Euripides, Phoenissae, episode, lyric 1:

ποθεινὰ δάκρυα παρὰ φίλαισι παρθένοις λιποῦς ἄπειμι πατρίδος ἀποπρὸ γαίας ἀπαρθένευτ ἀλωμένα.? φεῦ τὸ χρήσιμον φρενῶν ἐς πατρός γε συμφορὰς εὐκλεᾶ με θήσει: τάλαιν ἐγὼ <σῶν> συγγόνου θ ὑβρισμάτων, ὃς ἐκ δόμων νέκυς ἄθαπτος οἴχεται μέλεος, ὅν, εἴ με καὶ θανεῖν, πάτερ, χρεών, σκότια γᾷ καλύψω. πρὸς ἥλικας φάνηθι σάς. ἅλις ὀδυρμάτων ἐμῶν. σὺ δ ἀμφὶ βωμίους λιτὰς - κόρον ἔχους ἐμῶν κακῶν. ἴθ ἀλλὰ Βρόμιος ἵνα τε σηκὸς ἄβατος ὄρεσι μαινάδων. Καδμείαν ᾧ νεβρίδα στολιδωσαμένα ποτ ἐγὼ Σεμέλας θίασον ἱερὸν ὄρεσιν ἀνεχόρευσα, χάριν ἀχάριτον ἐς θεοὺς διδοῦσα·?