Euripides, Hecuba, episode, lyric 4:

Ἀγάμεμνον, ἀνθρώποισιν οὐκ ἐχρῆν ποτε τῶν πραγμάτων τὴν γλῶσσαν ἰσχύειν πλέον· ἀλλ’, εἴτε χρήστ’ ἔδρασε, χρήστ’ ἔδει λέγειν, εἴτ’ αὖ πονηρά, τοὺσ λόγουσ εἶναι σαθρούσ, καὶ μὴ δύνασθαι τἄδικ’ εὖ λέγειν ποτέ. σοφοὶ μὲν οὖν εἰσ’ οἱ τάδ’ ἠκριβωκότεσ, ἀλλ’ οὐ δύνανται διὰ τέλουσ εἶναι σοφοί, κακῶσ δ’ ἀπώλοντ’· οὔτισ ἐξήλυξέ πω.