헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεραξλέ05́01́

(에우리피데스, Heracles, episode, anapests)

ἀλλ’ ἐσορῶ γὰρ τούσδε φθιμένων ἔνδυτ’ ἔχοντασ, τοὺσ τοῦ μεγάλου δή ποτε παῖδασ τὸ πρὶν Ἡρακλέουσ, ἄλοχόν τε φίλην ὑπὸ σειραίοισ ποσὶν ἕλκουσαν τέκνα, καὶ γεραιὸν πατέρ’ Ἡρακλέουσ. δύστηνοσ ἐγώ, δακρύων ὡσ οὐ δύναμαι κατέχειν γραίασ ὄσσων ἔτι πηγάσ. εἰε͂̔ν· τίσ ἱερεύσ, τίσ σφαγεὺσ τῶν δυσπότμων ἢ τῆσ ταλαίνησ τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ φονεύσ; ἕτοιμ’ ἄγειν τὰ θύματ’ εἰσ Αἵδου τάδε. ὦ τέκν’, ἀγόμεθα ζεῦγοσ οὐ καλὸν νεκρῶν, ὁμοῦ γέροντεσ καὶ νέοι καὶ μητέρεσ. ὦ μοῖρα δυστάλαιν’ ἐμή τε καὶ τέκνων τῶνδ’, οὓσ πανύστατ’ ὄμμασιν προσδέρκομαι. . . . ἔτεκον μὲν ὑμᾶσ, πολεμίοισ δ’ ἐθρεψάμην ὕβρισμα κἀπίχαρμα καὶ διαφθοράν. φεῦ· ἦ πολύ με δόξησ ἐξέπαισαν ἐλπίδεσ, ἣν πατρὸσ ὑμῶν ἐκ λόγων ποτ’ ἤλπισα. σοὶ μὲν γὰρ Ἄργοσ ἔνεμ’ ὁ κατθανὼν πατήρ, Εὐρυσθέωσ δ’ ἔμελλεσ οἰκήσειν δόμουσ τῆσ καλλικάρπου κράτοσ ἔχων Πελασγίασ, στολήν τε θηρὸσ ἀμφέβαλλε σῷ κάρᾳ λέοντοσ, ᾗπερ αὐτὸσ ἐξωπλίζετο· σὺ δ’ ἦσθα Θηβῶν τῶν φιλαρμάτων ἄναξ, ἔγκληρα πεδία τἀμὰ γῆσ κεκτημένοσ, ὡσ ἐξέπειθεσ τὸν κατασπείραντά σε· ἐσ δεξιάν τε σὴν ἀλεξητήριον ξύλον καθίει δαίδαλον, ψευδῆ δόσιν. σοὶ δ’ ἣν ἔπερσε τοῖσ ἑκηβόλοισ ποτὲ τόξοισι δώσειν Οἰχαλίαν ὑπέσχετο. τρεῖσ δ’ ὄντασ <ὑμᾶσ> τριπτύχοισ τυραννίσι πατὴρ ἐπύργου, μέγα φρονῶν εὐανδρίᾳ· ἐγὼ δὲ νύμφασ ἠκροθινιαζόμην, κήδη συνάψουσ’, ἔκ τ’ Ἀθηναίων χθονὸσ Σπάρτησ τε Θηβῶν θ’, ὡσ ἀνημμένοι κάλῳσ πρυμνησίοισι βίον ἔχοιτ’ εὐδαίμονα. καὶ ταῦτα φροῦδα· μεταβαλοῦσα δ’ ἡ τύχη νύμφασ μὲν ὑμῖν Κῆρασ ἀντέδωκ’ ἔχειν, ἐμοὶ δὲ δάκρυα λουτρά ‐ δύστηνοσ φρενῶν. πατὴρ δὲ πατρὸσ ἑστιᾷ γάμουσ ὅδε, Αἵδην νομίζων πενθερόν, κῆδοσ πατρόσ. ὤμοι, τίν’ ὑμῶν πρῶτον ἢ τίν’ ὕστατον πρὸσ στέρνα θῶμαι; τῷ προσαρμόσω στόμα; τίνοσ λάβωμαι; πῶσ ἂν ὡσ ξουθόπτεροσ μέλισσα συνενέγκαιμ’ ἂν ἐκ πάντων γόουσ, ἐσ ἓν δ’ ἐνεγκοῦσ’ ἀθρόον ἀποδοίην δάκρυ; ὦ φίλτατ’, εἴ τισ φθόγγοσ εἰσακούεται θνητῶν παρ’ Αἵδῃ, σοὶ τάδ’, Ἡράκλεισ, λέγω· θνῄσκει πατὴρ σὸσ καὶ τέκν’, ὄλλυμαι δ’ ἐγώ, ἣ πρὶν μακαρία διὰ σ’ ἐκλῃζόμην βροτοῖσ. ἄρηξον, ἐλθέ· καὶ σκιὰ φάνηθί μοι· ἅλισ γὰρ ἐλθὼν κἂν ὄναρ γένοιο σύ· κακοὶ γάρ εἰσιν οἳ τέκνα κτείνουσι σά. σὺ μὲν τὰ νέρθεν εὐτρεπῆ ποιοῦ, γύναι·

ἐγὼ δὲ σέ, ὦ Ζεῦ, χεῖρ’ ἐσ οὐρανὸν δικὼν αὐδῶ, τέκνοισιν εἴ τι τοισίδ’ ὠφελεῖν μέλλεισ, ἀμύνειν, ὡσ τάχ’ οὐδὲν ἀρκέσεισ. καίτοι κέκλησαι πολλάκισ· μάτην πονῶ· θανεῖν γάρ, ὡσ ἐοίκ’, ἀναγκαίωσ ἔχει. ἀλλ’, ὦ γέροντεσ, μικρὰ μὲν τὰ τοῦ βίου, τοῦτον δ’ ὅπωσ ἥδιστα διαπεράσετε, ἐξ ἡμέρασ ἐσ νύκτα μὴ λυπούμενοι. ὡσ ἐλπίδασ μὲν ὁ χρόνοσ οὐκ ἐπίσταται σῴζειν, τὸ δ’ αὑτοῦ σπουδάσασ διέπτατο. ὁρᾶτ’ ἔμ’ ὅσπερ ἦ περίβλεπτοσ βροτοῖσ ὀνομαστὰ πράσσων, καί μ’ ἀφείλεθ’ ἡ τύχη ὥσπερ πτερὸν πρὸσ αἰθέρ’ ἡμέρᾳ μιᾷ. ὁ δ’ ὄλβοσ ὁ μέγασ ἥ τε δόξ’ οὐκ οἶδ’ ὅτῳ βέβαιόσ ἐστι. χαίρετ’· ἄνδρα γὰρ φίλον πανύστατον νῦν, ἥλικεσ, δεδόρκατε. ἐά· ὦ πρέσβυ, λεύσσω τἀμὰ φίλτατ’· ἢ τί φῶ; οὐκ οἶδα, θύγατερ· ἀφασία δὲ κἄμ’ ἔχει. ὅδ’ ἐστὶν ὃν γῆσ νέρθεν εἰσηκούομεν, εἰ μή γ’ ὄνειρον ἐν φάει τι λεύσσομεν. τί φημί; ποῖ’ ὄνειρα κηραίνουσ’ ὁρῶ; οὐκ ἔσθ’ ὅδ’ ἄλλοσ ἀντὶ σοῦ παιδόσ, γέρον. δεῦρ’, ὦ τέκν’, ἐκκρίμνασθε πατρῴων πέπλων, ἴτ’ ἐγκονεῖτε, μὴ μεθῆτ’, ἐπεὶ Διὸσ σωτῆροσ ὑμῖν οὐδέν ἐσθ’ ὅδ’ ὕστεροσ. ὦ χαῖρε, μέλαθρον πρόπυλά θ’ ἑστίασ ἐμῆσ, ὡσ ἄσμενόσ σ’ ἐσεῖδον ἐσ φάοσ μολών. ἐά· τί χρῆμα; τέκν’ ὁρῶ πρὸ δωμάτων στολμοῖσι νεκρῶν κρᾶτασ ἐξεστεμμένα, ὄχλῳ τ’ ἐν ἀνδρῶν τὴν ἐμὴν ξυνάορον, πατέρα τε δακρύοντα ‐ συμφορὰσ τίνασ; φέρ’ ἐκπύθωμαι τῶνδε πλησίον σταθείσ· γύναι, τί καινὸν ἦλθε δώμασιν χρέοσ; ὦ φίλτατ’ ἀνδρῶν . . . ὦ φάοσ μολὼν πατρί . . . ἥκεισ, ἐσώθησ εἰσ ἀκμὴν ἐλθὼν φίλοισ; τί φῄσ; τίν’ ἐσ ταραγμὸν ἥκομεν, πάτερ; διολλύμεσθα·

σὺ δέ, γέρον, σύγγνωθί μοι, εἰ πρόσθεν ἡρ́πασ’ ἃ σὲ λέγειν πρὸσ τόνδ’ ἐχρῆν· τὸ θῆλυ γάρ πωσ μᾶλλον οἰκτρὸν ἀρσένων, καὶ τἄμ’ ἔθνῃσκε τέκν’, ἀπωλλύμην δ’ ἐγώ. Ἄπολλον, οἱοίσ φροιμίοισ ἄρχῃ λόγου. τεθνᾶσ’ ἀδελφοὶ καὶ πατὴρ οὑμὸσ γέρων. πῶσ φῄσ; τί δράσασ ἢ δορὸσ ποίου τυχών; Λύκοσ σφ’ ὁ καινὸσ γῆσ ἄναξ διώλεσεν. ὅπλοισ ἀπαντῶν ἢ νοσησάσησ χθονόσ; στάσει· τὸ Κάδμου δ’ ἑπτάπυλον ἔχει κράτοσ. τί δῆτα πρὸσ σὲ καὶ γέροντ’ ἦλθεν φόβοσ; κτείνειν ἔμελλε πατέρα κἀμὲ καὶ τέκνα. τί φῄσ; τί ταρβῶν ὀρφάνευμ’ ἐμῶν τέκνων; μή ποτε Κρέοντοσ θάνατον ἐκτεισαίατο. κόσμοσ δὲ παίδων τίσ ὅδε νερτέροισ πρέπων; θανάτου τάδ’ ἤδη περιβόλαι’ ἀνήμμεθα. καὶ πρὸσ βίαν ἐθνῄσκετ’; ὦ τλήμων ἐγώ. φίλων <γ’> ἔρημοι· σὲ δὲ θανόντ’ ἠκούομεν. πόθεν δ’ ἐσ ὑμᾶσ ἥδ’ ἐσῆλθ’ ἀθυμία; Εὐρυσθέωσ κήρυκεσ ἤγγελλον τάδε. τί δ’ ἐξελείπετ’ οἶκον ἑστίαν τ’ ἐμήν; βίᾳ, πατὴρ μὲν ἐκπεσὼν στρωτοῦ λέχουσ . . . κοὐκ ἔσχεν αἰδῶ τὸν γέροντ’ ἀτιμάσαι; αἰδώσ γ’ ἀποικεῖ τῆσδε τῆσ θεοῦ πρόσω. οὕτω δ’ ἀπόντεσ ἐσπανίζομεν φίλων; φίλοι γάρ εἰσιν ἀνδρὶ δυστυχεῖ τίνεσ; μάχασ δὲ Μινυῶν ἃσ ἔτλην ἀπέπτυσαν; ἄφιλον, ἵν’ αὖθίσ σοι λέγω, τὸ δυστυχέσ. οὐ ῥίψεθ’ Αἵδου τάσδε περιβολὰσ κόμησ καὶ φῶσ ἀναβλέψεσθε, τοῦ κάτω σκότου φίλασ ἀμοιβὰσ ὄμμασιν δεδορκότεσ;

ἐγὼ δέ ‐ νῦν γὰρ τῆσ ἐμῆσ ἔργον χερόσ ‐ πρῶτον μὲν εἶμι καὶ κατασκάψω δόμουσ καινῶν τυράννων, κρᾶτα δ’ ἀνόσιον τεμὼν ῥίψω κυνῶν ἕλκημα· Καδμείων δ’ ὅσουσ κακοὺσ ἐφηῦρον εὖ παθόντασ ἐξ ἐμοῦ, τῷ καλλινίκῳ τῷδ’ ὅπλῳ χειρώσομαι· τοὺσ δὲ πτερωτοῖσ διαφορῶν τοξεύμασι νεκρῶν ἅπαντ’ Ἰσμηνὸν ἐμπλήσω φόνου, Δίρκησ τε νᾶμα λευκὸν αἱμαχθήσεται. τῷ γάρ μ’ ἀμύνειν μᾶλλον ἢ δάμαρτι χρὴ καὶ παισὶ καὶ . . . γέροντι; χαιρόντων πόνοι· μάτην γὰρ αὐτοὺσ τῶνδε μᾶλλον ἤνυσα. καὶ δεῖ μ’ ὑπὲρ τῶνδ’, εἴπερ οἵδ’ ὑπὲρ πατρόσ, θνῄσκειν ἀμύνοντ’· ἢ τί φήσομεν καλὸν ὕδρᾳ μὲν ἐλθεῖν ἐσ μάχην λέοντί τε Εὐρυσθέωσ πομπαῖσι, τῶν δ’ ἐμῶν τέκνων οὐκ ἐκπονήσω θάνατον; οὐκ ἄρ’ Ἡρακλῆσ ὁ καλλίνικοσ ὡσ πάροιθε λέξομαι. δίκαια τοὺσ τεκόντασ ὠφελεῖν τέκνα, πατέρα τε πρέσβυν τήν τε κοινωνὸν γάμων. πρὸσ σοῦ μέν, ὦ παῖ, τοῖσ φίλοισ <τ’> εἶναι φίλον τά τ’ ἐχθρὰ μισεῖν· ἀλλὰ μὴ ’πείγου λίαν. τί δ’ ἐστὶ τῶνδε θᾶσσον ἢ χρεών, πάτερ; πολλοὺσ πένητασ, ὀλβίουσ δὲ τῷ λόγῳ δοκοῦντασ εἶναι συμμάχουσ ἄναξ ἔχει, οἳ στάσιν ἔθηκαν καὶ διώλεσαν πόλιν ἐφ’ ἁρπαγαῖσι τῶν πέλασ, τὰ δ’ ἐν δόμοισ δαπάναισι φροῦδα διαφυγόνθ’ ὑπ’ ἀργίασ. ὤφθησ ἐσελθὼν πόλιν· ἐπεὶ δ’ ὤφθησ, ὁρ́α ἐχθροὺσ ἀθροίσασ μὴ παρὰ γνώμην πέσῃσ. μέλει μὲν οὐδὲν εἴ με πᾶσ’ εἶδεν πόλισ· ὄρνιν δ’ ἰδών τιν’ οὐκ ἐν αἰσίοισ ἕδραισ, ἔγνων πόνον τιν’ ἐσ δόμουσ πεπτωκότα· ὥστ’ ἐκ προνοίασ κρύφιοσ εἰσῆλθον χθόνα. καλῶσ·

παρελθὼν νῦν πρόσειπέ θ’ ἑστίαν καὶ δὸσ πατρῴοισ δώμασιν σὸν ὄμμ’ ἰδεῖν. ἥξει γὰρ αὐτὸσ σὴν δάμαρτα καὶ τέκνα ἕλξων φονεύσων κἄμ’ ἐπισφάξων ἄναξ· μένοντι δ’ αὐτοῦ πάντα σοι γενήσεται τῇ τ’ ἀσφαλείᾳ κερδανεῖσ· πόλιν δὲ σὴν μὴ πρὶν ταράξῃσ πρὶν τόδ’ εὖ θέσθαι, τέκνον. δράσω τάδ’· εὖ γὰρ εἶπασ· εἶμ’ ἔσω δόμων. χρόνῳ δ’ ἀνελθὼν ἐξ ἀνηλίων μυχῶν Αἵδου Κόρησ <τ’> ἔνερθεν, οὐκ ἀτιμάσω θεοὺσ προσειπεῖν πρῶτα τοὺσ κατὰ στέγασ. ἦλθεσ γὰρ ὄντωσ δώματ’ εἰσ Αἵδου, τέκνον; καὶ θῆρά γ’ ἐσ φῶσ τὸν τρίκρανον ἤγαγον. μάχῃ κρατήσασ ἢ θεᾶσ δωρήμασιν; μάχῃ· τὰ μυστῶν δ’ ὄργι’ εὐτύχησ’ ἰδών. ἦ καὶ κατ’ οἴκουσ ἐστὶν Εὐρυσθέωσ ὁ θήρ; Χθονίασ νιν ἄλσοσ Ἑρμιών τ’ ἔχει πόλισ. οὐδ’ οἶδεν Εὐρυσθεύσ σε γῆσ ἥκοντ’ ἄνω; οὐκ οἶδ’· ἵν’ ἐλθὼν τἀνθάδ’ εἰδείην πάροσ. χρόνον δὲ πῶσ τοσοῦτον ἦσθ’ ὑπὸ χθονί; Θησέα κομίζων ἐχρόνισ’ <ἐξ> Αἵδου, πάτερ. καὶ ποῦ ’στιν; ἢ γῆσ πατρίδοσ οἴχεται πέδον; βέβηκ’ Ἀθήνασ νέρθεν ἄσμενοσ φυγών. ἀλλ’ εἶ’, ὁμαρτεῖτ’, ὦ τέκν’, ἐσ δόμουσ πατρί· καλλίονέσ τἄρ’ εἴσοδοι τῶν ἐξόδων πάρεισιν ὑμῖν. ἀλλὰ θάρσοσ ἴσχετε καὶ νάματ’ ὄσσων μηκέτ’ ἐξανίετε· σύ τ’, ὦ γύναι μοι, σύλλογον ψυχῆσ λαβὲ τρόμου τε παῦσαι, καὶ μέθεσθ’ ἐμῶν πέπλων· οὐ γὰρ πτερωτὸσ οὐδὲ φευξείω φίλουσ. ἆ, οἵδ’ οὐκ ἀφιᾶσ’, ἀλλ’ ἀνάπτονται πέπλων τοσῷδε μᾶλλον· ὧδ’ ἔβητ’ ἐπὶ ξυροῦ; ἄξω λαβών γε τούσδ’ ἐφολκίδασ χεροῖν, ναῦσ δ’ ὣσ ἐφέλξω· καὶ γὰρ οὐκ ἀναίνομαι θεράπευμα τέκνων. πάντα τἀνθρώπων ἴσα· φιλοῦσι παῖδασ οἵ τ’ ἀμείνονεσ βροτῶν οἵ τ’ οὐδὲν ὄντεσ· χρήμασιν δὲ διάφοροι· ἔχουσιν, οἳ δ’ οὔ· πᾶν δὲ φιλότεκνον γένοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Heracles, episode, anapests

(에우리피데스, Heracles, episode, anapests)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION