Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, lyric

ὦ τέκνον, ὦ ξέναι, οἲ ’γὼ θανάτου <τοῦ> σοῦ μελέα. φεύγει σε πατὴρ Αἵδῃ παραδούσ. οἲ ’γώ, μᾶτερ· ταὐτὸν τόδε γὰρ μέλοσ εἰσ ἄμφω πέπτωκε τύχησ, κοὐκέτι μοι φῶσ οὐδ’ ἀελίου τόδε φέγγοσ. ἰὼ ἰώ. νιφόβολον Φρυγῶν νάποσ Ἴδασ τ’ ὄρεα, Πρίαμοσ ὅθι ποτὲ βρέφοσ ἁπαλὸν ἔβαλε ματέροσ ἀποπρὸ νοσφίσασ ἐπὶ μόρῳ θανατόεντι Πάριν, ὃσ Ἰδαῖοσ Ἰ‐ δαῖοσ ἐλέγετ’ ἐλέγετ’ ἐν Φρυγῶν πόλει, μή ποτ’ ὤφελεσ τὸν ἀμφὶ βουσὶ βουκόλον τραφέντ’ Ἀλέξανδρον οἰκίσαι ἀμφὶ τὸ λευκὸν ὕδωρ, ὅθι κρῆναι Νυμφᾶν κεῖνται λειμών τ’ ἔρνεσι θάλλων χλωροῖσ καὶ ῥοδόεντ’ ἄνθε’ ὑακίνθινά τε θεαῖσ δρέπειν· ἔνθα ποτὲ Παλλὰσ ἔμολε καὶ δολιόφρων Κύπρισ Ἥρα θ’ Ἑρμᾶσ θ’, ὁ Διὸσ ἄγγελοσ, ἃ μὲν ἐπὶ πόθῳ τρυφῶσα Κύπρισ, ἃ δὲ δορὶ Παλλάσ, Ἥρα τε Διὸσ ἄνακτοσ εὐναῖσι βασιλίσιν, κρίσιν ἐπὶ στυγνὰν ἔριν τε καλλονᾶσ, ἐμοὶ δὲ θάνατον ‐ ὄνομα μὲν φέροντα Δαναί̈‐ δαισιν, ὦ κόραι, πρόθυμα δ’ ἔλαβεν Ἄρτεμισ πρὸσ Ἴλιον. ὁ δὲ τεκών με τὰν τάλαιναν, ὦ μᾶτερ ὦ μᾶτερ, οἴχεται προδοὺσ ἔρημον. ὦ δυστάλαιν’ ἐγώ, πικρὰν πικρὰν ἰδοῦσα δυσελέναν, φονεύομαι διόλλυμαι σφαγαῖσιν ἀνοσίοισιν ἀνοσίου πατρόσ. μή μοι ναῶν χαλκεμβολάδων πρύμνασ ἅδ’ Αὐλὶσ δέξασθαι τούσδ’ εἰσ ὁρ́μουσ ἐσ Τροίαν ὤφελεν ἐλάταν πομπαίαν, μηδ’ ἀνταίαν Εὐρίπῳ πνεῦσαι πομπὰν Ζεύσ, μειλίσσων αὔραν ἄλλοισ ἄλλαν θνατῶν λαίφεσι χαίρειν, τοῖσι δὲ λύπαν, τοῖσι δ’ ἀνάγκαν, τοῖσ δ’ ἐξορμᾶν, τοῖσ δὲ στέλλειν, τοῖσι δὲ μέλλειν. ἦ πολύμοχθον ἄρ’ ἦν γένοσ, ἦ πολύμοχθον ἁμερίων, <τὸ> χρεὼν δέ τι δύσποτμον ἀνδράσιν ἀνευρεῖν. ἰὼ ἰώ, μεγάλα πάθεα, μεγάλα δ’ ἄχεα Δαναί̈δαισ τιθεῖσα Τυνδαρὶσ κόρα.