Euripides, Ion, episode

(에우리피데스, Ion, episode)

γενναιότησ σοι, καὶ τρόπων τεκμήριον τὸ σχῆμ’ ἔχεισ τόδ’, ἥτισ εἶ ποτ’, ὦ γύναι. γνοίη δ’ ἂν ὡσ τὰ πολλά γ’ ἀνθρώπου πέρι τὸ σχῆμ’ ἰδών τισ εἰ πέφυκεν εὐγενήσ. ἐά· ἀλλ’ ἐξέπληξάσ μ’, ὄμμα συγκλῄσασα σὸν δακρύοισ θ’ ὑγράνασ’ εὐγενῆ παρηίδα, ὡσ εἶδεσ ἁγνὰ Λοξίου χρηστήρια. τί ποτε μερίμνησ ἐσ τόδ’ ἦλθεσ, ὦ γύναι; ὃ πάντεσ ἄλλοι γύαλα λεύσσοντεσ θεοῦ χαίρουσιν, ἐνταῦθ’ ὄμμα σὸν δακρυρροεῖ; ὦ ξένε, τὸ μὲν σὸν οὐκ ἀπαιδεύτωσ ἔχει ἐσ θαύματ’ ἐλθεῖν δακρύων ἐμῶν πέρι· ἐγὼ δ’ ἰδοῦσα τούσδ’ Ἀπόλλωνοσ δόμουσ μνήμην παλαιὰν ἀνεμετρησάμην τινά· οἴκοι δὲ τὸν νοῦν ἔσχον ἐνθάδ’ οὖσά που. ὦ τλήμονεσ γυναῖκεσ· ὦ τολμήματα θεῶν. τί δῆτα; ποῖ δίκην ἀνοίσομεν, εἰ τῶν κρατούντων ἀδικίαισ ὀλούμεθα; τί χρῆμ’ ἀνερμήνευτα δυσθυμῇ, γύναι; οὐδέν· μεθῆκα τόξα· τἀπὶ τῷδε δὲ ἐγώ τε σιγῶ, καὶ σὺ μὴ φρόντιζ’ ἔτι. τίσ δ’ εἶ; πόθεν γῆσ ἦλθεσ; ἐκ ποίασ πάτρασ πέφυκασ; ὄνομα τί σε καλεῖν ἡμᾶσ χρεών; Κρέουσα μέν μοι τοὔνομ’, ἐκ δ’ Ἐρεχθέωσ πέφυκα, πατρὶσ γῆ δ’ Ἀθηναίων πόλισ. ὦ κλεινὸν οἰκοῦσ’ ἄστυ γενναίων τ’ ἄπο τραφεῖσα πατέρων, ὥσ σε θαυμάζω, γύναι. τοσαῦτα κεὐτυχοῦμεν, ὦ ξέν’, οὐ πέρα. πρὸσ θεῶν ἀληθῶσ, ὡσ μεμύθευται βροτοῖσ . . . ; τί χρῆμ’ ἐρωτᾷσ, ὦ ξέν’, ἐκμαθεῖν θέλων; ἐκ γῆσ πατρόσ σου πρόγονοσ ἔβλαστεν πατήρ; Ἐριχθόνιόσ γε· τὸ δὲ γένοσ μ’ οὐκ ὠφελεῖ. ἦ καί σφ’ Ἀθάνα γῆθεν ἐξανείλετο; ἐσ παρθένουσ γε χεῖρασ, οὐ τεκοῦσά νιν. δίδωσι δ’, ὥσπερ ἐν γραφῇ νομίζεται . . . ; Κέκροπόσ γε σῴζειν παισὶν οὐχ ὁρώμενον. ἤκουσα λῦσαι παρθένουσ τεῦχοσ θεᾶσ. τοιγὰρ θανοῦσαι σκόπελον ᾕμαξαν πέτρασ. εἰε͂̔ν· τί δαὶ τόδ’; ἆρ’ ἀληθὲσ ἢ μάτην λόγοσ . . . τί χρῆμ’ ἐρωτᾷσ; καὶ γὰρ οὐ κάμνω σχολῇ. πατὴρ Ἐρεχθεὺσ σὰσ ἔθυσε συγγόνουσ; ἔτλη πρὸ γαίασ σφάγια παρθένουσ κτανεῖν. σὺ δ’ ἐξεσώθησ πῶσ κασιγνήτων μόνη; βρέφοσ νεογνὸν μητρὸσ ἦν ἐν ἀγκάλαισ. πατέρα δ’ ἀληθῶσ χάσμα σὸν κρύπτει χθονόσ; πληγαὶ τριαίνησ ποντίου σφ’ ἀπώλεσαν. Μακραὶ δὲ χῶρόσ ἐστ’ ἐκεῖ κεκλημένοσ; τί δ’ ἱστορεῖσ τόδ’; ὥσ μ’ ἀνέμνησάσ τινοσ. τιμᾷ σφε Πύθιοσ ἀστραπαί τε Πύθιαι. τιμᾶ τιμᾶ · ὡσ μήποτ’ ὤφελόν σφ’ ἰδεῖν. τί δὲ στυγεῖσ σὺ τοῦ θεοῦ τὰ φίλτατα; οὐδέν· ξύνοιδ’ ἄντροισιν αἰσχύνην τινά. πόσισ δὲ τίσ σ’ ἔγημ’ Ἀθηναίων, γύναι; οὐκ ἀστόσ, ἀλλ’ ἐπακτὸσ ἐξ ἄλλησ χθονόσ. τίσ; εὐγενῆ νιν δεῖ πεφυκέναι τινά. Ξοῦθοσ, πεφυκὼσ Αἰόλου Διόσ τ’ ἄπο. καὶ πῶσ ξένοσ σ’ ὢν ἔσχεν οὖσαν ἐγγενῆ; Εὔβοι’ Ἀθήναισ ἔστι τισ γείτων πόλισ . . . ὁρ́οισ ὑγροῖσιν, ὡσ λέγουσ’, ὡρισμένη. ταύτην ἔπερσε Κεκροπίδαισ κοινῷ δορί. ἐπίκουροσ ἐλθών; κᾆτα σὸν γαμεῖ λέχοσ; φερνάσ γε πολέμου καὶ δορὸσ λαβὼν γέρασ. σὺν ἀνδρὶ δ’ ἥκεισ ἢ μόνη χρηστήρια; σὺν ἀνδρί. σηκοὺσ δ’ ἐκστρέφει Τροφωνίου. πότερα θεατὴσ ἢ χάριν μαντευμάτων; κείνου τε Φοίβου θ’ ἓν θέλων μαθεῖν ἔποσ. καρποῦ δ’ ὕπερ γῆσ ἥκετ’, ἢ παίδων πέρι; ἄπαιδέσ ἐσμεν, χρόνι’ ἔχοντ’ εὐνήματα. οὐδ’ ἔτεκεσ οὐδὲν πώποτ’, ἀλλ’ ἄτεκνοσ εἶ; ὁ Φοῖβοσ οἶδε τὴν ἐμὴν ἀπαιδίαν. ὦ τλῆμον, ὡσ τἄλλ’ εὐτυχοῦσ’ οὐκ εὐτυχεῖσ. σὺ δ’ εἶ τίσ;

ὥσ σου τὴν τεκοῦσαν ὤλβισα. τοῦ θεοῦ καλοῦμαι δοῦλοσ εἰμί τ’, ὦ γύναι. ἀνάθημα πόλεωσ, ἤ τινοσ πραθεὶσ ὕπο; οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· Λοξίου κεκλήμεθα. ἡμεῖσ σ’ ἄρ’ αὖθισ, ὦ ξέν’, ἀντοικτίρομεν. ὡσ μὴ εἰδόθ’ ἥτισ μ’ ἔτεκεν ἐξ ὅτου τ’ ἔφυν. ναοῖσι δ’ οἰκεῖσ τοισίδ’ ἢ κατὰ στέγασ; ἅπαν θεοῦ μοι δῶμ’, ἵν’ ἂν λάβῃ μ’ ὕπνοσ. παῖσ δ’ ὢν ἀφίκου ναὸν ἢ νεανίασ; βρέφοσ λέγουσιν οἱ δοκοῦντεσ εἰδέναι. καὶ τίσ γάλακτί σ’ ἐξέθρεψε Δελφίδων; οὐπώποτ’ ἔγνων μαστόν· ἣ δ’ ἔθρεψέ με . . . τίσ, ὦ ταλαίπωρ’; ὡσ νοσοῦσ’ ηὑρ͂ον νόσουσ. Φοίβου προφῆτισ, μητέρ’ ὣσ νομίζομεν. ἐσ δ’ ἄνδρ’ ἀφίκου τίνα τροφὴν κεκτημένοσ; βωμοί μ’ ἔφερβον οὑπιών τ’ ἀεὶ ξένοσ. τάλαινά σ’ ἡ τεκοῦσα· τίσ ποτ’ ἦν ἄρα; ἀδίκημά του γυναικὸσ ἐγενόμην ἴσωσ. ἔχεισ δὲ βίοτον· εὖ γὰρ ἤσκησαι πέπλοισ. τοῖσ τοῦ θεοῦ κοσμούμεθ’, ᾧ δουλεύομεν. οὐδ’ ᾖξασ εἰσ ἔρευναν ἐξευρεῖν γονάσ; ἔχω γὰρ οὐδέν, ὦ γύναι, τεκμήριον. φεῦ· πέπονθέ τισ σῇ μητρὶ ταὔτ’ ἄλλη γυνή. τίσ; εἰ πόνου μοι ξυλλάβοι, χαίροιμεν ἄν. ἧσ οὕνεκ’ ἦλθον δεῦρο πρὶν πόσιν μολεῖν. ποῖόν τι χρῄζουσ’; ὡσ ὑπουργήσω, γύναι. μάντευμα κρυπτὸν δεομένη Φοίβου μαθεῖν. λέγοισ ἄν· ἡμεῖσ τἄλλα προξενήσομεν. ἄκουε δὴ τὸν μῦθον. ‐ ἀλλ’ αἰδούμεθα. οὔ τἄρα πράξεισ οὐδέν· ἀργὸσ ἡ θεόσ. Φοίβῳ μιγῆναί φησί τισ φίλων ἐμῶν. Φοίβῳ γυνὴ γεγῶσα; μὴ λέγ’, ὦ ξένη. καὶ παῖδά γ’ ἔτεκε τῷ θεῷ λάθρα πατρόσ. οὐκ ἔστιν· ἀνδρὸσ ἀδικίαν αἰσχύνεται. οὔ φησιν αὐτή, καὶ πέπονθεν ἄθλια. τί χρῆμα δράσασ’, εἰ θεῷ συνεζύγη; τὸν παῖδ’ ὃν ἔτεκεν ἐξέθηκε δωμάτων. ὁ δ’ ἐκτεθεὶσ παῖσ ποῦ ’στιν; εἰσορᾷ φάοσ; οὐκ οἶδεν οὐδείσ. ταῦτα καὶ μαντεύομαι. εἰ δ’ οὐκέτ’ ἔστι, τίνι τρόπῳ διεφθάρη; θῆράσ σφε τὸν δύστηνον ἐλπίζει κτανεῖν. ποίῳ τόδ’ ἔγνω χρωμένη τεκμηρίῳ; ἐλθοῦσ’ ἵν’ αὐτὸν ἐξέθηκ’ οὐχ ηὑρ͂’ ἔτι. ἦν δὲ σταλαγμὸσ ἐν στίβῳ τισ αἵματοσ; οὔ φησι. καίτοι πόλλ’ ἐπεστράφη πέδον. χρόνοσ δὲ τίσ τῷ παιδὶ διαπεπραγμένῳ; σοὶ ταὐτὸν ἥβησ, εἴπερ, εἶχεν ἂν μέτρον. ἀδικεῖ νιν ὁ θεόσ·

ἡ τεκοῦσα δ’ ἀθλία. οὔκουν ἔτ’ ἄλλον γ’ ὕστερον τίκτει γόνον. τί δ’, εἰ λάθρα νιν Φοῖβοσ ἐκτρέφει λαβών; τὰ κοινὰ χαίρων οὐ δίκαια δρᾷ μόνοσ. οἴμοι· προσῳδὸσ ἡ τύχη τὠμῷ πάθει. καὶ σέ, ὦ ξέν’, οἶμαι μητέρ’ ἀθλίαν ποθεῖν. καὶ μή γ’ ἐπ’ οἶκτόν μ’ ἔξαγ’ οὗ ’λελήσμεθα. σιγῶ· πέραινε δ’ ὧν σ’ ἀνιστορῶ πέρι. οἶσθ’ οὖν ὃ κάμνει τοῦ λόγου μάλιστά σοι; τί δ’ οὐκ ἐκείνῃ τῇ ταλαιπώρῳ νοσεῖ; πῶσ ὁ θεὸσ ὃ λαθεῖν βούλεται μαντεύσεται; εἴπερ καθίζει τρίποδα κοινὸν Ἑλλάδοσ. αἰσχύνεται τὸ πρᾶγμα· μὴ ’ξέλεγχέ νιν. ἀλγύνεται δέ γ’ ἡ παθοῦσα τῇ τύχῃ. οὐκ ἔστιν ὅστισ σοι προφητεύσει τάδε. ἐν τοῖσ γὰρ αὑτοῦ δώμασιν κακὸσ φανεὶσ Φοῖβοσ δικαίωσ τὸν θεμιστεύοντά σοι δράσειεν ἄν τι πῆμα. ἀπαλλάσσου, γύναι. τῷ γὰρ θεῷ τἀναντί’ οὐ μαντευτέον. ἐσ γὰρ τοσοῦτον ἀμαθίασ ἔλθοιμεν ἄν, εἰ τοὺσ θεοὺσ ἄκοντασ ἐκπονήσομεν φράζειν ἃ μὴ θέλουσιν, ἢ προβωμίοισ σφαγαῖσι μήλων ἢ δι’ οἰωνῶν πτεροῖσ. ἃν γὰρ βίᾳ σπεύδωμεν ἀκόντων θεῶν, ἄκοντα κεκτήμεσθα τἀγάθ’, ὦ γύναι· ἃ δ’ ἂν διδῶσ’ ἑκόντεσ, ὠφελούμεθα. πολλαί γε πολλοῖσ εἰσι συμφοραὶ βροτῶν, μορφαὶ δὲ διαφέρουσιν· ἓν δ’ ἂν εὐτυχὲσ μόλισ ποτ’ ἐξεύροι τισ ἀνθρώπων βίῳ. ὦ Φοῖβε, κἀκεῖ κἀνθάδ’ οὐ δίκαιοσ εἶ ἐσ τὴν ἀποῦσαν, ἧσ πάρεισιν οἱ λόγοι· ὃσ οὔτ’ ἔσωσασ τὸν σὸν ὃν σῶσαί σ’ ἐχρῆν, οὔθ’ ἱστορούσῃ μητρὶ μάντισ ὢν ἐρεῖσ, ὡσ, εἰ μὲν οὐκέτ’ ἔστιν, ὀγκωθῇ τάφῳ, εἰ δ’ ἔστιν . . . ἀλλ’ ἐᾶν χρὴ τάδ’, εἰ πρὸσ τοῦ θεοῦ κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν ἃ βούλομαι. ἀλλ’, ὦ ξέν’, εἰσορῶ γὰρ εὐγενῆ πόσιν Ξοῦθον πέλασ δὴ τόνδε, τὰσ Τροφωνίου λιπόντα θαλάμασ, τοὺσ λελεγμένουσ λόγουσ σίγα πρὸσ ἄνδρα, μή τιν’ αἰσχύνην λάβω διακονοῦσα κρυπτά, καὶ προβῇ λόγοσ οὐχ ᾗπερ ἡμεῖσ αὐτὸν ἐξειλίσσομεν.

τὰ γὰρ γυναικῶν δυσχερῆ πρὸσ ἄρσενασ, κἀν ταῖσ κακαῖσιν ἁγαθαὶ μεμειγμέναι μισούμεθ’· οὕτω δυστυχεῖσ πεφύκαμεν. πρῶτον μὲν ὁ θεὸσ τῶν ἐμῶν προσφθεγμάτων λαβὼν ἀπαρχὰσ χαιρέτω, σύ τ’, ὦ γύναι.

μῶν χρόνιοσ ἐλθών σ’ ἐξέπληξ’ ὀρρωδίᾳ; οὐδέν γ’· ἀφίκου δ’ ἐσ μέριμναν. ἀλλά μοι λέξον, τί θέσπισμ’ ἐκ Τροφωνίου φέρεισ, παίδων ὅπωσ νῷν σπέρμα συγκραθήσεται; οὐκ ἠξίωσε τοῦ θεοῦ προλαμβάνειν μαντεύμαθ’· ἓν δ’ οὖν εἶπεν· οὐκ ἄπαιδά με πρὸσ οἶκον ἥξειν οὐδὲ σὲ ἐκ χρηστηρίων. ὦ πότνια Φοίβου μῆτερ, εἰ γὰρ αἰσίωσ ἔλθοιμεν, ἅ τε νῷν συμβόλαια πρόσθεν ἦν ἐσ παῖδα τὸν σόν, μεταπέσοι βελτίονα. ἔσται τάδ’· ἀλλὰ τίσ προφητεύει θεοῦ; ἡμεῖσ τά γ’ ἔξω, τῶν ἔσω δ’ ἄλλοισ μέλει, οἳ πλησίον θάσσουσι τρίποδοσ, ὦ ξένε, Δελφῶν ἀριστῆσ, οὓσ ἐκλήρωσεν πάλοσ. καλῶσ· ἔχω δὴ πάνθ’ ὅσων ἐχρῄζομεν. στείχοιμ’ ἂν εἴσω· καὶ γάρ, ὡσ ἐγὼ κλύω, χρηστήριον πέπτωκε τοῖσ ἐπήλυσι κοινὸν πρὸ ναοῦ· βούλομαι δ’ ἐν ἡμέρᾳ τῇδ’ ‐ αἰσία γάρ ‐ θεοῦ λαβεῖν μαντεύματα. σὺ δ’ ἀμφὶ βωμούσ, ὦ γύναι, δαφνηφόρουσ λαβοῦσα κλῶνασ, εὐτέκνουσ εὔχου θεοῖσ χρησμούσ μ’ ἐνεγκεῖν ἐξ Ἀπόλλωνοσ δόμων. ἔσται τάδ’, ἔσται. Λοξίασ δ’ ἐὰν θέλῃ νῦν ἀλλὰ τὰσ πρὶν ἀναλαβεῖν ἁμαρτίασ, ἅπασ μὲν οὐ γένοιτ’ ἂν εἰσ ἡμᾶσ φίλοσ, ὅσον δὲ χρῄζει ‐ θεὸσ γάρ ἐστι ‐ δέξομαι. τί ποτε λόγοισιν ἡ ξένη πρὸσ τὸν θεὸν κρυπτοῖσιν αἰεὶ λοιδοροῦσ’ αἰνίσσεται; ἤτοι φιλοῦσά γ’ ἧσ ὕπερ μαντεύεται, ἢ καί τι σιγῶσ’ ὧν σιωπᾶσθαι χρεών; ἀτὰρ θυγατρὸσ τῆσ Ἐρεχθέωσ τί μοι μέλει; προσήκει γ’ οὐδέν. ἀλλὰ χρυσέαισ πρόχοισιν ἐλθὼν εἰσ ἀπορραντήρια δρόσον καθήσω. νουθετητέοσ δέ μοι Φοῖβοσ, τί πάσχει· παρθένουσ βίᾳ γαμῶν προδίδωσι; παῖδασ ἐκτεκνούμενοσ λάθρᾳ θνῄσκοντασ ἀμελεῖ; μὴ σύ γ’· ἀλλ’, ἐπεὶ κρατεῖσ, ἀρετὰσ δίωκε. καὶ γὰρ ὅστισ ἂν βροτῶν κακὸσ πεφύκῃ, ζημιοῦσιν οἱ θεοί. πῶσ οὖν δίκαιον τοὺσ νόμουσ ὑμᾶσ βροτοῖσ γράψαντασ, αὐτοὺσ ἀνομίαν ὀφλισκάνειν; εἰ δ’ ‐ οὐ γὰρ ἔσται, τῷ λόγῳ δὲ χρήσομαι ‐ δίκασ βιαίων δώσετ’ ἀνθρώποισ γάμων, σὺ καὶ Ποσειδῶν Ζεύσ θ’ ὃσ οὐρανοῦ κρατεῖ, ναοὺσ τίνοντεσ ἀδικίασ κενώσετε. τὰσ ἡδονὰσ γὰρ τῆσ προμηθίασ πάροσ σπεύδοντεσ ἀδικεῖτ’. οὐκέτ’ ἀνθρώπουσ κακῶσ λέγειν δίκαιον, εἰ τὰ τῶν θεῶν καλὰ μιμούμεθ’, ἀλλὰ τοὺσ διδάσκοντασ τάδε.

상위

Euripides (에우리피데스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION