Euripides, Phoenissae, choral, antistrophe 1

ἔνθα φόνιοσ ἦν δράκων Ἄρεοσ ὠμόφρων φύλαξ νάματ’ ἔνυδρα καὶ ῥέεθρα χλοερὰ δεργμάτων κόραισι πολυπλάνοισ ἐπισκοπῶν· ὃν ἐπὶ χέρνιβασ μολὼν Κάδμοσ ὄλεσε μαρμάρῳ· κρᾶτα φόνιον ὀλεσίθηροσ ὠλένασ δικὼν βολαῖσ, δίασ ἀμάτοροσ <δ’> ἐσ βαθυσπόρουσ γύασ γαπετεῖσ δικὼν ὀδόν‐ τασ Παλλάδοσ φραδαῖσιν· ἔνθεν ἐξανῆκε γᾶ πάνοπλον ὄψιν ὑπὲρ ἄκρων ὁρ́ων χθονόσ· σιδαρόφρων δέ νιν φόνοσ πάλιν ξυνῆψε γᾷ φίλᾳ. αἵματοσ δ’ ἔδευσε γαῖαν, ἅ νιν εὐηλίοισι δεῖξεν αἰθέροσ πνοαῖσ.