Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 14 4:

ἔπειτ’ ἐνθυμηθείσ, ὡσ ἐπὶ μικρᾶσ αἰωρεῖται ῥοπῆσ ἡ τῶν ἀνθρώπων εὐδαιμονία, καὶ βέβαιον οὐδὲν διαμένει τῶν ἀγαθῶν, διατείνασ εἰσ οὐρανὸν τὰσ χεῖρασ εὔξατο τῷ τε Διὶ καὶ τοῖσ ἄλλοισ θεοῖσ, μάλιστα μὲν ἀνεπίφθονον ἑαυτῷ τε καὶ τῇ πατρίδι γίνεσθαι τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν· εἰ δέ τισ ἔμελλε κοινῇ συμφορὰ τὴν Ῥωμαίων πόλιν ἢ τὸν αὐτοῦ βίον καταλαμβάνειν ἀντίπαλοσ τῶν παρόντων ἀγαθῶν, ἐλαχίστην γενέσθαι ταύτην καὶ μετριωτάτην.