Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 19, chapter 18

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 19, chapter 18)

ἂν ταῦτα λέγοντεσ ἐκγράψωσί με τῆσ βουλῆσ καὶ μεταγάγωσιν εἰσ τὰσ τῶν ἀτίμων φυλάσ, τί πρὸσ αὐτοὺσ ἕξω λέγειν δίκαιον ἢ ποιεῖν; καὶ τοὺσ ἐξ ἐμαυτοῦ πάντασ περιλαβών;

σοὶ δὲ αὐτῷ τί χρήσιμοσ ἔτι φανήσομαι τὸ δύνασθαί τι καὶ τιμᾶσθαι παρὰ τοῖσ πολίταισ ἀποβαλών, δι’ ἃ νῦν ἐσπούδακασ περὶ ἐμοῦ;

λείπεται δὴ τὸν οὐδεμίαν ἔτι χώραν ἐν τῇ πατρίδι κατέχειν δυνάμενον ἀπιέναι πανοικεσίᾳ, τὰσ ἀσχήμονασ αὑτοῦ καταγνόντα φυγάσ. ἔπειτα ποῦ τὸν λοιπὸν ἔσομαι χρόνον;

ἢ τίσ ὑποδέξεταί με τόποσ ἀπαρρησίαστον γενόμενον ὥσπερ εἰκόσ; ἡ σὴ βασιλεία, νὴ Δία, καὶ παρέξεισ μοι σὺ τὴν τυραννικὴν ἅπασαν εὐδαιμονίαν; καὶ τί μοι τηλικοῦτο δώσεισ ἀγαθόν, ὅσον ἀφελεῖ τὸ πάντων τιμιώτατον κτημάτων ἀφελόμενοσ, τὴν ἐλευθερίαν; πῶσ δ’ ἂν ὑπομεῖναι δυναίμην ἐγὼ τοῦ βίου μεταβολὴν ὀψὲ δουλεύειν διδασκόμενοσ;

ὅπου γὰρ οἱ γεννηθέντεσ ἐν βασιλείαισ καὶ τυραννίσιν, ὅταν εὐγενῶσ ἔχωσι, τῆσ ἐλευθερίασ γλίχονται καὶ πάνθ’ ἡγοῦνται τἀγαθὰ ταύτησ ἐλάττω, ἦ που οἱ ἐν ἐλευθέρᾳ καὶ ἑτέρων ἄρχειν μαθούσῃ πόλει βιώσαντεσ πρᾴωσ οἴσουσι τὴν ἐκ τῶν κρειττόνων ἐπὶ τὰ χείρω μεταβολήν, ἐξ ἐλευθέρων ὑπομείναντεσ δοῦλοι γενέσθαι, ἵνα λαμπρὰσ παρατιθῶνται καθ’ ἡμέραν τραπέζασ καὶ πολλοὺσ θεράποντασ περιάγωνται καὶ γυναικῶν καὶ παίδων εὐπρεπῶν ἀφειδεῖσ ἀπολαύσεισ λαμβάνωσιν, ὥσπερ ἐν τούτοισ τῆσ ἀνθρωπίνησ εὐδαιμονίασ κειμένησ, ἀλλ’ οὐκ ἐν ἀρετῇ; αὐτῶν δὲ τούτων, ἵνα συγχωρήσῃ τισ αὐτὰ πολλῆσ εἶναι σπουδῆσ ἄξια, τίσ γένοιτ’ ἂν ἱλαρὰ χρῆσισ οὐκ ἔχουσα τὸ βέβαιον;

ἐφ’ ὑμῖν γάρ ἐστι τοῖσ παρέχουσι τὰσ ἡδονὰσ ταύτασ, ὅταν αὐτοὶ θέλητε, πάλιν αὐτὰσ ἀφαιρεῖσθαι. ἐῶ γὰρ λέγειν τοὺσ φθόνουσ, τὰσ διαβολάσ, τὸ μηδένα χρόνον ἄνευ κινδύνου καὶ φόβου ζῆν, τἆλλα πολλά, ὅσα φέρει χαλεπὰ καὶ οὐκ ἄξια γενναίου φρονήματοσ ὁ παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι βίοσ. μὴ τοσαύτη μανία κατάσχοι Φαβρίκιον, ὥστε τὴν περιβόητον καταλιπόντα Ῥώμην τὸν ἐν Ἠπείρῳ προελέσθαι βίον, καὶ ἐξὸν ἡγεμόνοσ ἡγεῖσθαι πόλεωσ ὑφ’ ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἄρχεσθαι μηθὲν ἴσον τοῖσ ἄλλοισ φρονοῦντοσ καὶ τὰ πρὸσ ἡδονὴν ἀκούειν παρὰ πάντων ἐθισθέντοσ.

ἀλλάξαι μέν γε τὸ φρόνημα καὶ ταπεινὸν ἐμαυτὸν ποιῆσαι βουλόμενοσ, ἵνα μηδὲν ὑποπτεύῃσ ἐξ ἐμοῦ κακόν, οὐκ ἂν δυναίμην·

διαμένων δὲ τοιοῦτοσ, οἱο͂ν ἡ φύσισ καὶ τὰ ἔθη πεποίηκέ με, βαρὺσ φανήσομαί σοι καὶ περισπᾶν δόξω τὴν ἡγεμονίαν εἰσ ἐμαυτόν. τὸ δ’ ὅλον ἔχω σοι παραινεῖν, μὴ ὅτι Φαβρίκιον, ἀλλὰ μηδ’ ἄλλον μηδένα δέχεσθαι τῇ βασιλείᾳ μήτε κρείττονα μήτε ἴσον σεαυτῷ, μηδὲ ὅλωσ ἄνδρα ἐν ἐλευθέροισ ἤθεσι τραφέντα καὶ φρόνημα μεῖζον ἢ κατ’ ἰδιώτην ἔχοντα. οὔτε γὰρ ἀσφαλὴσ βασιλεῖ σύνοικοσ ἀνὴρ μεγαλόφρων οὔτε ἡδύσ.

ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν ἰδίων συμφερόντων, ἅ σοι πρακτέον ἐστίν, αὐτὸσ διαγνώσῃ, περὶ δὲ τῶν αἰχμαλώτων ἐπιεικέσ τι βουλευσάμενοσ ἄφεσ ἡμᾶσ ἀπιέναι. ὡσ δὲ ἐπαύσατο λέγων, ἀγασθεὶσ αὐτοῦ τὴν εὐγένειαν τῆσ ψυχῆσ ὁ βασιλεὺσ τῆσ δεξιᾶσ λαμβάνεται καί φησιν·

οὐκέτι θαυμάζειν ἐπέρχεταί μοι, διὰ τί περιβόητοσ ἡ πόλισ ὑμῶν ἐστι καὶ τοσοῦτον ἡγεμονίασ περιβέβληται μέγεθοσ, τοιούτων ἀνδρῶν οὖσα τροφόσ· καὶ μάλιστα μὲν οὖν ἐβουλόμην ἂν ἐξ ἀρχῆσ μηδεμίαν συμβῆναί μοι πρὸσ ὑμᾶσ διαφοράν, ἐπεὶ δὲ συνέβη, καὶ θεῶν τισ ἐβούλετο πειραθέντασ ἡμᾶσ τῆσ ἀλλήλων δυνάμεωσ καὶ ἀρετῆσ τότε συναγαγεῖν, ἕτοιμόσ εἰμι διαλύεσθαι, καὶ ἵνα πρῶτοσ ἄρξω τῶν φιλανθρώπων, ἐφ’ ἃ παρακαλεῖτέ με, χαρίζομαι τῇ πόλει τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἅπαντασ ἄνευ λύτρων. Λιβύην χειρωσάμενοσ μέχρι καὶ τῶν προσωκεανίων ἐθνῶν. στεπη. βψζ. σ. ϝ. Ὠκεανόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION