Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, strophe 1

τίν’ ἄρ’ Ὑμέναιοσ διὰ λωτοῦ Λίβυοσ μετά τε φιλοχόρου κιθάρασ συρίγγων θ’ ὑπὸ καλαμοεσ‐ σᾶν ἔστασεν ἰαχάν, ὅτ’ ἀνὰ Πήλιον αἱ καλλιπλόκαμοι δαιτὶ θεῶν ἔνι Πιερίδεσ χρυσεοσάνδαλον ἴχνοσ ἐν γᾷ κρούουσαι Πηλέωσ ἐσ γάμον ἦλθον, μελῳδοῖσ Θέτιν ἀχήμασι τόν τ’ Αἰακίδαν, Κενταύρων ἐν ὄρεσι κλέουσαι Πηλιάδα καθ’ ὕλαν. ὁ δὲ Δαρδανίδασ, Διὸσ λέκτρων τρύφημα φίλον, χρυσέοισιν ἄφυσσε λοιβὰν ἐν κρατήρων γυάλοισ, ὁ Φρύγιοσ Γανυμήδησ. παρὰ δὲ λευκοφαῆ ψάμαθον εἱλισσόμεναι κύκλια πεντήκοντα κόραι γάμουσ Νηρέωσ ἐχόρευσαν.