Euripides, Phoenissae, episode, iambic 3:

(에우리피데스, Phoenissae, episode, iambic 3:)

σοί τ’ εὖ λέλεκται γόνατα μὴ χρῴζειν ἐμά, ἐγὼ δὲ ναίειν σ’ οὐκ ἐάσαιμ’ ἂν χθόνα. νεκρῶν δὲ τῶνδε τὸν μὲν ἐσ δόμουσ χρεὼν ἤδη κομίζειν, τόνδε δ’, ὃσ πέρσων πόλιν πατρίδα σὺν ἄλλοισ ἦλθε, Πολυνείκουσ νέκυν ἐκβάλετ’ ἄθαπτον τῆσδ’ ὁρ́ων ἔξω χθονόσ. κηρύξεται δὲ πᾶσι Καδμείοισ τάδε· ὃσ ἂν νεκρὸν τόνδ’ ἢ καταστέφων ἁλῷ ἢ γῇ καλύπτων, θάνατον ἀνταλλάξεται. ἐᾶν δ’ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖσ βοράν. σὺ δ’ ἐκλιποῦσα τριπτύχουσ θρήνουσ νεκρῶν κόμιζε σαυτήν, Ἀντιγόνη, δόμων ἔσω καὶ παρθενεύου τὴν ἰοῦσαν ἡμέραν μένουσ’, ἐν ᾗ σε λέκτρον Αἵμονοσ μένει. ὦ πάτερ, ἐν οἱοίσ κείμεθ’ ἄθλιοι κακοῖσ. ὥσ σε στενάζω τῶν τεθνηκότων πλέον· οὐ γὰρ τὸ μέν σοι βαρὺ κακῶν, τὸ δ’ οὐ βαρύ, ἀλλ’ εἰσ ἅπαντα δυστυχὴσ ἔφυσ, πάτερ. ἀτὰρ σ’ ἐρωτῶ τὸν νεωστὶ κοίρανον· τί τόνδ’ ὑβρίζεισ πατέρ’ ἀποστέλλων χθονόσ; τί θεσμοποιεῖσ ἐπὶ ταλαιπώρῳ νεκρῷ; Ἐτεοκλέουσ βουλεύματ’, οὐχ ἡμῶν, τάδε. ἄφρονά γε, καὶ σὺ μῶροσ ὃσ ἐπίθου τάδε. πῶσ; τἀντεταλμέν’ οὐ δίκαιον ἐκπονεῖν; οὔκ, ἢν πονηρά γ’ ᾖ κακῶσ τ’ εἰρημένα. τί δ’; οὐ δικαίωσ ὅδε κυσὶν δοθήσεται; οὐκ ἔννομον γὰρ τὴν δίκην πράσσεσθέ νιν. εἴπερ γε πόλεωσ ἐχθρὸσ ἦν οὐκ ἐχθρὸσ ὤν. οὐκοῦν ἔδωκε τῇ τύχῃ τὸν δαίμονα. καὶ τῷ τάφῳ νυν τὴν δίκην παρασχέτω. τί πλημμελήσασ, τὸ μέροσ εἰ μετῆλθε γῆσ; ἄταφοσ ὅδ’ ἁνήρ, ὡσ μάθῃσ, γενήσεται. ἐγώ σφε θάψω, κἂν ἀπεννέπῃ πόλισ. σαυτὴν ἄρ’ ἐγγὺσ τῷδε συνθάψεισ νεκρῷ. ἀλλ’ εὐκλεέσ τοι δύο φίλω κεῖσθαι πέλασ. λάζυσθε τήνδε κἀσ δόμουσ κομίζετε. οὐ δῆτ’, ἐπεὶ τοῦδ’ οὐ μεθήσομαι νεκροῦ. ἔκριν’ ὁ δαίμων, παρθέν’, οὐχ ἃ σοὶ δοκεῖ. κἀκεῖνο κέκριται, μὴ ἐφυβρίζεσθαι νεκρούσ. ὡσ οὔτισ ἀμφὶ τῷδ’ ὑγρὰν θήσει κόνιν. ναὶ πρόσ σε τῆσδε μητρὸσ Ιὀκάστησ, Κρέον. μάταια μοχθεῖσ· οὐ γὰρ ἂν τύχοισ τάδε. σὺ δ’ ἀλλὰ νεκρῷ λουτρὰ περιβαλεῖν μ’ ἐά. ἓν τοῦτ’ ἂν εἰή τῶν ἀπορρήτων πόλει. ἀλλ’ ἀμφὶ τραύματ’ ἄγρια τελαμῶνασ βαλεῖν. οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ σὺ τόνδε τιμήσεισ νέκυν. ὦ φίλτατ’, ἀλλὰ στόμα γε σὸν προσπτύξομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION