Euripides, Phoenissae, episode, iambic 1:

(에우리피데스, Phoenissae, episode, iambic 1:)

πολλῶν κακῶν κατῆρξεν Οἰδίπου δόμοισ τόδ’ ἦμαρ· εἰή δ’ εὐτυχέστεροσ βίοσ. οἴκτων μὲν ἤδη λήγεθ’, ὡσ ὡρ́α τάφου μνήμην τίθεσθαι· τόνδε δ’, Οἰδίπου, λόγον ἄκουσον· ἀρχὰσ τῆσδε γῆσ ἔδωκέ μοι Ἐτεοκλέησ παῖσ σόσ, γάμων φερνὰσ διδοὺσ Αἵμονι κόρησ τε λέκτρον Ἀντιγόνησ σέθεν. οὐκ οὖν σ’ ἐάσω τήνδε γῆν οἰκεῖν ἔτι· σαφῶσ γὰρ εἶπε Τειρεσίασ οὐ μή ποτε σοῦ τήνδε γῆν οἰκοῦντοσ εὖ πράξειν πόλιν. ἀλλ’ ἐκκομίζου. καὶ τάδ’ οὐχ ὕβρει λέγω οὐδ’ ἐχθρὸσ ὢν σόσ, διὰ δὲ τοὺσ ἀλάστορασ τοὺσ σοὺσ δεδοικὼσ μή τι γῆ πάθῃ κακόν. ὦ μοῖρ’, ἀπ’ ἀρχῆσ ὥσ μ’ ἔφυσασ ἄθλιον καὶ τλήμον’, εἴ τισ ἄλλοσ ἀνθρώπων ἔφυ· ὃν καὶ πρὶν ἐσ φῶσ μητρὸσ ἐκ γονῆσ μολεῖν, ἄγονον Ἀπόλλων Λαί̈ῳ μ’ ἐθέσπισεν φονέα γενέσθαι πατρόσ· ὦ τάλασ ἐγώ. ἐπεὶ δ’ ἐγενόμην, αὖθισ ὁ σπείρασ πατὴρ κτείνει με νομίσασ πολέμιον πεφυκέναι· χρῆν γὰρ θανεῖν νιν ἐξ ἐμοῦ· πέμπει δέ με μαστὸν ποθοῦντα θηρσὶν ἄθλιον βοράν· οὗ σῳζόμεσθα ‐ Ταρτάρου γὰρ ὤφελεν ἐλθεῖν Κιθαιρὼν εἰσ ἄβυσσα χάσματα, ὅσ μ’ οὐ διώλεσ’, ἀλλὰ . . . . . . . . . . . δουλεῦσαί τέ μοι δαίμων ἔδωκε Πόλυβον ἀμφὶ δεσπότην. κτανὼν δ’ ἐμαυτοῦ πατέρ’ ὁ δυσδαίμων ἐγὼ ἐσ μητρὸσ ἦλθον τῆσ ταλαιπώρου λέχοσ, παῖδάσ τ’ ἀδελφοὺσ ἔτεκον, οὓσ ἀπώλεσα, ἀρὰσ παραλαβὼν Λαί̈ου καὶ παισὶ δούσ. οὐ γὰρ τοσοῦτον ἀσύνετοσ πέφυκ’ ἐγὼ ὥστ’ εἰσ ἔμ’ ὄμματ’ ἔσ τ’ ἐμῶν παίδων βίον ἄνευ θεῶν του ταῦτ’ ἐμηχανησάμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION