Homer, Iliad, Book 1 36:

ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε:? ἦ γὰρ ὅ γ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει, οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω, ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί. τὼ δ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν ἁλὸς ἀτρυγέτοιο, Μυρμιδόνων δ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην, τὸν δ εὑρ῀ον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ ἥμενον: οὐδ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς. τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδ ἐρέοντο: αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε: χαίρετε κήρυκες Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, ἆσσον ἴτ: οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλ Ἀγαμέμνων, ὃ σφῶϊ προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης. ἀλλ ἄγε διογενὲς Πατρόκλεες ἔξαγε κούρην καί σφωϊν δὸς ἄγειν: τὼ δ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ αὖτε χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι τοῖς ἄλλοις:?