Euripides, Phoenissae, episode, lyric 5:

(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric 5:)

ἄκουε δή νυν καὶ τὰ πρὸσ τούτοισ κακά. ἐπεὶ τέκνω πεσόντ’ ἐλειπέτην βίον, ἐν τῷδε μήτηρ ἡ τάλαινα προσπίτνει σὺν παρθένῳ τε καὶ προθυμίᾳ ποδόσ. τετρωμένουσ δ’ ἰδοῦσα καιρίουσ σφαγὰσ ᾤμωξεν· ὦ τέκν’, ὑστέρα βοηδρόμοσ πάρειμι. προσπίτνουσα δ’ ἐν μέρει τέκνα ἔκλαι’, ἐθρήνει, τὸν πολὺν μαστῶν πόνον στένουσ’, ἀδελφή θ’ ἡ παρασπίζουσ’ ὁμοῦ· ὦ γηροβοσκὼ μητρόσ, ὦ γάμουσ ἐμοὺσ προδόντ’ ἀδελφὼ φιλτάτω. στέρνων δ’ ἄπο φύσημ’ ἀνεὶσ δύσθνητον Ἐτεοκλῆσ ἄναξ ἤκουσε μητρόσ, κἀπιθεὶσ ὑγρὰν χέρα φωνὴν μὲν οὐκ ἀφῆκεν, ὀμμάτων δ’ ἄπο προσεῖπε δακρύοισ, ὥστε σημῆναι φίλα. ὃ δ’ ἦν ἔτ’ ἔμπνουσ, πρὸσ κασιγνήτην δ’ ἰδὼν γραῖάν τε μητέρ’ εἶπε Πολυνείκησ τάδε· Ἀπωλόμεσθα, μῆτερ· οἰκτίρω δὲ σὲ καὶ τήνδ’ ἀδελφὴν καὶ κασίγνητον νεκρόν. φίλοσ γὰρ ἐχθρὸσ ἐγένετ’, ἀλλ’ ὅμωσ φίλοσ. θάψον δέ μ’, ὦ τεκοῦσα, καὶ σύ, σύγγονε, ἐν γῇ πατρῴᾳ, καὶ πόλιν θυμουμένην παρηγορεῖτον, ὡσ τοσόνδε γοῦν τύχω χθονὸσ πατρῴασ, κεἰ δόμουσ ἀπώλεσα. ξυνάρμοσον δὲ βλέφαρά μου τῇ σῇ χερί, μῆτερ ‐ τίθησι δ’ αὐτὸσ ὀμμάτων ἔπι ‐ καὶ χαίρετ’· ἤδη γάρ με περιβάλλει σκότοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION