Homer, Iliad, Book 2 22:

αὐτὰρ ὃ μακρὰ βοῶν Ἀγαμέμνονα νείκεε μύθῳ:? ἦ γὰρ ἂν Ἀτρεΐδη νῦν ὕστατα λωβήσαιο: Ἀτρεΐδη τέο δ αὖτ ἐπιμέμφεαι ἠδὲ χατίζεις· πλεῖαί τοι χαλκοῦ κλισίαι, πολλαὶ δὲ γυναῖκες εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι, ἅς τοι Ἀχαιοὶ πρωτίστῳ δίδομεν εὖτ ἂν πτολίεθρον ἕλωμεν. ἦ ἔτι καὶ χρυσοῦ ἐπιδεύεαι, ὅν κέ τις οἴσει Τρώων ἱπποδάμων ἐξ Ἰλίου υἱο῀ς ἄποινα, ὅν κεν ἐγὼ δήσας ἀγάγω ἢ ἄλλος Ἀχαιῶν, ἠὲ γυναῖκα νέην, ἵνα μίσγεαι ἐν φιλότητι, ἥν τ αὐτὸς ἀπονόσφι κατίσχεαι· οὐ μὲν ἐοίκεν ἀρχὸν ἐόντα κακῶν ἐπιβασκέμεν υἱᾶς Ἀχαιῶν. ὦ πέπονες κάκ ἐλέγχε Ἀχαιΐδες οὐκέτ Ἀχαιοὶ οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα, τόνδε δ ἐῶμεν αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ γέρα πεσσέμεν, ὄφρα ἴδηται ἤ ῥά τί οἱ χἠμεῖς προσαμύνομεν ἠε῀ καὶ οὐκί: ὃς καὶ νῦν Ἀχιλῆα ἑό μέγ ἀμείνονα φῶτα ἠτίμησεν: ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας. ἀλλὰ μάλ οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλος φρεσίν, ἀλλὰ μεθήμων:?