Euripides, Heracles, choral, lyric

ὁ φόνος ἦν ὃν Ἀργολὶς ἔχει πέτρα τότε μὲν περισαμότατος καὶ ἄπιστος Ἑλλάδι τῶν Δαναοῦ παίδων:? τάδε δ ὑπερέβαλε, παρ- έδραμε τὰ τότε κακὰ . . . τάλανι διογενεῖ κόρῳ. μονοτέκνου Πρόκνης φόνον ἔχω λέξαι θυόμενον Μούσαις: σὺ δὲ τέκνα τρίγον, ὦ δάιε, τεκόμενος, λυσσάδι συγκατειργάσω μοίρᾳ. αἰαῖ, τίνα στεναγμὸν ἢ γόον ἢ φθιτῶν ᾠδάν, ἢ τὸν Αἵδα χορὸν ἀχήσω· φεῦ φεῦ: ἴδεσθε, διάνδιχα κλῇθρα κλίνεται ὑψιπύλων δόμων. ἰώ μοι: ἴδεσθε δὲ τέκνα πρὸ πατρὸς ἄθλια κείμενα δυστάνου, εὕδοντος ὕπνον δεινὸν ἐκ παίδων φόνου. περὶ δὲ δεσμὰ καὶ πολύβροχ ἁμμάτων ἐρείσμαθ Ἡράκλειον ἀμφὶ δέμας τάδε λαΐνοις ἀνημμένα κίοσιν οἴκων.?