Euripides, episode, lyric 5:

σίγησε δ’ αἰθήρ, σῖγα δ’ ὕλιμοσ νάπη φύλλ’ εἶχε, θηρῶν δ’ οὐκ ἂν ἤκουσασ βοήν. αἳ δ’ ὠσὶν ἠχὴν οὐ σαφῶσ δεδεγμέναι ἔστησαν ὀρθαὶ καὶ διήνεγκαν κόρασ. ὃ δ’ αὖθισ ἐπεκέλευσεν· ὡσ δ’ ἐγνώρισαν σαφῆ κελευσμὸν Βακχίου Κάδμου κόραι, ᾖξαν πελείασ ὠκύτητ’ οὐχ ἥσσονεσ ποδῶν τρέχουσαι συντόνοισ δραμήμασι, μήτηρ Ἀγαύη σύγγονοί θ’ ὁμόσποροι πᾶσαί τε βάκχαι· διὰ δὲ χειμάρρου νάπησ ἀγμῶν τ’ ἐπήδων θεοῦ πνοαῖσιν ἐμμανεῖσ. ὡσ δ’ εἶδον ἐλάτῃ δεσπότην ἐφήμενον, πρῶτον μὲν αὐτοῦ χερμάδασ κραταιβόλουσ ἔρριπτον, ἀντίπυργον ἐπιβᾶσαι πέτραν, ὄζοισί τ’ ἐλατίνοισιν ἠκοντίζετο. ἄλλαι δὲ θύρσουσ ἱέσαν δι’ αἰθέροσ Πενθέωσ, στόχον δύστηνον· ἀλλ’ οὐκ ἤνυτον. κρεῖσσον γὰρ ὕψοσ τῆσ προθυμίασ ἔχων καθῆσθ’ ὁ τλήμων, ἀπορίᾳ λελημμένοσ. τέλοσ δὲ δρυί̈νουσ συγκεραυνοῦσαι κλάδουσ ῥίζασ ἀνεσπάρασσον ἀσιδήροισ μοχλοῖσ. ἐπεὶ δὲ μόχθων τέρματ’ οὐκ ἐξήνυτον, ἔλεξ’ Ἀγαύη· Φέρε, περιστᾶσαι κύκλῳ πτόρθου λάβεσθε, μαινάδεσ, τὸν ἀμβάτην θῆρ’ ὡσ ἕλωμεν, μηδ’ ἀπαγγείλῃ θεοῦ χοροὺσ κρυφαίουσ. αἳ δὲ μυρίαν χέρα προσέθεσαν ἐλάτῃ κἀξανέσπασαν χθονόσ· ὑψοῦ δὲ θάσσων ὑψόθεν χαμαιριφὴσ πίπτει πρὸσ οὖδασ μυρίοισ οἰμώγμασιν Πενθεύσ· κακοῦ γὰρ ἐγγὺσ ὢν ἐμάνθανεν.