Euripides, Hecuba, episode, lyric 8:

οἴμοι, γυναικός, ὡς ἐοίχ, ἡσσώμενος δούλης ὑφέξω τοῖς κακίοσιν δίκην.? οὔκουν δικαίως, εἴπερ εἰργάσω κακά· οἴμοι τέκνων τῶνδ ὀμμάτων τ ἐμῶν, τάλας. ἀλγεῖς: τί δ· ἦ μὲ παιδὸς οὐκ ἀλγεῖν δοκεῖς· χαίρεις ὑβρίζους εἰς ἔμ, ὦ πανοῦργε σύ· οὐ γάρ με χαίρειν χρή σε τιμωρουμένην· ἀλλ οὐ τάχ, ἡνίκ ἄν σε ποντία νοτὶς - μῶν ναυστολήσῃ γῆς ὁρ´ους Ἑλληνίδος· κρύψῃ μὲν οὖν πεσοῦσαν ἐκ καρχησίων. πρὸς τοῦ βιαίων τυγχάνουσαν ἁλμάτων· αὐτὴ πρὸς ἱστὸν ναὸς ἀμβήσῃ ποδί. ὑποπτέροις νώτοισιν ἢ ποίῳ τρόπῳ· κύων γενήσῃ πύρς ἔχουσα δέργματα. πῶς δ οἶσθα μορφῆς τῆς ἐμῆς μετάστασιν· ὁ Θρῃξὶ μάντις εἶπε Διόνυσος τάδε. σοὶ δ οὐκ ἔχρησεν οὐδὲν ὧν ἔχεις κακῶν· οὐ γάρ ποτ ἂν σύ μ εἷλες ὧδε σὺν δόλῳ. θανοῦσα δ ἢ ζῶς ἐνθάδ ἐκπλήσω βίον· θανοῦσα: τύμβῳ δ ὄνομα σῷ κεκλήσεται - μορφῆς ἐπῳδόν, ἢ τί, τῆς ἐμῆς ἐρεῖς· κυνὸς ταλαίνης σῆμα, ναυτίλοις τέκμαρ. οὐδὲν μέλει μοι σοῦ γέ μοι δόντος δίκην. καὶ σήν γ ἀνάγκη παῖδα Κασάνδραν θανεῖν. ἀπέπτυς: αὐτῷ ταῦτα σοὶ δίδωμ ἔχειν. κτενεῖ νιν ἡ τοῦδ ἄλοχος, οἰκουρὸς πικρά. μήπω μανείη Τυνδαρὶς τοσόνδε παῖς. καὐτόν γε τοῦτον, πέλεκυν ἐξάρας ἄνω. οὗτος σύ, μαίνῃ καὶ κακῶν ἐρᾷς τυχεῖν· κτεῖν, ὡς ἐν Ἄργει φόνια λουτρά ς ἀμμένει. οὐχ ἕλξετ αὐτόν, δμῶες, ἐκποδὼν βίᾳ· ἀλγεῖς ἀκούων· οὐκ ἐφέξετε στόμα· ἐγκλῄετ: εἴρηται γάρ. οὐχ ὅσον τάχος νήσων ἐρήμων αὐτὸν ἐκβαλεῖτέ που, ἐπείπερ οὕτω καὶ λίαν θρασυστομεῖ· Ἑκάβη, σὺ δ, ὦ τάλαινα, διπτύχους νεκροὺς στείχουσα θάπτε: δεσποτῶν δ ὑμᾶς χρεὼν σκηναῖς πελάζειν, Τρῳάδες: καὶ γὰρ πνοὰς πρὸς οἶκον ἤδη τάσδε πομπίμους ὁρῶ. εὖ δ ἐς πάτραν πλεύσαιμεν, εὖ δὲ τἀν δόμοις ἔχοντ ἴδοιμεν τῶνδ ἀφειμένοι πόνων.?