Hesiod, Works and Days, Book WD 73:

ἤματα πεντήκοντα μετὰ τροπὰς ἠελίοιο, ἐς τέλος ἐλθόντος θέρεος καματώδεος ὡρ´ης, ὡραῖος πέλεται θνητοῖς πλόος:? οὔτε κε νῆα καυάξαις οὔτ ἄνδρας ἀποφθείσειε θάλασσα, εἰ δὴ μὴ πρόφρων γε Ποσειδάων ἐνοσίχθων ἢ Ζεὺς ἀθανάτων βασιλεὺς ἐθέλῃσιν ὀλέσσαι: ἐν τοῖς γὰρ τέλος ἐστὶν ὁμῶς ἀγαθῶν τε κακῶν τε. τῆμος δ εὐκρινέες τ αὖραι καὶ πόντος ἀπήμων: εὔκηλος τότε νῆα θοὴν ἀνέμοισι πιθήσας ἑλκέμεν ἐς πόντον φόρτον τ ἐς πάντα τίθεσθαι, σπεύδειν δ ὅττι τάχιστα πάλιν οἶκόνδε νέεσθαι: μηδὲ μένειν οἶνόν τε νέον καὶ ὀπωρινὸν ὄμβρον καὶ χειμῶν ἐπιόντα Νότοιό τε δεινὰς ἀήτας, ὅστ ὤρινε θάλασσαν ὁμαρτήσας Διὸς ὄμβρῳ πολλῷ ὀπωρινῷ, χαλεπὸν δέ τε πόντον ἔθηκεν.?