Hesiod, Works and Days, Book WD 2:

μοῦσαι Πιερίηθεν ἀοιδῇσιν κλείουσαι δεῦτε, Δί ἐννέπετε, σφέτερον πατέρ ὑμνείουσαι:? ὅντε διὰ βροτοὶ ἄνδρες ὁμῶς ἄφατοί τε φατοί τε, ῥητοί τ ἄρρητοί τε Διὸς μεγάλοιο ἕκητι. ῥέα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει, ῥεῖα δ ἀρίζηλον μινύθει καὶ ἄδηλον ἀέξει, ῥεῖα δέ τ ἰθύνει σκολιὸν καὶ ἀγήνορα κάρφει Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, ὃς ὑπέρτατα δώματα ναίει. κλῦθι ἰδὼν ἀίων τε, δίκῃ δ ἴθυνε θέμιστας τύνη: ἐγὼ δέ κε, Πέρση, ἐτήτυμα μυθησαίμην.?