Euripides, The Trojan Women, episode, iambic

(에우리피데스, The Trojan Women, episode, iambic)

Ἑκάβησ γεραιᾶσ φύλακεσ, οὐ δεδόρκατε δέσποιναν ὡσ ἄναυδοσ ἐκτάδην πίτνει; οὐκ ἀντιλήψεσθ’; ἦ μεθήσετ’, ὦ κακαί, γραῖαν πεσοῦσαν; αἴρετ’ εἰσ ὀρθὸν δέμασ. ἐᾶτέ μ’ ‐ οὔτοι φίλα τὰ μὴ φίλ’, ὦ κόραι ‐ κεῖσθαι πεσοῦσαν· πτωμάτων γὰρ ἄξια πάσχω τε καὶ πέπονθα κἄτι πείσομαι. ὦ θεοί . . . κακοὺσ μὲν ἀνακαλῶ τοὺσ συμμάχουσ, ὅμωσ δ’ ἔχει τι σχῆμα κικλήσκειν θεούσ, ὅταν τισ ἡμῶν δυστυχῆ λάβῃ τύχην. πρῶτον μὲν οὖν μοι τἀγάθ’ ἐξᾷσαι φίλον· τοῖσ γὰρ κακοῖσι πλείον’ οἶκτον ἐμβαλῶ. ἦμεν τύραννοι κἀσ τύρανν’ ἐγημάμην, κἀνταῦθ’ ἀριστεύοντ’ ἐγεινάμην τέκνα, οὐκ ἀριθμὸν ἄλλωσ, ἀλλ’ ὑπερτάτουσ Φρυγῶν· οὓσ Τρῳὰσ οὐδ’ Ἑλληνὶσ οὐδὲ βάρβαροσ γυνὴ τεκοῦσα κομπάσειεν ἄν ποτε. κἀκεῖνά τ’ εἶδον δορὶ πεσόνθ’ Ἑλληνικῷ τρίχασ τ’ ἐτμήθην τάσδε πρὸσ τύμβοισ νεκρῶν, καὶ τὸν φυτουργὸν Πρίαμον οὐκ ἄλλων πάρα κλύουσ’ ἔκλαυσα, τοῖσδε δ’ εἶδον ὄμμασιν αὐτὴ κατασφαγέντ’ ἐφ’ ἑρκείῳ πυρᾷ, πόλιν θ’ ἁλοῦσαν. ἃσ δ’ ἔθρεψα παρθένουσ ἐσ ἀξίωμα νυμφίων ἐξαίρετον, ἄλλοισι θρέψασ’ ἐκ χερῶν ἀφῃρέθην. κοὔτ’ ἐξ ἐκείνων ἐλπὶσ ὡσ ὀφθήσομαι, αὐτή τ’ ἐκείνασ οὐκέτ’ ὄψομαί ποτε. τὸ λοίσθιον δέ, θριγκὸσ ἀθλίων κακῶν, δούλη γυνὴ γραῦσ Ἑλλάδ’ εἰσαφίξομαι. ἃ δ’ ἐστὶ γήρᾳ τῷδ’ ἀσυμφορώτατα, τούτοισ με προσθήσουσιν, ἢ θυρῶν λάτριν κλῇδασ φυλάσσειν, τὴν τεκοῦσαν Ἕκτορα, ἢ σιτοποιεῖν, κἀν πέδῳ κοίτασ ἔχειν ῥυσοῖσι νώτοισ, βασιλικῶν ἐκ δεμνίων, τρυχηρὰ περὶ τρυχηρὸν εἱμένην χρόα πέπλων λακίσματ’, ἀδόκιμ’ ὀλβίοισ ἔχειν. οἲ ’γὼ τάλαινα, διὰ γάμον μιᾶσ ἕνα γυναικὸσ οἱών ἔτυχον ὧν τε τεύξομαι. ὦ τέκνον, ὦ σύμβακχε Κασάνδρα θεοῖσ, οἱαίσ ἔλυσασ συμφοραῖσ ἅγνευμα σόν. σύ τ’, ὦ τάλαινα, ποῦ ποτ’ εἶ, Πολυξένη; ὡσ οὔτε μ’ ἄρσην οὔτε θήλεια σπορὰ πολλῶν γενομένων τὴν τάλαιναν ὠφελεῖ. τί δῆτά μ’ ὀρθοῦτ’; ἐλπίδων ποίων ὕπο; ἄγετε τὸν ἁβρὸν δήποτ’ ἐν Τροίᾳ πόδα, νῦν δ’ ὄντα δοῦλον, στιβάδα πρὸσ χαμαιπετῆ πέτρινά τε κρήδεμν’, ὡσ πεσοῦσ’ ἀποφθαρῶ δακρύοισ καταξανθεῖσα. τῶν δ’ εὐδαιμόνων μηδένα νομίζετ’ εὐτυχεῖν, πρὶν ἂν θάνῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION