Euripides, The Trojan Women, choral, strophe 2

αἰαῖ αἰαῖ, ποίοισ δ’ οἴκτοισ τὰν σὰν λύμαν ἐξαιάζεισ; οὐκ Ἰδαίοισ ἱστοῖσ κερκίδα δινεύουσ’ ἐξαλλάξω. νέατον τεκέων σώματα λεύσσω, νέατον . . . μόχθουσ ἕξω κρείσσουσ, ἢ λέκτροισ πλαθεῖσ’ Ἑλλάνων . . . ἔρροι νὺξ αὕτα καὶ δαίμων. ἢ Πειρήνασ ὑδρευσομένα πρόσπολοσ οἰκτρὰ σεμνῶν ὑδάτων. τὰν κλεινὰν εἴθ’ ἔλθοιμεν Θησέωσ εὐδαίμονα χώραν. μὴ γὰρ δὴ δίναν γ’ Εὐρώτα, τὰν ἐχθίσταν θεράπναν Ἑλένασ, ἔνθ’ ἀντάσω Μενέλᾳ δούλα, τῷ τᾶσ Τροίασ πορθητᾷ.