Euripides, Phoenissae, episode, lyric 8:

καὶ νῦν ἕτοιμός εἰμι τἀμαυτοῦ λαβὼν στρατὸν μὲν ἔξω τῆσδ ἀποστεῖλαι χθονός, οἰκεῖν δὲ τὸν ἐμὸν οἶκον ἀνὰ μέρος λαβὼν καὶ τῷδ ἀφεῖναι τὸν ἴσον αὖθις <αὖ> χρόνον, καὶ μήτε πορθεῖν πατρίδα μήτε προσφέρειν πύργοισι πηκτῶν κλιμάκων προσαμβάσεις, ἃ μὴ κυρήσας τῆς δίκης πειράσομαι δρᾶν.? μάρτυρας δὲ τῶνδε δαίμονας καλῶ, ὡς πάντα πράσσων σὺν δίκῃ, δίκης ἄτερ ἀποστεροῦμαι πατρίδος ἀνοσιώτατα. ταῦτ αὔθ ἕκαστα, μῆτερ, οὐχὶ περιπλοκὰς λόγων ἀθροίσας εἶπον, ἀλλὰ καὶ σοφοῖς καὶ τοῖσι φαύλοις ἔνδιχ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. ἐμοὶ μέν, εἰ καὶ μὴ καθ Ἑλλήνων χθόνα τεθράμμεθ, ἀλλ οὖν ξυνετά μοι δοκεῖς λέγειν.?