Euripides, Hecuba, choral, anapests

Ἑκάβη, σπουδῇ πρόσ σ’ ἐλιάσθην τὰσ δεσποσύνουσ σκηνὰσ προλιποῦσ’, ἵν’ ἐκληρώθην καὶ προσετάχθην δούλη, πόλεωσ ἀπελαυνομένη τῆσ Ἰλιάδοσ, λόγχησ αἰχμῇ δοριθήρατοσ πρὸσ Ἀχαιῶν, οὐδὲν παθέων ἀποκουφίζουσ’, ἀλλ’ ἀγγελίασ βάροσ ἀραμένη μέγα σοί τε, γύναι, κῆρυξ ἀχέων. ἐν γὰρ Ἀχαιῶν πλήρει ξυνόδῳ λέγεται δόξαι σὴν παῖδ’ Ἀχιλεῖ σφάγιον θέσθαι· τύμβου δ’ ἐπιβὰσ οἶσθ’ ὅτε χρυσέοισ ἐφάνη σὺν ὅπλοισ, τὰσ ποντοπόρουσ δ’ ἔσχε σχεδίασ λαίφη προτόνοισ ἐπερειδομένασ, τάδε θωύ̈σσων· Ποῖ δή, Δαναοί, τὸν ἐμὸν τύμβον στέλλεσθ’ ἀγέραστον ἀφέντεσ; πολλῆσ δ’ ἔριδοσ συνέπαισε κλύδων, δόξα δ’ ἐχώρει δίχ’ ἀν’ Ἑλλήνων στρατὸν αἰχμητήν, τοῖσ μὲν διδόναι τύμβῳ σφάγιον, τοῖσ δ’ οὐχὶ δοκοῦν. ἦν δ’ ὁ τὸ μὲν σὸν σπεύδων ἀγαθὸν τῆσ μαντιπόλου Βάκχησ ἀνέχων λέκτρ’ Ἀγαμέμνων· τὼ Θησείδα δ’, ὄζω Ἀθηνῶν, δισσῶν μύθων ῥήτορεσ ἦσαν· γνώμῃ δὲ μιᾷ συνεχωρείτην, τὸν Ἀχίλλειον τύμβον στεφανοῦν αἵματι χλωρῷ, τὰ δὲ Κασάνδρασ λέκτρ’ οὐκ ἐφάτην τῆσ Ἀχιλείασ πρόσθεν θήσειν ποτὲ λόγχησ. σπουδαὶ δὲ λόγων κατατεινομένων ἦσαν ἴσαι πωσ, πρὶν ὁ ποικιλόφρων κόπισ ἡδυλόγοσ δημοχαριστὴσ Λαερτιάδησ πείθει στρατιὰν μὴ τὸν ἄριστον Δαναῶν πάντων δούλων σφαγίων εἵνεκ’ ἀπωθεῖν, μηδέ τιν’ εἰπεῖν παρὰ Φερσεφόνῃ στάντα φθιμένων ὡσ ἀχάριστοι Δαναοὶ Δαναοῖσ τοῖσ οἰχομένοισ ὑπὲρ Ἑλλήνων Τροίασ πεδίων ἀπέβησαν. ἥξει δ’ Ὀδυσεὺσ ὅσον οὐκ ἤδη, πῶλον ἀφέλξων σῶν ἀπὸ μαστῶν ἔκ τε γεραιᾶσ χερὸσ ὁρμήσων. ἀλλ’ ἴθι ναούσ, ἴθι πρὸσ βωμούσ, ἵζ’ Ἀγαμέμνονοσ ἱκέτισ γονάτων, κήρυσσε θεοὺσ τούσ τ’ οὐρανίδασ τούσ θ’ ὑπὸ γαῖαν. ἢ γάρ σε λιταὶ διακωλύσουσ’ ὀρφανὸν εἶναι παιδὸσ μελέασ, ἢ δεῖ σ’ ἐπιδεῖν τύμβου προπετῆ φοινισσομένην αἵματι παρθένον ἐκ χρυσοφόρου δειρῆσ νασμῷ μελαναυγεῖ.