헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΟρεστεσ́09́1́

(에우리피데스, episode, anapests)

καὶ μὴν ὅδε σὸσ σύγγονοσ ἑρ́πει ψήφῳ θανάτου κατακυρωθείσ, ὅ τε πιστότατοσ πάντων Πυλάδησ, ἰσάδελφοσ ἀνήρ, ἰθύνων νοσερὸν κῶλον Ὀρέστου, ποδὶ κηδοσύνῳ παράσειροσ. οἲ ἐγώ·

πρὸ τύμβου γάρ σ’ ὁρῶσ’ ἀναστένω, ἀδελφέ, καὶ πάροιθε νερτέρου πυρᾶσ. οἲ ἐγὼ μάλ’ αὖθισ· ὥσ σ’ ἰδοῦσ’ ἐν ὄμμασιν πανυστάτην πρόσοψιν ἐξέστην φρενῶν. οὐ σῖγ’ ἀφεῖσα τοὺσ γυναικείουσ γόουσ στέρξεισ τὰ κρανθέντ’; οἰκτρὰ μὲν τάδ’, ἀλλ’ ὅμωσ φέρειν σ’ ἀνάγκη τὰσ παρεστώσασ τύχασ. καὶ πῶσ σιωπῶ; φέγγοσ εἰσορᾶν θεοῦ τόδ’ οὐκέθ’ ἡμῖν τοῖσ ταλαιπώροισ μέτα. σὺ μή μ’ ἀπόκτειν’· ἅλισ ὑπ’ Ἀργείασ χερὸσ τέθνηχ’ ὁ τλήμων· τὰ δὲ παρόντ’ ἐά κακά. ὦ μέλεοσ ἥβησ σῆσ, Ὀρέστα, καὶ πότμου θανάτου τ’ ἀώρου. ζῆν ἐχρῆν σ’, ὅτ’ οὐκέτ’ εἶ. μὴ πρὸσ θεῶν μοι περιβάλῃσ ἀνανδρίαν, ἐσ δάκρυα πορθμεύουσ’ ὑπομνήσει κακῶν. θανούμεθ’· οὐχ οἱο͂́ν τε μὴ στένειν κακά. πᾶσιν γὰρ οἰκτρὸν ἡ φίλη ψυχὴ βροτοῖσ. τόδ’ ἦμαρ ἡμῖν κύριον· δεῖ δ’ ἢ βρόχουσ ἅπτειν κρεμαστοὺσ ἢ ξίφοσ θήγειν χερί. σύ νύν μ’, ἀδελφέ, μή τισ Ἀργείων κτάνῃ ὕβρισμα θέμενοσ τὸν Ἀγαμέμνονοσ γόνον. ἅλισ τὸ μητρὸσ αἷμ’ ἔχω· σὲ δ’ οὐ κτενῶ, ἀλλ’ αὐτόχειρι θνῇσχ’ ὅτῳ βούλῃ τρόπῳ. ἔσται τάδ’· οὐδὲν σοῦ ξίφουσ λελείψομαι. ἀλλ’ ἀμφιθεῖναι σῇ δέρῃ θέλω χέρασ. τέρπου κενὴν ὄνησιν, εἰ τερπνὸν τόδε θανάτου πέλασ βεβῶσι, περιβαλεῖν χέρασ. ὦ φίλτατ’, ὦ ποθεινὸν ἥδιστόν τ’ ἔχων τῆσ σῆσ ἀδελφῆσ ὄνομα καὶ ψυχὴν μίαν. ἔκ τοί με τήξεισ· καί σ’ ἀμείψασθαι θέλω φιλότητι χειρῶν. τί γὰρ ἔτ’ αἰδοῦμαι τάλασ; ὦ στέρν’ ἀδελφῆσ, ὦ φίλον πρόσπτυγμ’ ἐμόν, τάδ’ ἀντὶ παίδων καὶ γαμηλίου λέχουσ ‐ προσφθέγματ’ ἀμφοῖν τοῖσ ταλαιπώροισ πάρα. φεῦ· πῶσ ἂν ξίφοσ νὼ ταὐτόν, εἰ θέμισ, κτάνοι καὶ μνῆμα δέξαιθ’ ἕν, κέδρου τεχνάσματα; ἥδιστ’ ἂν εἰή ταῦθ’· ὁρᾷσ δὲ δὴ φίλων ὡσ ἐσπανίσμεθ’, ὥστε κοινωνεῖν τάφου. οὐδ’ εἶφ’ ὑπὲρ σοῦ, μὴ θανεῖν σπουδὴν ἔχων, Μενέλαοσ ὁ κακόσ, ὁ προδότησ τοὐμοῦ πατρόσ; οὐδ’ ὄμμ’ ἔδειξεν, ἀλλ’ ἐπὶ σκήπτροισ ἔχων τὴν ἐλπίδ’, εὐλαβεῖτο μὴ σῴζειν φίλουσ. ἀλλ’ εἶ’ ὅπωσ γενναῖα καὶ Ἀγαμέμνονοσ δράσαντε κατθανούμεθ’ ἀξιώτατα. κἀγὼ μὲν εὐγένειαν ἀποδείξω πόλει, παίσασ πρὸσ ἧπαρ φασγάνῳ· σὲ δ’ αὖ χρεὼν ὅμοια πράσσειν τοῖσ ἐμοῖσ τολμήμασιν. Πυλάδη, σὺ δ’ ἡμῖν τοῦ φόνου γενοῦ βραβεύσ, καὶ κατθανόντοιν εὖ περίστειλον δέμασ θάψον τε κοινῇ πρὸσ πατρὸσ τύμβον φέρων.

καὶ χαῖρ’· ἐπ’ ἔργον δ’, ὡσ ὁρᾷσ, πορεύομαι. ἐπίσχεσ.

ἓν μὲν πρῶτά σοι μομφὴν ἔχω, εἰ ζῆν με χρῄζειν σοῦ θανόντοσ ἤλπισασ. τί γὰρ προσήκει κατθανεῖν σ’ ἐμοῦ μέτα; ἤρου; τί δὲ ζῆν σῆσ ἑταιρίασ ἄτερ; οὐκ ἔκτανεσ σὴν μητέρ’, ὡσ ἐγὼ τάλασ. σὺν σοί γε κοινῇ· ταὐτὰ καὶ πάσχειν με δεῖ. ἀπόδοσ τὸ σῶμα πατρί, μὴ σύνθνῃσκέ μοι. σοὶ μὲν γὰρ ἔστι πόλισ, ἐμοὶ δ’ οὐκ ἔστι δή, καὶ δῶμα πατρὸσ καὶ μέγασ πλούτου λιμήν. γάμων δὲ τῆσ μὲν δυσπότμου τῆσδ’ ἐσφάλησ, ἥν σοι κατηγγύησ’ ἑταιρίαν σέβων· σὺ δ’ ἄλλο λέκτρον παιδοποίησαι λαβών, κῆδοσ δὲ τοὐμὸν καὶ σὸν οὐκέτ’ ἔστι δή. ἀλλ’, ὦ ποθεινὸν ὄμμ’ ὁμιλίασ ἐμῆσ, χαῖρ’· οὐ γὰρ ἡμῖν ἔστι τοῦτο, σοί γε μήν· οἱ γὰρ θανόντεσ χαρμάτων τητώμεθα. ἦ πολὺ λέλειψαι τῶν ἐμῶν βουλευμάτων. μήθ’ αἷμά μου δέξαιτο κάρπιμον πέδον, μὴ λαμπρὸσ αἰθήρ, εἴ σ’ ἐγὼ προδούσ ποτε ἐλευθερώσασ τοὐμὸν ἀπολίποιμι σέ. καὶ συγκατέκτανον γάρ, οὐκ ἀρνήσομαι, καὶ πάντ’ ἐβούλευσ’ ὧν σὺ νῦν τίνεισ δίκασ· καὶ ξυνθανεῖν οὖν δεῖ με σοὶ καὶ τῇδ’ ὁμοῦ. ἐμὴν γὰρ αὐτήν, ἧσ <γε> λέχοσ ἐπῄνεσα, κρίνω δάμαρτα· τί γὰρ ἐρῶ κἀγώ ποτε γῆν Δελφίδ’ ἐλθὼν Φωκέων ἀκρόπτολιν, ὃσ πρὶν μὲν ὑμᾶσ δυστυχεῖν φίλοσ παρῆ, νῦν δ’ οὐκέτ’ εἰμὶ δυστυχοῦντί σοι φίλοσ; οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν κἀμοὶ μέλει· ἐπεὶ δὲ κατθανούμεθ’, ἐσ κοινοὺσ λόγουσ ἔλθωμεν, ὡσ ἂν Μενέλεωσ συνδυστυχῇ. ὦ φίλτατ’, εἰ γὰρ τοῦτο κατθάνοιμ’ ἰδών. πιθοῦ νυν, ἄμμεινόν τε φασγάνου τομάσ. μενῶ, τὸν ἐχθρὸν εἴ τι τιμωρήσομαι. σίγα νυν· ὡσ γυναιξὶ πιστεύω βραχύ. μηδὲν τρέσῃσ τάσδ’· ὡσ πάρεισ’ ἡμῖν φίλαι. Ἑλένην κτάνωμεν, Μενέλεῳ λύπην πικράν.

πῶσ; τὸ γὰρ ἕτοιμον ἔστιν, εἴ γ’ ἔσται καλῶσ. σφάξαντεσ. ἐν δόμοισ δὲ κρύπτεται σέθεν. μάλιστα· καὶ δὴ πάντ’ ἀποσφραγίζεται. ἀλλ’ οὐκέθ’, Αἵδην νυμφίον κεκτημένη. καὶ πῶσ; ἔχει γὰρ βαρβάρουσ ὀπάονασ. τίνασ; Φρυγῶν γὰρ οὐδέν’ ἂν τρέσαιμ’ ἐγώ. οἱούσ ἐνόπτρων καὶ μύρων ἐπιστάτασ. τρυφὰσ γὰρ ἥκει δεῦρ’ ἔχουσα Τρωικάσ; ὥσθ’ Ἑλλὰσ αὐτῇ σμικρὸν οἰκητήριον. οὐδὲν τὸ δοῦλον πρὸσ τὸ μὴ δοῦλον γένοσ. καὶ μὴν τόδ’ ἔρξασ δὶσ θανεῖν οὐχ ἅζομαι. ἀλλ’ οὐδ’ ἐγὼ μήν, σοί γε τιμωρούμενοσ. τὸ πρᾶγμα δήλου καὶ πέραιν’, ὅπωσ λέγεισ. ἔσιμεν ἐσ οἴκουσ δῆθεν ὡσ θανούμενοι. ἔχω τοσοῦτον, τἀπίλοιπα δ’ οὐκ ἔχω. γόουσ πρὸσ αὐτὴν θησόμεσθ’ ἃ πάσχομεν. ὥστ’ ἐκδακρῦσαί γ’ ἔνδοθεν κεχαρμένην. καὶ νῷν παρέσται ταῦθ’ ἅπερ κείνῃ τότε. ἔπειτ’ ἀγῶνα πῶσ ἀγωνιούμεθα; κρύπτ’ ἐν πέπλοισι τοισίδ’ ἕξομεν ξίφη. πρόσθεν δ’ ὀπαδῶν τίσ ὄλεθροσ γενήσεται; ἐκκλῄσομεν σφᾶσ ἄλλον ἄλλοσε στέγησ. καὶ τόν γε μὴ σιγῶντ’ ἀποκτείνειν χρεών. εἶτ’ αὐτὸ δηλοῖ τοὔργον οἷ τείνειν χρεών. Ἑλένην φονεύειν· μανθάνω τὸ σύμβολον. ἔγνωσ· ἄκουσον δ’ ὡσ καλῶσ βουλεύομαι. εἰ μὲν γὰρ ἐσ γυναῖκα σωφρονεστέραν ξίφοσ μεθεῖμεν, δυσκλεὴσ ἂν ἦν φόνοσ· νῦν δ’ ὑπὲρ ἁπάσησ Ἑλλάδοσ δώσει δίκην, ὧν πατέρασ ἔκτειν’, ὧν δ’ ἀπώλεσεν τέκνα, νύμφασ τ’ ἔθηκεν ὀρφανὰσ ξυναόρων. ὀλολυγμὸσ ἔσται, πῦρ τ’ ἀνάψουσιν θεοῖσ, σοὶ πολλὰ κἀμοὶ κέδν’ ἀρώμενοι τυχεῖν, κακῆσ γυναικὸσ οὕνεχ’ αἷμ’ ἐπράξαμεν. ὁ μητροφόντησ δ’ οὐ καλῇ ταύτην κτανών, ἀλλ’ ἀπολιπὼν τοῦτ’ ἐπὶ τὸ βέλτιον πεσῇ, Ἑλένησ λεγόμενοσ τῆσ πολυκτόνου φονεύσ. οὐ δεῖ ποτ’, οὐ δεῖ, Μενέλεων μὲν εὐτυχεῖν, τὸν σὸν δὲ πατέρα καὶ σὲ κἀδελφὴν θανεῖν, μητέρα τε ‐ ἐῶ τοῦτ’· οὐ γὰρ εὐπρεπὲσ λέγειν ‐ δόμουσ δ’ ἔχειν σοὺσ δι’ Ἀγαμέμνονοσ δόρυ λαβόντα νύμφην· μὴ γὰρ οὖν ζῴην ἔτι, ἢν μὴ ’π’ ἐκείνῃ φάσγανον σπασώμεθα. ἢν δ’ οὖν τὸν Ἑλένησ μὴ κατάσχωμεν φόνον, πρήσαντεσ οἴκουσ τούσδε κατθανούμεθα. ἑνὸσ γὰρ οὐ σφαλέντεσ ἕξομεν κλέοσ, καλῶσ θανόντεσ ἢ καλῶσ σεσῳσμένοι. πάσαισ γυναιξὶν ἀξία στυγεῖν ἔφυ ἡ Τυνδαρὶσ παῖσ, ἣ κατῄσχυνεν γένοσ. φεῦ·

οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον ἢ φίλοσ σαφήσ, οὐ πλοῦτοσ, οὐ τυραννίσ· ἀλόγιστον δέ τι τὸ πλῆθοσ ἀντάλλαγμα γενναίου φίλου. σὺ γὰρ τά τ’ εἰσ Αἴγισθον ἐξηῦρεσ κακὰ καὶ πλησίον παρῆσθα κινδύνων ἐμοί, νῦν τ’ αὖ δίδωσ μοι πολεμίων τιμωρίαν κοὐκ ἐκποδὼν εἶ ‐ παύσομαί σ’ αἰνῶν, ἐπεὶ βάροσ τι κἀν τῷδ’ ἐστίν, αἰνεῖσθαι λίαν. ἐγὼ δὲ πάντωσ ἐκπνέων ψυχὴν ἐμὴν δράσασ τι χρῄζω τοὺσ ἐμοὺσ ἐχθροὺσ θανεῖν, ἵν’ ἀνταναλώσω μὲν οἵ με προύδοσαν, στένωσι δ’ οἵπερ κἄμ’ ἔθηκαν ἄθλιον. Ἀγαμέμνονόσ τοι παῖσ πέφυχ’, ὃσ Ἑλλάδοσ ἦρξ’ ἀξιωθείσ, οὐ τύραννοσ, ἀλλ’ ὅμωσ ῥώμην θεοῦ τιν’ ἔσχε· ὃν οὐ καταισχυνῶ δοῦλον παρασχὼν θάνατον, ἀλλ’ ἐλευθέρωσ ψυχὴν ἀφήσω, Μενέλεων δὲ τείσομαι. ἑνὸσ γὰρ εἰ λαβοίμεθ’, εὐτυχοῖμεν ἄν, εἴ ποθεν ἀέλπτοσ παραπέσοι σωτηρία κτανοῦσι μὴ θανοῦσιν· εὔχομαι τάδε. ὃ βούλομαι γάρ, ἡδὺ καὶ διὰ στόμα πτηνοῖσι μύθοισ ἀδαπάνωσ τέρψαι φρένα. ἐγώ, κασίγνητ’, αὐτὸ τοῦτ’ ἔχειν δοκῶ, σωτηρίαν σοὶ τῷδέ τ’ ἐκ τρίτων τ’ ἐμοί. θεοῦ λέγεισ πρόνοιαν. ἀλλὰ ποῦ τόδε; ἐπεὶ τὸ συνετόν γ’ οἶδα σῇ ψυχῇ παρόν. ἄκουε δή νυν· καὶ σὺ δεῦρο νοῦν ἔχε. λέγ’· ὡσ τὸ μέλλειν ἀγάθ’ ἔχει τιν’ ἡδονήν. Ἑλένησ κάτοισθα θυγατέρ’; εἰδότ’ ἠρόμην. οἶδ’, ἣν ἔθρεψεν Ἑρμιόνην μήτηρ ἐμή. αὕτη βέβηκε πρὸσ Κλυταιμήστρασ τάφον. τί χρῆμα δράσουσ’; ὑποτίθησ τίν’ ἐλπίδα; χοὰσ κατασπείσουσ’ ὑπὲρ μητρὸσ τάφῳ. καὶ δὴ τί μοι τοῦτ’ εἶπασ ἐσ σωτηρίαν; ξυλλάβεθ’ ὅμηρον τήνδ’, ὅταν στείχῃ πάλιν. τίνοσ τόδ’ εἶπασ φάρμακον τρισσοῖσ φίλοισ; Ἑλένησ θανούσησ, ἤν τι Μενέλεώσ σε δρᾷ ἢ τόνδε κἀμέ ‐ πᾶν γὰρ ἓν φίλον τόδε ‐ λέγ’ ὡσ φονεύσεισ Ἑρμιόνην· ξίφοσ δὲ χρὴ δέρῃ πρὸσ αὐτῇ παρθένου σπάσαντ’ ἔχειν. κἂν μέν σε σῴζῃ μὴ θανεῖν χρῄζων κόρην Ἑλένησ Μενέλεωσ πτῶμ’ ἰδὼν ἐν αἵματι, μέθεσ πεπᾶσθαι πατρὶ παρθένου δέμασ· ἢν δ’ ὀξυθύμου μὴ κρατῶν φρονήματοσ κτείνῃ σε, καὶ σὺ σφάζε παρθένου δέρην. καί νιν δοκῶ, τὸ πρῶτον ἢν πολὺσ παρῇ, χρόνῳ μαλάξειν σπλάγχνον· οὔτε γὰρ θρασὺσ οὔτ’ ἄλκιμοσ πέφυκε. τήνδ’ ἡμῖν ἔχω σωτηρίασ ἔπαλξιν. εἴρηται λόγοσ. ὦ τὰσ φρένασ μὲν ἄρσενασ κεκτημένη, τὸ σῶμα δ’ ἐν γυναιξὶ θηλείαισ πρέπον, ὡσ ἀξία ζῆν μᾶλλον ἢ θανεῖν ἔφυσ.

Πυλάδη, τοιαύτησ ἆρ’ ἁμαρτήσῃ τάλασ γυναικὸσ ἢ ζῶν μακάριον κτήσῃ λέχοσ. εἰ γὰρ γένοιτο, Φωκέων δ’ ἔλθοι πόλιν καλοῖσιν ὑμεναίοισιν ἀξιουμένη. ἥξει δ’ ἐσ οἴκουσ Ἑρμιόνη τίνοσ χρόνου; ὡσ τἄλλα γ’ εἶπασ, εἴπερ εὐτυχήσομεν, κάλλισθ’, ἑλόντεσ σκύμνον ἀνοσίου πατρόσ. καὶ δὴ πέλασ νιν δωμάτων εἶναι δοκῶ· τοῦ γὰρ χρόνου τὸ μῆκοσ αὐτὸ συντρέχει. καλῶσ· σὺ μέν νυν, σύγγον’ Ἠλέκτρα, δόμων πάροσ μένουσα παρθένου δέχου πόδα, φύλασσε δ’ ἤν τισ, πρὶν τελευτηθῇ φόνοσ, ἢ ξύμμαχόσ τισ ἢ κασίγνητοσ πατρόσ, ἐλθὼν ἐσ οἴκουσ φθῇ, γέγωνέ τ’ ἐσ δόμουσ, ἢ σανίδα παίσασ’ ἢ λόγουσ πέμψασ’ ἔσω· ἡμεῖσ δ’ ἔσω στείχοντεσ ἐπὶ τὸν ἔσχατον ἀγῶν’ ὁπλιζώμεσθα φασγάνῳ χέρασ, Πυλάδη· σὺ γὰρ δὴ συμπονεῖσ ἐμοὶ πόνουσ. ὦ δῶμα ναίων νυκτὸσ ὀρφναίασ πάτερ, καλεῖ σ’ Ὀρέστησ παῖσ σὸσ ἐπίκουρον μολεῖν τοῖσ δεομένοισι.

διὰ σὲ γὰρ πάσχω τάλασ ἀδίκωσ· προδέδομαι δ’ ὑπὸ κασιγνήτου σέθεν, δίκαια πράξασ· οὗ θέλω δάμαρθ’ ἑλὼν κτεῖναι· σὺ δ’ ἡμῖν τοῦδε συλλήπτωρ γενοῦ. ὦ πάτερ, ἱκοῦ δῆτ’, εἰ κλύεισ ἔσω χθονὸσ τέκνων καλούντων, οἳ σέθεν θνῄσκουσ’ ὕπερ. ὦ συγγένεια πατρὸσ ἐμοῦ, κἀμὰσ λιτάσ, Ἀγάμεμνον, εἰσάκουσον· ἔκσῳσον τέκνα. ἔκτεινα μητέρα ‐ ἡψάμην δ’ ἐγὼ ξίφουσ ‐ ἐγὼ δ’ ἐπεβούλευσα κἀπέλυσ’ ὄκνου ‐ σοί, πάτερ, ἀρήγων. οὐδ’ ἐγὼ προύδωκά σε. οὔκουν ὀνείδη τάδε κλύων ῥύσῃ τέκνα; δακρύοισ κατασπένδω σε. ἐγὼ δ’ οἴκτοισί γε. παύσασθε, καὶ πρὸσ ἔργον ἐξορμώμεθα. εἴπερ γὰρ εἴσω γῆσ ἀκοντίζουσ’ ἀραί, κλύει. σὺ δ’, ὦ Ζεῦ πρόγονε καὶ Δίκησ σέβασ, δότ’ εὐτυχῆσαι τῷδ’ ἐμοί τε τῇδέ τε· τρισσοῖσ φίλοισ γὰρ εἷσ ἀγών, δίκη μία, ἢ ζῆν ἅπασιν ἢ ‐ θανεῖν ὀφείλεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, episode, anapests

(에우리피데스, episode, anapests)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION