλλοισ ἀθανάτοισιν·

αὐτὰρ ὃ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε κηρύσσειν ἀγορὴν δὲ κάρη κομόωντασ Ἀχαιούσ· οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ’ ἠγείροντο μάλ’ ὦκα· βουλὴν δὲ πρῶτον μεγαθύμων ἷζε γερόντων Νεστορέῃ παρὰ νηὶ̈ Πυλοιγενέοσ βασιλῆοσ·

τοὺσ ὅ γε συγκαλέσασ πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν· κλῦτε φίλοι· θεῖόσ μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειροσ ἀμβροσίην διὰ νύκτα· μάλιστα δὲ Νέστορι δίῳ εἶδόσ τε μέγεθόσ τε φυήν τ’ ἄγχιστα ἐῴκει· στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆσ καί με πρὸσ μῦθον ἐείπεν· εὕδεισ Ἀτρέοσ υἱὲ δαί̈φρονοσ ἱπποδάμοιο· οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα, ᾧ λαοί τ’ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλε· νῦν δ’ ἐμέθεν ξύνεσ ὦκα· Διὸσ δέ τοι ἄγγελόσ εἰμι, ὃσ σεῦ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδ’ ἐλεαίρει· θωρῆξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντασ Ἀχαιοὺσ πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοισ πόλιν εὐρυάγυιαν Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ’ ἀμφὶσ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντεσ ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντασ Ἥρη λισσομένη, Τρώεσσι δὲ κήδε’ ἐφῆπται ἐκ Διόσ· ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσίν· ὣσ ὃ μὲν εἰπὼν ᾤχετ’ ἀποπτάμενοσ, ἐμὲ δὲ γλυκὺσ ὕπνοσ ἀνῆκεν. ἀλλ’ ἄγετ’ αἴ κέν πωσ θωρήξομεν υἱᾶσ Ἀχαιῶν· πρῶτα δ’ ἐγὼν ἔπεσιν πειρήσομαι, ἣ θέμισ ἐστί, καὶ φεύγειν σὺν νηυσὶ πολυκλήϊσι κελεύσω· ὑμεῖσ δ’ ἄλλοθεν ἄλλοσ ἐρητύειν ἐπέεσσιν. ἤτοι ὅ γ’ ὣσ εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο, τοῖσι δ’ ἀνέστη Νέστωρ, ὅσ ῥα Πύλοιο ἄναξ ἦν ἠμαθόεντοσ, ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·

ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ εἰ μέν τισ τὸν ὄνειρον Ἀχαιῶν ἄλλοσ ἔνισπε ψεῦδόσ κεν φαῖμεν καὶ νοσφιζοίμεθα μᾶλλον· νῦν δ’ ἴδεν ὃσ μέγ’ ἄριστοσ Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι· ἀλλ’ ἄγετ’ αἴ κέν πωσ θωρήξομεν υἱᾶσ Ἀχαιῶν. ὣσ ἄρα φωνήσασ βουλῆσ ἐξῆρχε νέεσθαι, οἳ δ’ ἐπανέστησαν πείθοντό τε ποιμένι λαῶν σκηπτοῦχοι βασιλῆεσ·

ἐπεσσεύοντο δὲ λαοί. ἠύ̈τε ἔθνεα εἶσι μελισσάων ἁδινάων πέτρησ ἐκ γλαφυρῆσ αἰεὶ νέον ἐρχομενάων, βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπ’ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν· αἳ μέν τ’ ἔνθα ἅλισ πεποτήαται, αἳ δέ τε ἔνθα· ὣσ τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων ἠϊόνοσ προπάροιθε βαθείησ ἐστιχόωντο ἰλαδὸν εἰσ ἀγορήν· μετὰ δέ σφισιν ὄσσα δεδήει ὀτρύνουσ’ ἰέναι Διὸσ ἄγγελοσ· οἳ δ’ ἀγέροντο. τετρήχει δ’ ἀγορή, ὑπὸ δὲ στεναχίζετο γαῖα λαῶν ἱζόντων, ὅμαδοσ δ’ ἦν· ἐννέα δέ σφεασ κήρυκεσ βοόωντεσ ἐρήτυον, εἴ ποτ’ ἀϋτῆσ σχοίατ’, ἀκούσειαν δὲ διοτρεφέων βασιλήων. σπουδῇ δ’ ἕζετο λαόσ, ἐρήτυθεν δὲ καθ’ ἕδρασ παυσάμενοι κλαγγῆσ· ἀνὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων ἔστη σκῆπτρον ἔχων τὸ μὲν Ἥφαιστοσ κάμε τεύχων. Ἥφαιστοσ μὲν δῶκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι, αὐτὰρ ἄρα Ζεὺσ δῶκε διακτόρῳ ἀργεϊφόντῃ· Ἑρμείασ δὲ ἄναξ δῶκεν Πέλοπι πληξίππῳ, αὐτὰρ ὃ αὖτε Πέλοψ δῶκ’ Ἀτρέϊ ποιμένι λαῶν, Ἀτρεὺσ δὲ θνῄσκων ἔλιπεν πολύαρνι Θυέστῃ, αὐτὰρ ὃ αὖτε Θυέστ’ Ἀγαμέμνονι λεῖπε φορῆναι, πολλῇσιν νήσοισι καὶ Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν. τῷ ὅ γ’ ἐρεισάμενοσ ἔπε’ Ἀργείοισι μετηύδα·

ὦ φίλοι ἡρ́ωεσ Δαναοὶ θεράποντεσ Ἄρηοσ Ζεύσ με μέγα Κρονίδησ ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ, σχέτλιοσ, ὃσ πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν Ἴλιον ἐκπέρσαντ’ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι, νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει δυσκλέα Ἄργοσ ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν. οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι, ὃσ δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα ἠδ’ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτοσ ἐστὶ μέγιστον. αἰσχρὸν γὰρ τόδε γ’ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι μὰψ οὕτω τοιόνδε τοσόνδε τε λαὸν Ἀχαιῶν ἄπρηκτον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι ἀνδράσι παυροτέροισι, τέλοσ δ’ οὔ πώ τι πέφανται· εἴ περ γάρ κ’ ἐθέλοιμεν Ἀχαιοί τε Τρῶέσ τε ὁρ́κια πιστὰ ταμόντεσ ἀριθμηθήμεναι ἄμφω, Τρῶασ μὲν λέξασθαι ἐφέστιοι ὅσσοι ἐάσιν, ἡμεῖσ δ’ ἐσ δεκάδασ διακοσμηθεῖμεν Ἀχαιοί, Τρώων δ’ ἄνδρα ἕκαστοι ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν, πολλαί κεν δεκάδεσ δευοίατο οἰνοχόοιο. τόσσον ἐγώ φημι πλέασ ἔμμεναι υἱᾶσ Ἀχαιῶν Τρώων, οἳ ναίουσι κατὰ πτόλιν· ἀλλ’ ἐπίκουροι πολλέων ἐκ πολίων ἐγχέσπαλοι ἄνδρεσ ἐάσιν, οἵ με μέγα πλάζουσι καὶ οὐκ εἰῶσ’ ἐθέλοντα Ἰλίου ἐκπέρσαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον. ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸσ μεγάλου ἐνιαυτοί, καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε νεῶν καὶ σπάρτα λέλυνται· αἳ δέ που ἡμέτεραί τ’ ἄλοχοι καὶ νήπια τέκνα εἱάτ’ ἐνὶ μεγάροισ ποτιδέγμεναι· ἄμμι δὲ ἔργον αὔτωσ ἀκράαντον οὗ εἵνεκα δεῦρ’ ἱκόμεσθα. ἀλλ’ ἄγεθ’ ὡσ ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντεσ· φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν· οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν. ὣσ φάτο, τοῖσι δὲ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε πᾶσι μετὰ πληθὺν ὅσοι οὐ βουλῆσ ἐπάκουσαν·

κινήθη δ’ ἀγορὴ φὴ κύματα μακρὰ θαλάσσησ πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τ’ Εὖρόσ τε Νότοσ τε ὤρορ’ ἐπαί̈ξασ πατρὸσ Διὸσ ἐκ νεφελάων. ὡσ δ’ ὅτε κινήσῃ Ζέφυροσ βαθὺ λήϊον ἐλθὼν λάβροσ ἐπαιγίζων, ἐπί τ’ ἠμύει ἀσταχύεσσιν, ὣσ τῶν πᾶσ’ ἀγορὴ κινήθη· τοὶ δ’ ἀλαλητῷ νῆασ ἔπ’ ἐσσεύοντο, ποδῶν δ’ ὑπένερθε κονίη ἵστατ’ ἀειρομένη· τοὶ δ’ ἀλλήλοισι κέλευον ἅπτεσθαι νηῶν ἠδ’ ἑλκέμεν εἰσ ἅλα δῖαν, οὐρούσ τ’ ἐξεκάθαιρον· ἀϋτὴ δ’ οὐρανὸν ἷκεν οἴκαδε ἱεμένων· ὑπὸ δ’ ᾕρεον ἑρ́ματα νηῶν. ἔνθά κεν Ἀργείοισιν ὑπέρμορα νόστοσ ἐτύχθη εἰ μὴ Ἀθηναίην Ἥρη πρὸσ μῦθον ἐείπεν·

ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸσ τέκοσ Ἀτρυτώνη, οὕτω δὴ οἶκον δὲ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν Ἀργεῖοι φεύξονται ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ, κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιεν Ἀργείην Ἑλένην, ἧσ εἵνεκα πολλοὶ Ἀχαιῶν ἐν Τροίῃ ἀπόλοντο φίλησ ἀπὸ πατρίδοσ αἰήσ· ἀλλ’ ἴθι νῦν κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων· σοῖσ ἀγανοῖσ ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον, μηδὲ ἐά νῆασ ἅλα δ’ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσασ. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη, βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀί̈ξασα·

καρπαλίμωσ δ’ ἵκανε θοὰσ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν. εὑρ͂εν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον ἑσταότ’· οὐδ’ ὅ γε νηὸσ ἐϋσσέλμοιο μελαίνησ ἅπτετ’, ἐπεί μιν ἄχοσ κραδίην καὶ θυμὸν ἵκανεν· ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπισ Ἀθήνη· διογενὲσ Λαερτιάδη πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, οὕτω δὴ οἶκον δὲ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν φεύξεσθ’ ἐν νήεσσι πολυκλήϊσι πεσόντεσ, κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιτε Ἀργείην Ἑλένην, ἧσ εἵνεκα πολλοὶ Ἀχαιῶν ἐν Τροίῃ ἀπόλοντο φίλησ ἀπὸ πατρίδοσ αἰήσ; ἀλλ’ ἴθι νῦν κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν, μηδ’ ἔτ’ ἐρώει, σοῖσ δ’ ἀγανοῖσ ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον, μηδὲ ἐά νῆασ ἅλα δ’ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσασ. ὣσ φάθ’, ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶσ ὄπα φωνησάσησ, βῆ δὲ θέειν, ἀπὸ δὲ χλαῖναν βάλε·

τὴν δὲ κόμισσε κῆρυξ Εὐρυβάτησ Ἰθακήσιοσ ὅσ οἱ ὀπήδει· αὐτὸσ δ’ Ἀτρεί̈δεω Ἀγαμέμνονοσ ἀντίοσ ἐλθὼν δέξατό οἱ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεί· σὺν τῷ ἔβη κατὰ νῆασ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. ὅν τινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη τὸν δ’ ἀγανοῖσ ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάσ·

δαιμόνι’ οὔ σε ἐοίκε κακὸν ὣσ δειδίσσεσθαι, ἀλλ’ αὐτόσ τε κάθησο καὶ ἄλλουσ ἵδρυε λαούσ· οὐ γάρ πω σάφα οἶσθ’ οἱο͂σ νόοσ Ἀτρεί̈ωνοσ· νῦν μὲν πειρᾶται, τάχα δ’ ἴψεται υἱᾶσ Ἀχαιῶν. ἐν βουλῇ δ’ οὐ πάντεσ ἀκούσαμεν οἱο͂ν ἐείπε. μή τι χολωσάμενοσ ῥέξῃ κακὸν υἱᾶσ Ἀχαιῶν· θυμὸσ δὲ μέγασ ἐστὶ διοτρεφέων βασιλήων, τιμὴ δ’ ἐκ Διόσ ἐστι, φιλεῖ δέ ἑ μητίετα Ζεύσ. ὃν δ’ αὖ δήμου τ’ ἄνδρα ἴδοι βοόωντά τ’ ἐφεύροι, τὸν σκήπτρῳ ἐλάσασκεν ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ·

δαιμόνι’ ἀτρέμασ ἧσο καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε, οἳ σέο φέρτεροί εἰσι, σὺ δ’ ἀπτόλεμοσ καὶ ἄναλκισ οὔτέ ποτ’ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιοσ οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ· οὐ μέν πωσ πάντεσ βασιλεύσομεν ἐνθάδ’ Ἀχαιοί· οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη· εἷσ κοίρανοσ ἔστω, εἷσ βασιλεύσ, ᾧ δῶκε Κρόνου πάϊσ ἀγκυλομήτεω σκῆπτρόν τ’ ἠδὲ θέμιστασ, ἵνά σφισι βουλεύῃσι. ὣσ ὅ γε κοιρανέων δίεπε στρατόν·

οἳ δ’ ἀγορὴν δὲ αὖτισ ἐπεσσεύοντο νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων ἠχῇ, ὡσ ὅτε κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ αἰγιαλῷ μεγάλῳ βρέμεται, σμαραγεῖ δέ τε πόντοσ. ἄλλοι μέν ῥ’ ἕζοντο, ἐρήτυθεν δὲ καθ’ ἕδρασ·

τῷ δ’ ἄρ’ Ἀχαιοὶ ἐκπάγλωσ κοτέοντο νεμέσσηθέν τ’ ἐνὶ θυμῷ. Θερσίτησ δ’ ἔτι μοῦνοσ ἀμετροεπὴσ ἐκολῴα, ὃσ ἔπεα φρεσὶν ᾗσιν ἄκοσμά τε πολλά τε ᾔδη μάψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον, ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν, ἀλλ’ ὅ τι οἱ εἴσαιτο γελοίϊον Ἀργείοισιν ἔμμεναι· αἴσχιστοσ δὲ ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε· φολκὸσ ἐήν, χωλὸσ δ’ ἕτερον πόδα· τὼ δέ οἱ ὤμω κυρτὼ ἐπὶ στῆθοσ συνοχωκότε· αὐτὰρ ὕπερθε φοξὸσ ἐήν κεφαλήν, ψεδνὴ δ’ ἐπενήνοθε λάχνη. ἔχθιστοσ δ’ Ἀχιλῆϊ μάλιστ’ ἦν ἠδ’ Ὀδυσῆϊ· τὼ γὰρ νεικείεσκε· τότ’ αὖτ’ Ἀγαμέμνονι δίῳ ὀξέα κεκλήγων λέγ’ ὀνείδεα· αὐτὰρ ὃ μακρὰ βοῶν Ἀγαμέμνονα νείκεε μύθῳ·

ἦ γὰρ ἂν Ἀτρεί̈δη νῦν ὕστατα λωβήσαιο· Ἀτρεί̈δη τέο δ’ αὖτ’ ἐπιμέμφεαι ἠδὲ χατίζεισ; πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκεσ εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃσ ἐξαίρετοι, ἅσ τοι Ἀχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν εὖτ’ ἂν πτολίεθρον ἕλωμεν. ἦ ἔτι καὶ χρυσοῦ ἐπιδεύεαι, ὅν κέ τισ οἴσει Τρώων ἱπποδάμων ἐξ Ἰλίου υἱο͂σ ἄποινα, ὅν κεν ἐγὼ δήσασ ἀγάγω ἢ ἄλλοσ Ἀχαιῶν, ἠὲ γυναῖκα νέην, ἵνα μίσγεαι ἐν φιλότητι, ἥν τ’ αὐτὸσ ἀπονόσφι κατίσχεαι; οὐ μὲν ἐοίκεν ἀρχὸν ἐόντα κακῶν ἐπιβασκέμεν υἱᾶσ Ἀχαιῶν. ὦ πέπονεσ κάκ’ ἐλέγχε’ Ἀχαιί̈δεσ οὐκέτ’ Ἀχαιοὶ οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα, τόνδε δ’ ἐῶμεν αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ γέρα πεσσέμεν, ὄφρα ἴδηται ἤ ῥά τί οἱ χἠμεῖσ προσαμύνομεν ἠε͂ καὶ οὐκί· ὃσ καὶ νῦν Ἀχιλῆα ἑό μέγ’ ἀμείνονα φῶτα ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρασ αὐτὸσ ἀπούρασ. ἀλλὰ μάλ’ οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλοσ φρεσίν, ἀλλὰ μεθήμων· ὣσ φάτο νεικείων Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν, Θερσίτησ·

εἴ κ’ ἔτι σ’ ἀφραίνοντα κιχήσομαι ὥσ νύ περ ὧδε, μηκέτ’ ἔπειτ’ Ὀδυσῆϊ κάρη ὤμοισιν ἐπείη, μηδ’ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένοσ εἰήν, εἰ μὴ ἐγώ σε λαβὼν ἀπὸ μὲν φίλα εἵματα δύσω, χλαῖνάν τ’ ἠδὲ χιτῶνα, τά τ’ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει, αὐτὸν δὲ κλαίοντα θοὰσ ἐπὶ νῆασ ἀφήσω πεπλήγων ἀγορῆθεν ἀεικέσσι πληγῇσιν. τῷ δ’ ὦκα παρίστατο δῖοσ Ὀδυσσεύσ, καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ· Θερσῖτ’ ἀκριτόμυθε, λιγύσ περ ἐὼν ἀγορητήσ, ἴσχεο, μηδ’ ἔθελ’ οἰο͂σ ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν· οὐ γὰρ ἐγὼ σέο φημὶ χερειότερον βροτὸν ἄλλον ἔμμεναι, ὅσσοι ἅμ’ Ἀτρεί̈δῃσ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον. τὼ οὐκ ἂν βασιλῆασ ἀνὰ στόμ’ ἔχων ἀγορεύοισ, καί σφιν ὀνείδεά τε προφέροισ, νόστόν τε φυλάσσοισ. οὐδέ τί πω σάφα ἴδμεν ὅπωσ ἔσται τάδε ἔργα, ἢ εὖ ἠε͂ κακῶσ νοστήσομεν υἱε͂σ Ἀχαιῶν. τὼ νῦν Ἀτρεί̈δῃ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν ἧσαι ὀνειδίζων, ὅτι οἱ μάλα πολλὰ διδοῦσιν ἡρ́ωεσ Δαναοί· σὺ δὲ κερτομέων ἀγορεύεισ. ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται· ὣσ ἄρ’ ἔφη, σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω πλῆξεν·

ὃ δ’ ἰδνώθη, θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ· σμῶδιξ δ’ αἱματόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη σκήπτρου ὕπο χρυσέου· ὃ δ’ ἄρ’ ἕζετο τάρβησέν τε, ἀλγήσασ δ’ ἀχρεῖον ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ. οἳ δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἐπ’ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν· ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν ἐσ πλησίον ἄλλον· ὢ πόποι ἦ δὴ μυρί’ Ὀδυσσεὺσ ἐσθλὰ ἐόργε βουλάσ τ’ ἐξάρχων ἀγαθὰσ πόλεμόν τε κορύσσων· νῦν δὲ τόδε μέγ’ ἄριστον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν, ὃσ τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔσχ’ ἀγοράων. οὔ θήν μιν πάλιν αὖτισ ἀνήσει θυμὸσ ἀγήνωρ νεικείειν βασιλῆασ ὀνειδείοισ ἐπέεσσιν. ὣσ φάσαν ἣ πληθύσ·

ἀνὰ δ’ ὃ πτολίπορθοσ Ὀδυσσεὺσ ἔστη σκῆπτρον ἔχων· παρὰ δὲ γλαυκῶπισ Ἀθήνη εἰδομένη κήρυκι σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει, ὡσ ἅμα θ’ οἳ πρῶτοί τε καὶ ὕστατοι υἱε͂σ Ἀχαιῶν μῦθον ἀκούσειαν καὶ ἐπιφρασσαίατο βουλήν· ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· Ἀτρεί̈δη νῦν δή σε ἄναξ ἐθέλουσιν Ἀχαιοὶ πᾶσιν ἐλέγχιστον θέμεναι μερόπεσσι βροτοῖσιν, οὐδέ τοι ἐκτελέουσιν ὑπόσχεσιν ἥν περ ὑπέσταν ἐνθάδ’ ἔτι στείχοντεσ ἀπ’ Ἄργεοσ ἱπποβότοιο Ἴλιον ἐκπέρσαντ’ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι. ὥσ τε γὰρ ἢ παῖδεσ νεαροὶ χῆραί τε γυναῖκεσ ἀλλήλοισιν ὀδύρονται οἶκον δὲ νέεσθαι. ἦ μὴν καὶ πόνοσ ἐστὶν ἀνιηθέντα νέεσθαι· καὶ γάρ τίσ θ’ ἕνα μῆνα μένων ἀπὸ ἧσ ἀλόχοιο ἀσχαλάᾳ σὺν νηὶ̈ πολυζύγῳ, ὅν περ ἀέλλαι χειμέριαι εἰλέωσιν ὀρινομένη τε θάλασσα· ἡμῖν δ’ εἴνατόσ ἐστι περιτροπέων ἐνιαυτὸσ ἐνθάδε μιμνόντεσσι· τὼ οὐ νεμεσίζομ’ Ἀχαιοὺσ ἀσχαλάαν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν· ἀλλὰ καὶ ἔμπησ αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσθαι. τλῆτε φίλοι, καὶ μείνατ’ ἐπὶ χρόνον ὄφρα δαῶμεν ἢ ἐτεὸν Κάλχασ μαντεύεται ἠε͂ καὶ οὐκί. εὖ γὰρ δὴ τόδε ἴδμεν ἐνὶ φρεσίν, ἐστὲ δὲ πάντεσ μάρτυροι, οὓσ μὴ κῆρεσ ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι·

χθιζά τε καὶ πρωί̈ζ’ ὅτ’ ἐσ Αὐλίδα νῆεσ Ἀχαιῶν ἠγερέθοντο κακὰ Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ φέρουσαι, ἡμεῖσ δ’ ἀμφὶ περὶ κρήνην ἱεροὺσ κατὰ βωμοὺσ ἑρ́δομεν ἀθανάτοισι τεληέσσασ ἑκατόμβασ καλῇ ὑπὸ πλατανίστῳ ὅθεν ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ· ἔνθ’ ἐφάνη μέγα σῆμα· δράκων ἐπὶ νῶτα δαφοινὸσ σμερδαλέοσ, τόν ῥ’ αὐτὸσ Ὀλύμπιοσ ἧκε φόωσ δέ, βωμοῦ ὑπαί̈ξασ πρόσ ῥα πλατάνιστον ὄρουσεν. ἔνθα δ’ ἔσαν στρουθοῖο νεοσσοί, νήπια τέκνα, ὄζῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ πετάλοισ ὑποπεπτηῶτεσ ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν ἣ τέκε τέκνα· ἔνθ’ ὅ γε τοὺσ ἐλεεινὰ κατήσθιε τετριγῶτασ· μήτηρ δ’ ἀμφεποτᾶτο ὀδυρομένη φίλα τέκνα· τὴν δ’ ἐλελιξάμενοσ πτέρυγοσ λάβεν ἀμφιαχυῖαν. αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν, τὸν μὲν ἀρίζηλον θῆκεν θεὸσ ὅσ περ ἔφηνε· λᾶαν γάρ μιν ἔθηκε Κρόνου πάϊσ ἀγκυλομήτεω· ἡμεῖσ δ’ ἑσταότεσ θαυμάζομεν οἱο͂ν ἐτύχθη. ὡσ οὖν δεινὰ πέλωρα θεῶν εἰσῆλθ’ ἑκατόμβασ, Κάλχασ δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα θεοπροπέων ἀγόρευε· τίπτ’ ἄνεῳ ἐγένεσθε κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοί; ἡμῖν μὲν τόδ’ ἔφηνε τέρασ μέγα μητίετα Ζεὺσ ὄψιμον ὀψιτέλεστον, ὁού κλέοσ οὔ ποτ’ ὀλεῖται. ὡσ οὗτοσ κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτὴν ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ ἐνάτη ἦν ἣ τέκε τέκνα, ὣσ ἡμεῖσ τοσσαῦτ’ ἔτεα πτολεμίξομεν αὖθι, τῷ δεκάτῳ δὲ πόλιν αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν. κεῖνοσ τὼσ ἀγόρευε· τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. ἀλλ’ ἄγε μίμνετε πάντεσ ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ αὐτοῦ εἰσ ὅ κεν ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἕλωμεν. ὣσ ἔφατ’, Ἀργεῖοι δὲ μέγ’ ἰάχον, ἀμφὶ δὲ νῆεσ σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ’ Ἀχαιῶν, μῦθον ἐπαινήσαντεσ Ὀδυσσῆοσ θείοιο·

τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ·

ὦ πόποι ἦ δὴ παισὶν ἐοικότεσ ἀγοράασθε νηπιάχοισ οἷσ οὔ τι μέλει πολεμήϊα ἔργα. πῇ δὴ συνθεσίαι τε καὶ ὁρ́κια βήσεται ἥμιν; ἐν πυρὶ δὴ βουλαί τε γενοίατο μήδεά τ’ ἀνδρῶν σπονδαί τ’ ἄκρητοι καὶ δεξιαί, ᾗσ ἐπέπιθμεν· αὔτωσ γὰρ ἐπέεσσ’ ἐριδαίνομεν, οὐδέ τι μῆχοσ εὑρέμεναι δυνάμεσθα, πολὺν χρόνον ἐνθάδ’ ἐόντεσ. Ἀτρεί̈δη σὺ δ’ ἔθ’ ὡσ πρὶν ἔχων ἀστεμφέα βουλὴν ἄρχευ’ Ἀργείοισι κατὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ, τούσδε δ’ ἐά φθινύθειν ἕνα καὶ δύο, τοί κεν Ἀχαιῶν νόσφιν βουλεύωσ’· ἄνυσισ δ’ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν· πρὶν Ἄργοσ δ’ ἰέναι πρὶν καὶ Διὸσ αἰγιόχοιο γνώμεναι εἴ τε ψεῦδοσ ὑπόσχεσισ εἴ τε καὶ οὐκί. φημὶ γὰρ οὖν κατανεῦσαι ὑπερμενέα Κρονίωνα ἤματι τῷ ὅτε νηυσὶν ἐν ὠκυπόροισιν ἔβαινον Ἀργεῖοι Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντεσ ἀστράπτων ἐπιδέξι’ ἐναίσιμα σήματα φαίνων. τὼ μή τισ πρὶν ἐπειγέσθω οἶκον δὲ νέεσθαι πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι, τίσασθαι δ’ Ἑλένησ ὁρμήματά τε στοναχάσ τε. εἰ δέ τισ ἐκπάγλωσ ἐθέλει οἶκον δὲ νέεσθαι ἁπτέσθω ἧσ νηὸσ ἐϋσσέλμοιο μελαίνησ, ὄφρα πρόσθ’ ἄλλων θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ. ἀλλὰ ἄναξ αὐτόσ τ’ εὖ μήδεο πείθεό τ’ ἄλλῳ· οὔ τοι ἀπόβλητον ἔποσ ἔσσεται ὅττί κεν εἴπω· κρῖν’ ἄνδρασ κατὰ φῦλα κατὰ φρήτρασ Ἀγάμεμνον, ὡσ φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, φῦλα δὲ φύλοισ. εἰ δέ κεν ὣσ ἑρ́ξῃσ καί τοι πείθωνται Ἀχαιοί, γνώσῃ ἔπειθ’ ὅσ θ’ ἡγεμόνων κακὸσ ὅσ τέ νυ λαῶν ἠδ’ ὅσ κ’ ἐσθλὸσ ἐῄσι· κατὰ σφέασ γὰρ μαχέονται. γνώσεαι δ’ εἰ καὶ θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεισ, ἦ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·

ἦ μὰν αὖτ’ ἀγορῇ νικᾷσ γέρον υἱᾶσ Ἀχαιῶν. αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονεσ εἰε͂ν Ἀχαιῶν· τώ κε τάχ’ ἠμύσειε πόλισ Πριάμοιο ἄνακτοσ χερσὶν ὑφ’ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε. ἀλλά μοι αἰγίοχοσ Κρονίδησ Ζεὺσ ἄλγε’ ἔδωκεν, ὅσ με μετ’ ἀπρήκτουσ ἔριδασ καὶ νείκεα βάλλει. καὶ γὰρ ἐγὼν Ἀχιλεύσ τε μαχεσσάμεθ’ εἵνεκα κούρησ ἀντιβίοισ ἐπέεσσιν, ἐγὼ δ’ ἦρχον χαλεπαίνων· εἰ δέ ποτ’ ἔσ γε μίαν βουλεύσομεν, οὐκέτ’ ἔπειτα Τρωσὶν ἀνάβλησισ κακοῦ ἔσσεται οὐδ’ ἠβαιόν. νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα. εὖ μέν τισ δόρυ θηξάσθω, εὖ δ’ ἀσπίδα θέσθω, εὖ δέ τισ ἵπποισιν δεῖπνον δότω ὠκυπόδεσσιν, εὖ δέ τισ ἁρ́ματοσ ἀμφὶσ ἰδὼν πολέμοιο μεδέσθω, ὥσ κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεθ’ Ἄρηϊ. οὐ γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται οὐδ’ ἠβαιὸν εἰ μὴ νὺξ ἐλθοῦσα διακρινέει μένοσ ἀνδρῶν. ἱδρώσει μέν τευ τελαμὼν ἀμφὶ στήθεσφιν ἀσπίδοσ ἀμφιβρότησ, περὶ δ’ ἔγχεϊ χεῖρα καμεῖται· ἱδρώσει δέ τευ ἵπποσ ἐύ̈ξοον ἁρ́μα τιταίνων. ὃν δέ κ’ ἐγὼν ἀπάνευθε μάχησ ἐθέλοντα νοήσω μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν, οὔ οἱ ἔπειτα ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνασ ἠδ’ οἰωνούσ. ὣσ ἔφατ’, Ἀργεῖοι δὲ μέγ’ ἰάχον ὡσ ὅτε κῦμα ἀκτῇ ἐφ’ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσῃ Νότοσ ἐλθών, προβλῆτι σκοπέλῳ·

τὸν δ’ οὔ ποτε κύματα λείπει παντοίων ἀνέμων, ὅτ’ ἂν ἔνθ’ ἢ ἔνθα γένωνται. ἀνστάντεσ δ’ ὀρέοντο κεδασθέντεσ κατὰ νῆασ, κάπνισσάν τε κατὰ κλισίασ, καὶ δεῖπνον ἕλοντο. ἄλλοσ δ’ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων εὐχόμενοσ θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον Ἄρηοσ. αὐτὰρ ὃ βοῦν ἱέρευσε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων πίονα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι, κίκλησκεν δὲ γέροντασ ἀριστῆασ Παναχαιῶν, Νέστορα μὲν πρώτιστα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα, αὐτὰρ ἔπειτ’ Αἰάντε δύω καὶ Τυδέοσ υἱόν, ἕκτον δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον. αὐτόματοσ δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ· ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡσ ἐπονεῖτο. βοῦν δὲ περιστήσαντο καὶ οὐλοχύτασ ἀνέλοντο· τοῖσιν δ’ εὐχόμενοσ μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων· Ζεῦ κύδιστε μέγιστε κελαινεφὲσ αἰθέρι ναίων μὴ πρὶν ἐπ’ ἠέλιον δῦναι καὶ ἐπὶ κνέφασ ἐλθεῖν πρίν με κατὰ πρηνὲσ βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον αἰθαλόεν, πρῆσαι δὲ πυρὸσ δηί̈οιο θύρετρα, Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαί̈ξαι χαλκῷ ῥωγαλέον· πολέεσ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι πρηνέεσ ἐν κονίῃσιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἄρα πώ οἱ ἐπεκραίαινε Κρονίων, ἀλλ’ ὅ γε δέκτο μὲν ἱρά, πόνον δ’ ἀμέγαρτον ὄφελλεν.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτασ προβάλοντο, αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν, μηρούσ τ’ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν δίπτυχα ποιήσαντεσ, ἐπ’ αὐτῶν δ’ ὠμοθέτησαν. καὶ τὰ μὲν ἂρ σχίζῃσιν ἀφύλλοισιν κατέκαιον, σπλάγχνα δ’ ἄρ’ ἀμπείραντεσ ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο. αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο, μίστυλλόν τ’ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ’ ὀβελοῖσιν ἔπειραν, ὤπτησάν τε περιφραδέωσ, ἐρύσαντό τε πάντα. αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸσ ἐδεύετο δαιτὸσ ἐί̈σησ. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, τοῖσ ἄρα μύθων ἦρχε Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ· Ἀτρεί̈δη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον, μηκέτι νῦν δήθ’ αὖθι λεγώμεθα, μηδ’ ἔτι δηρὸν ἀμβαλλώμεθα ἔργον ὃ δὴ θεὸσ ἐγγυαλίζει. ἀλλ’ ἄγε κήρυκεσ μὲν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων λαὸν κηρύσσοντεσ ἀγειρόντων κατὰ νῆασ, ἡμεῖσ δ’ ἀθρόοι ὧδε κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν ἰόμεν ὄφρα κε θᾶσσον ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.

αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε κηρύσσειν πόλεμον δὲ κάρη κομόωντασ Ἀχαιούσ· οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ’ ἠγείροντο μάλ’ ὦκα. οἳ δ’ ἀμφ’ Ἀτρεί̈ωνα διοτρεφέεσ βασιλῆεσ θῦνον κρίνοντεσ, μετὰ δὲ γλαυκῶπισ Ἀθήνη αἰγίδ’ ἔχουσ’ ἐρίτιμον ἀγήρων ἀθανάτην τε, τῆσ ἑκατὸν θύσανοι παγχρύσεοι ἠερέθονται, πάντεσ ἐϋπλεκέεσ, ἑκατόμβοιοσ δὲ ἕκαστοσ· σὺν τῇ παιφάσσουσα διέσσυτο λαὸν Ἀχαιῶν ὀτρύνουσ’ ἰέναι· ἐν δὲ σθένοσ ὦρσεν ἑκάστῳ καρδίῃ ἄλληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. τοῖσι δ’ ἄφαρ πόλεμοσ γλυκίων γένετ’ ἠὲ νέεσθαι ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν. ἠύ̈τε πῦρ ἀί̈δηλον ἐπιφλέγει ἄσπετον ὕλην οὔρεοσ ἐν κορυφῇσ, ἕκαθεν δέ τε φαίνεται αὐγή, ὣσ τῶν ἐρχομένων ἀπὸ χαλκοῦ θεσπεσίοιο αἴγλη παμφανόωσα δι’ αἰθέροσ οὐρανὸν ἷκε.

τῶν δ’ ὥσ τ’ ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολλὰ χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται ἀγαλλόμενα πτερύγεσσι κλαγγηδὸν προκαθιζόντων, σμαραγεῖ δέ τε λειμών, ὣσ τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων ἐσ πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον·

αὐτὰρ ὑπὸ χθὼν σμερδαλέον κονάβιζε ποδῶν αὐτῶν τε καὶ ἵππων. ἔσταν δ’ ἐν λειμῶνι Σκαμανδρίῳ ἀνθεμόεντι μυρίοι, ὅσσά τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὡρ́ῃ. ἠύ̈τε μυιάων ἁδινάων ἔθνεα πολλὰ αἵ τε κατὰ σταθμὸν ποιμνήϊον ἠλάσκουσιν ὡρ́ῃ ἐν εἰαρινῇ ὅτε τε γλάγοσ ἄγγεα δεύει, τόσσοι ἐπὶ Τρώεσσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ ἐν πεδίῳ ἵσταντο διαρραῖσαι μεμαῶτεσ.

τοὺσ δ’ ὥσ τ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρεσ ῥεῖα διακρίνωσιν ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν, ὣσ τοὺσ ἡγεμόνεσ διεκόσμεον ἔνθα καὶ ἔνθα ὑσμίνην δ’ ἰέναι, μετὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων ὄμματα καὶ κεφαλὴν ἴκελοσ Διὶ τερπικεραύνῳ, Ἄρεϊ δὲ ζώνην, στέρνον δὲ Ποσειδάωνι.

ἠύ̈τε βοῦσ ἀγέληφι μέγ’ ἔξοχοσ ἔπλετο πάντων ταῦροσ· ὃ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένῃσι· τοῖον ἄρ’ Ἀτρεί̈δην θῆκε Ζεὺσ ἤματι κείνῳ ἐκπρεπέ’ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν. ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι·

ὑμεῖσ γὰρ θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστέ τε πάντα, ἡμεῖσ δὲ κλέοσ οἰο͂ν ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν· οἵ τινεσ ἡγεμόνεσ Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἦσαν· πληθὺν δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, οὐδ’ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματ’ εἰε͂ν, φωνὴ δ’ ἄρρηκτοσ, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη, εἰ μὴ Ὀλυμπιάδεσ Μοῦσαι Διὸσ αἰγιόχοιο θυγατέρεσ μνησαίαθ’ ὅσοι ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον· ἀρχοὺσ αὖ νηῶν ἐρέω νῆάσ τε προπάσασ. Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεωσ καὶ Λήϊτοσ ἦρχον Ἀρκεσίλαόσ τε Προθοήνωρ τε Κλονίοσ τε, οἵ θ’ Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα πετρήεσσαν Σχοῖνόν τε Σκῶλόν τε πολύκνημόν τ’ Ἐτεωνόν, Θέσπειαν Γραῖάν τε καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν, οἵ τ’ ἀμφ’ Ἅρμ’ ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον καὶ Ἐρυθράσ, οἵ τ’ Ἐλεῶν’ εἶχον ἠδ’ Ὕλην καὶ Πετεῶνα, Ὠκαλέην Μεδεῶνά τ’ ἐϋκτίμενον πτολίεθρον, Κώπασ Εὔτρησίν τε πολυτρήρωνά τε Θίσβην, οἵ τε Κορώνειαν καὶ ποιήενθ’ Ἁλίαρτον, οἵ τε Πλάταιαν ἔχον ἠδ’ οἳ Γλισᾶντ’ ἐνέμοντο, οἵ θ’ Ὑποθήβασ εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον, Ὀγχηστόν θ’ ἱερὸν Ποσιδήϊον ἀγλαὸν ἄλσοσ, οἵ τε πολυστάφυλον Ἄρνην ἔχον, οἵ τε Μίδειαν Νῖσάν τε ζαθέην Ἀνθηδόνα τ’ ἐσχατόωσαν·

τῶν μὲν πεντήκοντα νέεσ κίον, ἐν δὲ ἑκάστῃ κοῦροι Βοιωτῶν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι βαῖνον. οἳ δ’ Ἀσπληδόνα ναῖον ἰδ’ Ὀρχομενὸν Μινύειον, τῶν ἦρχ’ Ἀσκάλαφοσ καὶ Ιἄλμενοσ υἱε͂σ Ἄρηοσ οὓσ τέκεν Ἀστυόχη δόμῳ Ἄκτοροσ Ἀζεί̈δαο, παρθένοσ αἰδοίη ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα Ἄρηϊ κρατερῷ·

ὃ δέ οἱ παρελέξατο λάθρῃ· τοῖσ δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέεσ ἐστιχόωντο. αὐτὰρ Φωκήων Σχεδίοσ καὶ Ἐπίστροφοσ ἦρχον υἱε͂σ Ἰφίτου μεγαθύμου Ναυβολίδαο, οἳ Κυπάρισσον ἔχον Πυθῶνά τε πετρήεσσαν Κρῖσάν τε ζαθέην καὶ Δαυλίδα καὶ Πανοπῆα, οἵ τ’ Ἀνεμώρειαν καὶ Υἅμπολιν ἀμφενέμοντο, οἵ τ’ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον, οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇσ ἔπι Κηφισοῖο·

τοῖσ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οἳ μὲν Φωκήων στίχασ ἵστασαν ἀμφιέποντεσ, Βοιωτῶν δ’ ἔμπλην ἐπ’ ἀριστερὰ θωρήσσοντο. Λοκρῶν δ’ ἡγεμόνευεν Οἰ̈λῆοσ ταχὺσ Αἰάσ μείων, οὔ τι τόσοσ γε ὅσοσ Τελαμώνιοσ Αἰάσ ἀλλὰ πολὺ μείων·

ὀλίγοσ μὲν ἐήν λινοθώρηξ, ἐγχείῃ δ’ ἐκέκαστο Πανέλληνασ καὶ Ἀχαιούσ· οἳ Κῦνόν τ’ ἐνέμοντ’ Ὀπόεντά τε Καλλίαρόν τε Βῆσσάν τε Σκάρφην τε καὶ Αὐγειὰσ ἐρατεινὰσ Τάρφην τε Θρόνιον τε Βοαγρίου ἀμφὶ ῥέεθρα· τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο Λοκρῶν, οἳ ναίουσι πέρην ἱερῆσ Εὐβοίησ. οἳ δ’ Εὔβοιαν ἔχον μένεα πνείοντεσ Ἄβαντεσ Χαλκίδα τ’ Εἰρέτριάν τε πολυστάφυλόν θ’ Ἱστίαιαν Κήρινθόν τ’ ἔφαλον Δίου τ’ αἰπὺ πτολίεθρον, οἵ τε Κάρυστον ἔχον ἠδ’ οἳ Στύρα ναιετάασκον, τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευ’ Ἐλεφήνωρ ὄζοσ Ἄρηοσ Χαλκωδοντιάδησ μεγαθύμων ἀρχὸσ Ἀβάντων.

τῷ δ’ ἅμ’ Ἄβαντεσ ἕποντο θοοὶ ὄπιθεν κομόωντεσ αἰχμηταὶ μεμαῶτεσ ὀρεκτῇσιν μελίῃσι θώρηκασ ῥήξειν δηί̈ων ἀμφὶ στήθεσσι· τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οἳ δ’ ἄρ’ Ἀθήνασ εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον δῆμον Ἐρεχθῆοσ μεγαλήτοροσ, ὅν ποτ’ Ἀθήνη θρέψε Διὸσ θυγάτηρ, τέκε δὲ ζείδωροσ ἄρουρα, κὰδ δ’ ἐν Ἀθήνῃσ εἷσεν ἑῷ ἐν πίονι νηῷ·

ἔνθα δέ μιν ταύροισι καὶ ἀρνειοῖσ ἱλάονται κοῦροι Ἀθηναίων περιτελλομένων ἐνιαυτῶν· τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευ’ υἱὸσ Πετεῶο Μενεσθεύσ. τῷ δ’ οὔ πώ τισ ὁμοῖοσ ἐπιχθόνιοσ γένετ’ ἀνὴρ κοσμῆσαι ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἀσπιδιώτασ· Νέστωρ οἰο͂σ ἔριζεν· ὃ γὰρ προγενέστεροσ ἠε͂ν· τῷ δ’ ἅμα πεντήκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. Αἰάσ δ’ ἐκ Σαλαμῖνοσ ἄγεν δυοκαίδεκα νῆασ, στῆσε δ’ ἄγων ἵν’ Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγεσ.

οἳ δ’ Ἄργόσ τ’ εἶχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν Ἑρμιόνην Ἀσίνην τε, βαθὺν κατὰ κόλπον ἐχούσασ, Τροιζῆν’ Ηἰ̈όνασ τε καὶ ἀμπελόεντ’ Ἐπίδαυρον, οἵ τ’ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε κοῦροι Ἀχαιῶν, τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ καὶ Σθένελοσ, Καπανῆοσ ἀγακλειτοῦ φίλοσ υἱόσ·

τοῖσι δ’ ἅμ’ Εὐρύαλοσ τρίτατοσ κίεν ἰσόθεοσ φὼσ Μηκιστέοσ υἱὸσ Ταλαϊονίδαο ἄνακτοσ· συμπάντων δ’ ἡγεῖτο βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· τοῖσι δ’ ἅμ’ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οἳ δὲ Μυκήνασ εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐϋκτιμένασ τε Κλεωνάσ, Ὀρνειάσ τ’ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην τ’ ἐρατεινὴν καὶ Σικυῶν’, ὅθ’ ἄρ’ Ἄδρηστοσ πρῶτ’ ἐμβασίλευεν, οἵ θ’ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν Πελλήνην τ’ εἶχον ἠδ’ Αἴγιον ἀμφενέμοντο Αἰγιαλόν τ’ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ’ Ἑλίκην εὐρεῖαν, τῶν ἑκατὸν νηῶν ἦρχε κρείων Ἀγαμέμνων Ἀτρεί̈δησ·

ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι λαοὶ ἕποντ’· ἐν δ’ αὐτὸσ ἐδύσετο νώροπα χαλκὸν κυδιόων, πᾶσιν δὲ μετέπρεπεν ἡρώεσσιν οὕνεκ’ ἄριστοσ ἐήν πολὺ δὲ πλείστουσ ἄγε λαούσ. οἳ δ’ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, Φᾶρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, Βρυσειάσ τ’ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰσ ἐρατεινάσ, οἵ τ’ ἄρ’ Ἀμύκλασ εἶχον Ἕλοσ τ’ ἔφαλον πτολίεθρον, οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ’ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο, τῶν οἱ ἀδελφεὸσ ἦρχε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ ἑξήκοντα νεῶν·

ἀπάτερθε δὲ θωρήσσοντο· ἐν δ’ αὐτὸσ κίεν ᾗσι προθυμίῃσι πεποιθὼσ ὀτρύνων πόλεμον δέ· μάλιστα δὲ ἱέτο θυμῷ τίσασθαι Ἑλένησ ὁρμήματά τε στοναχάσ τε. οἳ δὲ Πύλον τ’ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐύ̈κτιτον Αἰπὺ καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλοσ καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆσ Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρ’ Εὐρύτου Οἰχαλιῆοσ·

στεῦτο γὰρ εὐχόμενοσ νικησέμεν εἴ περ ἂν αὐταὶ Μοῦσαι ἀείδοιεν κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο· αἳ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν, αὐτὰρ ἀοιδὴν θεσπεσίην ἀφέλοντο καὶ ἐκλέλαθον κιθαριστύν· τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε Γερήνιοσ ἱππότα Νέστωρ· τῷ δ’ ἐνενήκοντα γλαφυραὶ νέεσ ἐστιχόωντο. οἳ δ’ ἔχον Ἀρκαδίην ὑπὸ Κυλλήνησ ὄροσ αἰπὺ Αἰπύτιον παρὰ τύμβον ἵν’ ἀνέρεσ ἀγχιμαχηταί, οἳ Φενεόν τ’ ἐνέμοντο καὶ Ὀρχομενὸν πολύμηλον Ῥίπην τε Στρατίην τε καὶ ἠνεμόεσσαν Ἐνίσπην καὶ Τεγέην εἶχον καὶ Μαντινέην ἐρατεινὴν Στύμφηλόν τ’ εἶχον καὶ Παρρασίην ἐνέμοντο, τῶν ἦρχ’ Ἀγκαίοιο πάϊσ κρείων Ἀγαπήνωρ ἑξήκοντα νεῶν·

πολέεσ δ’ ἐν νηὶ̈ ἑκάστῃ Ἀρκάδεσ ἄνδρεσ ἔβαινον ἐπιστάμενοι πολεμίζειν. αὐτὸσ γάρ σφιν δῶκεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων νῆασ ἐϋσσέλμουσ περάαν ἐπὶ οἴνοπα πόντον Ἀτρεί̈δησ, ἐπεὶ οὔ σφι θαλάσσια ἔργα μεμήλει. οἳ δ’ ἄρα Βουπράσιόν τε καὶ Ἤλιδα δῖαν ἔναιον ὅσσον ἐφ’ Ὑρμίνη καὶ Μύρσινοσ ἐσχατόωσα πέτρη τ’ Ὠλενίη καὶ Ἀλήσιον ἐντὸσ ἐέργει, τῶν αὖ τέσσαρεσ ἀρχοὶ ἔσαν, δέκα δ’ ἀνδρὶ ἑκάστῳ νῆεσ ἕποντο θοαί, πολέεσ δ’ ἔμβαινον Ἐπειοί.

τῶν μὲν ἄρ’ Ἀμφίμαχοσ καὶ Θάλπιοσ ἡγησάσθην υἱε͂σ ὃ μὲν Κτεάτου, ὃ δ’ ἄρ’ Εὐρύτου, Ἀκτορίωνε· τῶν δ’ Ἀμαρυγκεί̈δησ ἦρχε κρατερὸσ Διώρησ· τῶν δὲ τετάρτων ἦρχε Πολύξεινοσ θεοειδὴσ υἱὸσ Ἀγασθένεοσ Αὐγηϊάδαο ἄνακτοσ. οἳ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ’ ἱεράων νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλὸσ Ἤλιδοσ ἄντα, τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε Μέγησ ἀτάλαντοσ Ἄρηϊ Φυλεί̈δησ, ὃν τίκτε Διὶ̈ φίλοσ ἱππότα Φυλεύσ, ὅσ ποτε Δουλίχιον δ’ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείσ·

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ ἦγε Κεφαλλῆνασ μεγαθύμουσ, οἵ ῥ’ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον καὶ Κροκύλει’ ἐνέμοντο καὶ Αἰγίλιπα τρηχεῖαν, οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠδ’ οἳ Σάμον ἀμφενέμοντο, οἵ τ’ ἤπειρον ἔχον ἠδ’ ἀντιπέραι’ ἐνέμοντο·

τῶν μὲν Ὀδυσσεὺσ ἦρχε Διὶ μῆτιν ἀτάλαντοσ· τῷ δ’ ἅμα νῆεσ ἕποντο δυώδεκα μιλτοπάρῃοι. Αἰτωλῶν δ’ ἡγεῖτο Θόασ Ἀνδραίμονοσ υἱόσ, οἳ Πλευρῶν’ ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον ἠδὲ Πυλήνην Χαλκίδα τ’ ἀγχίαλον Καλυδῶνά τε πετρήεσσαν·

οὐ γὰρ ἔτ’ Οἰνῆοσ μεγαλήτοροσ υἱέεσ ἦσαν, οὐδ’ ἄρ’ ἔτ’ αὐτὸσ ἐήν, θάνε δὲ ξανθὸσ Μελέαγροσ· τῷ δ’ ἐπὶ πάντ’ ἐτέταλτο ἀνασσέμεν Αἰτωλοῖσι· τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. Κρητῶν δ’ Ἰδομενεὺσ δουρὶ κλυτὸσ ἡγεμόνευεν, οἳ Κνωσόν τ’ εἶχον Γόρτυνά τε τειχιόεσσαν, Λύκτον Μίλητόν τε καὶ ἀργινόεντα Λύκαστον Φαιστόν τε Ῥύτιόν τε, πόλεισ εὖ ναιετοώσασ, ἄλλοι θ’ οἳ Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέμοντο.

τῶν μὲν ἄρ’ Ἰδομενεὺσ δουρὶ κλυτὸσ ἡγεμόνευε Μηριόνησ τ’ ἀτάλαντοσ Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ· τοῖσι δ’ ἅμ’ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. Τληπόλεμοσ δ’ Ἡρακλεί̈δησ ἠύ̈σ τε μέγασ τε ἐκ Ῥόδου ἐννέα νῆασ ἄγεν Ῥοδίων ἀγερώχων, οἳ Ῥόδον ἀμφενέμοντο διὰ τρίχα κοσμηθέντεσ Λίνδον Ιἠλυσόν τε καὶ ἀργινόεντα Κάμειρον.

τῶν μὲν Τληπόλεμοσ δουρὶ κλυτὸσ ἡγεμόνευεν, ὃν τέκεν Ἀστυόχεια βίῃ Ἡρακληείῃ, τὴν ἄγετ’ ἐξ Ἐφύρησ ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ πέρσασ ἄστεα πολλὰ διοτρεφέων αἰζηῶν. Τληπόλεμοσ δ’ ἐπεὶ οὖν τράφ’ ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ, αὐτίκα πατρὸσ ἑοῖο φίλον μήτρωα κατέκτα ἤδη γηράσκοντα Λικύμνιον ὄζον Ἄρηοσ· αἶψα δὲ νῆασ ἔπηξε, πολὺν δ’ ὅ γε λαὸν ἀγείρασ βῆ φεύγων ἐπὶ πόντον· ἀπείλησαν γάρ οἱ ἄλλοι υἱέεσ υἱωνοί τε βίησ Ἡρακληείησ. αὐτὰρ ὅ γ’ ἐσ Ῥόδον ἷξεν ἀλώμενοσ ἄλγεα πάσχων· τριχθὰ δὲ ᾤκηθεν καταφυλαδόν, ἠδὲ φίληθεν ἐκ Διόσ, ὅσ τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσει, καί σφιν θεσπέσιον πλοῦτον κατέχευε Κρονίων. Νιρεὺσ αὖ Σύμηθεν ἄγε τρεῖσ νῆασ ἐί̈σασ Νιρεὺσ Ἀγλαί̈ησ υἱὸσ Χαρόποιό τ’ ἄνακτοσ Νιρεύσ, ὃσ κάλλιστοσ ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα·

ἀλλ’ ἀλαπαδνὸσ ἐήν, παῦροσ δέ οἱ εἵπετο λαόσ. οἳ δ’ ἄρα Νίσυρόν τ’ εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε καὶ Κῶν Εὐρυπύλοιο πόλιν νήσουσ τε Καλύδνασ, τῶν αὖ Φείδιππόσ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην Θεσσαλοῦ υἱε͂ δύω Ἡρακλεί̈δαο ἄνακτοσ·

τοῖσ δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέεσ ἐστιχόωντο. νῦν αὖ τοὺσ ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἔναιον, οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖνα νέμοντο, οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα, Μυρμιδόνεσ δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνεσ καὶ Ἀχαιοί, τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸσ Ἀχιλλεύσ.

ἀλλ’ οἵ γ’ οὐ πολέμοιο δυσηχέοσ ἐμνώοντο· οὐ γὰρ ἐήν ὅσ τίσ σφιν ἐπὶ στίχασ ἡγήσαιτο· κεῖτο γὰρ ἐν νήεσσι ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ κούρησ χωόμενοσ Βρισηί̈δοσ ἠϋκόμοιο, τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ ἐξείλετο πολλὰ μογήσασ Λυρνησσὸν διαπορθήσασ καὶ τείχεα Θήβησ, κὰδ δὲ Μύνητ’ ἔβαλεν καὶ Ἐπίστροφον ἐγχεσιμώρουσ, υἱέασ Εὐηνοῖο Σεληπιάδαο ἄνακτοσ· τῆσ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων, τάχα δ’ ἀνστήσεσθαι ἔμελλεν. οἳ δ’ εἶχον Φυλάκην καὶ Πύρασον ἀνθεμόεντα Δήμητροσ τέμενοσ, Ἴτωνά τε μητέρα μήλων, ἀγχίαλόν τ’ Ἀντρῶνα ἰδὲ Πτελεὸν λεχεποίην, τῶν αὖ Πρωτεσίλαοσ ἀρήϊοσ ἡγεμόνευε ζωὸσ ἐών·

τότε δ’ ἤδη ἔχεν κάτα γαῖα μέλαινα. τοῦ δὲ καὶ ἀμφιδρυφὴσ ἄλοχοσ Φυλάκῃ ἐλέλειπτο καὶ δόμοσ ἡμιτελήσ· τὸν δ’ ἔκτανε Δάρδανοσ ἀνὴρ νηὸσ ἀποθρῴσκοντα πολὺ πρώτιστον Ἀχαιῶν. οὐδὲ μὲν οὐδ’ οἳ ἄναρχοι ἔσαν, πόθεόν γε μὲν ἀρχόν· ἀλλά σφεασ κόσμησε Ποδάρκησ ὄζοσ Ἄρηοσ Ἰφίκλου υἱὸσ πολυμήλου Φυλακίδαο αὐτοκασίγνητοσ μεγαθύμου Πρωτεσιλάου ὁπλότεροσ γενεῇ· ὁ δ’ ἅμα πρότεροσ καὶ ἀρείων ἡρ́ωσ Πρωτεσίλαοσ ἀρήϊοσ· οὐδέ τι λαοὶ δεύονθ’ ἡγεμόνοσ, πόθεόν γε μὲν ἐσθλὸν ἐόντα· τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οἳ δὲ Φερὰσ ἐνέμοντο παραὶ Βοιβηί̈δα λίμνην Βοίβην καὶ Γλαφύρασ καὶ ἐϋκτιμένην Ιαὠλκόν, τῶν ἦρχ’ Ἀδμήτοιο φίλοσ πάϊσ ἕνδεκα νηῶν Εὔμηλοσ, τὸν ὑπ’ Ἀδμήτῳ τέκε δῖα γυναικῶν Ἄλκηστισ Πελίαο θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστη.

οἳ δ’ ἄρα Μηθώνην καὶ Θαυμακίην ἐνέμοντο καὶ Μελίβοιαν ἔχον καὶ Ὀλιζῶνα τρηχεῖαν, τῶν δὲ Φιλοκτήτησ ἦρχεν τόξων ἐὺ̈ εἰδὼσ ἑπτὰ νεῶν·

ἐρέται δ’ ἐν ἑκάστῃ πεντήκοντα ἐμβέβασαν τόξων εὖ εἰδότεσ ἶφι μάχεσθαι. ἀλλ’ ὃ μὲν ἐν νήσῳ κεῖτο κρατέρ’ ἄλγεα πάσχων Λήμνῳ ἐν ἠγαθέῃ, ὅθι μιν λίπον υἱε͂σ Ἀχαιῶν ἕλκεϊ μοχθίζοντα κακῷ ὀλοόφρονοσ ὕδρου· ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων· τάχα δὲ μνήσεσθαι ἔμελλον Ἀργεῖοι παρὰ νηυσὶ Φιλοκτήταο ἄνακτοσ. οὐδὲ μὲν οὐδ’ οἳ ἄναρχοι ἔσαν, πόθεόν γε μὲν ἀρχόν· ἀλλὰ Μέδων κόσμησεν Οἰ̈λῆοσ νόθοσ υἱόσ, τόν ῥ’ ἔτεκεν Ῥήνη ὑπ’ Οἰ̈λῆϊ πτολιπόρθῳ. οἳ δ’ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν, οἵ τ’ ἔχον Οἰχαλίην πόλιν Εὐρύτου Οἰχαλιῆοσ, τῶν αὖθ’ ἡγείσθην Ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε ἰητῆρ’ ἀγαθὼ Ποδαλείριοσ ἠδὲ Μαχάων·

τοῖσ δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέεσ ἐστιχόωντο. οἳ δ’ ἔχον Ὀρμένιον, οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν, οἵ τ’ ἔχον Ἀστέριον Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνα, τῶν ἦρχ’ Εὐρύπυλοσ Εὐαίμονοσ ἀγλαὸσ υἱόσ·

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οἳ δ’ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο, Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τ’ Ὀλοοσσόνα λευκήν, τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε μενεπτόλεμοσ Πολυποίτησ υἱὸσ Πειριθόοιο τὸν ἀθάνατοσ τέκετο Ζεύσ·

τόν ῥ’ ὑπὸ Πειριθόῳ τέκετο κλυτὸσ Ἱπποδάμεια ἤματι τῷ ὅτε Φῆρασ ἐτίσατο λαχνήεντασ, τοὺσ δ’ ἐκ Πηλίου ὦσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσεν· οὐκ οἰο͂σ, ἅμα τῷ γε Λεοντεὺσ ὄζοσ Ἄρηοσ υἱὸσ ὑπερθύμοιο Κορώνου Καινεί̈δαο· τοῖσ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. Γουνεὺσ δ’ ἐκ Κύφου ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆασ·

τῷ δ’ Ἐνιῆνεσ ἕποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοὶ οἳ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί’ ἔθεντο, οἵ τ’ ἀμφ’ ἱμερτὸν Τιταρησσὸν ἔργα νέμοντο ὅσ ῥ’ ἐσ Πηνειὸν προί̈ει καλλίρροον ὕδωρ, οὐδ’ ὅ γε Πηνειῷ συμμίσγεται ἀργυροδίνῃ, ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν ἐπιρρέει ἠύ̈τ’ ἔλαιον· ὁρ́κου γὰρ δεινοῦ Στυγὸσ ὕδατόσ ἐστιν ἀπορρώξ. Μαγνήτων δ’ ἦρχε Πρόθοοσ Τενθρηδόνοσ υἱόσ, οἳ περὶ Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον ναίεσκον·

τῶν μὲν Πρόθοοσ θοὸσ ἡγεμόνευε, τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆεσ ἕποντο. οὗτοι ἄρ’ ἡγεμόνεσ Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἦσαν·

τίσ τὰρ τῶν ὄχ’ ἄριστοσ ἐήν σύ μοι ἔννεπε Μοῦσα αὐτῶν ἠδ’ ἵππων, οἳ ἅμ’ Ἀτρεί̈δῃσιν ἕποντο. ἵπποι μὲν μέγ’ ἄρισται ἔσαν Φηρητιάδαο, τὰσ Εὔμηλοσ ἔλαυνε ποδώκεασ ὄρνιθασ ὣσ ὄτριχασ οἰέτεασ σταφύλῇ ἐπὶ νῶτον ἐί̈σασ·

τὰσ ἐν Πηρείῃ θρέψ’ ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων ἄμφω θηλείασ, φόβον Ἄρηοσ φορεούσασ. ἀνδρῶν αὖ μέγ’ ἄριστοσ ἐήν Τελαμώνιοσ Αἰάσ ὄφρ’ Ἀχιλεὺσ μήνιεν· ὃ γὰρ πολὺ φέρτατοσ ἠε͂ν, ἵπποι θ’ οἳ φορέεσκον ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα. ἀλλ’ ὃ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι κεῖτ’ ἀπομηνίσασ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν Ἀτρεί̈δῃ· λαοὶ δὲ παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσησ δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντεσ τόξοισίν θ’· ἵπποι δὲ παρ’ ἁρ́μασιν οἷσιν ἕκαστοσ λωτὸν ἐρεπτόμενοι ἐλεόθρεπτόν τε σέλινον ἕστασαν· ἁρ́ματα δ’ εὖ πεπυκασμένα κεῖτο ἀνάκτων ἐν κλισίῃσ· οἳ δ’ ἀρχὸν ἀρηί̈φιλον ποθέοντεσ φοίτων ἔνθα καὶ ἔνθα κατὰ στρατὸν οὐδὲ μάχοντο. οἳ δ’ ἄρ’ ἴσαν ὡσ εἴ τε πυρὶ χθὼν πᾶσα νέμοιτο·

γαῖα δ’ ὑπεστενάχιζε Διὶ ὣσ τερπικεραύνῳ χωομένῳ ὅτε τ’ ἀμφὶ Τυφωέϊ γαῖαν ἱμάσσῃ εἰν Ἀρίμοισ, ὅθι φασὶ Τυφωέοσ ἔμμεναι εὐνάσ· ὣσ ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ μέγα στεναχίζετο γαῖα ἐρχομένων· μάλα δ’ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο. Τρωσὶν δ’ ἄγγελοσ ἦλθε ποδήνεμοσ ὠκέα Ἶρισ πὰρ Διὸσ αἰγιόχοιο σὺν ἀγγελίῃ ἀλεγεινῇ·

οἳ δ’ ἀγορὰσ ἀγόρευον ἐπὶ Πριάμοιο θύρῃσι πάντεσ ὁμηγερέεσ ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντεσ· ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσέφη πόδασ ὠκέα Ἶρισ· εἴσατο δὲ φθογγὴν υἱῖ̈ Πριάμοιο Πολίτῃ, ὃσ Τρώων σκοπὸσ ἷζε ποδωκείῃσι πεποιθὼσ τύμβῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ Αἰσυήταο γέροντοσ, δέγμενοσ ὁππότε ναῦφιν ἀφορμηθεῖεν Ἀχαιοί· τῷ μιν ἐεισαμένη προσέφη πόδασ ὠκέα Ἶρισ· ὦ γέρον αἰεί τοι μῦθοι φίλοι ἄκριτοί εἰσιν, ὥσ ποτ’ ἐπ’ εἰρήνησ· πόλεμοσ δ’ ἀλίαστοσ ὄρωρεν. ἤδη μὲν μάλα πολλὰ μάχασ εἰσήλυθον ἀνδρῶν, ἀλλ’ οὔ πω τοιόνδε τοσόνδέ τε λαὸν ὄπωπα· λίην γὰρ φύλλοισιν ἐοικότεσ ἢ ψαμάθοισιν ἔρχονται πεδίοιο μαχησόμενοι προτὶ ἄστυ. Ἕκτορ σοὶ δὲ μάλιστ’ ἐπιτέλλομαι, ὧδε δὲ ῥέξαι· πολλοὶ γὰρ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμου ἐπίκουροι, ἄλλη δ’ ἄλλων γλῶσσα πολυσπερέων ἀνθρώπων· τοῖσιν ἕκαστοσ ἀνὴρ σημαινέτω οἷσί περ ἄρχει, τῶν δ’ ἐξηγείσθω κοσμησάμενοσ πολιήτασ. ὣσ ἔφαθ’, Ἕκτωρ δ’ οὔ τι θεᾶσ ἔποσ ἠγνοίησεν, αἶψα δ’ ἔλυσ’ ἀγορήν·

ἐπὶ τεύχεα δ’ ἐσσεύοντο· πᾶσαι δ’ ὠί̈γνυντο πύλαι, ἐκ δ’ ἔσσυτο λαὸσ πεζοί θ’ ἱππῆέσ τε· πολὺσ δ’ ὀρυμαγδὸσ ὀρώρει. ἔστι δέ τισ προπάροιθε πόλιοσ αἰπεῖα κολώνη ἐν πεδίῳ ἀπάνευθε περίδρομοσ ἔνθα καὶ ἔνθα, τὴν ἤτοι ἄνδρεσ Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνησ·

ἔνθα τότε Τρῶέσ τε διέκριθεν ἠδ’ ἐπίκουροι. Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ Πριαμίδησ·

ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι λαοὶ θωρήσσοντο μεμαότεσ ἐγχείῃσι. Δαρδανίων αὖτ’ ἦρχεν ἐὺ̈σ πάϊσ Ἀγχίσαο Αἰνείασ, τὸν ὑπ’ Ἀγχίσῃ τέκε δῖ’ Ἀφροδίτη Ἴδησ ἐν κνημοῖσι θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα, οὐκ οἰο͂σ, ἅμα τῷ γε δύω Ἀντήνοροσ υἱε͂ Ἀρχέλοχόσ τ’ Ἀκάμασ τε μάχησ εὖ εἰδότε πάσησ.

οἳ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδησ ἀφνειοὶ πίνοντεσ ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο Τρῶεσ, τῶν αὖτ’ ἦρχε Λυκάονοσ ἀγλαὸσ υἱὸσ Πάνδαροσ, ᾧ καὶ τόξον Ἀπόλλων αὐτὸσ ἔδωκεν.

οἳ δ’ Ἀδρήστειάν τ’ εἶχον καὶ δῆμον Ἀπαισοῦ καὶ Πιτύειαν ἔχον καὶ Τηρείησ ὄροσ αἰπύ, τῶν ἦρχ’ Ἄδρηστόσ τε καὶ Ἄμφιοσ λινοθώρηξ υἱε͂ δύω Μέροποσ Περκωσίου, ὃσ περὶ πάντων ᾔδεε μαντοσύνασ, οὐδὲ οὓσ παῖδασ ἐάσκε στείχειν ἐσ πόλεμον φθισήνορα·

τὼ δέ οἱ οὔ τι πειθέσθην· κῆρεσ γὰρ ἄγον μέλανοσ θανάτοιο. οἳ δ’ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον ἔχον καὶ δῖαν Ἀρίσβην, τῶν αὖθ’ Ὑρτακίδησ ἦρχ’ Ἄσιοσ ὄρχαμοσ ἀνδρῶν, Ἄσιοσ Ὑρτακίδησ ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι αἴθωνεσ μεγάλοι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ.

Ἱππόθοοσ δ’ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον·

τῶν ἦρχ’ Ἱππόθοόσ τε Πύλαιόσ τ’ ὄζοσ Ἄρηοσ, υἱε͂ δύω Λήθοιο Πελασγοῦ Τευταμίδαο. αὐτὰρ Θρήϊκασ ἦγ’ Ἀκάμασ καὶ Πείροοσ ἡρ́ωσ ὅσσουσ Ἑλλήσποντοσ ἀγάρροοσ ἐντὸσ ἐέργει.

Εὔφημοσ δ’ ἀρχὸσ Κικόνων ἦν αἰχμητάων υἱὸσ Τροιζήνοιο διοτρεφέοσ Κεάδαο.

αὐτὰρ Πυραίχμησ ἄγε Παίονασ ἀγκυλοτόξουσ τηλόθεν ἐξ Ἀμυδῶνοσ ἀπ’ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντοσ, Ἀξιοῦ οὗ κάλλιστον ὕδωρ ἐπικίδναται αἰᾶν.

Παφλαγόνων δ’ ἡγεῖτο Πυλαιμένεοσ λάσιον κῆρ ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένοσ ἀγροτεράων, οἵ ῥα Κύτωρον ἔχον καὶ Σήσαμον ἀμφενέμοντο ἀμφί τε Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ δώματ’ ἔναιον Κρῶμνάν τ’ Αἰγιαλόν τε καὶ ὑψηλοὺσ Ἐρυθίνουσ.

αὐτὰρ Ἁλιζώνων Ὀδίοσ καὶ Ἐπίστροφοσ ἦρχον τηλόθεν ἐξ Ἀλύβησ, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη.

Μυσῶν δὲ Χρόμισ ἦρχε καὶ Ἔννομοσ οἰωνιστήσ·

ἀλλ’ οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσατο κῆρα μέλαιναν, ἀλλ’ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεοσ Αἰακίδαο ἐν ποταμῷ, ὅθι περ Τρῶασ κεράϊζε καὶ ἄλλουσ. Φόρκυσ αὖ Φρύγασ ἦγε καὶ Ἀσκάνιοσ θεοειδὴσ τῆλ’ ἐξ Ἀσκανίησ·

μέμασαν δ’ ὑσμῖνι μάχεσθαι. Μῄοσιν αὖ Μέσθλησ τε καὶ Ἄντιφοσ ἡγησάσθην υἱε͂ Ταλαιμένεοσ τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη, οἳ καὶ Μῄονασ ἦγον ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτασ.

Νάστησ αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων, οἳ Μίλητον ἔχον Φθιρῶν τ’ ὄροσ ἀκριτόφυλλον Μαιάνδρου τε ῥοὰσ Μυκάλησ τ’ αἰπεινὰ κάρηνα·

τῶν μὲν ἄρ’ Ἀμφίμαχοσ καὶ Νάστησ ἡγησάσθην, Νάστησ Ἀμφίμαχόσ τε Νομίονοσ ἀγλαὰ τέκνα, ὃσ καὶ χρυσὸν ἔχων πόλεμον δ’ ἰέν ἠύ̈τε κούρη νήπιοσ, οὐδέ τί οἱ τό γ’ ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, ἀλλ’ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεοσ Αἰακίδαο ἐν ποταμῷ, χρυσὸν δ’ Ἀχιλεὺσ ἐκόμισσε δαί̈φρων. Σαρπηδὼν δ’ ἦρχεν Λυκίων καὶ Γλαῦκοσ ἀμύμων τηλόθεν ἐκ Λυκίησ, Ξάνθου ἄπο δινήεντοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Homer, Iliad, Book 2

(호메로스, 일리아스, Book 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION