헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode)

καὶ μὴν ὅδ’ ἀκτὰσ ἐκλιπὼν θαλασσίουσ βουφορβὸσ ἥκει σημανῶν τί σοι νέον. Ἀγαμέμνονόσ τε καὶ Κλυταιμήστρασ τέκνον, ἄκουε καινῶν ἐξ ἐμοῦ κηρυγμάτων. τί δ’ ἔστι τοῦ παρόντοσ ἐκπλῆσσον λόγου; ἥκουσιν ἐσ γῆν, κυανέαν Συμπληγάδα πλάτῃ φυγόντεσ, δίπτυχοι νεανίαι, θεᾷ φίλον πρόσφαγμα καὶ θυτήριον Ἀρτέμιδι. χέρνιβασ δὲ καὶ κατάργματα οὐκ ἂν φθάνοισ ἂν εὐτρεπῆ ποιουμένη. ποδαποί; τίνοσ γῆσ σχῆμ’ ἔχουσιν οἱ ξένοι; Ἕλληνεσ· ἓν τοῦτ’ οἶδα κοὐ περαιτέρω. οὐδ’ ὄνομ’ ἀκούσασ οἶσθα τῶν ξένων φράσαι; Πυλάδησ ἐκλῄζεθ’ ἅτεροσ πρὸσ θατέρου. τοῦ ξυζύγου δὲ τοῦ ξένου τί τοὔνομ’ ἦν; οὐδεὶσ τόδ’ οἶδεν· οὐ γὰρ εἰσηκούσαμεν. πῶσ δ’ εἴδετ’ αὐτοὺσ κἀντυχόντεσ εἵλετε; ἄκραισ ἐπὶ ῥηγμῖσιν ἀξένου πόρου ‐ καὶ τίσ θαλάσσησ βουκόλοισ κοινωνία; βοῦσ ἤλθομεν νίψοντεσ ἐναλίᾳ δρόσῳ. ἐκεῖσε δὴ ’πάνελθε, πῶσ νιν εἵλετε τρόπῳ θ’ ὁποίῳ· τοῦτο γὰρ μαθεῖν θέλω. χρόνιοι γὰρ ἥκουσ’· οὐδέ πω βωμὸσ θεᾶσ Ἑλληνικαῖσιν ἐξεφοινίχθη ῥοαῖσ. ἐπεὶ τὸν ἐσρέοντα διὰ Συμπληγάδων βοῦσ ὑλοφορβοὺσ πόντον εἰσεβάλλομεν, ἦν τισ διαρρὼξ κυμάτων πολλῷ σάλῳ κοιλωπὸσ ἀγμόσ, πορφυρευτικαὶ στέγαι.

ἐνταῦθα δισσοὺσ εἶδέ τισ νεανίασ βουφορβὸσ ἡμῶν, κἀπεχώρησεν πάλιν ἄκροισι δακτύλοισι πορθμεύων ἴχνοσ. ἔλεξε δ’· Οὐχ ὁρᾶτε; δαίμονέσ τινεσ θάσσουσιν οἵδε. ‐ θεοσεβὴσ δ’ ἡμῶν τισ ὢν ἀνέσχε χεῖρα καὶ προσηύξατ’ εἰσιδών· ὦ ποντίασ παῖ Λευκοθέασ, νεῶν φύλαξ, δέσποτα Παλαῖμον, ἵλεωσ ἡμῖν γενοῦ, εἴτ’ οὖν ἐπ’ ἀκταῖσ θάσσετον Διοσκόρω, ἢ Νηρέωσ ἀγάλμαθ’, ὃσ τὸν εὐγενῆ ἔτικτε πεντήκοντα Νηρῄδων χορόν. ἄλλοσ δέ τισ μάταιοσ, ἀνομίᾳ θρασύσ, ἐγέλασεν εὐχαῖσ, ναυτίλουσ δ’ ἐφθαρμένουσ θάσσειν φάραγγ’ ἔφασκε τοῦ νόμου φόβῳ, κλύοντασ ὡσ θύοιμεν ἐνθάδε ξένουσ.

ἔδοξε δ’ ἡμῶν εὖ λέγειν τοῖσ πλείοσι, θηρᾶν τε τῇ θεῷ σφάγια τἀπιχώρια. κἀν τῷδε πέτραν ἅτεροσ λιπὼν ξένοιν ἔστη κάρα τε διετίναξ’ ἄνω κάτω κἀπεστέναξεν ὠλένασ τρέμων ἄκρασ, μανίαισ ἀλαίνων, καὶ βοᾷ κυναγὸσ ὥσ· Πυλάδη, δέδορκασ τήνδε; τήνδε δ’ οὐχ ὁρᾷσ Αἵδου δράκαιναν, ὥσ με βούλεται κτανεῖν δειναῖσ ἐχίδναισ εἰσ ἔμ’ ἐστομωμένη; ἣ δ’ ἐκ χιτώνων πῦρ πνέουσα καὶ φόνον πτεροῖσ ἐρέσσει, μητέρ’ ἀγκάλαισ ἐμὴν ἔχουσα ‐ πέτρινον ὄχθον, ὡσ ἐπεμβάλῃ. οἴμοι, κτενεῖ με· ποῖ φύγω; παρῆν δ’ ὁρᾶν οὐ ταῦτα μορφῆσ σχήματ’, ἀλλ’ ἠλλάσσετο φθογγάσ τε μόσχων καὶ κυνῶν ὑλάγματα, ἃσ φᾶσ’ Ἐρινῦσ ἱέναι μιμήματα. ἡμεῖσ δὲ συσταλέντεσ, ὡσ θαμβούμενοι, σιγῇ καθήμεθ’·

ὃ δὲ χερὶ σπάσασ ξίφοσ, μόσχουσ ὀρούσασ ἐσ μέσασ λέων ὅπωσ, παίει σιδήρῳ λαγόνασ ἐσ πλευράσ θ’ ἱείσ, δοκῶν Ἐρινῦσ θεὰσ ἀμύνεσθαι τάδε, ὡσ αἱματηρὸν πέλαγοσ ἐξανθεῖν ἁλόσ. κἀν τῷδε πᾶσ τισ, ὡσ ὁρᾷ βουφόρβια πίπτοντα καὶ πορθούμεν’, ἐξωπλίζετο, κόχλουσ τε φυσῶν συλλέγων τ’ ἐγχωρίουσ· πρὸσ εὐτραφεῖσ γὰρ καὶ νεανίασ ξένουσ φαύλουσ μάχεσθαι βουκόλουσ ἡγούμεθα. πολλοὶ δ’ ἐπληρώθημεν ἐν μακρῷ χρόνῳ. πίπτει δὲ μανίασ πίτυλον ὁ ξένοσ μεθείσ, στάζων ἀφρῷ γένειον· ὡσ δ’ ἐσείδομεν προύργου πεσόντα, πᾶσ ἀνὴρ ἔσχεν πόνον βάλλων ἀράσσων. ἅτεροσ δὲ τοῖν ξένοιν ἀφρόν τ’ ἀπέψη σώματόσ τ’ ἐτημέλει πέπλων τε προυκάλυπτεν εὐπήνουσ ὑφάσ, καραδοκῶν μὲν τἀπιόντα τραύματα, φίλον δὲ θεραπείαισιν ἄνδρ’ εὐεργετῶν. ἔμφρων δ’ ἀνᾴξασ ὁ ξένοσ πεσήματοσ ἔγνω κλύδωνα πολεμίων προσκείμενον καὶ τὴν παροῦσαν συμφορὰν αὐτοῖν πέλασ, ᾤμωξέ θ’· ἡμεῖσ δ’ οὐκ ἀνίεμεν πέτροισ βάλλοντεσ, ἄλλοσ ἄλλοθεν προσκείμενοι. οὗ δὴ τὸ δεινὸν παρακέλευσμ’ ἠκούσαμεν· Πυλάδη, θανούμεθ’, ἀλλ’ ὅπωσ θανούμεθα κάλλισθ’· ἕπου μοι, φάσγανον σπάσασ χερί. ‐ ὡσ δ’ εἴδομεν δίπαλτα πολεμίων ξίφη, φυγῇ λεπαίασ ἐξεπίμπλαμεν νάπασ. ἀλλ’, εἰ φύγοι τισ, ἅτεροι προσκείμενοι ἔβαλλον αὐτούσ·

θαυμάστ’ ἔλεξασ τὸν μανένθ’, ὅστισ ποτὲ Ἕλληνοσ ἐκ γῆσ πόντον ἦλθεν ἄξενον. εἰ δὲ τούσδ’ ὠσαίατο, αὖθισ τὸ νῦν ὑπεῖκον ἤρασσεν πέτροισ. ἀλλ’ ἦν ἄπιστον· μυρίων γὰρ ἐκ χερῶν οὐδεὶσ τὰ τῆσ θεοῦ θύματ’ εὐτύχει βαλών. μόλισ δέ νιν τόλμῃ μὲν οὐ χειρούμεθα, κύκλῳ δὲ περιβαλόντεσ ἐξεκλέψαμεν πέτροισι χειρῶν φάσγαν’, ἐσ δὲ γῆν γόνυ καμάτῳ καθεῖσαν. πρὸσ δ’ ἄνακτα τῆσδε γῆσ κομίζομέν νιν. ὃ δ’ ἐσιδὼν ὅσον τάχοσ ἐσ χέρνιβάσ τε καὶ σφαγεῖ’ ἔπεμπέ σοι. ηὔχου δὲ τοιάδ’, ὦ νεᾶνί, σοι ξένων σφάγια παρεῖναι· κἂν ἀναλίσκῃσ ξένουσ τοιούσδε, τὸν σὸν Ἑλλὰσ ἀποτείσει φόνον δίκασ τίνουσα τῆσ ἐν Αὐλίδι σφαγῆσ. εἰε͂̔ν·

σὺ μὲν κόμιζε τοὺσ ξένουσ μολών, τὰ δ’ ἐνθάδ’ ἡμεῖσ ὅσια φροντιούμεθα ‐ ὦ καρδία τάλαινα, πρὶν μὲν ἐσ ξένουσ γαληνὸσ ἦσθα καὶ φιλοικτίρμων ἀεί, ἐσ θοὑμόφυλον ἀναμετρουμένη δάκρυ, Ἕλληνασ ἄνδρασ ἡνίκ’ ἐσ χέρασ λάβοισ. νῦν δ’ ἐξ ὀνείρων οἷσιν ἠγριώμεθα, δοκοῦσ’ Ὀρέστην μηκέθ’ ἥλιον βλέπειν, δύσνουν με λήψεσθ’, οἵτινέσ ποθ’ ἥκετε.

καὶ τοῦτ’ ἄρ’ ἦν ἀληθέσ, ᾐσθόμην, φίλαι· οἱ δυστυχεῖσ γὰρ τοῖσι δυστυχεστέροισ αὐτοὶ κακῶσ πράξαντεσ οὐ φρονοῦσιν εὖ. ἀλλ’ οὔτε πνεῦμα Διόθεν ἦλθε πώποτε, οὐ πορθμίσ, ἥτισ διὰ πέτρασ Συμπληγάδασ Ἑλένην ἀπήγαγ’ ἐνθάδ’, ἥ μ’ ἀπώλεσεν, Μενέλεών θ’, ἵν’ αὐτοὺσ ἀντετιμωρησάμην, τὴν ἐνθάδ’ Αὖλιν ἀντιθεῖσα τῆσ ἐκεῖ, οὗ μ’ ὥστε μόσχον Δαναί̈δαι χειρούμενοι ἔσφαζον, ἱερεὺσ δ’ ἦν ὁ γεννήσασ πατήρ. οἴμοι ‐ κακῶν γὰρ τῶν τότ’ οὐκ ἀμνημονῶ ‐ ὅσασ γενείου χεῖρασ ἐξηκόντισα γονάτων τε τοῦ τεκόντοσ, ἐξαρτωμένη, λέγουσα τοιάδ’· ὦ πάτερ, νυμφεύομαι νυμφεύματ’ αἰσχρὰ πρὸσ σέθεν· μήτηρ δ’ ἐμὲ σέθεν κατακτείνοντοσ Ἀργεῖαί τε νῦν ὑμνοῦσιν ὑμεναίοισιν, αὐλεῖται δὲ πᾶν μέλαθρον· ἡμεῖσ δ’ ὀλλύμεσθα πρὸσ σέθεν. Αἵδησ Ἀχιλλεὺσ ἦν ἄρ’, οὐχ ὁ Πηλέωσ, ὅν μοι προσείσασ πόσιν, ἐν ἁρμάτων ὄχοισ ἐσ αἱματηρὸν γάμον ἐπόρθμευσασ δόλῳ. ἐγὼ δὲ λεπτῶν ὄμμα διὰ καλυμμάτων ἔχουσ’, ἀδελφόν τ’ οὐκ ἀνειλόμην χεροῖν, ‐ ὃσ νῦν ὄλωλεν ‐ οὐ κασιγνήτῃ στόμα συνῆψ’ ὑπ’ αἰδοῦσ, ὡσ ἰοῦσ’ ἐσ Πηλέωσ μέλαθρα· πολλὰ δ’ ἀπεθέμην ἀσπάσματα ἐσ αὖθισ, ὡσ ἥξουσ’ ἐσ Ἄργοσ αὖ πάλιν. ὦ τλῆμον, εἰ τέθνηκασ, ἐξ οἱών καλῶν ἔρρεισ, Ὀρέστα, καὶ πατρὸσ ζηλωμάτων ‐ τὰ τῆσ θεοῦ δὲ μέμφομαι σοφίσματα, ἥτισ βροτῶν μὲν ἤν τισ ἅψηται φόνου, ἢ καὶ λοχείασ ἢ νεκροῦ θίγῃ χεροῖν, βωμῶν ἀπείργει, μυσαρὸν ὡσ ἡγουμένη, αὐτὴ δὲ θυσίαισ ἥδεται βροτοκτόνοισ.

οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ἔτεκεν ἂν ἡ Διὸσ δάμαρ Λητὼ τοσαύτην ἀμαθίαν. ἐγὼ μὲν οὖν τὰ Ταντάλου θεοῖσιν ἑστιάματα ἄπιστα κρίνω, παιδὸσ ἡσθῆναι βορᾷ, τοὺσ δ’ ἐνθάδ’, αὐτοὺσ ὄντασ ἀνθρωποκτόνουσ, ἐσ τὴν θεὸν τὸ φαῦλον ἀναφέρειν δοκῶ· οὐδένα γὰρ οἶμαι δαιμόνων εἶναι κακόν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Tauris, episode

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION