Euripides, Ion, choral, strophe 1

ὁρῶ δάκρυα καὶ πενθίμουσ <ἀλαλαγὰσ> στεναγμάτων τ’ ἐσβολάσ, ὅταν ἐμὰ τύραννοσ εὐπαιδίαν πόσιν ἔχοντ’ εἰδῇ, αὐτὴ δ’ ἄπαισ ᾖ καὶ λελειμμένη τέκνων. τίν’, ὦ παῖ πρόμαντι Λατοῦσ, ἔχρη‐ σασ ὑμνῳδίαν; πόθεν ὁ παῖσ ὅδ’ ἀμφὶ ναοὺσ σέθεν τρόφιμοσ ἐξέβα; γυναικῶν τίνοσ; οὐ γάρ με σαίνει θέσφατα μή τιν’ ἔχῃ δόλον. δειμαίνω συμφοράν, ἐφ’ ὅ ποτε βάσεται. ἄτοποσ ἄτοπα γὰρ δίδωσί μοι, τὸ δ’ ἔτ’ εὔφημ’ ἔχει, δόλον τύχαν θ’, ὁ παῖσ ‐ ἄλλων τραφεὶσ ἐξ αἱμάτων. τίσ οὐ τάδε ξυνοίσεται;