Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 25.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 25.)

Ὁ βίοσ βραχὺσ, ἡ δὲ τέχνη μακρὴ, ὁ δὲ καιρὸσ ὀξὺσ, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερὴ, ἡ δὲ κρίσισ χαλεπή. Δεῖ δὲ οὐ μόνον ἑωυτὸν παρέχειν τὰ δέοντα ποιεῦντα, ἀλλὰ καὶ τὸν νοσέοντα, καὶ τοὺσ παρεόντασ, καὶ τὰ ἔξωθεν. Ἐν τῇσι τα ραχῇσι τῆσ κοιλίησ, καὶ ἐμέτοισι, τοῖσιν αὐτομάτωσ γιγνομένοισιν, ἢν μὲν, οἱᾶ δεῖ καθαίρεσθαι, καθαίρωνται, ξυμφέρει τε καὶ εὐφόρωσ φέρουσιν‧ ἢν δὲ μὴ, τοὐναντίον. Οὕτω δὲ καὶ κενεαγγείη, ἢν μὲν, οἱᾶ δεῖ γίγνεσθαι, γίγνηται, ξυμφέρει τε καὶ εὐφόρωσ φέρουσιν‧ ἢν δὲ μὴ, τοὐναντίον. Ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ χώρην, καὶ ὡρ́ην, καὶ ἡλικίην, καὶ νούσουσ, ἐν ᾗσι δεῖ, ἢ οὔ. Ἐν τοῖσι γυμναστικοῖσιν αἱ ἐπ’ ἄκρον εὐεξίαι σφαλεραὶ, ἢν ἐν τῷ ἐσχάτῳ ἐώσιν‧ οὐ γὰρ δύνανται μένειν ἐν τῷ αὐτέῳ, οὐδὲ ἀτρεμέειν‧ ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀτρεμέουσιν, οὐδ’ ἔτι δυνάνται ἐπὶ τὸ βέλτιον ἐπιδιδόναι, λείπεται ἐπὶ τὸ χεῖρον‧ τουτέων οὖν εἵνεκεν τὴν εὐεξίην λύειν ξυμφέρει μὴ βραδέωσ, ἵνα πάλιν ἀρχὴν ἀναθρέψιοσ λαμβάνῃ τὸ σῶμα‧ μηδὲ τὰσ ξυμπτώσιασ ἐσ τὸ ἔσχατον ἄγειν, σφαλερὸν γὰρ, ἀλλ’ ὁκοίη ἂν ἡ φύσισ ᾖ τοῦ μέλλοντοσ ὑπομένειν, ἐσ τοῦτο ἄγειν. Ὡσαύτωσ δὲ καὶ αἱ κενώσιεσ αἱ ἐσ τὸ ἔσχατον ἄγουσαι, σφαλεραί‧ καὶ πάλιν αἱ ἀναθρέψιεσ, αἱ ἐν τῷ ἐσχάτῳ ἐοῦσαι, σφαλεραί. Αἱ λεπταὶ καὶ ἀκριβέεσ δίαιται, καὶ ἐν τοῖσι μακροῖσιν αἰεὶ πάθεσι, καὶ ἐν τοῖσιν ὀξέσιν, οὗ μὴ ἐπιδέχεται, σφαλεραί. Καὶ πάλιν αἱ ἐσ τὸ ἔσχατον λεπτότητοσ ἀφιγμέναι δίαιται, χαλεπα‧ καὶ γὰρ αἱ πληρώσιεσ αἱ ἐν τῷ ἐσχάτῳ ἐοῦσαι, χαλεπαί. Ἐν τῇσι λεπτῇσι διαίτῃσιν ἁμαρτάνουσιν οἱ νοσέοντεσ, διὸ μᾶλλον βλάπτονται‧ πᾶν γὰρ τὸ ἁμάρτημα ὃ ἂν γίνηται, μέγα γίνεται μᾶλλον, ἢ ἐν τῇσιν ὀλίγον ἁδροτέρῃσι διαίτῃσιν‧ διὰ τοῦτο καὶ τοῖσιν ὁγιαίνουσι σφαλεραὶ αἱ πάνυ λεπταὶ καὶ καθεστηκυῖαι καὶ ἀκριβέεσ δίαιται, ὅτι τὰ ἁμαρτανόμενα χαλεπώτερον φέρουσιν. Διὰ τοῦτο οὖν αἱ λεπταὶ καὶ ἀκριβέεσ δίαιται, σφαλεραὶ ἐσ τὰ πλεῖστα τῶν σμικρῷ ἁδροτέρων. Ἐσ δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐσ ἀκριβείην, κράτισται. Ὅκου μὲν κάτοξυ τὸ νούσημα, αὐτίκα καὶ τοὺσ ἐσχάτουσ πόνουσ ἔχει, καὶ τῇ ἐσχάτωσ λεπτοτάτῃ διαίτῃ ἀναγκαῖον χρέεσθαι‧ ὅκου δὲ μὴ, ἀλλ’ ἐνδέχεται ἁδροτέρωσ διαιτᾷν, τοσοῦτον ὑποκαταβαίνειν, ὁκόσον ἂν ἡ νοῦσοσ μαλθακωτέρη τῶν ἐσχάτων ἐῄ. Ὁκόταν δὲ ἀκμάζῃ τὸ νούσημα, τότε λεπτοτάτῃ διαίτῃ ἀναγκαῖον χρέεσθαι. Ξυντεκμαίρεσθαι δὲ χρὴ καὶ τὸν νοσέοντα, εἰ ἐξαρκέσει τῇ διαίτῃ πρὸσ τὴν ἀκμὴν τῆσ νούσου, καὶ πότερον ἐκεῖνοσ ἀπαυδήσει πρότερον, καὶ οὐκ ἐξαρκέσει τῇ διαίτῃ, ἢ ἡ νοῦσοσ πρότερον ἀπαυδήσει καὶ ἀμβλυνεῖται. Ὁκόσοισι μὲν οὖν αὐτίκα ἡ ἀκμὴ, αὐτίκα λεπτῶσ διαιτῇν‧ ὁκόσοισι δὲ ἐσ ὕστερον ἡ ἀκμὴ, ἐσ ἐκεῖνο, καὶ πρὸ ἐκείνου σμικρὸν, ἀφαιρετέον‧ ἔμπροσθεν δὲ, πιοτέρωσ διαιτῇν, ὡσ ἂν ἐξαρκέσῃ ὁ νοσέων. Ἐν δὲ τοῖσι παροξυσμοῖσιν ὑποστέλλεσθαι χρή‧ τὸ προστιθέναι γὰρ βλάβη‧ καὶ ὁκόσα κατὰ περιόδουσ παροξύνεται, ἐν τοῖσι παροξυσμοῖσιν ὑποστέλλεσθαι χρή. Τοὺσ δὲ παροξυσμοὺσ καὶ τὰσ καταστάσιασ δηλώσουσιν αἱ νοῦσοι, καὶ αἱ ὡρ͂αι τοῦ ἔτεοσ, καὶ αἱ τῶν περιόδων πρὸσ ἀλλήλασ ἀνταποδόσιεσ, ἤν τε καθ’ ἡμέρην, ἤν τε παρ’ ἡμέρην, ἤν τε καὶ διὰ πλείονοσ χρόνου γίγνωνται‧ ἀτὰρ καὶ τοῖσιν ἐπιφαινομένοισιν, οἱο͂ν ἐν πλευριτικοῖσι πτύελον ἢν μὲν αὐτίκα ἐπιφαίνηται, ἀρχομένου, βραχύνει, ἢν δ’ ὕστερον ἐπιφαίνηται, μηκύνει‧ καὶ οὖρα καὶ ὑποχωρήματα καὶ ἱδρῶτεσ, καὶ δύσκριτα καὶ εὔκριτα, καὶ βραχέα καὶ μακρὰ τὰ νοσήματα, ἐπιφαινόμενα, δηλοῖ. Γέροντεσ εὐφορώτατα νηστείην φέρουσι, δεύτερον, οἱ καθεστηκότεσ, ἥκιστα, μειράκια, πάντων δὲ μάλιστα, παιδία, τουτέων δὲ αὐτέων ἃ ἂν τύχῃ αὐτὰ ἑωυτέων προθυμότερα ἐόντα. Τὰ αὐξανόμενα πλεῖστον ἔχει τὸ ἔμφυτον θερμόν‧ πλείστησ οὖν δεῖται τροφῆσ‧ εἰ δὲ μὴ, τὸ σῶμα ἀναλίσκεται‧ γέρουσι δὲ ὀλίγον τὸ θερμὸν, διὰ τοῦτο ἄρα ὀλίγων ὑπεκκαυμάτων δέονται‧ ὑπὸ πολλῶν γὰρ ἀποσβέννυται‧ διὰ τοῦτο καὶ οἱ πυρετοὶ τοῖσι γέρουσιν οὐχ ὁμοίωσ ὀξέεεσ‧ ψυχρὸν γὰρ τὸ σῶμα. Αἱ κοιλίαι χειμῶνοσ καὶ ἦροσ θερμόταται φύσει, καὶ ὕπνοι μακρότατοι ἐν ταύτῃσιν οὖν τῇσιν ὡρ́ῃσι, καὶ τὰ προσάρματα πλείω δοτέον‧ καὶ γὰρ τὸ ἔμφυτον θερμὸν πλεῖστον ἔχει‧ τροφῆσ οὖν πλείονοσ δεῖται‧ σημεῖον, αἱ ἡλικίαι καὶ οἱ ἀθληταί. Αἱ ὑγραὶ δίαιται πᾶσι τοῖσι πυρεταίνουσι ξυμφέρουσι, μάλιστα δὲ παιδίοισι, καὶ τοῖσιν ἄλλοισι τοῖσιν οὕτωσ εἰθισμένοισι διαιτᾶσθαι. Καὶ οἷσιν ἅπαξ, ἢ δὶσ, καὶ πλείω ἢ ἐλάσσω, καὶ κατὰ μέροσ‧ δοτέον δέ τι καὶ τῷ ἔθει, καὶ τῇ ὡρ́ῃ, καὶ τῇ χώρῃ, καὶ τῇ ἡλικίη. Θέρεοσ καὶ φθινοπώρου σιτία δυσφορώτατα φέρουσι, χειμῶνοσ Ῥήϊστα, ἦροσ δεύτερον. Τοῖσιν ἐν τῇσι περιόδοισι παροξυνομένοισι μηδὲν διδόναι, μηδ’ ἀναγκάζειν, ἀλλ’ ἀφαιρέειν τῶν προσθεσίων πρὸ τῶν κρισίων. Τὰ κρινόμενα καὶ τὰ κεκριμένα ἀρτίωσ, μὴ κινέειν, μηδὲ νεωτεροποιέειν, μήτε φαρμακείῃσι, μήτ’ ἄλλοισιν ἐρεθισμοῖσιν, ἀλλ’ ἐᾷν. Ἁ δεῖ ἄγειν, ὅκου ἂν μάλιστα Ῥέπῃ, ταύτῃ ἄγειν, διὰ τῶν ξυμφερόντων χωρίων Πέπονα φαρμακεύειν καὶ κινέειν, μὴ ὠμὰ, μηδὲ ἐν ἀρχῇσιν, ἢν μὴ ὀργᾷ‧ τὰ δὲ πλεῖστα οὐκ ὀργᾷ. Τὰ χωρέοντα μὴ τῷ πλήθει τεκμαίρεσθαι, ἀλλ’ ὡσ ἂν χωρέῃ οἱᾶ δεῖ, καὶ φέρῃ εὐφόρωσ‧ καὶ ὁκου δεῖ μέχρι λειποθυμίησ ἄγειν, καὶ τοῦτο ποιέειν, ἢν ἐξαρκέῃ ὁ νοσέων. Ἐν τοῖσιν ὀξέσι πάθεσιν ὀλιγάκισ καὶ ἐν ἀρχῇσι τῇσι φαρμακείῃσι χρέεσθαι, καὶ τοῦτο προεξευκρινήσαντα ποιέειν. Ἢν, οἱᾶ δεῖ καθαίρεσθαι, καθαίρωνται, ξυμφέρει τε, καὶ εὐφόρωσ φέρουσιν‧ τὰ δ’ ἐναντία, δυσχερῶσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION