Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 3:

κἀνταῦθ ὁρῶμεν Ἑλλάδος νεὼς σκάφος ταρσῷ κατήρει πίτυλον ἐπτερωμένον, ναύτας τε πεντήκοντ ἐπὶ σκαλμῶν πλάτας ἔχοντας, ἐκ δεσμῶν δὲ τοὺς νεανίας ἐλευθέρους πρύμνηθεν ἑστῶτας νεώς.? κοντοῖς δὲ πρῷραν εἶχον, οἳ δ ἐπωτίδων ἄγκυραν ἐξανῆπτον: οἳ δέ, κλίμακας σπεύδοντες, ἦγον διὰ χερῶν πρυμνήσια, πόντῳ δὲ δόντες τοῖν ξένοιν καθίεσαν. ἡμεῖς δ ἀφειδήσαντες, ὡς ἐσείδομεν δόλια τεχνήματ, εἰχόμεσθα τῆς ξένης πρυμνησίων τε, καὶ δι εὐθυντηρίας οἰάκας ἐξῃροῦμεν εὐπρύμνου νεώς. λόγοι δ ἐχώρουν: Τίνι λόγῳ πορθμεύετε κλέπτοντες ἐκ γῆς ξόανα καὶ θυηπόλους· τίνος τίς ὢν σὺ τήνδ ἀπεμπολᾷς χθονός· ὁ δ εἶπ: Ὀρέστης, τῆσδ ὅμαιμος, ὡς μάθῃς, Ἀγαμέμνονος παῖς, τήνδ ἐμὴν κομίζομαι λαβὼν ἀδελφήν, ἣν ἀπώλες ἐκ δόμων.?