Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 18:

Θεασάμενόσ ποτε παιδίον ταῖσ χερσὶ πῖνον ἐξέρριψε τῆσ πήρασ τὴν κοτύλην, εἰπών, "παιδίον με νενίκηκεν εὐτελείᾳ. " ἐξέβαλε δὲ καὶ τὸ τρυβλίον, ὁμοίωσ παιδίον θεασάμενοσ, ἐπειδὴ κατέαξε τὸ σκεῦοσ, τῷ κοίλῳ τοῦ ψωμίου τὴν φακῆν ὑποδεχόμενον. συνελογίζετο δὲ καὶ οὕτωσ· τῶν θεῶν ἐστι πάντα· φίλοι δὲ οἱ σοφοὶ τοῖσ θεοῖσ· κοινὰ δὲ τὰ τῶν φίλων. πάντ’ ἄρα ἐστὶ τῶν σοφῶν. θεασάμενόσ ποτε γυναῖκα ἀσχημονέστερον τοῖσ θεοῖσ προσπίπτουσαν, βουλόμενοσ αὐτῆσ περιελεῖν τὴν δεισιδαιμονίαν, καθά φησι Ζωίλοσ ὁ Περγαῖοσ, προσελθὼν εἶπεν, "οὐκ εὐλαβῇ, ὦ γύναι, μή ποτε θεοῦ ὄπισθεν ἑστῶτοσ‐‐πάντα γάρ ἐστιν αὐτοῦ πλήρη‐‐ἀσχημονήσῃσ;