Euripides, episode 2:

οὐκ ἄξι’ ἀνδρόσ, ὦ γέρον, σοφοῦ λέγεισ, εἰ κρυπτὸν ἐσ γῆν τήνδ’ ἂν Αἰγίσθου φόβῳ δοκεῖσ ἀδελφὸν τὸν ἐμὸν εὐθαρσῆ μολεῖν. ἔπειτα χαίτησ πῶσ συνοίσεται πλόκοσ, ὁ μὲν παλαίστραισ ἀνδρὸσ εὐγενοῦσ τραφείσ, ὁ δὲ κτενισμοῖσ θῆλυσ; ἀλλ’ ἀμήχανον. πολλοῖσ δ’ ἂν εὑρ́οισ βοστρύχουσ ὁμοπτέρουσ καὶ μὴ γεγῶσιν αἵματοσ ταὐτοῦ, γέρον. σὺ δ’ εἰσ ἴχνοσ βᾶσ’ ἀρβύλησ σκέψαι βάσιν εἰ σύμμετροσ σῷ ποδὶ γενήσεται, τέκνον. πῶσ δ’ ἂν γένοιτ’ ἂν ἐν κραταιλέῳ πέδῳ γαίασ ποδῶν ἔκμακτρον; εἰ δ’ ἔστιν τόδε, δυοῖν ἀδελφοῖν ποὺσ ἂν οὐ γένοιτ’ ἴσοσ ἀνδρόσ τε καὶ γυναικόσ, ἀλλ’ ἁρ́σην κρατεῖ. οὐκ ἔστιν, εἰ καὶ γῆν κασίγνητοσ μολών, κερκίδοσ ὅτῳ γνοίησ ἂν ἐξύφασμα σῆσ, ἐν ᾧ ποτ’ αὐτὸν ἐξέκλεψα μὴ θανεῖν; οὐκ οἶσθ’, Ὀρέστησ ἡνίκ’ ἐκπίπτει χθονόσ, νέαν μ’ ἔτ’ οὖσαν; εἰ δὲ κἄκρεκον πέπλουσ, πῶσ ἂν τότ’ ὢν παῖσ ταὐτὰ νῦν ἔχοι φάρη, εἰ μὴ ξυναύξοινθ’ οἱ πέπλοι τῷ σώματι; ἀλλ’ ἤ τισ αὐτοῦ τάφον ἐποικτίρασ ξένοσ ἐκείρατ’, ἢ τῆσδε σκοποὺσ λαβὼν χθονὸσ ‐ οἱ δὲ ξένοι ποῦ;