헬라어 문장 검색 - Ηιπποξ́Οευϝρεσ́08́02́0́

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.)

Ἐν ᾧ νοσήματι ὕπνοσ πόνον ποιέει, θανάσιμον‧ ἢν δὲ ὕπνοσ ὠφελέῃ, οὐ θανάσιμον. Ὅκου παραφροσύνην ὕπνοσ παύει, ἀγαθόν. Ὕπνοσ, ἀγρυπνίη, ἀμφότερα τοῦ μετρίου μᾶλλον γενόμενα, κακόν. Οὐ πλησμονὴ, οὐ λιμὸσ, οὐδ’ ἄλλο οὐδὲν ἀγαθὸν, ὅ τι ἂν μᾶλλον τῆσ φύσιοσ ᾖ. Κόποι αὐτόματοι φράζουσι νούσουσ. Ὁκόσοι, πονέοντέσ τι τοῦ σώματοσ, τὰ πολλὰ τῶν πόνων οὐκ αἰσθάνονται, τουτέοισιν ἡ γνώμη νοσέεει. Τὰ ἐν πολλῷ χρόνῳ λεπτυνόμενα σώματα νωθρῶσ ἐπανατρέφειν, τὰ δὲ ἐν ὀλίγῳ, ὀλίγωσ. Ἢν ἐκ νούσου τροφὴν λαμβάνων τισ μὴ ἰσχύῃ, σημαίνει ὅτι πλείονι τροφῇ τὸ σῶμα χρέεται‧ ἢν δὲ, τροφὴν μὴ λαμβάνοντοσ, τοῦτο γίγνηται, χρὴ εἰδέναι, ὅτι κενώσιοσ δεῖται. Τὰ σώματα χρὴ, ὅκου τισ βούλεται καθαίρειν, εὔροα ποιέειν. Τὰ μὴ καθαρὰ τῶν σωμάτων, ὁκόσῳ ἂν θρέψῃσ μᾶλλον, βλάψεισ. Ῥᾷον πληροῦσθαι ποτοῦ, ἢ σιτίου. Τὰ ἐγκαταλιμπανόμενα ἐν τῇσι νούσοισι μετὰ κρίσιν, ὑποστροφὰσ ποιέειν εἰώθεν. Ὁκόσοισι κρίσισ γίνεται, τουτέοισιν ἡ νὺξ δύσφοροσ, ἡ πρὸ τοῦ παροξυσμοῦ, ἡ δὲ ἐπιοῦσα εὐφορωτέρη ὡσ ἐπὶ τὸ πουλύ. Ἐν τῇσι τῆσ κοιλίησ Ῥύσεσιν αἱ μεταβολαὶ τῶν διαχωρημάτων ὠφελέουσιν, ἢν μὴ ἐσ τὰ πονηρὰ μεταβάλλῃ. Ὅκου φάρυγξ νοσέει, ἢ φύματα ἐν τῷ σώματι ἐκφύεται, τὰσ ἐκκρίσιασ σκέπτεσθαι‧ ἢν γὰρ χολώδεεσ ἐώσι, τὸ σῶμα ξυννοσέει‧ ἢν δὲ ὅμοιαι τοῖσιν ὑγιαίνουσι γίγνωνται, ἀσφαλὲσ τὸ σῶμα τρέφειν. Ὅκου λιμὸσ, οὐ δεῖ πονέειν. Ὅκου ἂν τροφὴ πλείων παρὰ φύσιν ἐσέλθῃ, τοῦτο νοῦσον ποιέει, δηλοῖ δὲ ἡ ἰήσισ. Τῶν τρεφόντων ἀθρόωσ καὶ ταχέωσ, ταχεῖαι καὶ αἱ διαχωρήσιεσ γίνονται. Τῶν ὀξέων νοσημάτων οὐ πάμπαν ἀσφαλέεσ αἱ προδιαγορεύσιεσ, οὔτε τοῦ θανάτου, οὔτε τῆσ ὑγιείησ. Ὁκόσοισι νέοισιν ἐοῦσιν αἱ κοιλίαι ὑγραί εἰσι, τουτέοισιν ἀπογηράσκουσι ξηραίνονται‧ ὁκόσοισι δὲ νέοισιν ἐοῦσιν αἱ κοιλίαι ξηραί εἰσι, τουτέοισι πρεσβυτέροισι γινομένοισιν ὑγραίνονται. Λιμὸν θώρηξισ λύει. Ἀπὸ πλησμονῆσ ὁκόσα ἂν νοσήματα γένηται, κένωσισ ἰῆται, καὶ ὁκόσα ἀπὸ κενώσιοσ, πλησμονὴ, καὶ τῶν ἄλλων ἡ ὑπεναντίωσισ. Τὰ ὀξέα τῶν νουσημάτων κρίνεται ἐν τεσσαρεσκαίδεκα ἡμέρῃσιν. Τῶν ἑπτὰ ἡ τετάρτη ἐπίδηλοσ‧ ἑτέρησ ἑβδομάδοσ ἡ ὀγδόη ἀρχὴ, θεωρητὴ δὲ ἡ ἑνδεκάτη, αὕτη γάρ ἐστι τετάρτη τῆσ ἑτέρησ ἑβδομάδοσ‧ θεωρητὴ δὲ πάλιν ἡ ἑπτακαιδεκάτη, αὕτη γάρ ἐστι τετάρτη μὲν ἀπὸ τῆσ τεσσαρεσκαιδεκάτησ, ἑβδόμη δὲ ἀπὸ τῆσ ἑνδεκάτησ. Οἱ θερινοὶ τεταρταῖοι τὰ πολλὰ γίνονται βραχέεσ, οἱ δὲ φθινοπωρινοὶ, μακροὶ, καὶ μάλιστα οἱ πρὸσ τὸν χειμῶνα ξυνάπτοντεσ. Πυρετὸν ἐπὶ σπασμῷ βέλτιον γενέσθαι, ἢ σπασμὸν ἐπὶ πυρετῷ. Τοῖσι μὴ κατὰ λόγον κουφίζουσιν οὐ δεῖ πιστεύειν, οὐδὲ φοβέεσθαι λίην τὰ μοχθηρὰ γινόμενα παραλόγωσ‧ τὰ γὰρ πολλὰ τῶν τοιουτέων ἐστὶν ἀβέβαια, καὶ οὐ πάνυ τι διαμένειν, οὐδὲ χρονίζειν εἰώθεν. Τῶν πυρεσσόντων μὴ παντάπασιν ἐπιπολαίωσ, τὸ διαμένειν, καὶ μηδὲν ἐνδιδόναι τὸ σῶμα, ἢ καὶ συντήκεσθαι μᾶλλον τοῦ κατὰ λόγον, μοχθηρόν‧ τὸ μὲν γὰρ μῆκοσ νούσου σημαίνει, τὸ δὲ, ἀσθένειαν. Ἀρχομένων τῶν νούσων, ἤν τι δοκέῃ κινέειν, κίνει‧ ἀκμαζουσῶν δὲ, ἡσυχίην ἔχειν βέλτιόν ἐστιν. Περὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὰ τέλη, πάντα ἀσθενέστατα, περὶ δὲ τὰσ ἀκμὰσ, ἰσχυρότατα. Τῷ ἐξ ἀῤῬωστίησ εὐσιτεῦντι, μηδὲν ἐπιδιδόναι τὸ σῶμα, μοχθηρόν. Ὡσ τὰ πολλὰ πάντεσ οἱ φαύλωσ ἔχοντεσ, κατ’ ἀρχὰσ μὲν εὐσιτεῦντεσ, καὶ μηδὲν ἐπιδιδόντεσ, πρὸσ τῷ τέλει πάλιν ἀσιτέουσιν‧ οἱ δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἀσιτεῦντεσ ἰσχυρῶσ, ὕστερον δὲ εὐσιτεῦντεσ, βέλτιον ἀπαλλάσσουσιν. Ἐν πάσῃ νούσῳ τὸ ἐῤῬῶσθαι τὴν διάνοιαν, καὶ εὖ ἔχειν πρὸσ τὰσ προσφορὰσ, ἀγαθόν‧ τὸ δὲ ἐναντίον, κακόν. Ἐν τῇσι νούσοισιν ἧσσον κινδυνεύουσιν, οἷσιν ἂν οἰκείη τῆσ φύσιοσ, καὶ τῆσ ἕξιοσ, καὶ τῆσ ἡλικίησ, καὶ τῆσ ὡρ́ησ ἡ νοῦσοσ ᾖ μᾶλλον, ἢ οἷσιν ἂν μὴ οἰκείη κατά τι τουτέων ᾖ. Ἐν πάσῃσι τῇσι νούσοισι, τὰ περὶ τὸν ὀμφαλὸν καὶ τὸ ἦτρον πάχοσ ἔχειν βέλτιόν ἐστι, τὸ δὲ σφόδρα λεπτὸν καὶ ἐκτετηκὸσ, μοχθηρόν‧ ἐπισφαλὲσ δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ πρὸσ τὰσ κάτω καθάρσιασ. Οἱ ὑγιεινῶσ ἔχοντεσ τὰ σώματα, ἐν τῇσι φαρμακείῃσι καθαιρόμενοι ἐκλύονται ταχέωσ, καὶ οἱ πονηρῇ τροφῇ χρεόμενοι. Οἱ εὖ τὰ σώματα ἔχοντεσ, φαρμακεύεσθαι ἐργώδεεσ. Τὸ σμικρῷ χεῖρον καὶ πόμα καὶ σιτίον, ἥδιον δὲ, τῶν βελτιόνων μὲν, ἀηδεστέρων δὲ, μᾶλλον αἱρετέον. Οἱ πρεσβῦται τῶν νέων τὰ μὲν πολλὰ νοσέουσιν ἧσσον‧ ὅσα δ’ ἂν αὐτέοισι χρόνια νοσήματα γένηται, τὰ πολλὰ ξυναποθνήσκει. Βράγχοι καὶ κόρυζαι τοῖσι σφόδρα πρεσβύτῃσιν οὐ πεπαίνονται. Οἱ ἐκλυόμενοι πολλάκισ καὶ ἰσχυρῶσ, ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ, ἐξαπίνησ τελευτῶσιν. Λύειν ἀποπληξίην ἰσχυρὴν μὲν ἀδύνατον, ἀσθενέα δὲ, οὐ Ῥηί̈διον. Τῶν ἀπαγχομένων καὶ καταλυομένων, μηδέπω δὲ τεθνηκότων, οὐκ ἀναφέρουσιν, οἷσιν ἂν ἀφρὸσ ᾖ περὶ τὸ στόμα. Οἱ παχέεσ σφόδρα κατὰ φύσιν, ταχυθάνατοι γίνονται μᾶλλον τῶν ἰσχνῶν. Τῶν ἐπιληπτικῶν τοῖσι νέοισιν ἀπαλλαγὴν αἱ μεταβολαὶ μάλιστα τῆσ ἡλικίησ, καὶ τῶν χωρίων, καὶ τῶν βίων ποιέουσιν. Δύο πόνων ἅμα γινομένων μὴ κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον, ὁ σφοδρότεροσ ἀμαυροι τὸν ἕτερον. Περὶ τὰσ γενέσιασ τοῦ πύου οἱ πόνοι καὶ οἱ πυρετοὶ ξυμβαίνουσι μᾶλλον, ἢ γενομένου. Ἐν πάσῃ κινήσει τοῦ σώματοσ, ὁκόταν ἄρχηται πονέειν, τὸ διαναπαύειν εὐθὺσ, ἄκοπον. Οἱ εἰθισμένοι τοὺσ ξυνήθεασ πόνουσ φέρειν, κἢν ὦσιν ἀσθενέεσ ἢ γέροντεσ, τῶν ἀξυνηθέων ἰσχυρῶν τε καὶ νέων ᾷον φέρουσιν. Τὰ ἐκ πολλοῦ χρόνου ξυνήθεα, κἂν ᾖ χείρω τῶν ἀξυνηθέων, ἧσσον ἐνοχλεῖν εἰώθεν‧ δεῖ δὲ καὶ ἐσ τὰ ἀξυνήθεα μεταβάλλειν Τὸ κατὰ πολὺ καὶ ἐξαπίνησ κενοῦν, ἢ πληροῦν, ἢ θερμαίνειν, ἢ ψύχειν, ἢ ἄλλωσ ὁκωσοῦν τὸ σῶμα κινέειν, σφαλερὸν, καὶ πᾶν τὸ πολὺ τῇ φύσει πολέμιον‧ τὸ δὲ κατ’ ὀλίγον, ἀσφαλὲσ, καὶ ἄλλωσ, ἤν τισ ἐξ ἑτέρου ἐφ’ ἕτερον μεταβαίνῃ. Πάντα κατὰ λόγον ποιέοντι, μὴ γινομένων τῶν κατὰ λόγον, μὴ μεταβαίνειν ἐφ’ ἕτερον, μένοντοσ τοῦ δόξαντοσ ἐξ ἀρχῆσ. Ὁκόσοι τὰσ κοιλίασ ὑγρὰσ ἔχουσιν, νέοι μὲν ἐόντεσ, βέλτιον ἀπαλλάσσουσι τῶν ξηρὰσ ἐχόντων, ἐσ δὲ τὸ γῆρασ χεῖρον ἀπαλλάσσουσιν‧ ξηραίνονται γὰρ ὡσ ἐπὶ τὸ πουλὺ ἀπογηράσκουσιν. Μεγέθει δὲ σώματοσ, ἐννεάσαι μὲν, ἐλευθέριον καὶ οὐκ ἀηδέσ‧ ἐγγηρᾶσαι δὲ, δύσχρηστον καὶ χεῖρον τῶν ἐλασσόνων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION