Euripides, Phoenissae, episode, lyric 1:

ἐπεὶ δ’ ἀφείθη πυρσὸσ ὣσ Τυρσηνικῆσ σάλπιγγοσ ἠχὴ σῆμα φοινίου μάχησ, ᾖξαν δράμημα δεινὸν ἀλλήλοισ ἔπι· κάπροι δ’ ὅπωσ θήγοντεσ ἀγρίαν γένυν ξυνῆψαν, ἀφρῷ διάβροχοι γενειάδασ· ᾖσσον δὲ λόγχαισ· ἀλλ’ ὑφίζανον κύκλοισ, ὅπωσ σίδηροσ ἐξολισθάνοι μάτην. εἰ δ’ ὄμμ’ ὑπερσχὸν ἴτυοσ ἅτεροσ μάθοι, λόγχην ἐνώμα, στόματι προφθῆναι θέλων. ἀλλ’ εὖ προσῆγον ἀσπίδων κεγχρώμασιν ὀφθαλμόν, ἀργὸν ὥστε γίγνεσθαι δόρυ. πλείων δὲ τοῖσ ὁρῶσιν ἐστάλασσ’ ἱδρὼσ ἢ τοῖσι δρῶσι, διὰ φίλων ὀρρωδίαν.