Euripides, Phoenissae, episode, lyric 2:

(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric 2:)

ὀτοτοτοῖ λεῖπε σοὺσ δόμουσ, ἀλαὸν ὄμμα φέρων, πάτερ γεραιέ, δεῖξον, Οἰδιπόδα, σὸν αἰῶνα μέλεον, ὃσ ἐπὶ δώμασιν ἀέριον σκότον ὄμμασι σοῖσι βαλὼν ἕλκεισ μακρόπνουν ζόαν. κλύεισ, ὦ κατ’ αὐλὰν ἀλαίνων γεραιὸν πόδ’ ἢ δεμνίοισ δύ‐ στανοσ ἰαύων; τί μ’, ὦ παρθένε, βακτρεύμασι τυφλοῦ ποδὸσ ἐξάγαγεσ ἐσ φῶσ λεχήρη σκοτίων ἐκ θαλάμων οἰκ‐ τροτάτοισιν δακρύοισιν, πολιὸν αἰθέροσ ἀφανὲσ εἴδωλον ἢ νέκυν ἔνερθεν ἢ πτανὸν ὄνειρον; δυστυχὲσ ἀγγελίασ ἔποσ οἴσῃ, πάτερ, οὐκέτι σοι τέκνα λεύσσει φάοσ οὐδ’ ἄλοχοσ, παραβάκτροισ ἃ πόδα σὸν τυφλόπουν θεραπεύμασιν αἰὲν ἐμόχθει, <ὦ> πάτερ, ὤμοι. ὤμοι ἐμῶν παθέων· πάρα γὰρ στενάχειν τάδ’, ἀυτεῖν. τρισσαὶ ψυχαί· ποίᾳ μοίρᾳ πῶσ ἔλιπον φάοσ; ὦ τέκνον, αὔδα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION