Euripides, The Trojan Women, choral, antistrophe 1

οἴμοι. τρομερὰ σκηνὰσ ἔλιπον τάσδ’ Ἀγαμέμνονοσ ἐπακουσομένα, βασίλεια, σέθεν· μή με κτείνειν δόξ’ Ἀργείων κεῖται μελέαν; ἢ κατὰ πρύμνασ ἤδη ναῦται στέλλονται κινεῖν κώπασ; ὦ τέκνον, ὀρθρεύου σὰν ψυχάν. ἐκπληχθεῖσ’ ἦλθον φρίκᾳ. ἤδη τισ ἔβα Δαναῶν κῆρυξ; τῷ πρόσκειμαι δούλα τλάμων; ἐγγύσ που κεῖσαι κλήρου. ἰὼ ἰώ. τίσ μ’ Ἀργείων ἢ Φθιωτᾶν ἢ νησαίαν μ’ ἄξει χώραν δύστανον πόρσω Τροίασ; φεῦ φεῦ. τῷ δ’ ἁ τλάμων ποῦ πᾷ γαίασ δουλεύσω γραῦσ, ὡσ κηφήν, ἁ δειλαία, νεκροῦ μορφά, νεκύων ἀμενηνὸν ἄγαλμα, αἰαῖ τὰν παρὰ προθύροισ φυλακὰν κατέχουσ’ ἢ παίδων θρέπτειρ’, ἃ Τροίασ ἀρχαγοὺσ εἶχον τιμάσ;