헬라어 문장 검색 - Ηεσιοδ́Σηιελδό1́

(헤시오도스, 헤라클레스의 방패, Book Sh.)

ἢ οἱή προλιποῦσα δόμουσ καὶ πατρίδα γαῖαν ἤλυθεν ἐσ Θήβασ μετ’ ἀρήιον Ἀμφιτρύωνα Ἀλκμήνη, θυγάτηρ λαοσσόου Ἠλεκτρύωνοσ· ἥ ῥα γυναικῶν φῦλον ἐκαίνυτο θηλυτεράων εἴδεί̈ τε μεγέθει τε· νόον γε μὲν οὔ τισ ἔριζε τάων, ἃσ θνηταὶ θνητοῖσ τέκον εὐνηθεῖσαι. τῆσ καὶ ἀπὸ κρῆθεν βλεφάρων τ’ ἄπο κυανεάων τοῖον ἀήθ’ οἰο͂́ν τε πολυχρύσου Ἀφροδίτησ. ἣ δὲ καὶ ὣσ κατὰ θυμὸν ἑὸν τίεσκεν ἀκοίτην, ὡσ οὔ πώ τισ ἔτισε γυναικῶν θηλυτεράων· ἦ μέν οἱ πατέρ’ ἐσθλὸν ἀπέκτανε ἶφι δαμάσσασ, χωσάμενοσ περὶ βουσί· λιπὼν δ’ ὅ γε πατρίδα γαῖαν ἐσ Θήβασ ἱκέτευσε φερεσσακέασ Καδμείουσ. ἔνθ’ ὅ γε δώματ’ ἔναιε σὺν αἰδοίῃ παρακοίτι νόσφιν ἄτερ φιλότητοσ ἐφιμέρου, οὐδέ οἱ ἠε͂ν πρὶν λεχέων ἐπιβῆναι ἐυσφύρου Ἠλεκτρυώνησ, πρίν γε φόνον τίσαιτο κασιγνήτων μεγαθύμων ἧσ ἀλόχου, μαλερῷ δὲ καταφλέξαι πυρὶ κώμασ ἀνδρῶν ἡρώων Ταφίων ἰδὲ Τηλεβοάων. τὼσ γάρ οἱ διέκειτο, θεοὶ δ’ ἐπὶ μάρτυροι ἦσαν· τῶν ὅ γ’ ὀπίζετο μῆνιν, ἐπείγετο δ’ ὅττι τάχιστα ἐκτελέσαι μέγα ἔργον, ὅ οἱ Διόθεν θέμισ ἠε͂ν. τῷ δ’ ἅμα ἱέμενοι πολέμοιό τε φυλόπιδόσ τε Βοιωτοὶ πλήξιπποι, ὑπὲρ σακέων πνείοντεσ, Λοκροί τ’ ἀγχέμαχοι καὶ Φωκῆεσ μεγάθυμοι ἕσποντ’· ἦρχε δὲ τοῖσιν ἐὺσ πάισ Ἀλκαίοιο κυδιόων λαοῖσι. πατὴρ δ’ ἀνδρῶν τε θεῶν τε ἄλλην μῆτιν ὕφαινε μετὰ φρεσίν, ὥσ ῥα θεοῖσιν ἀνδράσι τ’ ἀλφηστῇσιν ἀρῆσ ἀλκτῆρα φυτεύσαι. ὦρτο δ’ ἀπ’ Οὐλύμποιο δόλον φρεσὶ βυσσοδομεύων, ἱμείρων φιλότητοσ ἐυζώνοιο γυναικόσ, ἐννύχιοσ· τάχα δ’ ἷξε Τυφαόνιον· τόθεν αὖτισ Φίκιον ἀκρότατον προσεβήσατο μητίετα Ζεύσ. ἔνθα καθεζόμενοσ φρεσὶ μήδετο θέσκελα ἔργα· αὐτῇ μὲν γὰρ νυκτὶ τανυσφύρου Ἠλεκτρυώνησ εὐνῇ καὶ φιλότητι μίγη, τέλεσεν δ’ ἄρ’ ἐέλδωρ· αὐτῇ δ’ Ἀμφιτρύων λαοσσόοσ, ἀγλαὸσ ἡρ́ωσ, ἐκτελέσασ μέγα ἔργον ἀφίκετο ὅνδε δόμονδε. οὐδ’ ὅ γ’ ἐπὶ δμῶασ καὶ ποιμένασ ἀγροιώτασ ὦρτ’ ἰέναι, πρίν γ’ ἧσ ἀλόχου ἐπιβήμεναι εὐνῆσ·

τοῖοσ γὰρ κραδίην πόθοσ αἴνυτο ποιμένα λαῶν. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀνὴρ ἀσπαστὸν ὑπεκπροφύγῃ κακότητα νούσου ὕπ’ ἀργαλέησ ἢ καὶ κρατεροῦ ὑπὸ δεσμοῦ, ὥσ ῥα τότ’ Ἀμφιτρύων χαλεπὸν πόνον ἐκτολυπεύσασ ἀσπασίωσ τε φίλωσ τε ἑὸν δόμον εἰσαφίκανεν. παννύχιοσ δ’ ἄρ’ ἔλεκτο σὺν αἰδοίῃ παρακοίτι τερπόμενοσ δώροισι πολυχρύσου Ἀφροδίτησ. ἣ δὲ θεῷ δμηθεῖσα καὶ ἀνέρι πολλὸν ἀρίστῳ Θήβῃ ἐν ἑπταπύλῳ διδυμάονε γείνατο παῖδε, οὐ καθ’ ὁμὰ φρονέοντε· κασιγνήτω γε μὲν ἤστην· τὸν μὲν χειρότερον, τὸν δ’ αὖ μέγ’ ἀμείνονα φῶτα, δεινόν τε κρατερόν τε, βίην Ἡρακληείην· τὸν μὲν ὑποδμηθεῖσα κελαινεφέι Κρονίωνι, τὸν δ’ ἄρα Ἰφικλῆα δορυσσόῳ Ἀμφιτρύωνι, κεκριμένην γενεήν· τὸν μὲν βροτῷ ἀνδρὶ μιγεῖσα, τὸν δὲ Διὶ Κρονίωνι, θεῶν σημάντορι πάντων. ὃσ καὶ Κύκνον ἔπεφνεν, Ἀρητιάδην μεγάθυμον.

εὑρ͂ε γὰρ ἐν τεμένει ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνοσ αὐτὸν καὶ πατέρα ὅν Ἄρην, ἀάτον πολέμοιο, τεύχεσι λαμπομένουσ σέλασ ὣσ πυρὸσ αἰθομένοιο, ἑσταότ’ ἐν δίφρῳ· χθόνα δ’ ἔκτυπον ὠκέεσ ἵπποι νύσσοντεσ χηλῇσι, κόνισ δέ σφ’ ἀμφιδεδήει κοπτομένη πλεκτοῖσιν ὑφ’ ἁρ́μασι καὶ ποσὶν ἵππων. ἁρ́ματα δ’ εὐποίητα καὶ ἄντυγεσ ἀμφαράβιζον ἵππων ἱεμένων· κεχάρητο δὲ Κύκνοσ ἀμύμων, ἐλπόμενοσ Διὸσ υἱὸν ἀρήιον ἡνίοχόν τε χαλκῷ δηιώσειν καὶ ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δύσειν. ἀλλά οἱ εὐχωλέων οὐκ ἔκλυε Φοῖβοσ Ἀπόλλων· αὐτὸσ γάρ οἱ ἐπῶρσε βίην Ἡρακληείην. πᾶν δ’ ἄλσοσ καὶ βωμὸσ Ἀπόλλωνοσ Παγασαίου λάμπεν ὑπὸ δεινοῖο θεοῦ τευχέων τε καὶ αὐτοῦ· πῦρ δ’ ὣσ ὀφθαλμῶν ἀπελάμπετο. τίσ κεν ἐκείνου ἔτλη θνητὸσ ἐὼν κατεναντίον ὁρμηθῆναι πλήν γ’ Ἡρακλῆοσ καὶ κυδαλίμου Ιὀλάου; κείνων γὰρ μεγάλη τε βίη καὶ χεῖρεσ ἀάπτοι ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν. ὅσ ῥα τόθ’ ἡνίοχον προσέφη κρατερὸν Ιὄλαον· ἡρ́ωσ ὦ Ιὄλαε, βροτῶν πολὺ φίλτατε πάντων, ἦ τε μέγ’ ἀθανάτουσ μάκαρασ, τοὶ Ὄλυμπον ἔχουσιν, ἤλιτεν Ἀμφιτρύων, ὅτ’ ἐυστέφανον ποτὶ Θήβην ἦλθε λιπὼν Τίρυνθα, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, κτείνασ Ἠλεκτρύωνα βοῶν ἕνεκ’ εὐρυμετώπων·

ἵκετο δ’ ἐσ Κρείοντα καὶ Ἠνιόχην τανύπεπλον, οἵ ῥά μιν ἠσπάζοντο καὶ ἄρμενα πάντα παρεῖχον, ἣ δίκη ἔσθ’ ἱκέτῃσι, τίον δέ ἑ κηρόθι μᾶλλον. ζῶε δ’ ἀγαλλόμενοσ σὺν ἐυσφύρῳ Ἠλεκτρυώνῃ, ᾗ ἀλόχῳ· τάχα δ’ ἄμμεσ ἐπιπλομένων ἐνιαυτῶν γεινόμεθ’ οὔτε φυὴν ἐναλίγκιοι οὔτε νόημα, σόσ τε πατὴρ καὶ ἐγώ· τοῦ μὲν φρένασ ἐξέλετο Ζεύσ, ὃσ προλιπὼν σφέτερον τε δόμον σφετέρουσ τε τοκῆασ ᾤχετο, τιμήσων ἀλιτήμενον Εὐρυσθῆα, σχέτλιοσ· ἦ που πολλὰ μετεστεναχίζετ’ ὀπίσσω ἣν ἄτην ὀχέων· ἣ δ’ οὐ παλινάγρετόσ ἐστιν. αὐτὰρ ἐμοὶ δαίμων χαλεποὺσ ἐπετέλλετ’ ἀέθλουσ. ὦ φίλοσ, ἀλλὰ σὺ θᾶσσον ἔχ’ ἡνία φοινικόεντα ἵππων ὠκυπόδων·

μέγα δὲ φρεσὶ θάρσοσ ἀέξων ἰθὺσ ἔχειν θοὸν ἁρ́μα καὶ ὠκυπόδων σθένοσ ἵππων, μηδὲν ὑποδδείσασ κτύπον Ἄρεοσ ἀνδροφόνοιο, ὃσ νῦν κεκληγὼσ περιμαίνεται ἱερὸν ἄλσοσ Φοίβου Ἀπόλλωνοσ, ἑκατηβελέταο ἄνακτοσ· ἦ μὴν καὶ κρατερόσ περ ἐὼν ἀάται πολέμοιο. τὸν δ’ αὖτε προσέειπεν ἀμώμητοσ Ιὄλαοσ·

ἠθεῖ’, ἦ μάλα δή τι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε τιμᾷ σὴν κεφαλὴν καὶ ταύρεοσ Ἐννοσίγαιοσ, ὃσ Θήβησ κρήδεμνον ἔχει ῥύεταί τε πόληα· οἰο͂ν δὴ καὶ τόνδε βροτὸν κρατερόν τε μέγαν τε σὰσ ἐσ χεῖρασ ἄγουσιν, ἵνα κλέοσ ἐσθλὸν ἄρηαι. ἀλλ’ ἄγε δύσεο τεύχε’ ἀρήια, ὄφρα τάχιστα δίφρουσ ἐμπελάσαντεσ Ἄρηόσ θ’ ἡμέτερόν τε μαρνώμεσθ’, ἐπεὶ οὔ τοι ἀτάρβητον Διὸσ υἱὸν οὐδ’ Ἰφικλεί̈δην δειδίξεται, ἀλλά μιν οἰώ φεύξεσθαι δύο παῖδασ ἀμύμονοσ Ἀλκεί̈δαο, οἳ δή σφι σχεδόν εἰσι, λιλαιόμενοι πολέμοιο φυλόπιδα στῆσαι, τά σφιν πολὺ φίλτερα θοίνησ. Ὣσ φάτο·

μείδησεν δὲ βίη Ἡρακληείη θυμῷ γηθήσασ· μάλα γάρ νύ οἱ ἄρμενα εἶπεν· καί μιν ἀμειβόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ἡρ́ωσ ὦ Ιὄλαε, διοτρεφέσ, οὐκέτι τηλοῦ ὑσμίνη τρηχεῖα·

σὺ δ’ ὡσ πάροσ ἦσθα δαί̈φρων, ὣσ καὶ νῦν μέγαν ἵππον Ἀρίονα κυανοχαίτην πάντη ἀναστρωφᾶν καὶ ἀρηγέμεν, ὥσ κε δύνηαι. ὣσ εἰπὼν κνημῖδασ ὀρειχάλκοιο φαεινοῦ, Ἡφαίστου κλυτὰ δῶρα, περὶ κνήμῃσιν ἔθηκεν·

δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε καλὸν χρύσειον πολυδαίδαλον, ὅν οἱ ἔδωκε Παλλὰσ Ἀθηναίη, κούρη Διόσ, ὁππότ’ ἔμελλε τὸ πρῶτον στονόεντασ ἐφορμήσεσθαι ἀέθλουσ. θήκατο δ’ ἀμφ’ ὤμοισιν ἀρῆσ ἀλκτῆρα σίδηρον δεινὸσ ἀνήρ· κοί̈λην δὲ περὶ στήθεσσι φαρέτρην καββάλετ’ ἐξόπιθεν· πολλοὶ δ’ ἔντοσθεν ὀιστοὶ ῥιγηλοί, θανάτοιο λαθιφθόγγοιο δοτῆρεσ. πρόσθεν μὲν θάνατόν τ’ εἶχον καὶ δάκρυσι μῦρον, μέσσοι δὲ ξεστοί, περιμήκεεσ, αὐτὰρ ὄπισθε μόρφνοιο φλεγύαο καλυπτόμενοι πτερύγεσσιν. εἵλετο δ’ ὄβριμον ἔγχοσ, ἀκαχμένον αἴθοπι χαλκῷ, κρατὶ δ’ ἔπ’ ἰφθίμῳ κυνέην ἐύτυκτον ἔθηκε, δαιδαλέην ἀδάμαντοσ, ἐπὶ κροτάφοισ ἀραρυῖαν, ἥτ’ εἴρυτο κάρη Ἡρακλῆοσ θείοιο. χερσί γε μὴν σάκοσ εἷλε παναίολον, οὐδέ τισ αὐτὸ οὔτ’ ἔρρηξε βαλὼν οὔτ’ ἔθλασε, θαῦμα ἰδέσθαι.

πᾶν μὲν γὰρ κύκλῳ τιτάνῳ λευκῷ τ’ ἐλέφαντι ἠλέκτρῳ θ’ ὑπολαμπὲσ ἐήν χρυσῷ τε φαεινῷ λαμπόμενον, κυάνου δὲ διὰ πτύχεσ ἠλήλαντο. ἐν μέσσῳ δ’ ἀδάμαντοσ ἐήν Φόβοσ οὔ τι φατειόσ, ἔμπαλιν ὄσσοισιν πυρὶ λαμπομένοισι δεδορκώσ· τοῦ καὶ ὀδόντων μὲν πλῆτο στόμα λευκὰ θεόντων, δεινῶν ἀπλήτων, ἐπὶ δὲ βλοσυροῖο μετώπου δεινὴ Ἔρισ πεπότητο κορύσσουσα κλόνον ἀνδρῶν, σχετλίη, ἥ ῥα νόον τε καὶ ἐκ φρένασ εἵλετο φωτῶν. οἵτινεσ ἀντιβίην πόλεμον Διὸσ υἱῖ φέροιεν. τῶν καὶ ψυχαὶ μὲν χθόνα δύμεναι Αἴδοσ εἴσω κάκκιον, ὀστέα δέ σφι περὶ ῥινοῖο σαπείσησ Σειρίου ἀζαλέοιο μελαίνῃ πύθεται αἰῄ. ἐν δὲ Προί̈ωξίσ τε Παλίωξίσ τε τέτυκτο, ἐν δ’ Ὅμαδόσ τε Φόβοσ τ’ Ἀνδροκτασίη τε δεδήει, ἐν δ’ Ἔρισ, ἐν δὲ Κυδοιμὸσ ἐθύνεον, ἐν δ’ ὀλοὴ Κὴρ ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἀούτον, ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν.

εἷμα δ’ ἔχ’ ἄμφ’ ὤμοισι δαφοινεὸν αἵματι φωτῶν, δεινὸν δερκομένη καναχῇσί τε βεβρυχυῖα. ἐν δ’ ὀφίων κεφαλαὶ δεινῶν ἔσαν, οὔ τι φατειῶν, δώδεκα, ταὶ φοβέεσκον ἐπὶ χθονὶ φῦλ’ ἀνθρώπων, οἵ τινεσ ἀντιβίην πόλεμον Διὸσ υἱῖ φέροιεν·

τῶν καὶ ὀδόντων μὲν καναχὴ πέλεν, εὖτε μάχοιτο Ἀμφιτρυωνιάδησ, τὰ δ’ ἐδαίετο θαυματὰ ἔργα. στίγματα δ’ ὣσ ἐπέφαντο ἰδεῖν δεινοῖσι δράκουσιν· κυάνεοι κατὰ νῶτα, μελάνθησαν δὲ γένεια. ἐν δὲ συῶν ἀγέλαι χλούνων·

ἔσαν ἠδὲ λεόντων ἐσ σφέασ δερκομένων, κοτεόντων θ’ ἱεμένων τε. τῶν καὶ ὁμιληδὸν στίχεσ ἠίσαν· οὐδέ νυ τώ γε οὐδέτεροι τρεέτην· φρῖσσόν γε μὲν αὐχένασ ἄμφω. ἤδη γάρ σφιν ἔκειτο μέγασ λῖσ, ἀμφὶ δὲ κάπροι δοιοί, ἀπουράμενοι ψυχάσ, κατὰ δέ σφι κελαινὸν αἷμ’ ἀπελείβετ’ ἔραζ’· οἳ δ’ αὐχένασ ἐξεριπόντεσ κείατο τεθνηῶτεσ ὑπὸ βλοσυροῖσι λέουσιν. τοὶ δ’ ἔτι μᾶλλον ἐγειρέσθην κοτέοντε μάχεσθαι, ἀμφότεροι, χλοῦναί τε σύεσ χαροποί τε λέοντεσ. ἐν δ’ ἦν ὑσμίνη Λαπιθάων αἰχμητάων Καινέα τ’ ἀμφὶ ἄνακτα Δρύαντά τε Πειρίθοόν τε Ὁπλέα τ’ Ἐξάδιόν τε Φάληρόν τε Πρόλοχόν τε Μόψον τ’ Ἀμπυκίδην, Τιταρήσιον, ὄζον Ἄρηοσ, Θησέα τ’ Αἰγεί̈δην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν·

ἀργύρεοι, χρύσεια περὶ χροὶ̈ τεύχε’ ἔχοντεσ. Κένταυροι δ’ ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἠγερέθοντο ἀμφὶ μέγαν Πετραῖον ἰδ’ Ἄσβολον οἰωνιστὴν Ἄρκτον τ’ Οὔρειόν τε μελαγχαίτην τε Μίμαντα καὶ δύο Πευκεί̈δασ, Περιμήδεά τε Δρύαλόν τε, ἀργύρεοι, χρυσέασ ἐλάτασ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ. καί τε συναί̈γδην ὡσ εἰ ζωοί περ ἐόντεσ ἔγχεσιν ἠδ’ ἐλάτῃσ αὐτοσχεδὸν ὠριγνῶντο. ἐν δ’ Ἄρεοσ βλοσυροῖο ποδώκεεσ ἕστασαν ἵπποι χρύσεοι, ἐν δὲ καὶ αὐτὸσ ἐναρσφόροσ οὔλιοσ Ἄρησ αἰχμὴν ἐν χείρεσσιν ἔχων, πρυλέεσσι κελεύων, αἵματι φοινικόεισ, ὡσ εἰ ζωοὺσ ἐναρίζων δίφρου ἐπεμβεβαώσ·

παρὰ δὲ Δεῖμόσ τε Φόβοσ τε ἕστασαν ἱέμενοι πόλεμον καταδύμεναι ἀνδρῶν. ἐν δὲ Διὸσ θυγάτηρ ἀγελείη Τριτογένεια, τῇ ἰκέλη ὡσ εἴ τε μάχην ἐθέλουσα κορύσσειν, ἔγχοσ ἔχουσ’ ἐν χερσὶν ἰδὲ χρυσέην τρυφάλειαν αἰγίδα τ’ ἀμφ’ ὤμοισ·

ἐπὶ δ’ ᾤχετο φύλοπιν αἰνήν. ἐν δ’ ἦν ἀθανάτων ἱερὸσ χορόσ·

ἐν δ’ ἄρα μέσσῳ ἱμερόεν κιθάριζε Διὸσ καὶ Λητοῦσ υἱὸσ χρυσείῃ φόρμιγγι· θεῶν δ’ ἕδοσ ἁγνὸσ Ὄλυμποσ· ἐν δ’ ἀγορή, περὶ δ’ ὄλβοσ ἀπείριτοσ ἐστεφάνωτο ἀθανάτων ἐν ἀγῶνι· θεαὶ δ’ ἐξῆρχον ἀοιδῆσ Μοῦσαι Πιερίδεσ, λιγὺ μελπομένῃσ ἐικυῖαι. ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμοσ ἀμαιμακέτοιο θαλάσσησ κυκλοτερὴσ ἐτέτυκτο πανέφθου κασσιτέροιο κλυζομένῳ ἴκελοσ·

πολλοί γε μὲν ἂμ μέσον αὐτοῦ δελφῖνεσ τῇ καὶ τῇ ἐθύνεον ἰχθυάοντεσ νηχομένοισ ἴκελοι· δοιὼ δ’ ἀναφυσιόωντεσ ἀργύρεοι δελφῖνεσ ἐθοινῶντ’ ἔλλοπασ ἰχθῦσ. τῶν δ’ ὕπο χάλκειοι τρέον ἰχθύεσ· αὐτὰρ ἐπ’ ἀκταῖσ ἧστο ἀνὴρ ἁλιεὺσ δεδοκημένοσ· εἶχε δὲ χερσὶν ἰχθύσιν ἀμφίβληστρον ἀπορρίψοντι ἐοικώσ. ἐν δ’ ἦν ἠυκόμου Δανάησ τέκοσ, ἱππότα Περσεύσ, οὔτ’ ἄρ’ ἐπιψαύων σάκεοσ ποσὶν οὔθ’ ἑκὰσ αὐτοῦ, θαῦμα μέγα φράσσασθ’, ἐπεὶ οὐδαμῇ ἐστήρικτο.

τὼσ γάρ μιν παλάμαισ τεῦξεν κλυτὸσ Ἀμφιγυήεισ χρύσεον· ἀμφὶ δὲ ποσσὶν ἔχεν πτερόεντα πέδιλα. ὤμοισιν δέ μιν ἀμφὶ μελάνδετον ἀο͂ρ ἔκειτο χαλκέου ἐκ τελαμῶνοσ· ὃ δ’ ὥσ τε νόημ’ ἐποτᾶτο· πᾶν δὲ μετάφρενον εἶχε κάρη δεινοῖο πελώρου, Γοργοῦσ· ἀμφὶ δέ μιν κίβισισ θέε, θαῦμα ἰδέσθαι, ἀργυρέη· θύσανοι δὲ κατῃωρεῦντο φαεινοὶ χρύσειοι· δεινὴ δὲ περὶ κροτάφοισιν ἄνακτοσ κεῖτ’ Αἴδοσ κυνέη νυκτὸσ ζόφον αἰνὸν ἔχουσα. αὐτὸσ δὲ σπεύδοντι καὶ ἐρρίγοντι ἐοικὼσ Περσεὺσ Δαναί̈δησ ἐτιταίνετο. ταὶ δὲ μετ’ αὐτὸν Γοργόνεσ ἄπλητοί τε καὶ οὐ φαταὶ ἐρρώοντο ἱέμεναι μαπέειν. ἐπὶ δὲ χλωροῦ ἀδάμαντοσ βαινουσέων ἰάχεσκε σάκοσ μεγάλῳ ὀρυμαγδῷ ὀξέα καὶ λιγέωσ· ἐπὶ δὲ ζώνῃσι δράκοντε δοιὼ ἀπῃωρεῦντ’ ἐπικυρτώοντε κάρηνα. λίχμαζον δ’ ἄρα τώ γε· μένει δ’ ἐχάρασσον ὀδόντασ ἄγρια δερκομένω. ἐπὶ δὲ δεινοῖσι καρήνοισ Γοργείοισ ἐδονεῖτο μέγασ Φόβοσ. οἳ δ’ ὑπὲρ αὐτέων ἄνδρεσ ἐμαρνάσθην πολεμήια τεύχε’ ἔχοντεσ, τοὶ μὲν ὑπὲρ σφετέρησ πόλιοσ σφετέρων τε τοκήων λοιγὸν ἀμύνοντεσ, τοὶ δὲ πραθέειν μεμαῶτεσ. πολλοὶ μὲν κέατο, πλέονεσ δ’ ἔτι δῆριν ἔχοντεσ μάρνανθ’· αἱ δὲ γυναῖκεσ ἐυδμήτων ἐπὶ πύργων χαλκέων ὀξὺ βόων, κατὰ δ’ ἐδρύπτοντο παρειάσ, ζωῇσιν ἴκελαι, ἔργα κλυτοῦ Ἡφαίστοιο. ἄνδρεσ δ’, οἳ πρεσβῆεσ ἔσαν γῆράσ τε μέμαρπεν, ἀθρόοι ἔκτοσθεν πυλέων ἔσαν, ἂν δὲ θεοῖσι χεῖρασ ἔχον μακάρεσσι, περὶ σφετέροισι τέκεσσι δειδιότεσ·

τοὶ δ’ αὖτε μάχην ἔχον. αἳ δὲ μετ’ αὐτοὺσ Κῆρεσ κυάνεαι, λευκοὺσ ἀραβεῦσαι ὀδόντασ, δεινωπαὶ βλοσυραί τε δαφοιναί τ’ ἄπληταί τε δῆριν ἔχον περὶ πιπτόντων· πᾶσαι δ’ ἄρ’ ἱέντο αἷμα μέλαν πιέειν· ὃν δὲ πρῶτον μεμάποιεν κείμενον ἢ πίπτοντα νεούτατον, ἀμφὶ μὲν αὐτῷ βάλλ’ ὄνυχασ μεγάλουσ, ψυχὴ δ’ Αἴδόσδε κατῇεν Τάρταρον ἐσ κρυόενθ’. αἳ δὲ φρένασ εὖτ’ ἀρέσαντο αἵματοσ ἀνδρομέου, τὸν μὲν ῥίπτασκον ὀπίσσω, ἂψ δ’ ὅμαδον καὶ μῶλον ἐθύνεον αὖτισ ἰοῦσαι. Κλωθὼ καὶ Λάχεσίσ σφιν ἐφέστασαν· ἣ μὲν ὑφήσσων Ἀτροποσ οὔ τι πέλεν μεγάλη θεόσ, ἀλλ’ ἄρα ἥ γε τῶν γε μὲν ἀλλάων προφερήσ τ’ ἦν πρεσβυτάτη τε. πᾶσαι δ’ ἀμφ’ ἑνὶ φωτὶ μάχην δριμεῖαν ἔθεντο. δεινὰ δ’ ἐσ ἀλλήλασ δράκον ὄμμασι θυμήνασαι, ἐν δ’ ὄνυχασ χεῖράσ τε θρασείασ ἰσώσαντο. πὰρ δ’ Ἀχλὺσ εἱστήκει ἐπισμυγερή τε καὶ αἰνή, χλωρὴ ἀυσταλέη λιμῷ καταπεπτηυῖα, γουνοπαχήσ, μακροὶ δ’ ὄνυχεσ χείρεσσιν ὑπῆσαν. τῆσ ἐκ μὲν ῥινῶν μύξαι ῥέον, ἐκ δὲ παρειῶν αἷμ’ ἀπελείβετ’ ἔραζ’· ἣ δ’ ἄπλητον σεσαρυῖα εἱστήκει, πολλὴ δὲ κόνισ κατενήνοθεν ὤμουσ, δάκρυσι μυδαλέη. παρὰ δ’ εὔπυργοσ πόλισ ἀνδρῶν· χρύσειαι δέ μιν εἶχον ὑπερθυρίοισ ἀραρυῖαι ἑπτὰ πύλαι· τοὶ δ’ ἄνδρεσ ἐν ἀγλαί̈ῃσ τε χοροῖσ τε τέρψιν ἔχον· τοὶ μὲν γὰρ ἐυσσώτρου ἐπ’ ἀπήνησ ἤγοντ’ ἀνδρὶ γυναῖκα, πολὺσ δ’ ὑμέναιοσ ὀρώρει· τῆλε δ’ ἀπ’ αἰθομένων δαί̈δων σέλασ εἰλύφαζε χερσὶν ἔνι δμῳῶν· ταὶ δ’ ἀγλαί̈ῃ τεθαλυῖαι πρόσθ’ ἔκιον· τῇσιν δὲ χοροὶ παίζοντεσ ἕποντο. τοὶ μὲν ὑπὸ λιγυρῶν συρίγγων ἱέσαν αὐδὴν ἐξ ἁπαλῶν στομάτων, περὶ δέ σφισιν ἄγνυτο ἠχώ. αἳ δ’ ὑπὸ φορμίγγων ἄναγον χορὸν ἱμερόεντα.

ἔνθεν δ’ αὖθ’ ἑτέρωθε νέοι κώμαζον ὑπ’ αὐλοῦ, τοί γε μὲν αὖ παίζοντεσ ὑπ’ ὀρχηθμῷ καὶ ἀοιδῇ τοί γε μὲν αὖ γελόωντεσ ὑπ’ αὐλητῆρι ἕκαστοσ πρόσθ’ ἔκιον· πᾶσαν δὲ πόλιν θαλίαι τε χοροί τε ἀγλαί̈αι τ’ εἶχον. τοὶ δ’ αὖ προπάροιθε πόληοσ νῶθ’ ἵππων ἐπιβάντεσ ἐθύνεον. οἱ δ’ ἀροτῆρεσ ἤρεικον χθόνα δῖαν, ἐπιστολάδην δὲ χιτῶνασ ἐστάλατ’. αὐτὰρ ἐήν βαθὺ λήιον· οἵ γε μὲν ἤμων αἰχμῇσ ὀξείῃσι κορωνιόωντα πέτηλα, βριθόμενα σταχύων, ὡσ εἰ Δημήτεροσ ἀκτήν· οἳ δ’ ἄρ’ ἐν ἐλλεδανοῖσι δέον καὶ ἔπιτνον ἀλωήν, οἳ δ’ ἐτρύγων οἴνασ δρεπάνασ ἐν χερσὶν ἔχοντεσ, οἳ δ’ αὖτ’ ἐσ ταλάρουσ ἐφόρευν ὑπὸ τρυγητήρων λευκοὺσ καὶ μέλανασ βότρυασ μεγάλων ἀπὸ ὄρχων, βριθομένων φύλλοισι καὶ ἀργυρέῃσ ἑλίκεσσιν. οἳ δ’ αὖτ’ ἐσ ταλάρουσ ἐφόρευν. παρὰ δέ σφισιν ὄρχοσ χρύσεοσ ἦν, κλυτὰ ἔργα περίφρονοσ Ἡφαίστοιο, σειόμενοσ φύλλοισι καὶ ἀργυρέῃσι κάμαξι, βριθόμενοσ σταφυλῇσι· μελάνθησάν γε μὲν αἵδε. οἵ γε μὲν ἐτράπεον, τοὶ δ’ ἤρυον· οἳ δ’ ἐμάχοντο πύξ τε καὶ ἑλκηδόν· τοὶ δ’ ὠκύποδασ λαγὸσ ᾕρευν ἄνδρεσ θηρευταί, καὶ καρχαρόδοντε κύνε πρό, ἱέμενοι μαπέειν, οἳ δ’ ἱέμενοι ὑπαλύξαι. πὰρ δ’ αὐτοῖσ ἱππῆεσ ἔχον πόνον, ἀμφὶ δ’ ἀέθλῳ δῆριν ἔχον καὶ μόχθον.

ἐυπλεκέων δ’ ἐπὶ δίφρων ἡνίοχοι βεβαῶτεσ ἐφίεσαν ὠκέασ ἵππουσ ῥυτὰ χαλαίνοντεσ, τὰ δ’ ἐπικροτέοντα πέτοντο ἁρ́ματα κολλήεντ’, ἐπὶ δὲ πλῆμναι μέγ’ ἀύτευν. οἳ μὲν ἄρ’ ἀίδιον εἶχον πόνον οὐδέ ποτέ σφιν νίκη ἐπηνύσθη, ἀλλ’ ἄκριτον εἶχον ἀέθλον. τοῖσιν δὲ προέκειτο μέγασ τρίποσ ἐντὸσ ἀγῶνοσ, χρύσειοσ, κλυτὰ ἔργα περίφρονοσ Ἡφαίστοιο. ἀμφὶ δ’ ἴτυν ῥέεν Ὠκεανὸσ πλήθοντι ἐοικώσ, πᾶν δὲ συνεῖχε σάκοσ πολυδαίδαλον, οἳ δὲ κατ’ αὐτὸν κύκνοι ἀερσιπόται μεγάλ’ ἤπυον, οἵ ῥά τε πολλοὶ νῆχον ἐπ’ ἄκρον ὕδωρ·

παρὰ δ’ ἰχθύεσ ἐκλονέοντο. θαῦμα ἰδεῖν καὶ Ζηνὶ βαρυκτύπῳ, οὗ διὰ βουλὰσ Ἥφαιστοσ ποίησε σάκοσ μέγα τε στιβαρόν τε, ἀρσάμενοσ παλάμῃσι.

τὸ μὲν Διὸσ ἄλκιμοσ υἱὸσ πάλλεν ἐπικρατέωσ· ἐπὶ δ’ ἱππείου θόρε δίφρου, εἴκελοσ ἀστεροπῇ πατρὸσ Διὸσ αἰγιόχοιο, κοῦφα βιβάσ· τῷ δ’ ἡνίοχοσ κρατερὸσ Ιὄλαοσ δίφρου ἐπεμβεβαὼσ ἰθύνετο καμπύλον ἁρ́μα. ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη, καί σφεασ θαρσύνουσα ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· χαίρετε, Λυγκῆοσ γενεὴ τηλεκλειτοῖο·

νῦν δὴ Ζεὺσ κράτοσ ὔμμι διδοῖ μακάρεσσιν ἀνάσσων Κύκνον τ’ ἐξεναρεῖν καὶ ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δῦσαι. ἄλλο δὲ τοί τι ἔποσ ἐρέω, μέγα φέρτατε λαῶν· εὖτ’ ἂν δὴ Κύκνον γλυκερῆσ αἰῶνοσ ἀμέρσῃσ, τὸν μὲν ἔπειτ’ αὐτοῦ λιπέειν καὶ τεύχεα τοῖο, αὐτὸσ δὲ βροτολοιγὸν Ἄρην ἐπιόντα δοκεύσασ, ἔνθα κε γυμνωθέντα σάκευσ ὕπο δαιδαλέοιο ὀφθαλμοῖσιν ἴδῃσ, ἔνθ’ οὐτάμεν ὀξέι χαλκῷ· ἂψ δ’ ἀναχάσσασθαι· ἐπεὶ οὔ νύ τοι αἴσιμόν ἐστιν οὔθ’ ἵππουσ ἑλέειν οὔτε κλυτὰ τεύχεα τοῖο. ὣσ εἰποῦσ’ ἐσ δίφρον ἐβήσατο δῖα θεάων, νίκην ἀθανάτῃσ χερσὶν καὶ κῦδοσ ἔχουσα, ἐσσυμένωσ.

τότε δή ῥα διόγνητοσ Ιὄλαοσ σμερδαλέον ἵπποισιν ἐκέκλετο· τοὶ δ’ ὑπ’ ὀμοκλῆσ ῥίμφ’ ἔφερον θοὸν ἁρ́μα κονίοντεσ πεδίοιο. ἐν γάρ σφιν μένοσ ἧκε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη αἰγίδ’ ἀνασσείσασα· περιστονάχησε δὲ γαῖα. τοὶ δ’ ἄμυδισ προγένοντ’ ἴκελοι πυρὶ ἠὲ θυέλλῃ, Κύκνοσ θ’ ἱππόδαμοσ καὶ Ἄρησ ἀκόρητοσ ἀυτῆσ. τῶν ἵπποι μὲν ἔπειθ’ ὑπεναντίοι ἀλλήλοισιν ὀξεῖα χρέμισαν, περὶ δέ σφισιν ἄγνυτο ἠχώ. τὸν πρότεροσ προσέειπε βίη Ἡρακληείη· κύκνε πέπον, τί νυ νῶιν ἐπίσχετον ὠκέασ ἵππουσ ἀνδράσιν, οἵ τε πόνου καὶ ὀιζύοσ ἴδριέσ εἰμεν;

ἀλλὰ παρὲξ ἔχε δίφρον ἐύξοον ἠδὲ κελεύθου εἶκε παρὲξ ἰέναι. Τρηχῖνα δέ τοι παρελαύνω ἐσ Κήυκα ἄνακτα· ὃ γὰρ δυνάμι τε καὶ αἰδοῖ Τρηχῖνοσ προβέβηκε, σὺ δ’ εὖ μάλα οἶσθα καὶ αὐτόσ· τοῦ γὰρ ὀπυίεισ παῖδα Θεμιστονόην κυανῶπιν. ὦ πέπον, οὐ μὲν γὰρ τοι Ἄρησ θανάτοιο τελευτὴν ἀρκέσει, εἰ δὴ νῶι συνοισόμεθα πτολεμίζειν. ἤδη μέν τέ ἕ φημι καὶ ἄλλοτε πειρηθῆναι ἔγχεοσ ἡμετέρου, ὅθ’ ὑπὲρ Πύλου ἠμαθόεντοσ ἀντίοσ ἔστη ἐμεῖο, μάχησ ἄμοτον μενεαίνων. τρὶσ μὲν ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶσ ἠρείσατο γαίῃ οὐταμένου σάκεοσ, τὸ δὲ τέτρατον ἤλασα μηρὸν παντὶ μένει σπεύδων, διὰ δὲ μέγα σαρκὸσ ἄραξα. πρηνὴσ δ’ ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν ἔγχεοσ ὁρμῇ.

ἔνθα κε δὴ λωβητὸσ ἐν ἀθανάτοισιν ἐτύχθη χερσὶν ὕφ’ ἡμετέρῃσι λιπὼν ἔναρα βροτόεντα. ὣσ ἔφατ’·

κὰδ δ’ ἄρ’ ἀπ’ οὐρανόθεν ψιάδασ βάλεν αἱματοέσσασ, σῆμα τιθεὶσ πολέμοιο ἑῷ μεγαθαρσέι παιδί. οὐδ’ ἄρα Κύκνοσ ἐυμμελίησ ἐμενοίνα τῷ ἐπιπειθόμενοσ ἐχέμεν ἐρυσάρματασ ἵππουσ. δὴ τότ’ ἀπ’ εὐπλεκέων δίφρων θόρον αἶψ’ ἐπὶ γαῖαν παῖσ τε Διὸσ μεγάλου καὶ Ἐνυαλίοιο ἄνακτοσ. ἡνίοχοι δ’ ἔμπλην ἔλασαν καλλίτριχασ ἵππουσ· τῶν δ’ ὕπο σευομένων κανάχιζε πόσ’ εὐρεῖα χθών. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀφ’ ὑψηλῆσ κορυφῆσ ὄρεοσ μεγάλοιο πέτραι ἀποθρῴσκωσιν, ἐπ’ ἀλλήλῃσ δὲ πέσωσι, πολλαὶ δὲ δρῦσ ὑψίκομοι, πολλαὶ δὲ τε πεῦκαι αἴγειροί τε τανύρριζοι ῥήγνυνται ὑπ’ αὐτέων ῥίμφα κυλινδομένων, εἱώσ πεδίονδ’ ἀφίκωνται, ὣσ οἳ ἐπ’ ἀλλήλοισι πέσον μέγα κεκλήγοντεσ. πᾶσα δὲ Μυρμιδόνων τε πόλισ κλειτή τ’ Ιαὠλκὸσ Ἄρνη τ’ ἠδ’ Ἑλίκη Ἄνθειά τε ποιήεσσα φωνῇ ὕπ’ ἀμφοτέρων μεγάλ’ ἰάχον· οἳ δ’ ἀλαλητῷ θεσπεσίῳ σύνισαν· μέγα δ’ ἔκτυπε μητίετα Ζεύσ. οἱο͂σ δ’ ἐν βήσσῃσ ὄρεοσ χαλεπὸσ προϊδέσθαι κάπροσ χαυλιόδων φρονέει θυμῷ μαχέσασθαι ἀνδράσι θηρευτῇσ, θήγει δέ τε λευκὸν ὀδόντα δοχμωθείσ, ἀφρὸσ δὲ περὶ στόμα μαστιχόωντι λείβεται, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτον, ὀρθὰσ δ’ ἐν λοφιῇ φρίσσει τρίχασ ἀμφί τε δειρήν·

τῷ ἴκελοσ Διὸσ υἱὸσ ἀφ’ ἱππείου θόρε δίφρου. ἦμοσ δὲ χλοερῷ κυανόπτεροσ ἠχέτα τέττιξ ὄζῳ ἐφεζόμενοσ θέροσ ἀνθρώποισιν ἀείδειν ἄρχεται, ᾧ τε πόσισ καὶ βρῶσισ θῆλυσ ἐέρση, καί τε πανημέριόσ τε καὶ ἠώιοσ χέει αὐδὴν ἴδει ἐν αἰνοτάτῳ, ὅτε τε χρόα Σείριοσ ἄζει, τῆμοσ δὴ κέγχροισι πέρι γλῶχεσ τελέθουσι τούσ τε θέρει σπείρουσιν, ὅτ’ ὄμφακεσ αἰόλλονται, οἱᾶ Διώνυσοσ δῶκ’ ἀνδράσι χάρμα καὶ ἄχθοσ· τὴν ὡρ́ην μάρναντο, πολὺσ δ’ ὀρυμαγδὸσ ὀρώρει. ὡσ δὲ λέοντε δύω ἀμφὶ κταμένησ ἐλάφοιο ἀλλήλοισ κοτέοντεσ ἐπὶ σφέασ ὁρμήσωσι, δεινὴ δέ σφ’ ἰαχὴ ἄραβόσ θ’ ἅμα γίγνετ’ ὀδόντων·

οἳ δ’ ὥσ τ’ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχεσ, ἀγκυλοχεῖλαι, πέτρῃ ἔφ’ ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχονται αἰγὸσ ὀρεσσινόμου ἢ ἀγροτέρησ ἐλάφοιο πίονοσ, ἥν τ’ ἐδάμασσε βαλὼν αἰζήιοσ ἀνὴρ ἰῷ ἀπὸ νευρῆσ, αὐτὸσ δ’ ἀπαλήσεται ἄλλῃ χώρου ἀίδρισ ἐών· οἳ δ’ ὀτραλέωσ ἐνόησαν, ἐσσυμένωσ δέ οἱ ἀμφὶ μάχην δριμεῖαν ἔθεντο· ὣσ οἳ κεκλήγοντεσ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν. ἔνθ’ ἦ τοι Κύκνοσ μὲν ὑπερμενέοσ Διὸσ υἱὸν κτεινέμεναι μεμαὼσ σάκει ἔμβαλε χάλκεον ἔγχοσ, οὐδ’ ἔρρηξεν χαλκόν·

ἔρυτο δὲ δῶρα θεοῖο. Ἀμφιτρυωνιάδησ δέ, βίη Ἡρακληείη, μεσσηγὺσ κόρυθόσ τε καὶ ἀσπίδοσ ἔγχεϊ μακρῷ αὐχένα γυμνωθέντα θοῶσ ὑπένερθε γενείου ἤλασ’ ἐπικρατέωσ· ἀπὸ δ’ ἄμφω κέρσε τένοντε ἀνδροφόνοσ μελίη· μέγα γὰρ σθένοσ ἔμπεσε φωτόσ. ἤριπε δ’, ὡσ ὅτε τισ δρῦσ ἤριπεν ἢ ὅτε πεύκη ἠλίβατοσ, πληγεῖσα Διὸσ ψολόεντι κεραυνῷ· ὣσ ἔριπ’· ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ. τὸν μὲν ἔπειτ’ εἰάσε Διὸσ ταλακάρδιοσ υἱόσ, αὐτὸσ δὲ βροτολοιγὸν Ἄρην προσιόντα δοκεύσασ, δεινὸν ὁρῶν ὄσσοισι, λέων ὣσ σώματι κύρσασ, ὅσ τε μάλ’ ἐνδυκέωσ ῥινὸν κρατεροῖσ ὀνύχεσσι σχίσσασ ὅττι τάχιστα μελίφρονα θυμὸν ἀπηύρα·

ὃ δ’ ἐμμαπέωσ ὑπέδεκτο. ἐμ μένεοσ δ’ ἄρα τοῦ γε κελαινὸν πίμπλαται ἦτορ· γλαυκιόων δ’ ὄσσοισ δεινὸν πλευράσ τε καὶ ὤμουσ οὐρῇ μαστιόων ποσσὶν γλάφει, οὐδέ τισ αὐτὸν ἔτλη ἐσ ἄντα ἰδὼν σχεδὸν ἐλθέμεν οὐδὲ μάχεσθαι· τοῖοσ ἄρ’ Ἀμφιτρυωνιάδησ, ἀκόρητοσ ἀυτῆσ, ἀντίοσ ἔστη Ἄρηοσ, ἐνὶ φρεσὶ θάρσοσ ἀέξων, ἐσσυμένωσ· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἤλυθεν ἀχνύμενοσ κῆρ· ἀμφότεροι δ’ ἰάχοντεσ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀπὸ μεγάλου πέτρη πρηῶνοσ ὀρούσῃ, μακρὰ δ’ ἐπιθρῴσκουσα κυλίνδεται, ἣ δέ τε ἠχῇ ἔρχεται ἐμμεμαυῖα, πάγοσ δέ οἱ ἀντεβόλησεν ὑψηλόσ· τῷ δὴ συνενείκεται, ἔνθα μιν ἴσχει· τόσσῃ ὃ μὲν ἰαχῇ βρισάρματοσ οὔλιοσ Ἄρησ κεκληγὼσ ἐπόρουσεν· αὐτὰρ Ἀθηναίη, κούρη Διὸσ αἰγιόχοιο, ἀντίη ἦλθεν Ἄρηοσ ἐρεμνὴν αἰγίδ’ ἔχουσα·

δεινὰ δ’ ὑπόδρα ἰδοῦσα ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἆρεσ, ἔπισχε μένοσ κρατερὸν καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ·

οὐ γάρ τοι θέμισ ἐστὶν ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δῦσαι Ἡρακλέα κτείναντα, Διὸσ θρασυκάρδιον υἱόν· ἀλλ’ ἄγε παῦε μάχην, μηδ’ ἀντίοσ ἵστασ’ ἐμεῖο. ὣσ ἔφατ’·

ἀλλ’ οὐ πεῖθ’ Ἄρεοσ μεγαλήτορα θυμόν, ἀλλὰ μέγα ἰάχων φλογὶ εἴκελά τ’ ἔγχεα πάλλων καρπαλίμωσ ἐπόρουσε βίῃ Ἡρακληείῃ κακτάμεναι μεμαώσ· καί ῥ’ ἔμβαλε χάλκεον ἔγχοσ, σπερχνὸν παιδὸσ ἑοῦ κοτέων πέρι τεθνηῶτοσ, ἐν σάκεϊ μεγάλῳ. ἀπὸ δὲ γλαυκῶπισ Ἀθήνη ἔγχεοσ ὁρμὴν ἔτραπ’ ὀρεξαμένη ἀπὸ δίφρου. δριμὺ δ’ Ἄρην ἄχοσ εἷλε· ἐρυσσάμενοσ δ’ ἀόρ ὀξὺ ἔσσυτ’ ἐφ’ Ἡρακλέα κρατερόφρονα· τὸν δ’ ἐπιόντα Ἀμφιτρυωνιάδησ, δεινῆσ ἀκόρητοσ ἀυτῆσ, μηρὸν γυμνωθέντα σάκευσ ὕπο δαιδαλέοιο οὔτασ’ ἐπικρατέωσ· διὰ δὲ μέγα σαρκὸσ ἄραξε δούρατι νωμήσασ, ἐπὶ δὲ χθονὶ κάββαλε μέσσῃ. τῷ δὲ Φόβοσ καὶ Δεῖμοσ ἐύτροχον ἁρ́μα καὶ ἵππουσ ἤλασαν αἶψ’ ἐγγύσ, καὶ ἀπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ ἐσ δίφρον θῆκαν πολυδαίδαλον· αἶψα δ’ ἔπειτα ἵππουσ μαστιέτην· ἵκοντο δὲ μακρὸν Ὄλυμπον. υἱὸσ δ’ Ἀλκμήνησ καὶ κυδάλιμοσ Ιὄλαοσ Κύκνον σκυλεύσαντεσ ἀπ’ ὤμων τεύχεα καλὰ νίσσοντ’·

αἶψα δ’ ἔπειτα πόλιν Τρηχῖνοσ ἵκοντο ἵπποισ ὠκυπόδεσσιν. ἀτὰρ γλαυκῶπισ Ἀθήνη ἐξίκετ’ Οὔλυμπόν τε μέγαν καὶ δώματα πατρόσ. κύκνον δ’ αὖ Κῆυξ θάπτεν καὶ λαὸσ ἀπείρων, οἵ ῥ’ ἐγγὺσ ναῖον πόλιασ κλειτοῦ βασιλῆοσ Ἄνθην Μυρμιδόνων τε πόλιν κλειτήν τ’ Ιαὠλκὸν Ἄρνην τ’ ἠδ’ Ἑλίκην·

πολλὸσ δ’ ἠγείρετο λαόσ, τιμῶντεσ Κήυκα, φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν. τοῦ δὲ τάφον καὶ σῆμ’ ἀιδὲσ ποίησεν Ἄναυροσ ὄμβρῳ χειμερίῳ πλήθων· τὼσ γάρ μιν Ἀπόλλων Λητοί̈δησ ἤνωξ’, ὅτι ῥα κλειτὰσ ἑκατόμβασ ὅστισ ἄγοι Πυθοῖδε βίῃ σύλασκε δοκεύων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh.

(헤시오도스, 헤라클레스의 방패, Book Sh.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION