Homer, Iliad, Book 2 32:

(호메로스, 일리아스, Book 2 32:)

ὣσ ἔφατ’, Ἀργεῖοι δὲ μέγ’ ἰάχον ὡσ ὅτε κῦμα ἀκτῇ ἐφ’ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσῃ Νότοσ ἐλθών, προβλῆτι σκοπέλῳ· τὸν δ’ οὔ ποτε κύματα λείπει παντοίων ἀνέμων, ὅτ’ ἂν ἔνθ’ ἢ ἔνθα γένωνται. ἀνστάντεσ δ’ ὀρέοντο κεδασθέντεσ κατὰ νῆασ, κάπνισσάν τε κατὰ κλισίασ, καὶ δεῖπνον ἕλοντο. ἄλλοσ δ’ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων εὐχόμενοσ θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον Ἄρηοσ. αὐτὰρ ὃ βοῦν ἱέρευσε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων πίονα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι, κίκλησκεν δὲ γέροντασ ἀριστῆασ Παναχαιῶν, Νέστορα μὲν πρώτιστα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα, αὐτὰρ ἔπειτ’ Αἰάντε δύω καὶ Τυδέοσ υἱόν, ἕκτον δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον. αὐτόματοσ δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ· ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡσ ἐπονεῖτο. βοῦν δὲ περιστήσαντο καὶ οὐλοχύτασ ἀνέλοντο· τοῖσιν δ’ εὐχόμενοσ μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων· Ζεῦ κύδιστε μέγιστε κελαινεφὲσ αἰθέρι ναίων μὴ πρὶν ἐπ’ ἠέλιον δῦναι καὶ ἐπὶ κνέφασ ἐλθεῖν πρίν με κατὰ πρηνὲσ βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον αἰθαλόεν, πρῆσαι δὲ πυρὸσ δηί̈οιο θύρετρα, Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαί̈ξαι χαλκῷ ῥωγαλέον· πολέεσ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι πρηνέεσ ἐν κονίῃσιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION