Homer, Iliad, Book 1 39:

ὣσ φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ’ ἔκλυε πότνια μήτηρ ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸσ παρὰ πατρὶ γέροντι· καρπαλίμωσ δ’ ἀνέδυ πολιῆσ ἁλὸσ ἠύ̈τ’ ὀμίχλη, καί ῥα πάροιθ’ αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντοσ, χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· τέκνον τί κλαίεισ; τί δέ σε φρένασ ἵκετο πένθοσ; ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.