헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν́07́2́

(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue)

δεινὸν τὸ τίκτειν καὶ φέρει φίλτρον μέγα πᾶσίν τε κοινὸν ὥσθ’ ὑπερκάμνειν τέκνων. ὑψηλόφρων μοι θυμὸσ αἴρεται πρόσω· ἐπίσταμαι δὲ τοῖσ κακοῖσί τ’ ἀσχαλᾶν μετρίωσ τε χαίρειν τοῖσιν ἐξωγκωμένοισ. λελογισμένοι γὰρ οἱ τοιοίδ’ εἰσὶν βροτῶν ὀρθῶσ διαζῆν τὸν βίον γνώμησ μέτα. ἔστιν μὲν οὖν ἵν’ ἡδὺ μὴ λίαν φρονεῖν, ἔστιν δὲ χὥπου χρήσιμον γνώμην ἔχειν. ἐγὼ δ’, ἐν ἀνδρὸσ εὐσεβεστάτου τραφεὶσ Χείρωνοσ, ἔμαθον τοὺσ τρόπουσ ἁπλοῦσ ἔχειν. καὶ τοῖσ Ἀτρείδαισ, ἢν μὲν ἡγῶνται καλῶσ, πεισόμεθ’, ὅταν δὲ μὴ καλῶσ, οὐ πείσομαι. ἀλλ’ ἐνθάδ’ ἐν Τροίᾳ τ’ ἐλευθέραν φύσιν παρέχων, Ἄρη τὸ κατ’ ἐμὲ κοσμήσω δορί. σὲ δ’, ὦ σχέτλια παθοῦσα πρὸσ τῶν φιλτάτων, ἃ δὴ κατ’ ἄνδρα γίγνεται νεανίαν, τοσοῦτον οἶκτον περιβαλὼν καταστελῶ, κοὔποτε κόρη σὴ πρὸσ πατρὸσ σφαγήσεται, ἐμὴ φατισθεῖσ’· οὐ γὰρ ἐμπλέκειν πλοκὰσ ἐγὼ παρέξω σῷ πόσει τοὐμὸν δέμασ. τοὔνομα γάρ, εἰ καὶ μὴ σίδηρον ἤρατο, τοὐμὸν φονεύσει παῖδα σήν. τὸ δ’ αἴτιον πόσισ σόσ. ἁγνὸν δ’ οὐκέτ’ ἐστὶ σῶμ’ ἐμόν, εἰ δι’ ἔμ’ ὀλεῖται διά τε τοὺσ ἐμοὺσ γάμουσ ἡ δεινὰ τλᾶσα κοὐκ ἀνεκτὰ παρθένοσ, θαυμαστὰ δ’ ὡσ ἀνάξι’ ἠτιμασμένη. ἐγὼ κάκιστοσ ἦν ἄρ’ Ἀργείων ἀνήρ, ἐγὼ τὸ μηδέν, Μενέλεωσ δ’ ἐν ἀνδράσιν, ὡσ οὐχὶ Πηλέωσ, ἀλλ’ ἀλάστοροσ γεγώσ, εἴπερ φονεύει τοὐμὸν ὄνομα σῷ πόσει.

μὰ τὸν δι’ ὑγρῶν κυμάτων τεθραμμένον Νηρέα, φυτουργὸν Θέτιδοσ ἥ μ’ ἐγείνατο, οὐχ ἅψεται σῆσ θυγατρὸσ Ἀγαμέμνων ἄναξ, οὐδ’ εἰσ ἄκραν χεῖρ’, ὥστε προσβαλεῖν πέπλοισ· ἢ Σίπυλοσ ἔσται πόλισ, ὁρ́ισμα βαρβάρων, ὅθεν πεφύκασ’ οἱ στρατηλάται γένοσ, Φθίασ δὲ τοὔνομ’ οὐδαμοῦ κεκλήσεται. πικροὺσ δὲ προχύτασ χέρνιβάσ τ’ ἀνάξεται Κάλχασ ὁ μάντισ. τίσ δὲ μάντισ ἔστ’ ἀνήρ, ὃσ ὀλίγ’ ἀληθῆ, πολλὰ δὲ ψευδῆ λέγει τυχών, ὅταν δὲ μὴ τύχῃ, διοίχεται; οὐ τῶν γάμων ἕκατι ‐ μυρίαι κόραι θηρῶσι λέκτρον τοὐμόν ‐ εἴρηται τόδε· ἀλλ’ ὕβριν ἐσ ἡμᾶσ ὕβρισ’ Ἀγαμέμνων ἄναξ. χρῆν δ’ αὐτὸν αἰτεῖν τοὐμὸν ὄνομ’ ἐμοῦ πάρα, θήραμα παιδόσ· ἡ Κλυταιμήστρα δ’ ἐμοὶ μάλιστ’ ἐπείσθη θυγατέρ’ ἐκδοῦναι πόσει. ἔδωκά τἂν Ἕλλησιν, εἰ πρὸσ Ἴλιον ἐν τῷδ’ ἔκαμνε νόστοσ· οὐκ ἠρνούμεθ’ ἂν τὸ κοινὸν αὔξειν ὧν μέτ’ ἐστρατευόμην. νῦν δ’ οὐδέν εἰμι, παρὰ δὲ τοῖσ στρατηλάταισ ἐν εὐμαρεῖ με δρᾶν τε καὶ μὴ δρᾶν κακῶσ. τάχ’ εἴσεται σίδηροσ, ὃν πρὶν ἐσ Φρύγασ ἐλθεῖν, φόνου κηλῖσιν αἵματι χρανῶ, εἴ τίσ με τὴν σὴν θυγατέρ’ ἐξαιρήσεται. ἀλλ’ ἡσύχαζε· θεὸσ ἐγὼ πέφηνά σοι μέγιστοσ, οὐκ ὤν· ἀλλ’ ὅμωσ γενήσομαι. ἔλεξασ, ὦ παῖ Πηλέωσ, σοῦ τ’ ἄξια καὶ τῆσ ἐναλίασ δαίμονοσ, σεμνῆσ θεοῦ. φεῦ· πῶσ ἄν σ’ ἐπαινέσαιμι μὴ λίαν λόγοισ, μηδ’ ἐνδεὴσ τοῦδ’ ἀπολέσαιμι τὴν χάριν; αἰνούμενοι γὰρ οἱ ἀγαθοὶ τρόπον τινὰ μισοῦσι τοὺσ αἰνοῦντασ, ἢν αἰνῶσ’ ἄγαν. αἰσχύνομαι δὲ παραφέρουσ’ οἰκτροὺσ λόγουσ, ἰδίᾳ νοσοῦσα· σὺ δ’ ἄνοσοσ κακῶν ἐμῶν. ἀλλ’ οὖν ἔχει τοι σχῆμα, κἂν ἄπωθεν ᾖ ἀνὴρ ὁ χρηστόσ, δυστυχοῦντασ ὠφελεῖν. οἴκτιρε δ’ ἡμᾶσ· οἰκτρὰ γὰρ πεπόνθαμεν· ἣ πρῶτα μέν σε γαμβρὸν οἰηθεῖσ’ ἔχειν, κενὴν κατέσχον ἐλπίδ’· εἶτά σοι τάχα ὄρνισ γένοιτ’ ἂν τοῖσι μέλλουσιν γάμοισ θανοῦσ’ ἐμὴ παῖσ, ὅ σε φυλάξασθαι χρεών. ἀλλ’ εὖ μὲν ἀρχὰσ εἶπασ, εὖ δὲ καὶ τέλη· σοῦ γὰρ θέλοντοσ παῖσ ἐμὴ σωθήσεται. βούλῃ νιν ἱκέτιν σὸν περιπτύξαι γόνυ;

ἀπαρθένευτα μὲν τάδ’· εἰ δέ σοι δοκεῖ, ἥξει, δι’ αἰδοῦσ ὄμμ’ ἔχουσ’ ἐλεύθερον. εἰ δ’ οὐ παρούσησ ταὐτὰ τεύξομαι σέθεν, μενέτω κατ’ οἴκουσ· σεμνὰ γὰρ σεμνύνεται. ὅμωσ δ’ ὅσον γε δυνατὸν αἰδεῖσθαι χρεών. σὺ μήτε σὴν παῖδ’ ἔξαγ’ ὄψιν εἰσ ἐμήν, μήτ’ εἰσ ὄνειδοσ ἀμαθὲσ ἔλθωμεν, γύναι· στρατὸσ γὰρ ἀθρόοσ, ἀργὸσ ὢν τῶν οἴκοθεν, λέσχασ πονηρὰσ καὶ κακοστόμουσ φιλεῖ. πάντωσ δέ μ’ ἱκετεύοντέ θ’ ἥξετ’ εἰσ ἴσον, εἴ τ’ ἀνικέτευτοσ· εἷσ ἐμοὶ γάρ ἐστ’ ἀγὼν μέγιστοσ ὑμᾶσ ἐξαπαλλάξαι κακῶν. ὡσ ἕν γ’ ἀκούσασ’ ἴσθι, μὴ ψευδῶσ μ’ ἐρεῖν· ψευδῆ λέγων δὲ καὶ μάτην ἐγκερτομῶν, θάνοιμι· μὴ θάνοιμι δ’, ἢν σῴσω κόρην. ὄναιο συνεχῶσ δυστυχοῦντασ ὠφελῶν. ἄκουε δή νυν, ἵνα τὸ πρᾶγμ’ ἔχῃ καλῶσ. τί τοῦτ’ ἔλεξασ; ὡσ ἀκουστέον γέ σου. πειθώμεθ’ αὖτισ πατέρα βέλτιον φρονεῖν. κακόσ τίσ ἐστι καὶ λίαν ταρβεῖ στρατόν. ἀλλ’ οἱ λόγοι γε καταπαλαίουσιν λόγουσ. ψυχρὰ μὲν ἐλπίσ· ὅ τι δὲ χρή με δρᾶν φράσον. ἱκέτευ’ ἐκεῖνον πρῶτα μὴ κτείνειν τέκνα· ἢν δ’ ἀντιβαίνῃ, πρὸσ ἐμέ σοι πορευτέον. ᾗ γὰρ τὸ χρῇζον ἐπίθετ’, οὐ τοὐμὸν χρεὼν χωρεῖν· ἔχει γὰρ αὐτὸ τὴν σωτηρίαν. κἀγώ τ’ ἀμείνων πρὸσ φίλον γενήσομαι, στρατόσ τ’ ἂν οὐ μέμψαιτό μ’, εἰ τὰ πράγματα λελογισμένωσ πράσσοιμι μᾶλλον ἢ σθένει. καλῶσ δὲ κρανθέντων καὶ πρὸσ ἡδονὴν φίλοισ σοί τ’ ἂν γένοιτο κἂν ἐμοῦ χωρὶσ τάδε. ὡσ σώφρον’ εἶπασ. δραστέον δ’ ἅ σοι δοκεῖ. ἢν δ’ αὖ τι μὴ πράσσωμεν ὧν ἐγὼ θέλω, ποῦ σ’ αὖθισ ὀψόμεσθα, ποῦ; χρή μ’ ἀθλίαν ἐλθοῦσαν εὑρεῖν σὴν χέρ’ ἐπίκουρον κακῶν; ἡμεῖσ σε φύλακεσ οὗ χρεὼν φυλάξομεν, μή τίσ σ’ ἴδῃ στείχουσαν ἐπτοημένην Δαναῶν δι’ ὄχλου· μηδὲ πατρῷον δόμον αἴσχυν’· ὁ γάρ τοι Τυνδάρεωσ οὐκ ἄξιοσ κακῶσ ἀκούειν· ἐν γὰρ Ἕλλησιν μέγασ. ἔστιν τάδ’· ἄρχε· σοί με δουλεύειν χρεών. εἰ δ’ εἰσὶ θεοί, δίκαιοσ ὢν ἀνὴρ <θεῶν> ἐσθλῶν κυρήσεισ· εἰ δὲ μή, τί δεῖ πονεῖν;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue

(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION