헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΒαξξηαέ11́04́

(에우리피데스, episode, lyric)

ἔννεπέ μοι, φράσον, τίνι μόρῳ θνῄσκει ἄδικοσ ἄδικά τ’ ἐκπορίζων ἀνήρ; ἐπεὶ θεράπνασ τῆσδε Θηβαίασ χθονὸσ λιπόντεσ ἐξέβημεν Ἀσωποῦ ῥοάσ, λέπασ Κιθαιρώνειον εἰσεβάλλομεν Πενθεύσ τε κἀγώ‐‐δεσπότῃ γὰρ εἱπόμην‐‐ ξένοσ θ’ ὃσ ἡμῖν πομπὸσ ἦν θεωρίασ.

πρῶτον μὲν οὖν ποιηρὸν ἵζομεν νάποσ, τά τ’ ἐκ ποδῶν σιγηλὰ καὶ γλώσσησ ἄπο σῴζοντεσ, ὡσ ὁρῷμεν οὐχ ὁρώμενοι.

ἦν δ’ ἄγκοσ ἀμφίκρημνον, ὕδασι διάβροχον, πεύκαισι συσκιάζον, ἔνθα μαινάδεσ καθῆντ’ ἔχουσαι χεῖρασ ἐν τερπνοῖσ πόνοισ. αἳ μὲν γὰρ αὐτῶν θύρσον ἐκλελοιπότα κισσῷ κομήτην αὖθισ ἐξανέστεφον, αἳ δ’, ἐκλιποῦσαι ποικίλ’ ὡσ πῶλοι ζυγά, βακχεῖον ἀντέκλαζον ἀλλήλαισ μέλοσ. Πενθεὺσ δ’ ὁ τλήμων θῆλυν οὐχ ὁρῶν ὄχλον ἔλεξε τοιάδ’· Ὦ ξέν’, οὗ μὲν ἕσταμεν, οὐκ ἐξικνοῦμαι μαινάδων ὄσσοισ νόθων· ὄχθων δ’ ἔπ’, ἀμβὰσ ἐσ ἐλάτην ὑψαύχενα, ἴδοιμ’ ἂν ὀρθῶσ μαινάδων αἰσχρουργίαν. τοὐντεῦθεν ἤδη τοῦ ξένου <τὸ> θαῦμ’ ὁρῶ·

καὶ ταῦθ’ ἅμ’ ἠγόρευε καὶ πρὸσ οὐρανὸν καὶ γαῖαν ἐστήριξε φῶσ σεμνοῦ πυρόσ. λαβὼν γὰρ ἐλάτησ οὐράνιον ἄκρον κλάδον κατῆγεν, ἦγεν, ἦγεν ἐσ μέλαν πέδον· κυκλοῦτο δ’ ὥστε τόξον ἢ κυρτὸσ τροχὸσ τόρνῳ γραφόμενοσ περιφορὰν ἕλκει δρόμον· ὣσ κλῶν’ ὄρειον ὁ ξένοσ χεροῖν ἄγων ἔκαμπτεν ἐσ γῆν, ἔργματ’ οὐχὶ θνητὰ δρῶν. Πενθέα δ’ ἱδρύσασ ἐλατίνων ὄζων ἔπι, ὀρθὸν μεθίει διὰ χερῶν βλάστημ’ ἄνω ἀτρέμα, φυλάσσων μὴ ἀναχαιτίσειέ νιν, ὀρθὴ δ’ ἐσ ὀρθὸν αἰθέρ’ ἐστηρίζετο, ἔχουσα νώτοισ δεσπότην ἐφήμενον· ὤφθη δὲ μᾶλλον ἢ κατεῖδε μαινάδασ. ὅσον γὰρ οὔπω δῆλοσ ἦν θάσσων ἄνω, καὶ τὸν ξένον μὲν οὐκέτ’ εἰσορᾶν παρῆν, ἐκ δ’ αἰθέροσ φωνή τισ, ὡσ μὲν εἰκάσαι Διόνυσοσ, ἀνεβόησεν· Ὦ νεάνιδεσ, ἄγω τὸν ὑμᾶσ κἀμὲ τἀμά τ’ ὄργια γέλων τιθέμενον· ἀλλὰ τιμωρεῖσθέ νιν. σίγησε δ’ αἰθήρ, σῖγα δ’ ὕλιμοσ νάπη φύλλ’ εἶχε, θηρῶν δ’ οὐκ ἂν ἤκουσασ βοήν.

αἳ δ’ ὠσὶν ἠχὴν οὐ σαφῶσ δεδεγμέναι ἔστησαν ὀρθαὶ καὶ διήνεγκαν κόρασ. ὃ δ’ αὖθισ ἐπεκέλευσεν· ὡσ δ’ ἐγνώρισαν σαφῆ κελευσμὸν Βακχίου Κάδμου κόραι, ᾖξαν πελείασ ὠκύτητ’ οὐχ ἥσσονεσ ποδῶν τρέχουσαι συντόνοισ δραμήμασι, μήτηρ Ἀγαύη σύγγονοί θ’ ὁμόσποροι πᾶσαί τε βάκχαι· διὰ δὲ χειμάρρου νάπησ ἀγμῶν τ’ ἐπήδων θεοῦ πνοαῖσιν ἐμμανεῖσ. ὡσ δ’ εἶδον ἐλάτῃ δεσπότην ἐφήμενον, πρῶτον μὲν αὐτοῦ χερμάδασ κραταιβόλουσ ἔρριπτον, ἀντίπυργον ἐπιβᾶσαι πέτραν, ὄζοισί τ’ ἐλατίνοισιν ἠκοντίζετο. ἄλλαι δὲ θύρσουσ ἱέσαν δι’ αἰθέροσ Πενθέωσ, στόχον δύστηνον· ἀλλ’ οὐκ ἤνυτον. κρεῖσσον γὰρ ὕψοσ τῆσ προθυμίασ ἔχων καθῆσθ’ ὁ τλήμων, ἀπορίᾳ λελημμένοσ. τέλοσ δὲ δρυί̈νουσ συγκεραυνοῦσαι κλάδουσ ῥίζασ ἀνεσπάρασσον ἀσιδήροισ μοχλοῖσ. ἐπεὶ δὲ μόχθων τέρματ’ οὐκ ἐξήνυτον, ἔλεξ’ Ἀγαύη· Φέρε, περιστᾶσαι κύκλῳ πτόρθου λάβεσθε, μαινάδεσ, τὸν ἀμβάτην θῆρ’ ὡσ ἕλωμεν, μηδ’ ἀπαγγείλῃ θεοῦ χοροὺσ κρυφαίουσ. αἳ δὲ μυρίαν χέρα προσέθεσαν ἐλάτῃ κἀξανέσπασαν χθονόσ· ὑψοῦ δὲ θάσσων ὑψόθεν χαμαιριφὴσ πίπτει πρὸσ οὖδασ μυρίοισ οἰμώγμασιν Πενθεύσ· κακοῦ γὰρ ἐγγὺσ ὢν ἐμάνθανεν. πρώτη δὲ μήτηρ ἦρξεν ἱερέα φόνου καὶ προσπίτνει νιν·

ὃ δὲ μίτραν κόμησ ἄπο ἔρριψεν, ὥσ νιν γνωρίσασα μὴ κτάνοι τλήμων Ἀγαύη, καὶ λέγει, παρηίδοσ ψαύων· Ἐγώ τοι, μῆτερ, εἰμί, παῖσ σέθεν Πενθεύσ, ὃν ἔτεκεσ ἐν δόμοισ Ἐχίονοσ· οἴκτιρε δ’ ὦ μῆτέρ με, μηδὲ ταῖσ ἐμαῖσ ἁμαρτίαισι παῖδα σὸν κατακτάνῃσ. ἣ δ’ ἀφρὸν ἐξιεῖσα καὶ διαστρόφουσ κόρασ ἑλίσσουσ’, οὐ φρονοῦσ’ ἃ χρὴ φρονεῖν, ἐκ Βακχίου κατείχετ’, οὐδ’ ἔπειθέ νιν.

λαβοῦσα δ’ ὠλένησ ἀριστερὰν χέρα, πλευραῖσιν ἀντιβᾶσα τοῦ δυσδαίμονοσ ἀπεσπάραξεν ὦμον, οὐχ ὑπὸ σθένουσ, ἀλλ’ ὁ θεὸσ εὐμάρειαν ἐπεδίδου χεροῖν· Ἰνὼ δὲ τἀπὶ θάτερ’ ἐξειργάζετο, ῥηγνῦσα σάρκασ, Αὐτονόη τ’ ὄχλοσ τε πᾶσ ἐπεῖχε βακχῶν· ἦν δὲ πᾶσ’ ὁμοῦ βοή, ὃ μὲν στενάζων ὅσον ἐτύγχαν’ ἐμπνέων, αἳ δ’ ἠλάλαζον. ἔφερε δ’ ἣ μὲν ὠλένην, ἣ δ’ ἴχνοσ αὐταῖσ ἀρβύλαισ· γυμνοῦντο δὲ πλευραὶ σπαραγμοῖσ· πᾶσα δ’ ᾑματωμένη χεῖρασ διεσφαίριζε σάρκα Πενθέωσ. κεῖται δὲ χωρὶσ σῶμα, τὸ μὲν ὑπὸ στύφλοισ πέτραισ, τὸ δ’ ὕλησ ἐν βαθυξύλῳ φόβῃ, οὐ ῥᾴδιον ζήτημα·

κρᾶτα δ’ ἄθλιον, ὅπερ λαβοῦσα τυγχάνει μήτηρ χεροῖν, πήξασ’ ἐπ’ ἄκρον θύρσον ὡσ ὀρεστέρου φέρει λέοντοσ διὰ Κιθαιρῶνοσ μέσου, λιποῦσ’ ἀδελφὰσ ἐν χοροῖσι μαινάδων. χωρεῖ δὲ θήρᾳ δυσπότμῳ γαυρουμένη τειχέων ἔσω τῶνδ’, ἀνακαλοῦσα Βάκχιον τὸν ξυγκύναγον, τὸν ξυνεργάτην ἄγρασ, τὸν καλλίνικον, ᾧ δάκρυα νικηφορεῖ. ἐγὼ μὲν οὖν <τῇδ’> ἐκποδὼν τῇ ξυμφορᾷ ἄπειμ’, Ἀγαύην πρὶν μολεῖν πρὸσ δώματα.

τὸ σωφρονεῖν δὲ καὶ σέβειν τὰ τῶν θεῶν κάλλιστον· οἶμαι δ’ αὐτὸ καὶ σοφώτατον θνητοῖσιν εἶναι κτῆμα τοῖσι χρωμένοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, episode, lyric

(에우리피데스, episode, lyric)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION