Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 3.

Δοκέει δέ μοι ἄξια γραφῆσ εἶναι ταῦτα μάλιστα, ὁκόσα τε ἀκαταμάθητά ἐστι τοῖσιν ἰητροῖσιν, ἐπίκαιρα ἐόντα εἰδέναι, καὶ ὁκόσα μεγάλασ ὠφελείασ φέρει ἢ μεγάλασ βλάβασ. Ἀκαταμάθητα μὲν οὖν τάδε ἐστί‧ διὰ τί ἄρα ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν οἱ μὲν τῶν ἰητρῶν ἅπαντα τὸν αἰῶνα διατελεῦσι πτισάνασ διδόντεσ ἀδιηθήτουσ, καὶ νομίζουσιν ὀρθῶσ ἰητρεύειν, οἱ δέ τινεσ περὶ παντὸσ ποιέονται ὅκωσ κριθὴν μηδεμίην καταπίῃ ὁ κάμνων ̔μεγάλην γὰρ βλάβην ἡγεῦνται εἶναἰ, ἀλλὰ δι’ ὀθονίου διηθεῦντεσ τὸν χυλὸν διδόασιν‧ οἱ δ’ αὖ τινεσ αὐτέων οὔτ’ ἂν πτισάνην παχείην δοῖεν, οὔτε χυλόν‧ οἱ μὲν μέχρισ ἂν ἑβδομαῖοσ γένηται ὁ κάμνων, οἱ δὲ καὶ διὰ τέλεοσ ἄχρὶσ ἂν κριθῇ ἡ νοῦσοσ. Μάλα μὲν ον οὐδὲ προβάλλεσθαι τὰ τοιαῦτα ζητήματα εἰθισμένοι εἰσὶν οἱ ἰητροί‧ ἴσωσ δὲ οὐδὲ προβαλλόμενα εὑρίσκεται‧ καίτοι διαβολήν γε ἔχει ὅλη ἡ τέχνη πρὸσ τῶν δημοτέων μεγάλην, ὡσ μηδὲ δοκέειν ὅλωσ ἰητρικὴν εἶναι‧ ἔν γε τοῖσιν ὀξέσι τῶν νουσημάτων τοσόνδε διοίσουσιν ἀλλήλων οἱ χειρωνάκται, ὥστε ἃ ὁ ἕτεροσ προσφέρει ἡγεύμενοσ ἄριστα εἶναι, ταῦτα νομίζειν ἤδη τὸν ἕτερον κακὰ εἶναι‧ καὶ σχεδὸν ἂν κατά γε τὸ τοιόνδε τὴν τέχνην φαῖεν ὡμοιῶσθαι τῇ μαντικῇ, ὅτι οἱ μάντιεσ τὸν αὐτὸν ὄρνιθα, εἰ μὲν ἀριστερὸσ εἰή, ἀγαθὸν νομίζουσιν εἶναι, εἰ δὲ δεξιὸσ, κακόν‧ καὶ ἐν ἱεροσκοπίῃ τὰ τοιάδε εὑρ́οι τισ ἂν ἄλλα ἐπ’ ἄλλοισιν‧ ἀλλ’ ἔνιοι τῶν μάντιων τἀναντία τουτέων. Φημὶ δὴ πάγκαλον εἶναι τοῦτο τὸ σκέμμα καὶ ἠδελφισμένον τοῖσι πλείστοισι τῶν ἐν τῇ τέχνῃ καὶ ἐπικαιροτάτοισιν‧ καὶ γὰρ τοῖσι νοσέουσι πᾶσιν ἐσ ὑγείην μέγα τι δύνασθαι, καὶ τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐσ ἀσφαλείην, καὶ τοῖσιν ἀσκέουσιν ἐσ εὐεξίην, καὶ ἐσ ὅ τι ἂν ἕκαστοσ ἐθέλῃ.