헬라어 문장 검색 - Ηεσιοδ́Τηεογον́1́

(헤시오도스, 신들의 계보, Book Th.)

μουσάων Ἑλικωνιάδων ἀρχώμεθ’ ἀείδειν, αἵθ’ Ἑλικῶνοσ ἔχουσιν ὄροσ μέγα τε ζάθεόν τε καί τε περὶ κρήνην ἰοειδέα πόσσ’ ἁπαλοῖσιν ὀρχεῦνται καὶ βωμὸν ἐρισθενέοσ Κρονίωνοσ. καί τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοῖο ἢ Ἵππου κρήνησ ἢ Ὀλμειοῦ ζαθέοιο ἀκροτάτῳ Ἑλικῶνι χοροὺσ ἐνεποιήσαντο καλούσ, ἱμερόεντασ· ἐπερρώσαντο δὲ ποσσίν. ἔνθεν ἀπορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ἠέρι πολλῇ, ἐννύχιαι στεῖχον περικαλλέα ὄσσαν ἱεῖσαι, ὑμνεῦσαι Δία τ’ αἰγίοχον καὶ πότνιαν Ἥρην Ἀργεί̈ην, χρυσέοισι πεδίλοισ ἐμβεβαυῖαν, κούρην τ’ αἰγιόχοιο Διὸσ γλαυκῶπιν Ἀθήνην Φοῖβόν τ’ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν ἠδὲ Ποσειδάωνα γεήοχον, ἐννοσίγαιον, καὶ Θέμιν αἰδοίην ἑλικοβλέφαρόν τ’ Ἀφροδίτην Ἥβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην Λητώ τ’ Ιἀπετόν τε ἰδὲ Κρόνον ἀγκυλομήτην Ηὦ τ’ Ηἔλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην Γαῖάν τ’ Ὠκεανόν τε μέγαν καὶ Νύκτα μέλαιναν ἄλλων τ’ ἀθανάτων ἱερὸν γένοσ αἰὲν ἐόντων. αἵ νύ ποθ’ Ἡσίοδον καλὴν ἐδίδαξαν ἀοιδήν, ἄρνασ ποιμαίνονθ’ Ἑλικῶνοσ ὕπο ζαθέοιο. τόνδε δέ με πρώτιστα θεαὶ πρὸσ μῦθον ἐείπον, Μοῦσαι Ὀλυμπιάδεσ, κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο· ποιμένεσ ἄγραυλοι, κάκ’ ἐλέγχεα, γαστέρεσ οἰο͂ν, ἴδμεν ψεύδεα πολλὰ λέγειν ἐτύμοισιν ὁμοῖα, ἴδμεν δ’, εὖτ’ ἐθέλωμεν, ἀληθέα γηρύσασθαι.

ὣσ ἔφασαν κοῦραι μεγάλου Διὸσ ἀρτιέπειαι·

καί μοι σκῆπτρον ἔδον δάφνησ ἐριθηλέοσ ὄζον δρέψασαι, θηητόν· ἐνέπνευσαν δέ μοι αὐδὴν θέσπιν, ἵνα κλείοιμι τά τ’ ἐσσόμενα πρό τ’ ἐόντα. καί μ’ ἐκέλονθ’ ὑμνεῖν μακάρων γένοσ αἰὲν ἐόντων, σφᾶσ δ’ αὐτὰσ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον αἰὲν ἀείδειν. ἀλλὰ τί ἦ μοι ταῦτα περὶ δρῦν ἢ περὶ πέτρην; τύνη, Μουσάων ἀρχώμεθα, ταὶ Διὶ πατρὶ ὑμνεῦσαι τέρπουσι μέγαν νόον ἐντὸσ Ὀλύμπου, εἰρεῦσαι τά τ’ ἐόντα τά τ’ ἐσσόμενα πρό τ’ ἐόντα, φωνῇ ὁμηρεῦσαι·

τῶν δ’ ἀκάματοσ ῥέει αὐδὴ ἐκ στομάτων ἡδεῖα· γελᾷ δέ τε δώματα πατρὸσ Ζηνὸσ ἐριγδούποιο θεᾶν ὀπὶ λειριοέσσῃ σκιδναμένῃ· ἠχεῖ δὲ κάρη νιφόεντοσ Ὀλύμπου δώματά τ’ ἀθανάτων. αἳ δ’ ἄμβροτον ὄσσαν ἱεῖσαι θεῶν γένοσ αἰδοῖον πρῶτον κλείουσιν ἀοιδῇ ἐξ ἀρχῆσ, οὓσ Γαῖα καὶ Οὐρανὸσ εὐρὺσ ἔτικτεν, οἵ τ’ ἐκ τῶν ἐγένοντο θεοί, δωτῆρεσ ἐάων. δεύτερον αὖτε Ζῆνα, θεῶν πατέρ’ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, ἀρχόμεναί θ’ ὑμνεῦσι καὶ ἐκλήγουσαι ἀοιδῆσ, ὅσσον φέρτατόσ ἐστι θεῶν κράτεί τε μέγιστοσ. αὖτισ δ’ ἀνθρώπων τε γένοσ κρατερῶν τε Γιγάντων ὑμνεῦσαι τέρπουσι Διὸσ νόον ἐντὸσ Ὀλύμπου Μοῦσαι Ὀλυμπιάδεσ, κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο. τὰσ ἐν Πιερίῃ Κρονίδῃ τέκε πατρὶ μιγεῖσα Μνημοσύνη, γουνοῖσιν Ἐλευθῆροσ μεδέουσα, λησμοσύνην τε κακῶν ἄμπαυμά τε μερμηράων.

ἐννέα γάρ οἱ νυκτὸσ ἐμίσγετο μητίετα Ζεὺσ νόσφιν ἀπ’ ἀθανάτων ἱερὸν λέχοσ εἰσαναβαίνων· ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐνιαυτὸσ ἐήν, περὶ δ’ ἔτραπον ὡρ͂αι μηνῶν φθινόντων, περὶ δ’ ἤματα πόλλ’ ἐτελέσθη, ἣ δ’ ἔτεκ’ ἐννέα κούρασ ὁμόφρονασ, ᾗσιν ἀοιδὴ μέμβλεται ἐν στήθεσσιν, ἀκηδέα θυμὸν ἐχούσαισ, τυτθὸν ἀπ’ ἀκροτάτησ κορυφῆσ νιφόεντοσ Ὀλύμπου. ἔνθα σφιν λιπαροί τε χοροὶ καὶ δώματα καλά.

πὰρ δ’ αὐτῇσ Χάριτέσ τε καὶ Ἵμεροσ οἰκί’ ἔχουσιν ἐν θαλίῃσ· ἐρατὴν δὲ διὰ στόμα ὄσσαν ἱεῖσαι μέλπονται πάντων τε νόμουσ καὶ ἤθεα κεδνὰ ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὄσσαν ἱεῖσαι. αἳ τότ’ ἴσαν πρὸσ Ὄλυμπον ἀγαλλόμεναι ὀπὶ καλῇ, ἀμβροσίῃ μολπῇ· περὶ δ’ ἰάχε γαῖα μέλαινα ὑμνεύσαισ, ἐρατὸσ δὲ ποδῶν ὕπο δοῦποσ ὀρώρει νισσομένων πατέρ’ εἰσ ὅν· ὃ δ’ οὐρανῷ ἐμβασιλεύει, αὐτὸσ ἔχων βροντὴν ἠδ’ αἰθαλόεντα κεραυνόν, κάρτει νικήσασ πατέρα Κρόνον· εὖ δὲ ἕκαστα ἀθανάτοισ διέταξεν ὁμῶσ καὶ ἐπέφραδε τιμάσ. ταῦτ’ ἄρα Μοῦσαι ἀείδον, Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι, ἐννέα θυγατέρεσ μεγάλου Διὸσ ἐκγεγαυῖαι, Κλειώ τ’ Εὐτέρπη τε Θάλειά τε Μελπομέενη τε Τερψιχόρη τ’ Ἐρατώ τε Πολύμνιά τ’ Οὐρανίη τε Καλλιόπη θ’·

ἣ δὲ προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων. ἣ γὰρ καὶ βασιλεῦσιν ἅμ’ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. ὅν τινα τιμήσωσι Διὸσ κοῦραι μεγάλοιο γεινόμενόν τε ἴδωσι διοτρεφέων βασιλήων, τῷ μὲν ἐπὶ γλώσσῃ γλυκερὴν χείουσιν ἐέρσην, τοῦ δ’ ἔπε’ ἐκ στόματοσ ῥεῖ μείλιχα· οἱ δέ τε λαοὶ πάντεσ ἐσ αὐτὸν ὁρῶσι διακρίνοντα θέμιστασ ἰθείῃσι δίκῃσιν· ὃ δ’ ἀσφαλέωσ ἀγορεύων αἶψά κε καὶ μέγα νεῖκοσ ἐπισταμένωσ κατέπαυσεν· τοὔνεκα γὰρ βασιλῆεσ ἐχέφρονεσ, οὕνεκα λαοῖσ βλαπτομένοισ ἀγορῆφι μετάτροπα ἔργα τελεῦσι ῥηιδίωσ, μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπέεσσιν. ἐρχόμενον δ’ ἀν’ ἀγῶνα θεὸν ὣσ ἱλάσκονται αἰδοῖ μειλιχίῃ, μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν· τοίη Μουσάων ἱερὴ δόσισ ἀνθρώποισιν. ἐκ γάρ τοι Μουσέων καὶ ἑκηβόλου Ἀπόλλωνοσ ἄνδρεσ ἀοιδοὶ ἐάσιν ἐπὶ χθόνα καὶ κιθαρισταί, ἐκ δὲ Διὸσ βασιλῆεσ· ὃ δ’ ὄλβιοσ, ὅν τινα Μοῦσαι φίλωνται· γλυκερή οἱ ἀπὸ στόματοσ ῥέει αὐδή. εἰ γάρ τισ καὶ πένθοσ ἔχων νεοκηδέι θυμῷ ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενοσ, αὐτὰρ ἀοιδὸσ Μουσάων θεράπων κλέεα προτέρων ἀνθρώπων ὑμνήσῃ μάκαράσ τε θεούσ, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν, αἶψ’ ὅ γε δυσφροσυνέων ἐπιλήθεται οὐδέ τι κηδέων μέμνηται· ταχέωσ δὲ παρέτραπε δῶρα θεάων. χαίρετε, τέκνα Διόσ, δότε δ’ ἱμερόεσσαν ἀοιδήν.

κλείετε δ’ ἀθανάτων ἱερὸν γένοσ αἰὲν ἐόντων, οἳ Γῆσ τ’ ἐξεγένοντο καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ, Νυκτόσ τε δνοφερῆσ, οὕσ θ’ ἁλμυρὸσ ἔτρεφε Πόντοσ. εἴπατε δ’, ὡσ τὰ πρῶτα θεοὶ καὶ γαῖα γένοντο καὶ ποταμοὶ καὶ πόντοσ ἀπείριτοσ, οἴδματι θυίων, ἄστρα τε λαμπετόωντα καὶ οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθεν οἵ τ’ ἐκ τῶν ἐγένοντο θεοί, δωτῆρεσ ἐάων ὥσ τ’ ἄφενοσ δάσσαντο καὶ ὡσ τιμὰσ διέλοντο ἠδὲ καὶ ὡσ τὰ πρῶτα πολύπτυχον ἔσχον Ὄλυμπον. ταῦτά μοι ἔσπετε Μοῦσαι, Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι ἐξ ἀρχῆσ, καὶ εἴπαθ’, ὅ τι πρῶτον γένετ’ αὐτῶν. ἦ τοι μὲν πρώτιστα Χάοσ γένετ’, αὐτὰρ ἔπειτα Γαῖ’ εὐρύστερνοσ, πάντων ἕδοσ ἀσφαλὲσ αἰεὶ ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντοσ Ὀλύμπου, Τάρταρά τ’ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸσ εὐρυοδείησ, ἠδ’ Ἔροσ, ὃσ κάλλιστοσ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι, λυσιμελήσ, πάντων δὲ θεῶν πάντων τ’ ἀνθρώπων δάμναται ἐν στήθεσσι νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν.

ἐκ Χάεοσ δ’ Ἔρεβόσ τε μέλαινά τε Νὺξ ἐγένοντο· Νυκτὸσ δ’ αὖτ’ Αἰθήρ τε καὶ Ἡμέρη ἐξεγένοντο, οὓσ τέκε κυσαμένη Ἐρέβει φιλότητι μιγεῖσα. Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑαυτῇ Οὐρανὸν ἀστερόενθ’, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι, ὄφρ’ εἰή μακάρεσσι θεοῖσ ἕδοσ ἀσφαλὲσ αἰεί. γείνατο δ’ Οὔρεα μακρά, θεῶν χαρίεντασ ἐναύλουσ, Νυμφέων, αἳ ναίουσιν ἀν’ οὔρεα βησσήεντα. ἣ δὲ καὶ ἀτρύγετον πέλαγοσ τέκεν, οἴδματι θυῖον, Πόντον, ἄτερ φιλότητοσ ἐφιμέρου· αὐτὰρ ἔπειτα Οὐρανῷ εὐνηθεῖσα τέκ’ Ὠκεανὸν βαθυδίνην, Κοῖόν τε Κρῖόν θ’ Ὑπερίονά τ’ Ιἀπετόν τε Θείαν τε Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ’ ἐρατεινήν. τοὺσ δὲ μέθ’ ὁπλότατοσ γένετο Κρόνοσ ἀγκυλομήτησ, δεινότατοσ παίδων· θαλερὸν δ’ ἤχθηρε τοκῆα. γείνατο δ’ αὖ Κύκλωπασ ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντασ, Βρόντην τε Στερόπην τε καὶ Ἄργην ὀβριμόθυμον, οἳ Ζηνὶ βροντήν τε δόσαν τεῦξάν τε κεραυνόν.

οἳ δή τοι τὰ μὲν ἄλλα θεοῖσ ἐναλίγκιοι ἦσαν, μοῦνοσ δ’ ὀφθαλμὸσ μέσσῳ ἐνέκειτο μετώπῳ. Κύκλωπεσ δ’ ὄνομ’ ἦσαν ἐπώνυμον, οὕνεκ’ ἄρα σφέων κυκλοτερὴσ ὀφθαλμὸσ ἑείσ ἐνέκειτο μετώπῳ· ἰσχὺσ δ’ ἠδὲ βίη καὶ μηχαναὶ ἦσαν ἐπ’ ἔργοισ. ἄλλοι δ’ αὖ Γαίησ τε καὶ Οὐρανοῦ ἐξεγένοντο τρεῖσ παῖδεσ μεγάλοι τε καὶ ὄβριμοι, οὐκ ὀνομαστοί, Κόττοσ τε Βριάρεώσ τε Γύησ θ’, ὑπερήφανα τέκνα.

τῶν ἑκατὸν μὲν χεῖρεσ ἀπ’ ὤμων ἀίσσοντο, ἄπλαστοι, κεφαλαὶ δὲ ἑκάστῳ πεντήκοντα ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν· ἰσχὺσ δ’ ἄπλητοσ κρατερὴ μεγάλῳ ἐπὶ εἴδει. ὅσσοι γὰρ Γαίησ τε καὶ Οὐρανοῦ ἐξεγένοντο, δεινότατοι παίδων, σφετέρῳ δ’ ἤχθοντο τοκῆι ἐξ ἀρχῆσ· καὶ τῶν μὲν ὅπωσ τισ πρῶτα γένοιτο, πάντασ ἀποκρύπτασκε, καὶ ἐσ φάοσ οὐκ ἀνίεσκε, Γαίησ ἐν κευθμῶνι, κακῷ δ’ ἐπετέρπετο ἔργῳ Οὐρανόσ. ἣ δ’ ἐντὸσ στοναχίζετο Γαῖα πελώρη στεινομένη· δολίην δὲ κακήν τ’ ἐφράσσατο τέχνην. αἶψα δὲ ποιήσασα γένοσ πολιοῦ ἀδάμαντοσ τεῦξε μέγα δρέπανον καὶ ἐπέφραδε παισὶ φίλοισιν· εἶπε δὲ θαρσύνουσα, φίλον τετιημένη ἦτορ· παῖδεσ ἐμοὶ καὶ πατρὸσ ἀτασθάλου, αἴ κ’ ἐθέλητε πείθεσθαι, πατρόσ κε κακὴν τισαίμεθα λώβην ὑμετέρου·

πρότεροσ γὰρ ἀεικέα μήσατο ἔργα. ὣσ φάτο·

τοὺσ δ’ ἄρα πάντασ ἕλεν δέοσ, οὐδέ τισ αὐτῶν φθέγξατο. θαρσήσασ δὲ μέγασ Κρόνοσ ἀγκυλομήτησ ἂψ αὖτισ μύθοισι προσηύδα μητέρα κεδνήν· μῆτερ, ἐγώ κεν τοῦτό γ’ ὑποσχόμενοσ τελέσαιμι ἔργον, ἐπεὶ πατρόσ γε δυσωνύμου οὐκ ἀλεγίζω ἡμετέρου·

πρότεροσ γὰρ ἀεικέα μήσατο ἔργα. ὣσ φάτο·

γήθησεν δὲ μέγα φρεσὶ Γαῖα πελώρη· εἷσε δέ μιν κρύψασα λόχῳ· ἐνέθηκε δὲ χερσὶν ἁρ́πην καρχαρόδοντα· δόλον δ’ ὑπεθήκατο πάντα. ἦλθε δὲ νύκτ’ ἐπάγων μέγασ Οὐρανόσ, ἀμφὶ δὲ Γαίῃ ἱμείρων φιλότητοσ ἐπέσχετο καί ῥ’ ἐτανύσθη πάντη·

ὃ δ’ ἐκ λοχέοιο πάισ ὠρέξατο χειρὶ σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ πελώριον ἔλλαβεν ἁρ́πην μακρὴν καρχαρόδοντα, φίλου δ’ ἀπὸ μήδεα πατρὸσ ἐσσυμένωσ ἤμησε, πάλιν δ’ ἔρριψε φέρεσθαι ἐξοπίσω· τὰ μὲν οὔ τι ἐτώσια ἔκφυγε χειρόσ· ὅσσαι γὰρ ῥαθάμιγγεσ ἀπέσσυθεν αἱματόεσσαι, πάσασ δέξατο Γαῖα· περιπλομένων δ’ ἐνιαυτῶν γείνατ’ Ἐρινῦσ τε κρατερὰσ μεγάλουσ τε Γίγαντασ, τεύχεσι λαμπομένουσ, δολίχ’ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντασ, Νύμφασ θ’ ἃσ Μελίασ καλέουσ’ ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν. μήδεα δ’ ὡσ τὸ πρῶτον ἀποτμήξασ ἀδάμαντι κάββαλ’ ἀπ’ ἠπείροιο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, ὣσ φέρετ’ ἂμ πέλαγοσ πουλὺν χρόνον, ἀμφὶ δὲ λευκὸσ ἀφρὸσ ἀπ’ ἀθανάτου χροὸσ ὤρνυτο· τῷ δ’ ἔνι κούρη ἐθρέφθη· πρῶτον δὲ Κυθήροισιν ζαθέοισιν ἔπλητ’, ἔνθεν ἔπειτα περίρρυτον ἵκετο Κύπρον. ἐκ δ’ ἔβη αἰδοίη καλὴ θεόσ, ἀμφὶ δὲ ποίη ποσσὶν ὕπο ῥαδινοῖσιν ἀέξετο· τὴν δ’ Ἀφροδίτην ἀφρογενέα τε θεὰν καὶ ἐυστέφανον Κυθέρειαν κικλῄσκουσι θεοί τε καὶ ἀνέρεσ, οὕνεκ’ ἐν ἀφρῷ θρέφθη· ἀτὰρ Κυθέρειαν, ὅτι προσέκυρσε Κυθήροισ· Κυπρογενέα δ’, ὅτι γέντο πολυκλύστῳ ἐνὶ Κύπρῳ· ἠδὲ φιλομμηδέα, ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη. τῇ δ’ Ἔροσ ὡμάρτησε καὶ Ἵμεροσ ἕσπετο καλὸσ γεινομένῃ τὰ πρῶτα θεῶν τ’ ἐσ φῦλον ἰούσῃ. ταύτην δ’ ἐξ ἀρχῆσ τιμὴν ἔχει ἠδὲ λέλογχε μοῖραν ἐν ἀνθρώποισι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι, παρθενίουσ τ’ ὀάρουσ μειδήματά τ’ ἐξαπάτασ τε τέρψιν τε γλυκερὴν φιλότητά τε μειλιχίην τε. τοὺσ δὲ πατὴρ Τιτῆνασ ἐπίκλησιν καλέεσκε παῖδασ νεικείων μέγασ Οὐρανόσ, οὓσ τέκεν αὐτόσ·

φάσκε δὲ τιταίνοντασ ἀτασθαλίῃ μέγα ῥέξαι ἔργον, τοῖο δ’ ἔπειτα τίσιν μετόπισθεν ἔσεσθαι. νὺξ δ’ ἔτεκεν στυγερόν τε Μόρον καὶ Κῆρα μέλαιναν καὶ Θάνατον, τέκε δ’ Ὕπνον, ἔτικτε δὲ φῦλον Ὀνείρων·

δεύτερον αὖ Μῶμον καὶ Οἰζὺν ἀλγινόεσσαν οὔ τινι κοιμηθεῖσα θεὰ τέκε Νὺξ ἐρεβεννή, Ἑσπερίδασ θ’, ᾗσ μῆλα πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο χρύσεα καλὰ μέλουσι φέροντά τε δένδρεα καρπόν. καὶ Μοίρασ καὶ Κῆρασ ἐγείνατο νηλεοποίνουσ, Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι γεινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε, αἵτ’ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίασ ἐφέπουσιν· οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χόλοιο, πρίν γ’ ἀπὸ τῷ δώωσι κακὴν ὄπιν, ὅσ τισ ἁμάρτῃ. τίκτε δὲ καὶ Νέμεσιν, πῆμα θνητοῖσι βροτοῖσι, Νὺξ ὀλοή· μετὰ τὴν δ’ Ἀπάτην τέκε καὶ Φιλότητα Γῆράσ τ’ οὐλόμενον, καὶ Ἔριν τέκε καρτερόθυμον. αὐτὰρ Ἔρισ στυγερὴ τέκε μὲν Πόνον ἀλγινόεντα Λήθην τε Λιμόν τε καὶ Ἄλγεα δακρυόεντα Ὑσμίνασ τε Μάχασ τε Φόνουσ τ’ Ἀνδροκτασίασ τε Νείκεά τε ψευδέασ τε Λόγουσ Ἀμφιλλογίασ τε Δυσνομίην τ’ Ἄτην τε, συνήθεασ ἀλλήλῃσιν, Ὅρκον θ’, ὃσ δὴ πλεῖστον ἐπιχθονίουσ ἀνθρώπουσ πημαίνει, ὅτε κέν τισ ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσῃ.

Νηρέα δ’ ἀψευδέα καὶ ἀληθέα γείνατο Πόντοσ, πρεσβύτατον παίδων·

αὐτὰρ καλέουσι γέροντα, οὕνεκα νημερτήσ τε καὶ ἤπιοσ, οὐδὲ θεμιστέων λήθεται, ἀλλὰ δίκαια καὶ ἤπια δήνεα οἶδεν· αὖτισ δ’ αὖ Θαύμαντα μέγαν καὶ ἀγήνορα Φόρκυν Γαίῃ μισγόμενοσ καὶ Κητὼ καλλιπάρῃον Εὐρυβίην τ’ ἀδάμαντοσ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ἔχουσαν. Νηρῆοσ δ’ ἐγένοντο μεγήρατα τέκνα θεάων πόντῳ ἐν ἀτρυγέτῳ καὶ Δωρίδοσ ἠυκόμοιο, κούρησ Ὠκεανοῖο, τελήεντοσ ποταμοῖο, Πλωτώ τ’ Εὐκράντη τε Σαώ τ’ Ἀμφιτρίτη τε Εὐδώρη τε Θέτισ τε Γαλήνη τε Γλαύκη τε Κυμοθόη Σπειώ τε Θόη θ’ Ἀλίη τ’ ἐρόεσσα Πασιθέη τ’ Ἐρατώ τε καὶ Εὐνίκη ῥοδόπηχυσ καὶ Μελίτη χαρίεσσα καὶ Εὐλιμένη καὶ Ἀγαυὴ Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε Νησαίη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Πρωτομέδεια Δωρὶσ καὶ Πανόπεια καὶ εὐειδὴσ Γαλάτεια Ἱπποθόη τ’ ἐρόεσσα καὶ Ἱππονόη ῥοδόπηχυσ Κυμοδόκη θ’, ἣ κύματ’ ἐν ἠεροειδέι πόντῳ πνοιάσ τε ζαέων ἀνέμων σὺν Κυματολήγῃ ῥεῖα πρηύ̈νει καὶ ἐυσφύρῳ Ἀμφιτρίτῃ, Κυμώ τ’ Ηιὄνη τε ἐυστέφανόσ θ’ Ἁλιμήδη Γλαυκονόμη τε φιλομμειδὴσ καὶ Ποντοπόρεια Ληαγόρη τε καὶ Εὐαγόρη καὶ Λαομέδεια Πουλυνόη τε καὶ Αὐτονόη καὶ Λυσιάνασσα Εὐάρνη τε φυήν τ’ ἐρατὴ καὶ εἶδοσ ἄμωμοσ καὶ Ψαμάθη χαρίεσσα δέμασ δίη τε Μενίππη Νησώ τ’ Εὐπόμπη τε Θεμιστώ τε Προνόη τε Νημερτήσ θ’, ἣ πατρὸσ ἔχει νόον ἀθανάτοιο.

αὗται μὲν Νηρῆοσ ἀμύμονοσ ἐξεγένοντο κοῦραι πεντήκοντα, ἀμύμονα ἔργα ἰδυῖαι. Θαύμασ δ’ Ὠκεανοῖο βαθυρρείταο θύγατρα ἠγάγετ’ Ἠλέκτρην· ἣ δ’ ὠκεῖαν τέκεν Ἶριν ἠυκόμουσ θ’ Ἁρπυίασ Αἐλλώ τ’ Ὠκυπέτην τε, αἵ ῥ’ ἀνέμων πνοιῇσι καὶ οἰωνοῖσ ἅμ’ ἕπονται ὠκείῃσ πτερύγεσσι· μεταχρόνιαι γὰρ ἰάλλον. Φόρκυϊ δ’ αὖ Κητὼ Γραίασ τέκε καλλιπαρῄουσ ἐκ γενετῆσ πολιάσ, τὰσ δὴ Γραίασ καλέουσιν ἀθάνατοί τε θεοὶ χαμαὶ ἐρχόμενοί τ’ ἄνθρωποι, Πεμφρηδώ τ’ ἐύπεπλον Ἐνυώ τε κροκόπεπλον, Γοργούσ θ’, αἳ ναίουσι πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο ἐσχατιῇ πρὸσ Νυκτόσ, ἵν’ Ἑσπερίδεσ λιγύφωνοι, Σθεννώ τ’ Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα.

ἣ μὲν ἐήν θνητή, αἳ δ’ ἀθάνατοι καὶ ἀγήρῳ, αἱ δύο· τῇ δὲ μιῇ παρελέξατο Κυανοχαίτησ ἐν μαλακῷ λειμῶνι καὶ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν. τῆσ δ’ ὅτε δὴ Περσεὺσ κεφαλὴν ἀπεδειροτόμησεν, ἔκθορε Χρυσαωρ τε μέγασ καὶ Πήγασοσ ἵπποσ. τῷ μὲν ἐπώνυμον ἠε͂ν, ὅτ’ Ὠκεανοῦ περὶ πηγὰσ γένθ’, ὃ δ’ ἀόρ χρύσειον ἔχων μετὰ χερσὶ φίλῃσιν. χὠ μὲν ἀποπτάμενοσ προλιπὼν χθόνα, μητέρα μήλων, ἵκετ’ ἐσ ἀθανάτουσ· Ζηνὸσ δ’ ἐν δώμασι ναίει βροντήν τε στεροπήν τε φέρων Διὶ μητιόεντι. Χρυσάωρ δ’ ἔτεκεν τρικέφαλον Γηρυονῆα μιχθεὶσ Καλλιρόῃ κούρῃ κλυτοῦ Ὠκεανοῖο. τὸν μὲν ἄρ’ ἐξενάριξε βίη Ἡρακληείη βουσὶ παρ’ εἰλιπόδεσσι περιρρύτῳ εἰν Ἐρυθείῃ ἤματι τῷ ὅτε περ βοῦσ ἤλασεν εὐρυμετώπουσ Τίρυνθ’ εἰσ ἱερὴν διαβὰσ πόρον Ὠκεανοῖο Ὄρθον τε κτείνασ καὶ βουκόλον Εὐρυτίωνα σταθμῷ ἐν ἠερόεντι πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο. ἣ δ’ ἔτεκ’ ἄλλο πέλωρον ἀμήχανον, οὐδὲν ἐοικὸσ θνητοῖσ ἀνθρώποισ οὐδ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν, σπῆι ἔνι γλαφυρῷ θείην κρατερόφρον’ Ἔχιδναν, ἥμισυ μὲν νύμφην ἑλικώπιδα καλλιπάρῃον, ἥμισυ δ’ αὖτε πέλωρον ὄφιν δεινόν τε μέγαν τε αἰόλον ὠμηστὴν ζαθέησ ὑπὸ κεύθεσι γαίησ.

ἔνθα δέ οἱ σπέοσ ἐστὶ κάτω κοίλῃ ὑπὸ πέτρῃ τηλοῦ ἀπ’ ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ’ ἀνθρώπων· ἔνθ’ ἄρα οἱ δάσσαντο θεοὶ κλυτὰ δώματα ναίειν. ἣ δ’ ἔρυτ’ εἰν Ἀρίμοισιν ὑπὸ χθονὶ λυγρὴ Ἔχιδνα, ἀθάνατοσ νύμφη καὶ ἀγήραοσ ἤματα πάντα.

τῇ δὲ Τυφάονά φασι μιγήμεναι ἐν φιλότητι δεινόν θ’ ὑβριστήν τ’ ἄνομόν θ’ ἑλικώπιδι κούρῃ·

ἣ δ’ ὑποκυσαμένη τέκετο κρατερόφρονα τέκνα. Ὄρθον μὲν πρῶτον κύνα γείνατο Γηρυονῆι· δεύτερον αὖτισ ἔτικτεν ἀμήχανον, οὔ τι φατειὸν Κέρβερον ὠμηστήν, Αἴδεω κύνα χαλκεόφωνον, πεντηκοντακέφαλον, ἀναιδέα τε κρατερόν τε· τὸ τρίτον Ὕδρην αὖτισ ἐγείνατο λυγρὰ ἰδυῖαν Λερναίην, ἣν θρέψε θεὰ λευκώλενοσ Ἥρη ἄπλητον κοτέουσα βίῃ Ἡρακληείῃ. καὶ τὴν μὲν Διὸσ υἱὸσ ἐνήρατο νηλέι χαλκῷ Ἀμφιτρυωνιάδησ σὺν ἀρηιφίλῳ Ιὀλάῳ Ηρακλέησ βουλῇσιν Ἀθηναίησ ἀγελείησ. ἣ δὲ Χίμαιραν ἔτικτε πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῦρ, δεινήν τε μεγάλην τε ποδώκεά τε κρατερήν τε· τῆσ δ’ ἦν τρεῖσ κεφαλαί· μία μὲν χαροποῖο λέοντοσ, ἣ δὲ χιμαίρησ, ἣ δ’ ὄφιοσ, κρατεροῖο δράκοντοσ, πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸσ μένοσ αἰθομένοιο. τὴν μὲν Πήγασοσ εἷλε καὶ ἐσθλὸσ Βελλεροφόντησ. ἣ δ’ ἄρα Φῖκ’ ὀλοὴν τέκε Καδμείοισιν ὄλεθρον Ὅρθῳ ὑποδμηθεῖσα Νεμειαῖόν τε λέοντα, τόν ῥ’ Ἥρη θρέψασα Διὸσ κυδρὴ παράκοιτισ γουνοῖσιν κατένασσε Νεμείησ, πῆμ’ ἀνθρώποισ. ἔνθ’ ἄρ’ ὃ οἰκείων ἐλεφαίρετο φῦλ’ ἀνθρώπων, κοιρανέων Τρητοῖο Νεμείησ ἠδ’ Ἀπέσαντοσ· ἀλλά ἑ ἲσ ἐδάμασσε βίησ Ἡρακληείησ. Κητὼ δ’ ὁπλότατον Φόρκυι φιλότητι μιγεῖσα γείνατο δεινὸν ὄφιν, ὃσ ἐρεμνῆσ κεύθεσι γαίησ πείρασιν ἐν μεγάλοισ παγχρύσεα μῆλα φυλάσσει.

τοῦτο μὲν ἐκ Κητοῦσ καὶ Φόρκυνοσ γένοσ ἐστίν. Τηθὺσ δ’ Ὠκεανῷ Ποταμοὺσ τέκε δινήεντασ, Νεῖλόν τ’ Ἀλφειόν τε καὶ Ἠριδανὸν βαθυδίνην Στρυμόνα Μαίανδρόν τε καὶ Ἴστρον καλλιρέεθρον Φᾶσίν τε Ῥῆσόν τ’ Ἀχελώιόν τ’ ἀργυροδίνην Νέσσον τε Ῥοδίον θ’ Ἁλιάκμονά θ’ Ἑπτάπορόν τε Γρήνικόν τε καὶ Αἴσηπον θεῖόν τε Σιμοῦντα Πηνειόν τε καὶ Ἕρμον ἐυρρείτην τε Κάικον Σαγγάριόν τε μέγαν Λάδωνά τε Παρθένιόν τε Εὐήνόν τε καὶ Ἄρδησκον θεῖόν τε Σκάμανδρον.

τίκτε δὲ θυγατέρων ἱερὸν γένοσ, αἳ κατὰ γαῖαν ἄνδρασ κουρίζουσι σὺν Ἀπόλλωνι ἄνακτι καὶ Ποταμοῖσ, ταύτην δὲ Διὸσ πάρα μοῖραν ἔχουσι, Πειθώ τ’ Ἀδμήτη τε Ιἄνθη τ’ Ἠλέκτρη τε Δωρίσ τε Πρυμνώ τε καὶ Οὐρανίη θεοειδὴσ Ἱππώ τε Κλυμένη τε Ῥόδειά τε Καλλιρόη τε Ζευξώ τε Κλυτίη τε Ἰδυῖά τε Πασιθόη τε Πληξαύρη τε Γαλαξαύρη τ’ ἐρατή τε Διώνη Μηλόβοσίσ τε Φόη τε καὶ εὐειδὴσ Πολυδώρη Κερκηίσ τε φυὴν ἐρατὴ Πλουτώ τε βοῶπισ Περσηίσ τ’ Ιἄνειρά τ’ Ἀκάστη τε Ξάνθη τε Πετραίη τ’ ἐρόεσσα Μενεσθώ τ’ Εὐρώπη τε Μῆτίσ τ’ Εὐρυνόμη τε Τελεστώ τε Κροκοπεπλοσ Χρυσηίσ τ’ Ἀσίη τε καὶ ἱμερόεσσα Καλυψὼ Εὐδώρη τε Τύχη τε καὶ Ἀμφιρὼ Ὠκυρόη τε καὶ Στύξ, ἣ δή σφεων προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων.

αὗται δ’ Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύοσ ἐξεγένοντο πρεσβύταται κοῦραι· πολλαί γε μέν εἰσι καὶ ἄλλαι. τρὶσ γὰρ χίλιαί εἰσι τανύσφυροι Ὠκεανῖναι, αἵ ῥα πολυσπερέεσ γαῖαν καὶ βένθεα λίμνησ πάντη ὁμῶσ ἐφέπουσι, θεάων ἀγλαὰ τέκνα. τόσσοι δ’ αὖθ’ ἕτεροι ποταμοὶ καναχηδὰ ῥέοντεσ, υἱέεσ Ὠκεανοῦ, τοὺσ γείνατο πότνια Τηθύσ· τῶν ὄνομ’ ἀργαλέον πάντων βροτὸν ἀνέρ’ ἐνισπεῖν, οἳ δὲ ἕκαστοι ἴσασιν, ὅσοι περιναιετάωσιν. θεία δ’ Ηἔλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην Ηὦ θ’, ἣ πάντεσσιν ἐπιχθονίοισι φαείνει ἀθανάτοισ τε θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, γείναθ’ ὑποδμηθεῖσ’ Ὑπερίονοσ ἐν φιλότητι.

Κρίῳ δ’ Εὐρυβίν τέκεν ἐν φιλότητι μιγεῖσα Ἀστραῖόν τε μέγαν Πάλλαντά τε δῖα θεάων Πέρσην θ’, ὃσ καὶ πᾶσι μετέπρεπεν ἰδμοσύνῃσιν. Ἀστραίῳ δ’ Ηὢσ ἀνέμουσ τέκε καρτεροθύμουσ, ἀργέστην Ζέφυρον Βορέην τ’ αἰψηροκέλευθον καὶ Νότον, ἐν φιλότητι θεὰ θεῷ εὐνηθεῖσα.

τοὺσ δὲ μέτ’ ἀστέρα τίκτεν Εὡσφόρον Ἠριγένεια ἄστρα τε λαμπετόωντα, τά τ’ οὐρανὸσ ἐστεφάνωται. Στὺξ δ’ ἔτεκ’ Ὠκεανοῦ θυγάτηρ Πάλλαντι μιγεῖσα Ζῆλον καὶ Νίκην καλλίσφυρον ἐν μεγάροισιν·

καὶ Κράτοσ ἠδὲ Βίην ἀριδείκετα γείνατο τέκνα, τῶν οὐκ ἔστ’ ἀπάνευθε Διὸσ δόμοσ, οὐδέ τισ ἕδρη, οὐδ’ ὁδόσ, ὅππη μὴ κείνοισ θεὸσ ἡγεμονεύῃ, ἀλλ’ αἰεὶ πὰρ Ζηνὶ βαρυκτύπῳ ἑδριόωνται. ὣσ γὰρ ἐβούλευσεν Στὺξ ἄφθιτοσ Ὠκεανίνη ἤματι τῷ, ὅτε πάντασ Ὀλύμπιοσ ἀστεροπητὴσ ἀθανάτουσ ἐκάλεσσε θεοὺσ ἐσ μακρὸν Ὄλυμπον, εἶπε δ’, ὃσ ἂν μετὰ εἱο͂ θεῶν Τιτῆσι μάχοιτο, μή τιν’ ἀπορραίσειν γεράων, τιμὴν δὲ ἕκαστον ἑξέμεν, ἣν τὸ πάροσ γε μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσιν τὸν δ’ ἔφαθ’, ὅστισ ἄτιμοσ ὑπὸ Κρόνου ἠδ’ ἀγέραστοσ, τιμῆσ καὶ γεράων ἐπιβησέμεν, ἧ θέμισ ἐστίν. ἦλθε δ’ ἄρα πρώτη Στὺξ ἄφθιτοσ Οὔλυμπόνδε σὺν σφοῖσιν παίδεσσι φίλου διὰ μήδεα πατρόσ. τὴν δὲ Ζεὺσ τίμησε, περισσὰ δὲ δῶρα δέδωκεν. αὐτὴν μὲν γὰρ ἔθηκε θεῶν μέγαν ἔμμεναι ὁρ́κον, παῖδασ δ’ ἤματα πάντα ἑοῦ μεταναιέτασ εἶναι. ὣσ δ’ αὔτωσ πάντεσσι διαμπερέσ, ὥσ περ ὑπέστη, ἐξετέλεσσ’· αὐτὸσ δὲ μέγα κρατεῖ ἠδὲ ἀνάσσει. φοίβη δ’ αὖ Κοίου πολυήρατον ἦλθεν ἐσ εὐνήν·

κυσαμένη δὴ ἔπειτα θεὰ θεοῦ ἐν φιλότητι Δητὼ κυανόπεπλον ἐγείνατο, μείλιχον αἰεί, ἤπιον ἀνθρώποισι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν, μείλιχον ἐξ ἀρχῆσ, ἀγανώτατον ἐντὸσ Ὀλύμπου. γείνατο δ’ Ἀστερίην ἐυώνυμον, ἥν ποτε Πέρσησ ἠγάγετ’ ἐσ μέγα δῶμα φίλην κεκλῆσθαι ἄκοιτιν. ἢ δ’ ὑποκυσαμένη Ἑκάτην τέκε, τὴν περὶ πάντων Ζεὺσ Κρονίδησ τίμησε· πόρεν δέ οἱ ἀγλαὰ δῶρα, μοῖραν ἔχειν γαίησ τε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσησ. ἣ δὲ καὶ ἀστερόεντοσ ἀπ’ οὐρανοῦ ἔμμορε τιμῆσ ἀθανάτοισ τε θεοῖσι τετιμένη ἐστὶ μάλιστα. καὶ γὰρ νῦν, ὅτε πού τισ ἐπιχθονίων ἀνθρώπων ἔρδων ἱερὰ καλὰ κατὰ νόμον ἱλάσκηται, κικλῄσκει Ἑκάτην. πολλή τέ οἱ ἕσπετο τιμὴ ῥεῖα μάλ’, ᾧ πρόφρων γε θεὰ ὑποδέξεται εὐχάσ, καί τέ οἱ ὄλβον ὀπάζει, ἐπεὶ δύναμίσ γε πάρεστιν. ὅσσοι γὰρ Γαίησ τε καὶ Οὐρανοῦ ἐξεγένοντο καὶ τιμὴν ἔλαχον, τούτων ἔχει αἶσαν ἁπάντων. οὐδέ τί μιν Κρονίδησ ἐβιήσατο οὐδέ τ’ ἀπηύρα, ὅσσ’ ἔλαχεν Τιτῆσι μετὰ προτέροισι θεοῖσιν, ἀλλ’ ἔχει, ὡσ τὸ πρῶτον ἀπ’ ἀρχῆσ ἔπλετο δασμόσ, καὶ γέρασ ἐν γαίῃ τε καὶ οὐρανῷ ἠδὲ θαλάσσῃ· οὐδ’, ὅτι μουνογενήσ, ἧσσον θεὰ ἔμμορε τιμῆσ, ἀλλ’ ἔτι καὶ πολὺ μᾶλλον, ἐπεὶ Ζεὺσ τίεται αὐτήν. ᾧ δ’ ἐθέλει, μεγάλωσ παραγίγνεται ἠδ’ ὀνίνησιν· ἔν τε δίκῃ βασιλεῦσι παρ’ αἰδοίοισι καθίζει, ἔν τ’ ἀγορῇ λαοῖσι μεταπρέπει, ὅν κ’ ἐθέλῃσιν· ἠδ’ ὁπότ’ ἐσ πόλεμον φθεισήνορα θωρήσσωνται ἀνέρεσ, ἔνθα θεὰ παραγίγνεται, οἷσ κ’ ἐθέλῃσι νίκην προφρονέωσ ὀπάσαι καὶ κῦδοσ ὀρέξαι. ἐσθλὴ δ’ αὖθ’ ὁπότ’ ἄνδρεσ ἀεθλεύωσιν ἀγῶνι, ἔνθα θεὰ καὶ τοῖσ παραγίγνεται ἠδ’ ὀνίνησιν· νικήσασ δὲ βίῃ καὶ κάρτεϊ καλὸν ἀέθλον ῥεῖα φέρει χαίρων τε, τοκεῦσι δὲ κῦδοσ ὀπάζει. ἐσθλὴ δ’ ἱππήεσσι παρεστάμεν, οἷσ κ’ ἐθέλῃσιν. καὶ τοῖσ, οἳ γλαυκὴν δυσπέμφελον ἐργάζονται, εὔχονται δ’ Ἑκάτῃ καὶ ἐρικτύπῳ Ἐννοσιγαίῳ, ῥηιδίωσ ἄγρην κυδρὴ θεὸσ ὤπασε πολλήν, ῥεῖα δ’ ἀφείλετο φαινομένην, ἐθέλουσά γε θυμῷ. ἐσθλὴ δ’ ἐν σταθμοῖσι σὺν Ἑρμῇ ληίδ’ ἀέξειν· βουκολίασ δ’ ἀγέλασ τε καὶ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν ποίμνασ τ’ εἰροπόκων ὀίων, θυμῷ γ’ ἐθέλουσα, ἐξ ὀλίγων βριάει κἀκ πολλῶν μείονα θῆκεν. οὕτω τοι καὶ μουνογενὴσ ἐκ μητρὸσ ἐοῦσα πᾶσι μετ’ ἀθανάτοισι τετίμηται γεράεσσιν. θῆκε δέ μιν Κρονίδησ κουροτρόφον, οἳ μετ’ ἐκείνην ὀφθαλμοῖσιν ἴδοντο φάοσ πολυδερκέοσ Ηοὖσ. οὕτωσ ἐξ ἀρχῆσ κουροτρόφοσ, αἳ δέ τε τιμαί. Ῥείη δὲ δμηθεῖσα Κρόνῳ τέκε φαίδιμα τέκνα, Ἱστίην Δήμητρα καὶ Ἥρην χρυσοπέδιλον ἴφθιμόν τ’ Αἴδην, ὃσ ὑπὸ χθονὶ δώματα ναίει νηλεὲσ ἦτορ ἔχων, καὶ ἐρίκτυπον Ἐννοσίγαιον Ζῆνά τε μητιόεντα, θεῶν πατέρ’ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, τοῦ καὶ ὑπὸ βροντῆσ πελεμίζεται εὐρεῖα χθών.

καὶ τοὺσ μὲν κατέπινε μέγασ Κρόνοσ, ὥσ τισ ἕκαστοσ νηδύοσ ἐξ ἱερῆσ μητρὸσ πρὸσ γούναθ’ ἵκοιτο, τὰ φρονέων, ἵνα μή τισ ἀγαυῶν Οὐρανιώνων ἄλλοσ ἐν ἀθανάτοισιν ἔχοι βασιληίδα τιμήν. πεύθετο γὰρ Γαίησ τε καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ, οὕνεκά οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι καὶ κρατερῷ περ ἐόντι, Διὸσ μεγάλου διὰ βουλάσ· τῷ ὅ γ’ ἄρ’ οὐκ ἀλαὸσ σκοπιὴν ἔχεν, ἀλλὰ δοκεύων παῖδασ ἑοὺσ κατέπινε· Ῥέην δ’ ἔχε πένθοσ ἄλαστον. ἀλλ’ ὅτε δὴ Δί’ ἔμελλε θεῶν πατέρ’ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν τέξεσθαι, τότ’ ἔπειτα φίλουσ λιτάνευε τοκῆασ τοὺσ αὐτῆσ, Γαῖάν τε καὶ Οὐρανὸν ἀστερόεντα, μῆτιν συμφράσσασθαι, ὅπωσ λελάθοιτο τεκοῦσα παῖδα φίλον, τίσαιτο δ’ ἐρινῦσ πατρὸσ ἑοῖο παίδων θ’, οὓσ κατέπινε μέγασ Κρόνοσ ἀγκυλομήτησ. οἳ δὲ θυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, καί οἱ πεφραδέτην, ὅσα περ πέπρωτο γενέσθαι ἀμφὶ Κρόνῳ βασιλῆι καὶ υἱέι καρτεροθύμῳ. πέμψαν δ’ ἐσ Λύκτον, Κρήτησ ἐσ πίονα δῆμον, ὁππότ’ ἄρ’ ὁπλότατον παίδων τέξεσθαι ἔμελλε, Ζῆνα μέγαν· τὸν μέν οἱ ἐδέξατο Γαῖα πελώρη Κρήτῃ ἐν εὐρείῃ τραφέμεν ἀτιταλλέμεναί τε. ἔνθα μιν ἷκτο φέρουσα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν πρώτην ἐσ Λύκτον· κρύψεν δέ ἑ χερσὶ λαβοῦσα ἄντρῳ ἐν ἠλιβάτῳ, ζαθέησ ὑπὸ κεύθεσι γαίησ, Αἰγαίῳ ἐν ὄρει πεπυκασμένῳ ὑλήεντι. τῷ δὲ σπαργανίσασα μέγαν λίθον ἐγγυάλιξεν Οὐρανίδῃ μέγ’ ἄνακτι, θεῶν προτέρῳ βασιλῆι. τὸν τόθ’ ἑλὼν χείρεσσιν ἑὴν ἐσκάτθετο νηδὺν σχέτλιοσ· οὐδ’ ἐνόησε μετὰ φρεσίν, ὥσ οἱ ὀπίσσω ἀντὶ λίθου ἑὸσ υἱὸσ ἀνίκητοσ καὶ ἀκηδὴσ λείπεθ’, ὅ μιν τάχ’ ἔμελλε βίῃ καὶ χερσὶ δαμάσσασ τιμῆσ ἐξελάειν, ὃ δ’ ἐν ἀθανάτοισι ἀνάξειν. καρπαλίμωσ δ’ ἄρ’ ἔπειτα μένοσ καὶ φαίδιμα γυῖα ηὔξετο τοῖο ἄνακτοσ·

ἐπιπλομένων δ’ ἐνιαυτῶν Γαίησ ἐννεσίῃσι πολυφραδέεσσι δολωθεὶσ ὃν γόνον ἄψ ἀνέηκε μέγασ Κρόνοσ ἀγκυλομήτησ νικηθεὶσ τέχνῃσι βίηφί τε παιδὸσ ἑοῖο. πρῶτον δ’ ἐξέμεσεν λίθον, ὃν πύματον κατέπινεν· τὸν μὲν Ζεὺσ στήριξε κατὰ χθονὸσ εὐρυοδείησ Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ γυάλοισ ὕπο Παρνησοῖο σῆμ’ ἔμεν ἐξοπίσω, θαῦμα θνητοῖσι βροτοῖσιν. λῦσε δὲ πατροκασιγνήτουσ ὀλοῶν ὑπὸ δεσμῶν Οὐρανίδασ, οὓσ δῆσε πατὴρ ἀεσιφροσύνῃσιν· οἳ οἱ ἀπεμνήσαντο χάριν ἐυεργεσιάων, δῶκαν δὲ βροντὴν ἠδ’ αἰθαλόεντα κεραυνὸν καὶ στεροπήν· τὸ πρὶν δὲ πελώρη Γαῖα κεκεύθει· τοῖσ πίσυνοσ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει. κούρην δ’ Ιἀπετὸσ καλλίσφυρον Ὠκεανίνην ἠγάγετο Κλυμένην καὶ ὁμὸν λέχοσ εἰσανέβαινεν.

ἣ δέ οἱ Ἄτλαντα κρατερόφρονα γείνατο παῖδα· τίκτε δ’ ὑπερκύδαντα Μενοίτιον ἠδὲ Προμηθέα ποικίλον αἰολόμητιν, ἁμαρτίνοόν τ’ Ἐπιμηθέα ὃσ κακὸν ἐξ ἀρχῆσ γένετ’ ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν· πρῶτοσ γάρ ῥα Διὸσ πλαστὴν ὑπέδεκτο γυναῖκα παρθένον. ὑβριστὴν δὲ Μενοίτιον εὐρύοπα Ζεὺσ εἰσ Ἔρεβοσ κατέπεμψε βαλὼν ψολόεντι κεραυνῷ εἵνεκ’ ἀτασθαλίησ τε καὶ ἠνορέησ ὑπερόπλου. Ἄτλασ δ’ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχει κρατερῆσ ὑπ’ ἀνάγκησ πείρασιν ἐν γαίησ, πρόπαρ Εσπερίδων λιγυφώνων, ἑστηὼσ κεφαλῇ τε καὶ ἀκαμάτῃσι χέρεσσιν· ταύτην γάρ οἱ μοῖραν ἐδάσσατο μητίετα Ζεύσ. δῆσε δ’ ἀλυκτοπέδῃσι Προμηθέα ποικιλόβουλον δεσμοῖσ ἀργαλέοισι μέσον διὰ κίον’ ἐλάσσασ· καί οἱ ἐπ’ αἰετὸν ὦρσε τανύπτερον· αὐτὰρ ὅ γ’ ἧπαρ ἤσθιεν ἀθάνατον, τὸ δ’ ἀέξετο ἶσον ἁπάντη νυκτόσ ὅσον πρόπαν ἦμαρ ἔδοι τανυσίπτεροσ ὄρνισ. τὸν μὲν ἄρ’ Ἀλκμήνησ καλλισφύρου ἄλκιμοσ υἱὸσ Ἡρακλέησ ἔκτεινε, κακὴν δ’ ἀπὸ νοῦσον ἄλαλκεν Ιἀπετιονίδῃ καὶ ἐλύσατο δυσφροσυνάων οὐκ ἀέκητι Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ὑψιμέδοντοσ, ὄφρ’ Ἡρακλῆοσ Θηβαγενέοσ κλέοσ εἰή πλεῖον ἔτ’ ἢ τὸ πάροιθεν ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν. ταῦτ’ ἄρα ἁζόμενοσ τίμα ἀριδείκετον υἱόν· καί περ χωόμενοσ παύθη χόλου, ὃν πρὶν ἔχεσκεν, οὕνεκ’ ἐρίζετο βουλὰσ ὑπερμενέι Κρονίωνι. καὶ γὰρ ὅτ’ ἐκρίνοντο θεοὶ θνητοί τ’ ἄνθρωποι Μηκώνῃ, τότ’ ἔπειτα μέγαν βοῦν πρόφρονι θυμῷ δασσάμενοσ προέθηκε, Διὸσ νόον ἐξαπαφίσκων. τοῖσ μὲν γὰρ σάρκασ τε καὶ ἔγκατα πίονα δημῷ ἐν ῥινῷ κατέθηκε καλύψασ γαστρὶ βοείῃ, τῷ δ’ αὖτ’ ὀστέα λευκὰ βοὸσ δολίῃ ἐπὶ τέχνῃ εὐθετίσασ κατέθηκε καλύψασ ἀργέτι δημῷ. δὴ τότε μιν προσέειπε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε· Ιἀπετιονίδη, πάντων ἀριδείκετ’ ἀνάκτων, ὦ πέπον, ὡσ ἑτεροζήλωσ διεδάσσαο μοίρασ.

ὣσ φάτο κερτομέων Ζεὺσ ἄφθιτα μήδεα εἰδώσ.

τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Προμηθεὺσ ἀγκυλομήτησ ἦκ’ ἐπιμειδήσασ, δολίησ δ’ οὐ λήθετο τέχνησ· ζεῦ κύδιστε μέγιστε θεῶν αἰειγενετάων, τῶν δ’ ἕλε’, ὁπποτέρην σε ἐνὶ φρεσὶ θυμὸσ ἀνώγει.

Φῆ ῥα δολοφρονέων· Ζεὺσ δ’ ἄφθιτα μήδεα εἰδὼσ γνῶ ῥ’ οὐδ’ ἠγνοίησε δόλον· κακὰ δ’ ὄσσετο θυμῷ θνητοῖσ ἀνθρώποισι, τὰ καὶ τελέεσθαι ἔμελλεν. χερσὶ δ’ ὅ γ’ ἀμφοτέρῃσιν ἀνείλετο λευκὸν ἄλειφαρ. χώσατο δὲ φρένασ ἀμφί, χόλοσ δέ μιν ἵκετο θυμόν, ὡσ ἴδεν ὀστέα λευκὰ βοὸσ δολίῃ ἐπὶ τέχνῃ. ἐκ τοῦ δ’ ἀθανάτοισιν ἐπὶ χθονὶ φῦλ’ ἀνθρώπων καίουσ’ ὀστέα λευκὰ θυηέντων ἐπὶ βωμῶν. τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύσ· Ιἀπετιονίδη, πάντων πέρι μήδεα εἰδώσ, ὦ πέπον, οὐκ ἄρα πω δολίησ ἐπιλήθεο τέχνησ.

ὣσ φάτο χωόμενοσ Ζεὺσ ἄφθιτα μήδεα εἰδώσ·

ἐκ τούτου δὴ ἔπειτα δόλου μεμνημένοσ αἰεὶ οὐκ ἐδίδου Μελίῃσι πυρὸσ μένοσ ἀκαμάτοιο θνητοῖσ ἀνθρώποισ, οἳ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν. ἀλλά μιν ἐξαπάτησεν ἐὺσ πάισ Ιἀπετοῖο κλέψασ ἀκαμάτοιο πυρὸσ τηλέσκοπον. αὐγὴν ἐν κοί̈λῳ νάρθηκι· δάκεν δέ ἑ νειόθι θυμόν, Ζῆν’ ὑψιβρεμέτην, ἐχόλωσε δέ μιν φίλον ἦτορ, ὡσ ἴδ’ ἐν ἀνθρώποισι πυρὸσ τηλέσκοπον αὐγήν. αὐτίκα δ’ ἀντὶ πυρὸσ τεῦξεν κακὸν ἀνθρώποισιν· γαίησ γὰρ σύμπλασσε περικλυτὸσ Ἀμφιγυήεισ παρθένῳ αἰδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω διὰ βουλάσ. ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη ἀργυφέη ἐσθῆτι· κατὰ κρῆθεν δὲ καλύπτρην δαιδαλέην χείρεσσι κατέσχεθε, θαῦμα ἰδέσθαι· ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνουσ, νεοθηλέοσ ἄνθεα ποίησ, ἱμερτοὺσ περίθηκε καρήατι Παλλὰσ Ἀθήνη. ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνην χρυσέην κεφαλῆφιν ἔθηκε, τὴν αὐτὸσ ποίησε περικλυτὸσ Ἀμφιγυήεισ ἀσκήσασ παλάμῃσι, χαριζόμενοσ Διὶ πατρί. τῇ δ’ ἐνὶ δαίδαλα πολλὰ τετεύχατο, θαῦμα ἰδέσθαι, κνώδαλ’, ὅσ’ ἤπειροσ πολλὰ τρέφει ἠδὲ θάλασσα, τῶν ὅ γε πόλλ’ ἐνέθηκε, ‐ χάρισ δ’ ἀπελάμπετο πολλή, ‐ θαυμάσια, ζῴοισιν ἐοικότα φωνήεσσιν. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε καλὸν κακὸν ἀντ’ ἀγαθοῖο.

ἐξάγαγ’, ἔνθα περ ἄλλοι ἔσαν θεοὶ ἠδ’ ἄνθρωποι, κόσμῳ ἀγαλλομένην γλαυκώπιδοσ ὀβριμοπάτρησ. θαῦμα δ’ ἔχ’ ἀθανάτουσ τε θεοὺσ θνητούσ τ’ ἀνθρώπουσ, ὡσ εἶδον δόλον αἰπύν, ἀμήχανον ἀνθρώποισιν. ἐκ τῆσ γὰρ γένοσ ἐστὶ γυναικῶν θηλυτεράων, τῆσ γὰρ ὀλώιόν ἐστι γένοσ καὶ φῦλα γυναικῶν, πῆμα μέγ’ αἳ θνητοῖσι μετ’ ἀνδράσι ναιετάουσιν οὐλομένησ πενίησ οὐ σύμφοροι, ἀλλὰ κόροιο.

ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐν σμήνεσσι κατηρεφέεσσι μέλισσαι κηφῆνασ βόσκωσι, κακῶν ξυνήονασ ἔργων ‐ αἳ μέν τε πρόπαν ἦμαρ ἐσ ἠέλιον καταδύντα ἠμάτιαι σπεύδουσι τιθεῖσί τε κηρία λευκά, οἳ δ’ ἔντοσθε μένοντεσ ἐπηρεφέασ κατὰ σίμβλουσ ἀλλότριον κάματον σφετέρην ἐσ γαστέρ’ ἀμῶνται ‐ ὣσ δ’ αὔτωσ ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκασ Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ θῆκεν, ξυνήονασ ἔργων ἀργαλέων· ἕτερον δὲ πόρεν κακὸν ἀντ’ ἀγαθοῖο· ὅσ κε γάμον φεύγων καὶ μέρμερα ἔργα γυναικῶν μὴ γῆμαι ἐθέλῃ, ὀλοὸν δ’ ἐπὶ γῆρασ ἵκοιτο χήτεϊ γηροκόμοιο· ὅ γ’ οὐ βιότου ἐπιδευὴσ ζώει, ἀποφθιμένου δὲ διὰ κτῆσιν δατέονται χηρωσταί· ᾧ δ’ αὖτε γάμου μετὰ μοῖρα γένηται, κεδνὴν δ’ ἔσχεν ἄκοιτιν ἀρηρυῖαν πραπίδεσσι, τῷ δέ τ’ ἀπ’ αἰῶνοσ κακὸν ἐσθλῷ ἀντιφερίζει ἐμμενέσ· ὃσ δέ κε τέτμῃ ἀταρτηροῖο γενέθλησ, ζώει ἐνὶ στήθεσσιν ἔχων ἀλίαστον ἀνίην θυμῷ καὶ κραδίῃ, καὶ ἀνήκεστον κακόν ἐστιν. ὣσ οὐκ ἔστι Διὸσ κλέψαι νόον οὐδὲ παρελθεῖν.

οὐδὲ γὰρ Ιἀπετιονίδησ ἀκάκητα Προμηθεὺσ τοῖό γ’ ὑπεξήλυξε βαρὺν χόλον, ἀλλ’ ὑπ’ ἀνάγκησ καὶ πολύιδριν ἐόντα μέγασ κατὰ δεσμὸσ ἐρύκει. Βριάρεῳ δ’ ὡσ πρῶτα πατὴρ ὠδύσσατο θυμῷ Κόττῳ τ’ ἠδὲ Γύῃ, δῆσεν κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ ἠνορέην ὑπέροπλον ἀγώμενοσ ἠδὲ καὶ εἶδοσ καὶ μέγεθοσ·

ὡσ νέκταρ τ’ ἐπάσαντο καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινήν, δὴ τότε τοῖσ μετέειπε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε· κατένασσε δ’ ὑπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ. ἔνθ’ οἵ γ’ ἄλγε’ ἔχοντεσ ὑπὸ χθονὶ ναιετάοντεσ εἱάτ’ ἐπ’ ἐσχατιῇ, μεγάλησ ἐν πείρασι γαίησ, δηθὰ μάλ’ ἀχνύμενοι, κραδίῃ μέγα πένθοσ ἔχοντεσ. ἀλλά σφεασ Κρονίδησ τε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι, οὓσ τέκεν ἠύκομοσ Ῥείη Κρόνου ἐν φιλότητι, Γαίησ φραδμοσύνῃσιν ἀνήγαγον ἐσ φάοσ αὖτισ· αὐτὴ γάρ σφιν ἅπαντα διηνεκέωσ κατέλεξε σὺν κείνοισ νίκην τε καὶ ἀγλαὸν εὖχοσ ἀρέσθαι. δηρὸν γὰρ μάρναντο πόνον θυμαλγέ’ ἔχοντεσ Τιτῆνέσ τε θεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο, ἀντίον ἀλλήλοισι διὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ, οἳ μὲν ἀφ’ ὑψηλῆσ Ὄθρυοσ Τιτῆνεσ ἀγαυοί, οἳ δ’ ἄρ’ ἀπ’ Οὐλύμποιο θεοί, δωτῆρεσ ἐάων, οὓσ τέκεν ἠύκομοσ Ῥείη Κρόνῳ εὐνηθεῖσα. οἵ ῥα τότ’ ἀλλήλοισι χόλον θυμαλγέ’ ἔχοντεσ συνεχέωσ ἐμάχοντο δέκα πλείουσ ἐνιαυτούσ· οὐδέ τισ ἦν ἔριδοσ χαλεπῆσ λύσισ οὐδὲ τελευτὴ οὐδετέροισ, ἶσον δὲ τέλοσ τέτατο πτολέμοιο. ἀλλ’ ὅτε δὴ κείνοισι παρέσχεθεν ἄρμενα πάντα, νέκταρ τ’ ἀμβροσίην τε, τά περ θεοὶ αὐτοὶ ἔδουσι, πάντων ἐν στήθεσσιν ἀέξετο θυμὸσ ἀγήνωρ. κέκλυτε μευ, Γαίησ τε καὶ Οὐρανοῦ ἀγλαὰ τέκνα, ὄφρ’ εἴπω, τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.

ἤδη γὰρ μάλα δηρὸν ἐναντίοι ἀλλήλοισι νίκησ καὶ κράτεοσ πέρι μαρνάμεθ’ ἤματα πάντα Τιτῆνέσ τε θεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐκγενόμεσθα. ὑμεῖσ δὲ μεγάλην τε βίην καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ φαίνετε Τιτήνεσσιν ἐναντίοι ἐν δαὶ̈ λυγρῇ μνησάμενοι φιλότητοσ ἐνηέοσ, ὅσσα παθόντεσ ἐσ φάοσ ἂψ ἀφίκεσθε δυσηλεγέοσ ὑπὸ δεσμοῦ ἡμετέρασ διὰ βουλὰσ ὑπὸ ζόφου ἠερόεντοσ. ὣσ φάτο·

τὸν δ’ ἐξαῦτισ ἀμείβετο Κόττοσ ἀμύμων· Δαιμόνι’, οὐκ ἀδάητα πιφαύσκεαι·

ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἴδμεν, ὅ τοι περὶ μὲν πραπίδεσ, περὶ δ’ ἐστὶ νόημα, ἀλκτὴρ δ’ ἀθανάτοισιν ἀρῆσ γένεο κρυεροῖο. σῇσι δ’ ἐπιφροσύνῃσιν ὑπὸ ζόφου ἠερόεντοσ ἄψορρον δ’ ἐξαῦτισ ἀμειλίκτων ὑπὸ δεσμῶν ἠλύθομεν, Κρόνου υἱὲ ἄναξ, ἀνάελπτα παθόντεσ. τῷ καὶ νῦν ἀτενεῖ τε νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλῇ ῥυσόμεθα κράτοσ ὑμὸν ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι μαρνάμενοι Τιτῆσιν ἀνὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ. ὣσ φάτ’·

ἐπῄνεσσαν δὲ θεοί, δωτῆρεσ ἐάων, μῦθον ἀκούσαντεσ· πολέμου δ’ ἐλιλαίετο θυμὸσ μᾶλλον ἔτ’ ἢ τὸ πάροιθε· μάχην δ’ ἀμέγαρτον ἔγειραν πάντεσ, θήλειαι τε καὶ ἄρσενεσ, ἤματι κείνῳ, Τιτῆνέσ τε θεοὶ καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο, οὕσ τε Ζεὺσ Ἐρέβευσφιν ὑπὸ χθονὸσ ἧκε φόωσδε δεινοί τε κρατεροί τε, βίην ὑπέροπλον ἔχοντεσ. τῶν ἑκατὸν μὲν χεῖρεσ ἀπ’ ὤμων ἀίσσοντο πᾶσιν ὁμῶσ, κεφαλαὶ δὲ ἑκάστῳ πεντήκοντα ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν. οἳ τότε Τιτήνεσσι κατέσταθεν ἐν δαὶ̈ λυγρῇ πέτρασ ἠλιβάτουσ στιβαρῇσ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ. Τιτῆνεσ δ’ ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγασ προφρονέωσ, χειρῶν τε βίησ θ’ ἅμα ἔργον ἔφαινον ἀμφότεροι· δεινὸν δὲ περίαχε πόντοσ ἀπείρων, γῆ δὲ μέγ’ ἐσμαράγησεν, ἐπέστενε δ’ οὐρανὸσ εὐρὺσ σειόμενοσ, πεδόθεν δὲ τινάσσετο μακρὸσ Ὄλυμποσ ῥιπῇ ὕπ’ ἀθανάτων, ἔνοσισ δ’ ἵκανε βαρεῖα Τάρταρον ἠερόεντα, ποδῶν τ’ αἰπεῖα ἰωὴ ἀσπέτου ἰωχμοῖο βολάων τε κρατεράων· ὣσ ἄρ’ ἐπ’ ἀλλήλοισ ἱέσαν βέλεα στονόεντα. φωνὴ δ’ ἀμφοτέρων ἵκετ’ οὐρανὸν ἀστερόεντα κεκλομένων· οἳ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ. οὐδ’ ἄρ’ ἔτι Ζεὺσ ἴσχεν ἑὸν μένοσ, ἀλλά νυ τοῦ γε εἶθαρ μὲν μένεοσ πλῆντο φρένεσ, ἐκ δέ τε πᾶσαν φαῖνε βίην·

ἄμυδισ δ’ ἄρ’ ἀπ’ οὐρανοῦ ἠδ’ ἀπ’ Ὀλύμπου ἀστράπτων ἔστειχε συνωχαδόν· οἱ δὲ κεραυνοὶ ἴκταρ ἅμα βροντῇ τε καὶ ἀστεροπῇ ποτέοντο χειρὸσ ἄπο στιβαρῆσ, ἱερὴν φλόγα εἰλυφόωντεσ ταρφέεσ· ἀμφὶ δὲ γαῖα φερέσβιοσ ἐσμαράγιζε καιομένη, λάκε δ’ ἀμφὶ πυρὶ μεγάλ’ ἄσπετοσ ὕλη. ἔζεε δὲ χθὼν πᾶσα καὶ Ὠκεανοῖο ῥέεθρα πόντοσ τ’ ἀτρύγετοσ· τοὺσ δ’ ἄμφεπε θερμὸσ ἀυτμὴ Τιτῆνασ χθονίουσ, φλὸξ δ’ αἰθέρα δῖαν ἵκανεν ἄσπετοσ, ὄσσε δ’ ἄμερδε καὶ ἰφθίμων περ ἐόντων αὐγὴ μαρμαίρουσα κεραυνοῦ τε στεροπῆσ τε. καῦμα δὲ θεσπέσιον κάτεχεν Χάοσ· εἴσατο δ’ ἄντα ὀφθαλμοῖσιν ἰδεῖν ἠδ’ οὐάσι ὄσσαν ἀκοῦσαι αὔτωσ, ὡσ εἰ Γαῖα καὶ Οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθε πίλνατο· τοῖοσ γάρ κε μέγασ ὑπὸ δοῦποσ ὀρώρει τῆσ μὲν ἐρειπομένησ, τοῦ δ’ ὑψόθεν ἐξεριπόντοσ· τόσσοσ δοῦποσ ἔγεντο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων. σὺν δ’ ἄνεμοι ἔνοσίν τε κονίην τ’ ἐσφαράγιζον βροντήν τε στεροπήν τε καὶ αἰθαλόεντα κεραυνόν, κῆλα Διὸσ μεγάλοιο, φέρον δ’ ἰαχήν τ’ ἐνοπήν τε ἐσ μέσον ἀμφοτέρων· ὄτοβοσ δ’ ἄπλητοσ ὀρώρει σμερδαλέησ ἔριδοσ, κάρτοσ δ’ ἀνεφαίνετο ἔργων. ἐκλίνθη δὲ μάχη· πρὶν δ’ ἀλλήλοισ ἐπέχοντεσ ἐμμενέωσ ἐμάχοντο διὰ κρατερὰσ ὑσμίνασ. οἳ δ’ ἄρ’ ἐνὶ πρώτοισι μάχην δριμεῖαν ἔγειραν Κόττοσ τε Βριάρεώσ τε Γύησ τ’ ἀάτοσ πολέμοιο, οἵ ῥα τριηκοσίασ πέτρασ στιβαρῶν ἀπὸ χειρῶν πέμπον ἐπασσυτέρασ, κατὰ δ’ ἐσκίασαν βελέεσσι Τιτῆνασ, καὶ τοὺσ μὲν ὑπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ πέμψαν καὶ δεσμοῖσιν ἐν ἀργαλέοισιν ἔδησαν χερσὶν νικήσαντεσ ὑπερθύμουσ περ ἐόντασ, τόσσον ἔνερθ’ ὑπὸ γῆσ, ὅσον οὐρανόσ ἐστ’ ἀπὸ γαίησ·

τόσσον γάρ τ’ ἀπὸ γῆσ ἐσ Τάρταρον ἠερόεντα. ἐννέα γὰρ νύκτασ τε καὶ ἤματα χάλκεοσ ἄκμων οὐρανόθεν κατιὼν δεκάτῃ κ’ ἐσ γαῖαν ἵκοιτο· ἐννέα δ’ αὖ νύκτασ τε καὶ ἤματα χάλκεοσ ἄκμων ἐκ γαίησ κατιὼν δεκάτῃ κ’ ἐσ Τάρταρον ἵκοι. τὸν πέρι χάλκεον ἑρ́κοσ ἐλήλαται· ἀμφὶ δέ μιν νὺξ τριστοιχεὶ κέχυται περὶ δειρήν· αὐτὰρ ὕπερθεν γῆσ ῥίζαι πεφύασι καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσησ. ἔνθα θεοὶ Τιτῆνεσ ὑπὸ ζόφῳ ἠερόεντι κεκρύφαται βουλῇσι Διὸσ νεφεληγερέταο χώρῳ ἐν εὐρώεντι, πελώρησ ἔσχατα γαίησ.

τοῖσ οὐκ ἐξιτόν ἐστι. θύρασ δ’ ἐπέθηκε Ποσειδέων χαλκείασ, τεῖχοσ δὲ περοίχεται ἀμφοτέρωθεν. ἔνθα Γύησ Κόττοσ τε καὶ Ὀβριάρεωσ μεγάθυμοσ ναίουσιν, φύλακεσ πιστοὶ Διὸσ αἰγιόχοιο. ἔνθα δὲ γῆσ δνοφερῆσ καὶ Ταρτάρου ἠερόεντοσ πόντου τ’ ἀτρυγέτοιο καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ ἑξείησ πάντων πηγαὶ καὶ πείρατ’ ἐάσιν ἀργαλέ’ εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ, χάσμα μέγ’, οὐδέ κε πάντα τελεσφόρον εἰσ ἐνιαυτὸν οὖδασ ἵκοιτ’, εἰ πρῶτα πυλέων ἔντοσθε γένοιτο, ἀλλά κεν ἔνθα καὶ ἔνθα φέροι πρὸ θύελλα θυέλλῃ ἀργαλέη·

δεινὸν δὲ καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι τοῦτο τέρασ. Νυκτὸσ δ’ ἐρεβεννῆσ οἰκία δεινὰ ἕστηκεν νεφέλῃσ κεκαλυμμένα κυανέῃσιν. τῶν πρόσθ’ Ιἀπετοῖο πάισ ἔχει οὐρανὸν εὐρὺν ἑστηὼσ κεφαλῇ τε καὶ ἀκαμάτῃσι χέρεσσιν ἀστεμφέωσ, ὅθι Νύξ τε καὶ Ἡμέρη ἆσσον ἰοῦσαι ἀλλήλασ προσέειπον, ἀμειβόμεναι μέγαν οὐδὸν χάλκεον· ἣ μὲν ἔσω καταβήσεται, ἣ δὲ θύραζε ἔρχεται, οὐδέ ποτ’ ἀμφοτέρασ δόμοσ ἐντὸσ ἐέργει, ἀλλ’ αἰεὶ ἑτέρη γε δόμων ἔκτοσθεν ἐοῦσα γαῖαν ἐπιστρέφεται, ἣ δ’ αὖ δόμου ἐντὸσ ἐοῦσα μίμνει τὴν αὐτῆσ ὡρ́ην ὁδοῦ, ἔστ’ ἂν ἵκηται, ἣ μὲν ἐπιχθονίοισι φάοσ πολυδερκὲσ ἔχουσα, ἣ δ’ Ὕπνον μετὰ χερσί, κασίγνητον Θανάτοιο. Νὺξ ὀλοή, νεφέλῃ κεκαλυμμένη ἠεροειδεῖ. ἔνθα δὲ Νυκτὸσ παῖδεσ ἐρεμνῆσ οἰκί’ ἔχουσιν, Ὕπνοσ καὶ Θάνατοσ, δεινοὶ θεοί·

οὐδέ ποτ’ αὐτοὺσ Ηἔλιοσ φαέθων ἐπιδέρκεται ἀκτίνεσσιν οὐρανὸν εἲσ ἀνιὼν οὐδ’ οὐρανόθεν καταβαίνων. τῶν δ’ ἕτεροσ γαῖάν τε καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ ἥσυχοσ ἀνστρέφεται καὶ μείλιχοσ ἀνθρώποισι, τοῦ δὲ σιδηρέη μὲν κραδίη, χάλκεον δέ οἱ ἦτορ νηλεὲσ ἐν στήθεσσιν· ἔχει δ’ ὃν πρῶτα λάβῃσιν ἀνθρώπων· ἐχθρὸσ δὲ καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν. ἔνθα θεοῦ χθονίου πρόσθεν δόμοι ἠχήεντεσ ἰφθίμου τ’ Αἴδεω καὶ ἐπαινῆσ Περσεφονείησ ἑστᾶσιν, δεινὸσ δὲ κύων προπάροιθε φυλάσσει νηλειήσ, τέχνην δὲ κακὴν ἔχει·

ἐσ μὲν ἰόντασ σαίνει ὁμῶσ οὐρῇ τε καὶ οὐάσιν ἀμφοτέροισιν, ἐξελθεῖν δ’ οὐκ αὖτισ ἐᾷ πάλιν, ἀλλὰ δοκεύων ἐσθίει, ὅν κε λάβῃσι πυλέων ἔκτοσθεν ἰόντα. ἰφθίμου τ’ Αἴδεω καὶ ἐπαινῆσ Περσεφονείησ. ἔνθα δὲ ναιετάει στυγερὴ θεὸσ ἀθανάτοισι, δεινὴ Στύξ, θυγάτηρ ἀψορρόου Ὠκεανοῖο πρεσβυτάτη·

νόσφιν δὲ θεῶν κλυτὰ δώματα ναίει μακρῇσιν πέτρῃσι κατηρεφέ’· ἀμφὶ δὲ πάντη κίοσιν ἀργυρέοισι πρὸσ οὐρανὸν ἐστήρικται. παῦρα δὲ Θαύμαντοσ θυγάτηρ πόδασ ὠκέα Ἶρισ ἀγγελίην πωλεῖται ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ. ὁππότ’ ἔρισ καὶ νεῖκοσ ἐν ἀθανάτοισιν ὄρηται καί ῥ’ ὅστισ ψεύδηται Ὀλύμπια δώματ’ ἐχόντων, Ζεὺσ δέ τε Ἶριν ἔπεμψε θεῶν μέγαν ὁρ́κον ἐνεῖκαι τηλόθεν ἐν χρυσέῃ προχόῳ πολυώνυμον ὕδωρ ψυχρόν, ὅτ’ ἐκ πέτρησ καταλείβεται ἠλιβάτοιο ὑψηλῆσ· πολλὸν δὲ ὑπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ ἐξ ἱεροῦ ποταμοῖο ῥέει διὰ νύκτα μέλαιναν Ὠκεανοῖο κέρασ· δεκάτη δ’ ἐπὶ μοῖρα δέδασται· ἐννέα μὲν περὶ γῆν τε καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ δίνῃσ ἀργυρέῃσ εἱλιγμένοσ εἰσ ἅλα πίπτει, ἣ δὲ μί’ ἐκ πέτρησ προρέει μέγα πῆμα θεοῖσιν. ὅσ κεν τὴν ἐπίορκον ἀπολλείψασ ἐπομόσσῃ ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντοσ Ὀλύμπου, κεῖται νήυτμοσ τετελεσμένον εἰσ ἐνιαυτόν· οὐδέ ποτ’ ἀμβροσίησ καὶ νέκταροσ ἔρχεται ἆσσον βρώσιοσ, ἀλλά τε κεῖται ἀνάπνευστοσ καὶ ἄναυδοσ στρωτοῖσ ἐν λεχέεσσι, κακὸν δέ ἑ κῶμα καλύπτει. αὐτὰρ ἐπεὶ νοῦσον τελέσῃ μέγαν εἰσ ἐνιαυτόν, ἄλλοσ γ’ ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτεροσ ἀέθλοσ. εἰνάετεσ δὲ θεῶν ἀπαμείρεται αἰὲν ἐόντων, οὐδέ ποτ’ ἐσ βουλὴν ἐπιμίσγεται οὐδ’ ἐπὶ δαῖτασ ἐννέα πάντα ἔτεα· δεκάτῳ δ’ ἐπιμίσγεται αὖτισ εἴρασ ἐσ ἀθανάτων, οἳ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσιν. τοῖον ἄρ’ ὁρ́κον ἔθεντο θεοὶ Στυγὸσ ἄφθιτον ὕδωρ ὠγύγιον, τὸ δ’ ἱήσι καταστυφέλου διὰ χώρου. ἔνθα δὲ γῆσ δνοφερῆσ καὶ Ταρτάρου ἠερόεντοσ πόντου τ’ ἀτρυγέτοιο καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ ἑξείησ πάντων πηγαὶ καὶ πείρατ’ ἐάσιν ἀργαλέ’ εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ.

ἔνθα δὲ μαρμάρεαί τε πύλαι καὶ χάλκεοσ οὐδὸσ ἀστεμφήσ, ῥίζῃσι διηνεκέεσσιν ἀρηρώσ, αὐτοφυήσ· πρόσθεν δὲ θεῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων Τιτῆνεσ ναίουσι, πέρην Χάεοσ ζοφεροῖο. αὐτὰρ ἐρισμαράγοιο Διὸσ κλειτοὶ ἐπίκουροι δώματα ναιετάουσιν ἐπ’ Ὠκεανοῖο θεμέθλοισ, Κόττοσ τ’ ἠδὲ Γύησ· Βριάρεών γε μὲν ἠὺν ἐόντα γαμβρὸν ἑὸν ποίησε βαρύκτυποσ Ἐννοσίγαιοσ, δῶκε δὲ Κυμοπόλειαν ὀπυίειν, θυγατέρα ἥν. αὐτὰρ ἐπεὶ Τιτῆνασ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐξέλασεν Ζεύσ, ὁπλότατον τέκε παῖδα Τυφωέα Γαῖα πελώρη Ταρτάρου ἐν φιλότητι διὰ χρυσέην Ἀφροδίτην·

οὗ χεῖρεσ μὲν ἐάσιν ἐπ’ ἰσχύι, ἔργματ’ ἔχουσαι, καὶ πόδεσ ἀκάματοι κρατεροῦ θεοῦ· ἐκ δέ οἱ ὤμων ἣν ἑκατὸν κεφαλαὶ ὄφιοσ, δεινοῖο δράκοντοσ, γλώσσῃσιν δνοφερῇσι λελιχμότεσ, ἐκ δέ οἱ ὄσσων θεσπεσίῃσ κεφαλῇσιν ὑπ’ ὀφρύσι πῦρ ἀμάρυσσεν· πασέων δ’ ἐκ κεφαλέων πῦρ καίετο δερκομένοιο· φωναὶ δ’ ἐν πάσῃσιν ἔσαν δεινῇσ κεφαλῇσι παντοίην ὄπ’ ἰεῖσαι ἀθέσφατον· ἄλλοτε μὲν γὰρ φθέγγονθ’ ὥστε θεοῖσι συνιέμεν, ἄλλοτε δ’ αὖτε ταύρου ἐριβρύχεω, μένοσ ἀσχέτου, ὄσσαν ἀγαύρου, ἄλλοτε δ’ αὖτε λέοντοσ ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντοσ, ἄλλοτε δ’ αὖ σκυλάκεσσιν ἐοικότα, θαύματ’ ἀκοῦσαι, ἄλλοτε δ’ αὖ ῥοίζεσχ’, ὑπὸ δ’ ἤχεεν οὔρεα μακρά. καί νύ κεν ἔπλετο ἔργον ἀμήχανον ἤματι κείνῳ καί κεν ὅ γε θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἄναξεν, εἰ μὴ ἄρ’ ὀξὺ νόησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. σκληρὸν δ’ ἐβρόντησε καὶ ὄβριμον, ἀμφὶ δὲ γαῖα σμερδαλέον κονάβησε καὶ οὐρανὸσ εὐρὺσ ὕπερθε πόντοσ τ’ Ὠκεανοῦ τε ῥοαὶ καὶ Τάρταρα γαίησ. ποσσὶ δ’ ὕπ’ ἀθανάτοισι μέγασ πελεμίζετ’ Ὄλυμποσ ὀρνυμένοιο ἄνακτοσ· ἐπεστενάχιζε δὲ γαῖα. καῦμα δ’ ὑπ’ ἀμφοτέρων κάτεχεν ἰοειδέα πόντον βροντῆσ τε στεροπῆσ τε, πυρόσ τ’ ἀπὸ τοῖο πελώρου, πρηστήρων ἀνέμων τε κεραυνοῦ τε φλεγέθοντοσ. ἔζεε δὲ χθὼν πᾶσα καὶ οὐρανὸσ ἠδὲ θάλασσα· θυῖε δ’ ἄρ’ ἀμφ’ ἀκτὰσ περί τ’ ἀμφί τε κύματα μακρὰ ῥιπῇ ὕπ’ ἀθανάτων, ἔνοσισ δ’ ἄσβεστοσ ὀρώρει· τρέε δ’ Αἴδησ, ἐνέροισι καταφθιμένοισιν ἀνάσσων, Τιτῆνέσ θ’ ὑποταρτάριοι, Κρόνον ἀμφὶσ ἐόντεσ, ἀσβέστου κελάδοιο καὶ αἰνῆσ δηιοτῆτοσ. Ζεὺσ δ’ ἐπεὶ οὖν κόρθυνεν ἑὸν μένοσ, εἵλετο δ’ ὅπλα, βροντήν τε στεροπήν τε καὶ αἰθαλόεντα κεραυνόν, πλῆξεν ἀπ’ Οὐλύμποιο ἐπάλμενοσ·

ἀμφὶ δὲ πάσασ ἔπρεσε θεσπεσίασ κεφαλὰσ δεινοῖο πελώρου. αὐτὰρ ἐπεὶ δή μιν δάμασεν πληγῇσιν ἱμάσσασ, ἤριπε γυιωθείσ, στενάχιζε δὲ γαῖα πελώρη. φλὸξ δὲ κεραυνωθέντοσ ἀπέσσυτο τοῖο ἄνακτοσ οὔρεοσ ἐν βήσσῃσιν ἀιδνῇσ παιπαλοέσσῃσ, πληγέντοσ. πολλὴ δὲ πελώρη καίετο γαῖα ἀτμῇ θεσπεσίῃ καὶ ἐτήκετο κασσίτεροσ ὣσ τέχνῃ ὕπ’ αἰζηῶν ἐν ἐυτρήτοισ χοάνοισι θαλφθείσ, ἠὲ σίδηροσ, ὅ περ κρατερώτατόσ ἐστιν. οὔρεοσ ἐν βήσσῃσι δαμαζόμενοσ πυρὶ κηλέῳ τήκεται ἐν χθονὶ δίῃ ὑφ’ Ἡφαιστου παλάμῃσιν. ὣσ ἄρα τήκετο γαῖα σέλαι πυρὸσ αἰθομένοιο. ῥῖψε δέ μιν θυμῷ ἀκαχὼν ἐσ Τάρταρον εὐρύν. ἐκ δὲ Τυφωέοσ ἔστ’ ἀνέμων μένοσ ὑγρὸν ἀέντων, νόσφι Νότου Βορέω τε καὶ ἀργέστεω Ζεφύροιο·

οἵ γε μὲν ἐκ θεόφιν γενεή, θνητοῖσ μέγ’ ὄνειαρ· οἱ δ’ ἄλλοι μαψαῦραι ἐπιπνείουσι θάλασσαν· αἳ δή τοι πίπτουσαι ἐσ ἠεροειδέα πόντον, πῆμα μέγα θνητοῖσι, κακῇ θυίουσιν ἀέλλῃ· ἄλλοτε δ’ ἄλλαι ἀείσι διασκιδνᾶσί τε νῆασ ναύτασ τε φθείρουσι· κακοῦ δ’ οὐ γίγνεται ἀλκὴ ἀνδράσιν, οἳ κείνῃσι συνάντωνται κατὰ πόντον· αἳ δ’ αὖ καὶ κατὰ γαῖαν ἀπείριτον ἀνθεμόεσσαν ἔργ’ ἐρατὰ φθείρουσι χαμαιγενέων ἀνθρώπων πιμπλεῖσαι κόνιόσ τε καὶ ἀργαλέου κολοσυρτοῦ. αὐτὰρ ἐπεί ῥα πόνον μάκαρεσ θεοὶ ἐξετέλεσσαν, Τιτήνεσσι δὲ τιμάων κρίναντο βίηφι, δή ῥα τότ’ ὤτρυνον βασιλευέμεν ἠδὲ ἀνάσσειν Γαίησ φραδμοσύνῃσιν Ὀλύμπιον εὐρύοπα Ζῆν ἀθανάτων·

ὃ δὲ τοῖσιν ἑὰσ διεδάσσατο τιμάσ. Ζεὺσ δὲ θεῶν βασιλεὺσ πρώτην ἄλοχον θέτο Μῆτιν πλεῖστα τε ἰδυῖαν ἰδὲ θνητῶν ἀνθρώπων.

ἀλλ’ ὅτε δὴ ἄρ’ ἔμελλε θεὰν γλαυκῶπιν Ἀθήνην τέξεσθαι, τότ’ ἔπειτα δόλῳ φρένασ ἐξαπατήσασ αἱμυλίοισι λόγοισιν ἑὴν ἐσκάτθετο νηδὺν Γαίησ φραδμοσύνῃσι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ. τὼσ γάρ οἱ φρασάτην, ἵνα μὴ βασιληίδα τιμὴν ἄλλοσ ἔχοι Διὸσ ἀντὶ θεῶν αἰειγενετάων. ἐκ γὰρ τῆσ εἵμαρτο περίφρονα τέκνα γενέσθαι· πρώτην μὲν κούρην γλαυκώπιδα Τριτογένειαν ἶσον ἔχουσαν πατρὶ μένοσ καὶ ἐπίφρονα βουλήν. αὐτὰρ ἔπειτ’ ἄρα παῖδα θεῶν βασιλῆα καὶ ἀνδρῶν ἤμελλεν τέξεσθαι, ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντα· ἀλλ’ ἄρα μιν Ζεὺσ πρόσθεν ἑὴν ἐσκάτθετο νηδύν, ὡσ δή οἱ φράσσαιτο θεὰ ἀγαθόν τε κακόν τε. δεύτερον ἠγάγετο λιπαρὴν Θέμιν, ἣ τέκεν Ὥρασ, Εὐνουμίην τε Δίκην τε καὶ Εἰρήνην τεθαλυῖαν, αἳ ἔργ’ ὠρεύουσι καταθνητοῖσι βροτοῖσι, Μοίρασ θ’, ᾗ πλείστην τιμὴν πόρε μητίετα Ζεύσ, Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε διδοῦσι θνητοῖσ ἀνθρώποισιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε.

τρεῖσ δέ οἱ Εὐρυνομη Χάριτασ τέκε καλλιπαρῄουσ, Ὠκεανοῦ κούρη, πολυήρατον εἶδοσ ἔχουσα, Ἀγλαί̈ην τε καὶ Εὐφροσύνην Θαλίην τ’ ἐρατεινήν·

τῶν καὶ ἀπὸ βλεφάρων ἔροσ εἴβετο δερκομενάων λυσιμελήσ· καλὸν δέ θ’ ὑπ’ ὀφρύσι δερκιόωνται. αὐτὰρ ὁ Δήμητροσ πολυφόρβησ ἐσ λέχοσ ἦλθεν, ἣ τέκε Περσεφόνην λευκώλενον, ἣν Αἰδωνεὺσ ἡρ́πασε ἧσ παρὰ μητρόσ·

ἔδωκε δὲ μητίετα Ζεύσ. μνημοσύνησ δ’ ἐξαῦτισ ἐράσσατο καλλικόμοιο, ἐξ ἧσ οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκεσ ἐξεγένοντο ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψισ ἀοιδῆσ.

Λητὼ δ’ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν, ἱμερόεντα γόνον περὶ πάντων Οὐρανιώνων, γείνατ’ ἄρ’ αἰγιόχοιο Διὸσ φιλότητι μιγεῖσα.

λοισθοτάτην δ’ Ἥρην θαλερὴν ποιήσατ’ ἄκοιτιν·

ἣ δ’ Ἥβην καὶ Ἄρηα καὶ Εἰλείθυιαν ἔτικτε μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι θεῶν βασιλῆι καὶ ἀνδρῶν. αὐτὸσ δ’ ἐκ κεφαλῆσ γλαυκώπιδα Τριτογένειαν δεινὴν ἐγρεκύδοιμον ἀγέστρατον Ἀτρυτώνην πότνιαν, ᾗ κέλαδοί τε ἅδον πόλεμοί τε μάχαι τε, Ἥρη δ’ Ἥφαιστον κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο, καὶ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ, ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων.

<Ἥρη δὲ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ.

ἐκ ταύτησ δ’ ἔριδοσ ἣ μὲν τέκε φαίδιμον υἱὸν Ἥφαιστον, φιλότητοσ ἄτερ Διὸσ αἰγιόχοιο, ἐκ πάντων παλάμῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων· αὐτὰρ ὅ γ’ Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύοσ ἠυκόμοιο κούρῃ νόσφ’ Ἥρησ παρελέξατο καλλιπαρήῳ, ἐξαπαφὼν Μῆτιν καίπερ πολυδήνε’ ἐοῦσαν. συμμάρψασ δ’ ὅ γε χερσὶν ἑὴν ἐγκάτθετο νηδὺν δείσασ, μὴ τέξῃ κρατερώτερον ἄλλο κεραυνοῦ. τοὔνεκά μιν Κρονίδησ ὑψίζυγοσ αἰθέρι ναίων κάππιεν ἐξαπίνησ· ἣ δ’ αὐτίκα Παλλάδ’ Ἀθήνην κύσατο· τὴν μὲν ἔτικτε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε πὰρ κορυφὴν Τρίτωνοσ ἐπ’ ὄχθῃσιν ποταμοῖο. Μῆτισ δ’ αὖτε Ζηνὸσ ὑπὸ σπλάγχνοισ λελαθυῖα ἧστο, Ἀθηναίησ μήτηρ, τέκταινα δικαίων πλεῖστα θεῶν τε ἰδυῖα καταθνητῶν τ’ ἀνθρώπων, ἔνθα θεὰ παρέδεκτο ὅθεν παλάμαισ περὶ πάντων ἀθανάτων ἐκέκασθ’ οἳ Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσιν, αἰγίδα ποιήσασα φοβέστρατον ἔντοσ Ἀθήνησ· σὺν τῇ ἐγείνατό μιν πολεμήια τεύχε’ ἔχουσαν. Ἐκ δ’ Ἀμφιτρίτησ καὶ ἐρικτύπου Ἐννοσιγαίου Τρίτων εὐρυβίησ γένετο μέγασ, ὅστε θαλάσσησ πυθμέν’ ἔχων παρὰ μητρὶ φίλῃ καὶ πατρὶ ἄνακτι ναίει χρύσεα δῶ, δεινὸσ θεόσ.

αὐτὰρ Ἄρηι ῥινοτόρῳ Κυθέρεια Φόβον καὶ Δεῖμον ἔτικτε δεινούσ, οἵτ’ ἀνδρῶν πυκινὰσ κλονέουσι φάλαγγασ ἐν πολέμῳ κρυόεντι σὺν Ἄρηι πτολιπόρθῳ, Ἁρμονίην θ’, ἣν Κάδμοσ ὑπέρθυμοσ θέτ’ ἄκοιτιν. Ζηνὶ δ’ ἄρ’ Ἀτλαντὶσ Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ’ ἀθανάτων, ἱερὸν λέχοσ εἰσαναβᾶσα.

Καδμείη δ’ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθέα, ἀθάνατον θνητή·

νῦν δ’ ἀμφότεροι θεοί εἰσιν. Ἀλκμήνη δ’ ἄρ’ ἔτικτε βίην Ἡρακληείην μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι Διὸσ νεφεληγερέταο.

ἀγλαί̈ην δ’ Ἥφαιστοσ, ἀγακλυτὸσ ἀμφιγυήεισ, ὁπλοτάτην Χαρίτων θαλερὴν ποιήσατ’ ἄκοιτιν.

χρυσοκόμησ δὲ Διώνυσοσ ξανθὴν Ἀριάδνην, κούρην Μίνωοσ, θαλερὴν ποιήσατ’ ἄκοιτιν.

τὴν δέ οἱ ἀθάνατον καὶ ἀγήρω θῆκε Κρονίων. ἥβην δ’ Ἀλκμήνησ καλλισφύρου ἄλκιμοσ υἱόσ, ἲσ Ἡρακλῆοσ, τελέσασ στονόεντασ ἀέθλουσ, παῖδα Διὸσ μεγάλοιο καὶ Ἥρησ χρυσοπεδίλου, αἰδοίην θέτ’ ἄκοιτιν ἐν Οὐλύμπῳ νιφόεντι, ὄλβιοσ, ὃσ μέγα ἔργον ἐν ἀθανάτοισιν ἀνύσσασ ναίει ἀπήμαντοσ καὶ ἀγήραοσ ἤματα πάντα.

ἠελίῳ δ’ ἀκάμαντι τέκεν κλυτὸσ Ὠκεανίνη Περσηὶσ Κίρκην τε καὶ Αἰήτην βασιλῆα.

Αἰήτησ δ’ υἱὸσ φαεσιμβρότου Ηἐλίοιο κούρην Ὠκεανοῖο τελήεντοσ ποταμοῖο γῆμε θεῶν βουλῇσιν Ἰδυῖαν καλλιπάρῃον. ἣ δέ οἱ Μήδειαν ἐύσφυρον ἐν φιλότητι γείναθ’ ὑποδμηθεῖσα διὰ χρυσέην Ἀφροδίτην. ὑμεῖσ μὲν νῦν χαίρετ’, Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντεσ, νῆσοί τ’ ἤπειροί τε καὶ ἁλμυρὸσ ἔνδοθι πόντοσ.

νῦν δὲ θεάων φῦλον ἀείσατε, ἡδυέπειαι Μοῦσαι Ὀλυμπιάδεσ, κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο, ὅσσαι δὴ θνητοῖσι παρ’ ἀνδράσιν εὐνηθεῖσαι ἀθάναται γείναντο θεοῖσ ἐπιείκελα τέκνα. Δημήτηρ μὲν Πλοῦτον ἐγείνατο, δῖα θεάων, Ιἀσίων’ ἡρ́ωι μιγεῖσ’ ἐρατῇ φιλότητι νειῷ ἔνι τριπόλῳ, Κρήτησ ἐν πίονι δήμῳ, ἐσθλόν, ὃσ εἶσ’ ἐπὶ γῆν τε καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ πάντη·

τῷ δὲ τυχόντι καὶ οὗ κ’ ἐσ χεῖρασ ἵκηται, τὸν δ’ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ οἱ ὤπασεν ὄλβον. Κάδμῳ δ’ Ἁρμονίη, θυγάτηρ χρυσέησ Ἀφροδιτησ, Ἰνὼ καὶ Σεμέλην καὶ Ἀγαυὴν καλλιπάρῃον Αὐτονόην θ’, ἣν γῆμεν Ἀρισταῖοσ βαθυχαίτησ, γείνατο καὶ Πολύδωρον ἐυστεφάνῳ ἐνὶ Θήβῃ.

κούρη δ’ Ὠκεανοῦ, Χρυσάορι καρτεροθύμῳ μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι πολυχρύσου Ἀφροδίτησ, Καλλιρόη τέκε παῖδα βροτῶν κάρτιστον ἁπάντων, Γηρυονέα, τὸν κτεῖνε βίη Ἡρακληείη βοῶν ἕνεκ’ εἰλιπόδων ἀμφιρρύτῳ εἰν Ἐρυθείῃ.

Τιθωνῷ δ’ Ηὢσ τέκε Μέμνονα χαλκοκορυστήν, Αἰθιόπων βασιλῆα, καὶ Ἠμαθίωνα ἄνακτα.

αὐτὰρ ὑπαὶ Κεφάλῳ φιτύσατο φαίδιμον υἱόν, ἴφθιμον Φαέθοντα, θεοῖσ ἐπιείκελον ἄνδρα. τόν ῥα νέον τέρεν ἄνθοσ ἔχοντ’ ἐρικυδέοσ ἥβησ παῖδ’ ἀταλὰ φρονέοντα φιλομμειδὴσ Ἀφροδίτη ὦρτ’ ἀναρεψαμένη, καί μιν ζαθέοισ ἐνὶ νηοῖσ νηοπόλον νύχιον ποιήσατο, δαίμονα δῖον. κούρην δ’ Αἰήταο διοτρεφέοσ βασιλῆοσ Αἰσονίδησ βουλῇσι θεῶν αἰειγενετάων ἦγε παρ’ Αἰήτεω, τελέσασ στονόεντασ ἀέθλουσ, τοὺσ πολλοὺσ ἐπέτελλε μέγασ βασιλεὺσ ὑπερήνωρ, ὑβριστὴσ Πελίησ καὶ ἀτάσθαλοσ, ὀβριμοεργόσ.

τοὺσ τελέσασ Ιαὠλκὸν ἀφίκετο, πολλὰ μογήσασ, ὠκείησ ἐπὶ νηὸσ ἄγων ἑλικώπιδα κούρην Αἰσονίδησ, καί μιν θαλερὴν ποιήσατ’ ἄκοιτιν. καί ῥ’ ἥ γε δμηθεῖσ’ ὑπ’ Ιἤσονι, ποιμένι λαῶν, Μήδειον τέκε παῖδα, τὸν οὔρεσιν ἔτρεφε Χείρων Φιλυρίδησ· μεγάλου δὲ Διὸσ νόοσ ἐξετελεῖτο. αὐτὰρ Νηρῆοσ κοῦραι,·

ἁλίοιο γέροντοσ, ἦ τοι μὲν Φῶκον Ψαμάθη τέκε δῖα θεάων Αἰακοῦ ἐν φιλότητι διὰ χρυσέην Ἀφροδίτην, Πηλέι δὲ δμηθεῖσα θεὰ Θέτισ ἀργυρόπεζα γείνατ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα. Αἰνείαν δ’ ἄρ’ ἔτικτεν ἐυστέφανοσ Κυθέρεια Ἀγχίσῃ ἡρ́ωι μιγεῖσ’ ἐρατῇ φιλότητι Ἴδησ ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου ὑληέσσησ.

Κίρκη δ’, Ηἐλίου θυγάτηρ Ὑπεριονίδαο, γείνατ’ Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ ἐν φιλότητι Ἄγριον ἠδὲ Λατῖνον ἀμύμονά τε κρατερόν τε·

Τηλέγονον δ’ ἄρ’ ἔτικτε διὰ χρυσέην Ἀφροδίτην. οἳ δή τοι μάλα τῆλε μυχῷ νήσων ἱεράων πᾶσιν Τυρσηνοῖσιν ἀγακλειτοῖσιν ἄνασσον. Ναυσίθοον δ’ Ὀδυσῆι Καλυψὼ δῖα θεάων γείνατο Ναυσίνοόν τε μιγεῖσ’ ἐρατῇ φιλότητι.

αὗται μὲν θνητοῖσι παρ’ ἀνδράσιν εὐνηθεῖσαι ἀθάναται γείναντο θεοῖσ ἐπιείκελα τέκνα.

νῦν δὲ γυναικῶν φῦλον ἀείσατε, ἡδυέπειαι Μοῦσαι Ὀλυμπιάδεσ, κοῦραι Διὸσ αἰγιόχοιο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Hesiod, Theogony, Book Th.

(헤시오도스, 신들의 계보, Book Th.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION