헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́6́02́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS)

Διογένησ Ἱκεσίου τραπεζίτου Σινωπεύσ. φησὶ δὲ Διοκλῆσ, δημοσίαν αὐτοῦ τὴν τράπεζαν ἔχοντοσ τοῦ πατρὸσ καὶ παραχαράξαντοσ τὸ νόμισμα, φυγεῖν. Εὐβουλίδησ δ’ ἐν τῷ Περὶ Διογένουσ αὐτόν φησι Διογένην τοῦτο πρᾶξαι καὶ συναλᾶσθαι τῷ πατρί. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ περὶ αὑτοῦ φησιν ἐν τῷ Πορδάλῳ ὡσ παραχαράξαι τὸ νόμισμα. ἔνιοι δ’ ἐπιμελητὴν γενόμενον ἀναπεισθῆναι ὑπὸ τῶν τεχνιτῶν καὶ ἐλθόντα εἰσ Δελφοὺσ ἢ εἰσ τὸ Δήλιον ἐν τῇ πατρίδι Ἀπόλλωνοσ πυνθάνεσθαι εἰ ταῦτα πράξει ἅπερ ἀναπείθεται· τοῦ δὲ συγχωρήσαντοσ τὸ πολιτικὸν νόμισμα, οὐ συνείσ, τὸ κέρμα ἐκιβδήλευσε καὶ φωραθείσ, ὡσ μέν τινεσ, ἐφυγαδεύθη, ὡσ δέ τινεσ, ἑκὼν ὑπεξῆλθε φοβηθείσ. ἔνιοι δέ φασι παρὰ τοῦ πατρὸσ αὐτὸν λαβόντα τὸ νόμισμα διαφθεῖραι·

καὶ τὸν μὲν δεθέντα ἀποθανεῖν, τὸν δὲ φυγεῖν ἐλθεῖν τ’ εἰσ Δελφοὺσ καὶ πυνθανόμενον οὐκ εἰ παραχαράξει, ἀλλὰ τί ποιήσασ ἐνδοξότατοσ ἔσται, οὕτω λαβεῖν τὸν χρησμὸν τοῦτον. Γενόμενοσ δὲ Ἀθήνησιν Ἀντισθένει παρέβαλε. τοῦ δὲ διωθουμένου διὰ τὸ μηδένα προσίεσθαι, ἐξεβιάζετο τῇ προσεδρίᾳ. καί ποτε τὴν βακτηρίαν ἐπανατειναμένου αὐτῷ τὴν κεφαλὴν ὑποσχών, "παῖε," εἶπεν· "οὐ γὰρ εὑρήσεισ οὕτω σκληρὸν ξύλον ᾧ με ἀπείρξεισ ἑώσ ἄν τι φαίνῃ λέγων. " τοὐντεῦθεν διήκουσεν αὐτοῦ καὶ ἅτε φυγὰσ ὢν ὡρ́μησεν ἐπὶ τὸν εὐτελῆ βίον. Μῦν θεασάμενοσ διατρέχοντα, καθά φησι Θεόφραστοσ ἐν τῷ Μεγαρικῷ, καὶ μήτε κοίτην ἐπιζητοῦντα μήτε σκότοσ εὐλαβούμενον ἢ ποθοῦντά τι τῶν δοκούντων ἀπολαυστῶν, πόρον ἐξεῦρε τῆσ περιστάσεωσ.

τρίβωνα διπλώσασ πρῶτοσ κατά τινασ διὰ τὸ ἀνάγκην ἔχειν καὶ ἐνεύδειν αὐτῷ, πήραν τ’ ἐκομίσατο, ἔνθα αὐτῷ τὰ σιτία ἦν, καὶ παντὶ τόπῳ ἐχρῆτο εἰσ πάντα, ἀριστῶν τε καὶ καθεύδων καὶ διαλεγόμενοσ. ὅτε καὶ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἔφασκε, δεικνὺσ τὴν τοῦ Διὸσ στοὰν καὶ τὸ Πομπεῖον, αὐτῷ κατεσκευακέναι ἐνδιαιτᾶσθαι. βακτηρίᾳ δ’ ἐπεστηρίζετο ἀσθενήσασ·

ἔπειτα μέντοι καὶ διὰ παντὸσ ἐφόρει, οὐ μὴν ἐν ἄστει, ἀλλὰ καθ’ ὁδὸν αὐτῇ τε καὶ τῇ πήρᾳ, καθά φησιν Ἀθηνόδωροσ ὁ Ἀθηναίων προστατήσασ καὶ Πολύευκτοσ ὁ ῥήτωρ καὶ Λυσανίασ ὁ Αἰσχρίωνοσ. ἐπιστείλασ δέ τινι οἰκίδιον αὐτῷ προνοήσασθαι, βραδύνοντοσ, τὸν ἐν τῷ Μητρῴῳ πίθον ἔσχεν οἰκίαν, ὡσ καὶ αὐτὸσ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ διασαφεῖ. καὶ θέρουσ μὲν ἐπὶ ψάμμου ζεστῆσ ἐκυλινδεῖτο, χειμῶνοσ δ’ ἀνδριάντασ κεχιονισμένουσ περιελάμβανε, πανταχόθεν ἑαυτὸν συνασκῶν. Δεινόσ τ’ ἦν κατασοβαρεύσασθαι τῶν ἄλλων.

καὶ τὴν μὲν Εὐκλείδου σχολὴν ἔλεγε χολήν, τὴν δὲ Πλάτωνοσ διατριβὴν κατατριβήν, τοὺσ δὲ Διονυσιακοὺσ ἀγῶνασ μεγάλα θαύματα μωροῖσ ἔλεγε καὶ τοὺσ δημαγωγοὺσ ὄχλου διακόνουσ. ἔλεγε δὲ καὶ ὡσ ὅτε μὲν ἴδοι κυβερνήτασ ἐν τῷ βίῳ καὶ ἰατροὺσ καὶ φιλοσόφουσ, συνετώτατον εἶναι τῶν ζῴων νομίζειν τὸν ἄνθρωπον· ὅτε δὲ πάλιν ὀνειροκρίτασ καὶ μάντεισ καὶ τοὺσ προσέχοντασ τούτοισ ἢ τοὺσ ἐπὶ δόξῃ καὶ πλούτῳ πεφυσημένουσ, οὐδὲν ματαιότερον νομίζειν ἀνθρώπου. συνεχέσ τε ἔλεγεν εἰσ τὸν βίον παρεσκευάσθαι δεῖν λόγον ἢ βρόχον. Καί ποτε Πλάτωνα ἐν δείπνῳ πολυτελεῖ καταοήσασ ἐλάασ ἁψάμενον, "τί," φησίν, "ὁ σοφὸσ εἰσ Σικελίαν πλεύσασ τῶν τραπεζῶν τούτων χάριν, νῦν παρακειμένων οὐκ ἀπολαύεισ;

καὶ ὅσ, "ἀλλὰ νὴ τοὺσ θεούσ," φησί, "Διόγενεσ, κἀκεῖ τὰ πολλὰ πρὸσ ἐλάασ καὶ τὰ τοιαῦτα ἐγινόμην. " ὁ δέ, "τί οὖν ἔδει πλεῖν εἰσ Συρακούσασ; ἢ τότε ἡ Ἀττικὴ οὐκ ἔφερεν ἐλάασ; Φαβωρῖνοσ δέ φησιν ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ Ἀρίστιππον εἰπεῖν τοῦτο. καὶ ἄλλοτε ἰσχάδασ ἐσθίων ἀπήντετ’ αὐτῷ φησί τε, "ἔξεστί σοι μετασχεῖν"· τοῦ δὲ λαβόντοσ καὶ φαγόντοσ, ἔφη, "μετασχεῖν εἶπον, οὐ καταφαγεῖν. Πατῶν αὐτοῦ ποτε τὰ στρώματα κεκληκότοσ φίλουσ παρὰ Διονυσίου, ἔφη, "πατῶ τὴν Πλάτωνοσ κενοσπουδίαν"·

" ἔσκωψε δὴ ὡσ ἀπεραντολόγον. πρὸσ ὃν ὁ Πλάτων, "ὅσον, ὦ Διόγενεσ, τοῦ τύφου διαφαίνεισ, δοκῶν μὴ τετυφῶσθαι. " οἱ δέ φασι τὸν Διογένην εἰπεῖν, "πατῶ τὸν Πλάτωνοσ τῦφον"· τὸν δὲ φάναι, "ἑτέρῳ γε τύφῳ, Διόγενεσ"· Σωτίων δ’ ἐν τῷ τετάρτῳ φησὶ τοῦτο πρὸσ αὐτὸν εἰπεῖν τὸν Πλάτωνα τὸν κύνα. Διογένησ οἶνόν ποτ’ ᾔτησεν αὐτόν, τότε δὲ καὶ ἰσχάδασ. ὁ δὲ κεράμιον ὅλον ἔπεμψεν αὐτῷ· καὶ ὅσ, "σύ," φησίν, "ἐὰν ἐρωτηθῇσ δύο καὶ δύο πόσα ἐστίν, Εἴκοσιν ἀποκρινῇ; οὕτωσ οὔτε πρὸσ τὰ αἰτούμενα δίδωσ οὔτε πρὸσ τὰ ἐρωτώμεν’ ἀποκρίνῃ. Ἐρωτηθεὶσ ποῦ τῆσ Ἑλλάδοσ ἴδοι ἀγαθοὺσ ἄνδρασ, "ἄνδρασ μέν," εἶπεν, "οὐδαμοῦ, παῖδασ δ’ ἐν Λακεδαίμονι.

" σπουδαιολογουμένῳ ποτὲ ὡσ οὐδεὶσ προσῄει, ἐπέβαλε τερετίζειν· ἀθροισθέντων δέ, ὠνείδισεν ὡσ ἐπὶ μὲν τοὺσ φληνάφουσ ἀφικνουμένων σπουδαίωσ, ἐπὶ δὲ τὰ σπουδαῖα βραδυνόντων [ὀλιγώρωσ]. ἔλεγέ τε περὶ μὲν τοῦ παρορύττειν καὶ λακτίζειν ἀγωνίζεσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ, περὶ δὲ καλοκἀγαθίασ μηδένα. τούσ τε γραμματικοὺσ ἐθαύμαζε τὰ μὲν τοῦ Ὀδυσσέωσ κακὰ ἀναζητοῦντασ, τὰ δ’ ἴδια ἀγνοοῦντασ. καὶ μὴν καὶ τοὺσ μουσικοὺσ τὰσ μὲν ἐν τῇ λύρᾳ χορδὰσ ἁρμόττεσθαι, ἀνάρμοστα δ’ ἔχειν τῆσ ψυχῆσ τὰ ἤθη· τοὺσ μαθηματικοὺσ ἀποβλέπειν μὲν πρὸσ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην, τὰ δ’ ἐν ποσὶ πράγματα παρορᾶν·

τοὺσ ῥήτορασ λέγειν μὲν ἐσπουδακέναι τὰ δίκαια, πράττειν δὲ μηδαμῶσ· ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺσ φιλαργύρουσ ψέγειν μὲν τὸ ἀργύριον, ὑπεραγαπᾶν δέ. κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν ἐπαινούντων μὲν τοὺσ δικαίουσ, ὅτι χρημάτων ἐπάνω εἰε͂ν, ζηλούντων δὲ τοὺσ πολυχρημάτουσ. ἐκίνει δ’ αὐτὸν καὶ τὸ θύειν μὲν τοῖσ θεοῖσ ὑπὲρ ὑγιείασ, ἐν αὐτῇ δὲ τῇ θυσίᾳ κατὰ τῆσ ὑγιείασ δειπνεῖν. ἄγασθαι δὲ καὶ τῶν δούλων οἳ λαβροφαγοῦντασ ὁρῶντεσ τοὺσ δεσπότασ μηδὲν ἁρπάζοιεν τῶν ἐσθιομένων. ἐπῄνει τοὺσ μέλλοντασ γαμεῖν καὶ μὴ γαμεῖν, καὶ τοὺσ μέλλοντασ καταπλεῖν καὶ μὴ καταπλεῖν, καὶ τοὺσ μέλλοντασ πολιτεύεσθαι καὶ μὴ πολιτεύεσθαι, καὶ τοὺσ παιδοτροφεῖν καὶ μὴ παιδοτροφεῖν, καὶ τοὺσ παρασκευαζομένουσ συμβιοῦν τοῖσ δυνάσταισ καὶ μὴ προσιόντασ.

ἔλεγε δὲ καὶ δεῖν τὰσ χεῖρασ ἐπὶ τοὺσ φίλουσ ἐκτείνειν μὴ συγκεκαμμένοισ τοῖσ δακτύλοισ. φησὶ δὲ Μένιπποσ ἐν τῇ Διογένουσ Πράσει ὡσ ἁλοὺσ καὶ πωλούμενοσ ἠρωτήθη τί οἶδε ποιεῖν. ἀπεκρίνατο, "ἀνδρῶν ἄρχειν"· καὶ πρὸσ τὸν κήρυκα, "κήρυσσε," ἔφη, "εἴ τισ ἐθέλει δεσπότην αὑτῷ πρίασθαι. " κωλυθεὶσ καθίζεσθαι, "οὐδέν," ἔφη, "διαφέρει· καὶ γὰρ τοὺσ ἰχθῦσ ὅπωσ ἂν κέοιντο πιπράσκεσθαι. θαυμάζειν τ’ ἔφη εἰ χύτραν μὲν καὶ λοπάδα ὠνούμενοι κομποῦμεν·

ἄνθρωπον δὲ μόνῃ τῇ ὄψει ἀρκούμεθα. ἔλεγε τῷ Ξενιάδῃ τῷ πριαμένῳ αὐτόν, δεῖν πείθεσθαι αὐτῷ, εἰ καὶ δοῦλοσ εἰή· καὶ γὰρ εἰ ἰατρὸσ ἢ κυβερνήτησ ἦν δοῦλοσ, πεισθῆναι ἂν αὐτῷ. Εὔβουλοσ δέ φησιν ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Διογένουσ Πρᾶσισ οὕτωσ ἄγειν τοὺσ παῖδασ τοῦ Ξενιάδου, μετὰ τὰ λοιπὰ μαθήματα ἱππεύειν, τοξεύειν, σφενδονᾶν, ἀκοντίζειν· ἔπειτ’ ἐν τῇ παλαίστρᾳ οὐκ ἐπέτρεπε τῷ παιδοτρίβῃ ἀθλητικῶσ ἄγειν, ἀλλ’ αὐτὸ μόνον ἐρυθήματοσ χάριν καὶ εὐεξίασ. Κατεῖχον δὲ οἱ παῖδεσ πολλὰ ποιητῶν καὶ συγγραφέων καὶ τῶν αὐτοῦ Διογένουσ, πᾶσάν τ’ ἔφοδον σύντομον πρὸσ τὸ εὐμνημόνευτον ἐπήσκει.

ἐν οἴκῳ τ’ ἐδίδασκε διακονεῖσθαι λιτῇ τροφῇ χρωμένουσ καὶ ὕδωρ πίνοντασ, ἐν χρῷ κουρίασ τε καὶ ἀκαλλωπίστουσ εἰργάζετο καὶ ἀχίτωνασ καὶ ἀνυποδήτουσ καὶ σιωπηλοὺσ καὶ καθ’ αὑτοὺσ βλέποντασ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ. ἐξῆγε δ’ αὐτοὺσ καὶ ἐπὶ κυνηγέσια. οἱ δὲ καὶ αὐτοῦ Διογένουσ ἐπιμέλειαν ἐποιοῦντο καὶ πρὸσ τοὺσ γονέασ αἰτητικῶσ εἶχον. ὁ δ’ αὐτόσ φησι παρὰ τῷ Ξενιάδῃ καὶ γηρᾶσαι αὐτὸν καὶ θανόντα ταφῆναι πρὸσ τῶν υἱῶν αὐτοῦ. ἔνθα καὶ πυνθανομένου τοῦ Ξενιάδου πῶσ αὐτὸν θάψειεν, ἔφη, "ἐπὶ πρόσωπον"· τοῦ δ’ ἐρομένου "διὰ τί;

"ὅτι μετ’ ὀλίγον," εἶπε, "μέλλει τὰ κάτω ἄνω στρέφεσθαι. " τοῦτο δὲ διὰ τὸ ἐπικρατεῖν ἤδη τοὺσ Μακεδόνασ ἢ ἐκ ταπεινῶν ὑψηλοὺσ γίνεσθαι. εἰσαγαγόντοσ τινὸσ αὐτὸν εἰσ οἶκον πολυτελῆ καὶ κωλύοντοσ πτύσαι, ἐπειδὴ ἐχρέμψατο, εἰσ τὴν ὄψιν αὐτοῦ ἔπτυσεν, εἰπὼν χείρονα τόπον μὴ εὑρηκέναι. οἱ δὲ τοῦτο Ἀριστίππου φασί. φωνήσασ ποτέ, "ἰὼ ἄνθρωποι," [καὶ] συνελθόντων, καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ, εἰπών, "ἀνθρώπουσ ἐκάλεσα, οὐ καθάρματα," ὥσ φησιν Ἑκάτων ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Χρειῶν. φασὶ δὲ καὶ Ἀλέξανδρον εἰπεῖν ὡσ εἴπερ Ἀλέξανδροσ μὴ ἐγεγόνειν, ἠθέλησα ἂν Διογένησ γενέσθαι. Ἀναπήρουσ ἔλεγεν οὐ τοὺσ κωφοὺσ καὶ τυφλούσ, ἀλλὰ τοὺσ μὴ ἔχοντασ πήραν.

εἰσελθών ποτε ἡμιξύρητοσ εἰσ νέων συμπόσιον, καθά φησι Μητροκλῆσ ἐν ταῖσ Χρείαισ, πληγὰσ ἔλαβε· μετὰ δὲ ἐγγράψασ τὰ ὀνόματα εἰσ λεύκωμα τῶν πληξάντων περιῄει ἐξημμένοσ, ἑώσ αὐτοὺσ ὕβρει περιέθηκε καταγινωσκομένουσ καὶ ἐπιπληττομένουσ. ἔλεγεν ἑαυτὸν κύνα εἶναι τῶν ἐπαινουμένων, ἀλλὰ μηδένα τολμᾶν τῶν ἐπαινούντων συνεξιέναι ἐπὶ τὴν θήραν. πρὸσ τὸν εἰπόντα, "Πύθια νικῶ ἄνδρασ," "ἐγὼ μὲν οὖν," εἶπεν, "ἄνδρασ, σὺ δ’ ἀνδράποδα. Πρὸσ τοὺσ εἰπόντασ, "γέρων εἶ καὶ λοιπὸν ἄνεσ," "τί δέ," ἔφη, "εἰ δόλιχον ἔτρεχον, πρὸσ τῷ τέλει ἔδει με ἀνεῖναι καὶ μὴ μᾶλλον ἐπιτεῖναι;

κληθεὶσ ἐπὶ δεῖπνον οὐκ ἔφη παρέσεσθαι· μηδὲ γὰρ πρῴην αὐτῷ χάριν ἐγνωκέναι. γυμνοῖσ ποσὶ χιόνα ἐπάτει καὶ τἄλλα ὅσα ἄνω προείρηται· καὶ ὠμὰ δὲ κρέα ἐπεχείρησε φαγεῖν, ἀλλ’ οὐ διῴκησε. κατέλαβέ ποτε Δημοσθένην τὸν ῥήτορα ἐν πανδοκείῳ ἀριστῶντα. τοῦ δ’ ὑποχωροῦντοσ, "τοσούτῳ μᾶλλον," ἔφη, "ἔσῃ ἐν τῷ πανδοκείῳ. " ξένων δέ ποτε θεάσασθαι θελόντων Δημοσθένην, τὸν μέσον δάκτυλον ἐκτείνασ, "οὗτοσ ὑμῖν," ἔφη, "ἐστὶν ὁ Ἀθηναίων δημαγωγόσ. ἐκβαλόντοσ δ’ ἄρτον τινὸσ καὶ αἰσχυνομένου ἀνελέσθαι, βουλόμενοσ αὐτὸν νουθετῆσαι, κεράμου τράχηλον δήσασ ἔσυρε διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ.

Μιμεῖσθαι ἔλεγε τοὺσ χοροδιδασκάλουσ· καὶ γὰρ ἐκείνουσ ὑπὲρ τόνον ἐνδιδόναι ἕνεκα τοῦ τοὺσ λοιποὺσ ἅψασθαι τοῦ προσήκοντοσ τόνου. τοὺσ πλείστουσ ἔλεγε παρὰ δάκτυλον μαίνεσθαι· ἐὰν οὖν τισ τὸν μέσον προτείνασ πορεύηται, δόξει τῳ μαίνεσθαι, ἐὰν δὲ τὸν λιχανόν, οὐκέτι. τὰ πολλοῦ ἄξια τοῦ μηδενὸσ ἔλεγε πιπράσκεσθαι καὶ ἔμπαλιν· ἀνδριάντα γοῦν τρισχιλίων πιπράσκεσθαι, χοίνικα δ’ ἀλφίτων δύο χαλκῶν. Τῷ πριαμένῳ αὐτὸν Ξενιάδῃ φησί, "ἄγε ὅπωσ τὸ προσταττόμενον ποιήσεισ.

" τοῦ δ’ εἰπόντοσ, ἄνω ποταμῶν χωροῦσι παγαί, "εἰ δὲ ἰατρὸν ἐπρίω νοσῶν, οὐκ ἄν," ἔφη, "αὐτῷ ἐπείθου, ἀλλ’ εἶπεσ ἂν ὡσ ἄνω ποταμῶν χωροῦσι παγαί; ἤθελέ τισ παρ’ αὐτῷ φιλοσοφεῖν· ὁ δέ οἱ σαπέρδην δοὺσ ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν. ὡσ δ’ ὑπ’ αἰδοῦσ ῥίψασ ἀπῆλθε, μετὰ χρόνον ὑπαντήσασ αὐτῷ καὶ γελάσασ λέγει, "τὴν σὴν καὶ ἐμὴν φιλίαν σαπέρδησ διέλυσε. " Διοκλῆσ δ’ οὕτωσ ἀναγράφει. εἰπόντοσ τινὸσ αὐτῷ, "ἐπίταττε ἡμῖν, Διόγενεσ," ἀπαγαγὼν αὐτὸν ἡμιωβολίου τυρὸν ἐδίδου φέρειν· ἀρνησαμένου δέ, "τὴν σήν," ἔφη, "καὶ ἐμὴν φιλίαν ἡμιωβολίου τυρίδιον διαλέλυκε. Θεασάμενόσ ποτε παιδίον ταῖσ χερσὶ πῖνον ἐξέρριψε τῆσ πήρασ τὴν κοτύλην, εἰπών, "παιδίον με νενίκηκεν εὐτελείᾳ.

" ἐξέβαλε δὲ καὶ τὸ τρυβλίον, ὁμοίωσ παιδίον θεασάμενοσ, ἐπειδὴ κατέαξε τὸ σκεῦοσ, τῷ κοίλῳ τοῦ ψωμίου τὴν φακῆν ὑποδεχόμενον. συνελογίζετο δὲ καὶ οὕτωσ· τῶν θεῶν ἐστι πάντα· φίλοι δὲ οἱ σοφοὶ τοῖσ θεοῖσ· κοινὰ δὲ τὰ τῶν φίλων. πάντ’ ἄρα ἐστὶ τῶν σοφῶν. θεασάμενόσ ποτε γυναῖκα ἀσχημονέστερον τοῖσ θεοῖσ προσπίπτουσαν, βουλόμενοσ αὐτῆσ περιελεῖν τὴν δεισιδαιμονίαν, καθά φησι Ζωίλοσ ὁ Περγαῖοσ, προσελθὼν εἶπεν, "οὐκ εὐλαβῇ, ὦ γύναι, μή ποτε θεοῦ ὄπισθεν ἑστῶτοσ‐‐πάντα γάρ ἐστιν αὐτοῦ πλήρη‐‐ἀσχημονήσῃσ; τῷ Ἀσκληπιῷ ἀνέθηκε πλήκτην, ὃσ τοὺσ ἐπὶ στόμα πίπτοντασ ἐπιτρέχων συνέτριβεν.

Εἰώθει δὲ λέγειν τὰσ τραγικὰσ ἀρὰσ αὐτῷ συνηντηκέναι· εἶναι γοῦν ἄπολισ, ἀοίκοσ, πατρίδοσ ἐστερημένοσ, πτωχόσ, πλανήτησ, βίον ἔχων τοὐφ’ ἡμέραν. ἔφασκε δ’ ἀντιτιθέναι τύχῃ μὲν θάρσοσ, νόμῳ δὲ φύσιν, πάθει δὲ λόγον. ἐν τῷ Κρανείῳ ἡλιουμένῳ αὐτῷ Ἀλέξανδροσ ἐπιστάσ φησιν, "αἴτησόν με ὃ θέλεισ. " καὶ ὅσ, "ἀποσκότησόν μου," φησί. μακρά τινοσ ἀναγινώσκοντοσ καὶ πρὸσ τῷ τέλει τοῦ βιβλίου ἄγραφόν τι παραδείξαντοσ "θαρρεῖτε," ἔφη, "ἄνδρεσ· γῆν ὁρῶ. " πρὸσ τὸν συλλογισάμενον ὅτι κέρατα ἔχει, ἁψάμενοσ τοῦ μετώπου, "ἐγὼ μέν," ἔφη, "οὐχ ὁρῶ. ὁμοίωσ καὶ πρὸσ τὸν εἰπόντα ὅτι κίνησισ οὐκ ἔστιν, ἀναστὰσ περιεπάτει.

πρὸσ τὸν λέγοντα περὶ τῶν μετεώρων, "ποσταῖοσ," ἔφη, "πάρει ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ; εὐνούχου μοχθηροῦ ἐπιγράψαντοσ ἐπὶ τὴν οἰκίαν, "μηδὲν εἰσίτω κακόν," "ὁ οὖν κύριοσ," ἔφη, "τῆσ οἰκίασ ποῦ εἰσέλθῃ; τῷ μύρῳ τοὺσ πόδασ ἀλειψάμενοσ ἔφη ἀπὸ μὲν τῆσ κεφαλῆσ εἰσ τὸν ἀέρα ἀπιέναι τὸ μύρον, ἀπὸ δὲ τῶν ποδῶν εἰσ τὴν ὄσφρησιν. ἀξιούντων Ἀθηναίων μυηθῆναι αὐτὸν καὶ λεγόντων ὡσ ἐν ᾅδου προεδρίασ οἱ μεμυημένοι τυγχάνουσι, "γελοῖον," ἔφη, "εἰ Ἀγησίλαοσ μὲν καὶ Ἐπαμεινώνδασ ἐν τῷ βορβόρῳ διάξουσιν, εὐτελεῖσ δέ τινεσ μεμυημένοι ἐν ταῖσ μακάρων νήσοισ ἔσονται. Πρὸσ τοὺσ ἑρπύσαντασ ἐπὶ τὴν τράπεζαν μῦσ, "ἰδού," φησί, "καὶ Διογένησ παρασίτουσ τρέφει.

" Πλάτωνοσ εἰπόντοσ αὐτὸν κύνα, "ναί," ἔφη· "ἐγὼ γὰρ ἐπανῆλθον ἐπὶ τοὺσ πεπρακότασ. " ἐκ τοῦ βαλανείου ἐξιὼν τῷ μὲν πυθομένῳ εἰ πολλοὶ ἄνθρωποι λοῦνται, ἠρνήσατο· τῷ δ’, εἰ πολὺσ ὄχλοσ, ὡμολόγησε. Πλάτωνοσ ὁρισαμένου, Ἄνθρωπόσ ἐστι ζῷον δίπουν ἄπτερον, καὶ εὐδοκιμοῦντοσ, τίλασ ἀλεκτρυόνα εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰσ τὴν σχολὴν καί φησιν, "οὗτόσ ἐστιν ὁ Πλάτωνοσ ἄνθρωποσ. " ὅθεν τῷ ὁρ́ῳ προσετέθη τὸ πλατυώνυχον. πρὸσ τὸν πυθόμενον ποίᾳ ὡρ́ᾳ δεῖ ἀριστᾶν, "εἰ μὲν πλούσιοσ," ἔφη, "ὅταν θέλῃ· εἰ δὲ πένησ, ὅταν ἔχῃ. Ἐν Μεγάροισ ἰδὼν τὰ μὲν πρόβατα τοῖσ δέρμασιν ἐσκεπασμένα, τοὺσ δὲ παῖδασ αὐτῶν γυμνούσ, ἔφη, "λυσιτελέστερόν ἐστι Μεγαρέωσ κριὸν εἶναι ἢ υἱόν.

" πρὸσ τὸν ἐντινάξαντα αὐτῷ δοκόν, εἶτα εἰπόντα, "φύλαξαι," "πάλιν γάρ με," ἔφη, "παίειν μέλλεισ; ἔλεγε τοὺσ μὲν δημαγωγοὺσ ὄχλου διακόνουσ, τοὺσ δὲ στεφάνουσ δόξησ ἐξανθήματα. λύχνον μεθ’ ἡμέραν ἅψασ περιῄει λέγων "ἄνθρωπον ζητῶ. " εἱστήκει ποτε κατακρουνιζόμενοσ· τῶν δὲ περιεστώτων ἐλεούντων, παρὼν Πλάτων ἔφη, "εἰ βούλεσθ’ αὐτὸν ἐλεῆσαι, ἀπόστητε," ἐνδεικνύμενοσ φιλοδοξίαν αὐτοῦ. ἐντρίψαντοσ αὐτῷ κόνδυλόν τινοσ, "Ἡράκλεισ," ἔφη, "οἱο͂́ν με χρῆμ’ ἐλάνθανε τὸ μετὰ περικεφαλαίασ περιπατεῖν. ἀλλὰ καὶ Μειδίου κονδυλίσαντοσ αὐτὸν καὶ εἰπόντοσ, "τρισχίλιαί σοι κεῖνται ἐπὶ τῇ τραπέζῃ," τῇ ἑξῆσ πυκτικοὺσ λαβὼν ἱμάντασ καὶ καταλοήσασ αὐτὸν ἔφη, "τρισχίλιαί σοι κεῖνται ἐπὶ τῇ τραπέζῃ.

" Λυσίου τοῦ φαρμακοπώλου πυθομένου εἰ θεοὺσ νομίζει, "πῶσ δέ," εἶπεν, "οὐ νομίζω, ὅπου καὶ σὲ θεοῖσ ἐχθρὸν ὑπολαμβάνω; οἱ δὲ Θεόδωρον εἰπεῖν τοῦτο. ἰδών τινα περιρραινόμενον ἐπεῖπεν, "ὦ κακόδαιμον, οὐκ ἐπίστασαι ὅτι ὥσπερ τῶν ἐν γραμματικῇ ἁμαρτημάτων περιρραινόμενοσ οὐκ ἂν ἀπαλλαγείησ, οὕτωσ οὐδὲ τῶν ἐν τῷ βίῳ; ἐνεκάλει τοῖσ ἀνθρώποισ περὶ τῆσ εὐχῆσ, αἰτεῖσθαι λέγων αὐτοὺσ ἀγαθὰ τὰ αὐτοῖσ δοκοῦντα καὶ οὐ τὰ κατ’ ἀλήθειαν. πρὸσ δὲ τοὺσ περὶ τὰ ὀνείρατα ἐπτοημένουσ ἔλεγεν ὡσ ὑπὲρ ὧν μὲν πράττουσιν ὕπαρ, οὐκ ἐπιστρέφονται, ὑπὲρ ὧν δὲ καθεύδοντεσ φαντασιοῦνται, πολυπραγμονοῦσιν.

Ὀλυμπίασι τοῦ κήρυκοσ ἀνειπόντοσ, "νικᾷ Διώξιπποσ ἄνδρασ," "οὗτοσ μὲν δὴ ἀνδράποδα, ἄνδρασ δ’ ἐγώ. " Ἠγαπᾶτο δὲ καὶ πρὸσ Ἀθηναίων· μειρακίου γοῦν τὸν πίθον αὐτοῦ συντρίψαντοσ, τῷ μὲν πληγὰσ ἔδοσαν, ἐκείνῳ δὲ ἄλλον παρέσχον. φησὶ δὲ Διονύσιοσ ὁ στωικὸσ ὡσ μετὰ Χαιρώνειαν συλληφθεὶσ ἀπήχθη πρὸσ Φίλιππον· καὶ ἐρωτηθεὶσ ὅστισ εἰή, ἀπεκρίνατο, "κατάσκοποσ τῆσ σῆσ ἀπληστίασ· ὅθεν θαυμασθεὶσ ἀφείθη. Ἀλεξάνδρου ποτὲ πέμψαντοσ ἐπιστολὴν πρὸσ Ἀντίπατρον εἰσ Ἀθήνασ διά τινοσ Ἀθλίου, παρὼν ἔφη·

ἄθλιοσ παρ’ ἀθλίου δι’ ἀθλίου πρὸσ ἄθλιον. Περδίκκου ἀπειλήσαντοσ, εἰ μὴ ἔλθοι πρὸσ αὐτόν, ἀποκτενεῖν, ἔφη, "οὐδὲν μέγα· καὶ γὰρ κάνθαροσ καὶ φαλάγγιον τοῦτ’ ἂν πράξειεν· ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον ἀπειλεῖν ἠξίου ὡσ "εἰ καὶ χωρὶσ ἐμοῦ ζήσαι, εὐδαιμόνωσ ζήσοιτο. " ἐβόα πολλάκισ λέγων τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον ῥᾴδιον ὑπὸ τῶν θεῶν δεδόσθαι, ἀποκεκρύφθαι δ’ αὐτῶν ζητούντων μελίπηκτα καὶ μύρα καὶ τὰ παραπλήσια. ὅθεν πρὸσ τὸν ὑπὸ τοῦ οἰκέτου ὑποδούμενον, "οὔπω," εἶπε, "μακάριοσ εἶ, ἂν μή σε καὶ ἀπομύξῃ· τοῦτο δ’ ἔσται πηρωθέντι σοι τὰσ χεῖρασ. Θεασάμενόσ ποτε τοὺσ ἱερομνήμονασ τῶν ταμιῶν τινα φιάλην ὑφῃρημένον ἀπάγοντασ ἔφη, "οἱ μεγάλοι κλέπται τὸν μικρὸν ἀπάγουσι.

" θεασάμενόσ ποτε μειράκιον λίθουσ βάλλον ἐπὶ σταυρόν, "εὖγε," εἶπε, "τεύξῃ γὰρ τοῦ σκοποῦ. " πρὸσ τὰ περιστάντα μειράκια καὶ εἰπόντα, "βλέπωμεν μὴ δάκῃ ἡμᾶσ," "θαρρεῖτε," ἔφη, "παιδία· κύων τευτλία οὐκ ἐσθίει. " πρὸσ τὸν ἐπὶ τῇ λεοντῇ θρυπτόμενον, "παῦσαι," ἔφη, "τὰ τῆσ ἀρετῆσ στρώματα καταισχύνων. " πρὸσ τὸν μακαρίζοντα Καλλισθένην καὶ λέγοντα ὡσ πολυτελῶν παρ’ Ἀλεξάνδρῳ μετέχει, "κακοδαίμων μὲν οὖν ἐστιν," εἶπεν, "ὃσ καὶ ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ ὅταν Ἀλεξάνδρῳ δόξῃ. Χρημάτων δεόμενοσ ἀπαιτεῖν ἔλεγε τοὺσ φίλουσ, οὐκ αἰτεῖν.

ἐπ’ ἀγορᾶσ ποτε χειρουργῶν, "εἴθε," ἔφη, "καὶ τὴν κοιλίαν ἦν παρατρίψαντα μὴ πεινῆν. " μειράκιον θεασάμενοσ μετὰ σατραπῶν ἐπὶ δεῖπνον ἀπιόν, ἀποσπάσασ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἀπήγαγε καὶ ἐκέλευσε τηρεῖν. πρὸσ τὸ κεκοσμημένον μειράκιον πυθόμενόν τι ἔφη οὐ πρότερον λέξειν αὐτῷ, εἰ μὴ ἀνασυράμενοσ δείξειε πότερον γυνή ἐστιν ἢ ἀνήρ. πρὸσ τὸ κοτταβίζον ἐν τῷ βαλανείῳ μειράκιόν φησιν, "ὅσῳ βέλτιον, τοσούτῳ χεῖρον. " ἐν δείπνῳ προσερρίπτουν αὐτῷ τινεσ ὀστάρια ὡσ κυνί· καὶ ὃσ ἀπαλλαττόμενοσ προσεούρησεν αὐτοῖσ ὡσ κύων. Τοὺσ ῥήτορασ καὶ πάντασ τοὺσ ἐνδοξολογοῦντασ τρισανθρώπουσ ἀπεκάλει ἀντὶ τοῦ τρισαθλίουσ.

τὸν ἀμαθῆ πλούσιον πρόβατον εἶπε χρυσόμαλλον. θεασάμενοσ ἐπὶ ἀσώτου οἰκίᾳ ἐπιγεγραμμένον, "πράσιμοσ," "ᾔδειν," εἶπεν, "ὅτι οὕτω κραιπαλῶσα ῥᾳδίωσ ἐξεμέσοισ τὸν κεκτημένον. " πρὸσ τὸ καταιτιώμενον μειράκιον τὸ πλῆθοσ τῶν ἐνοχλούντων, "παῦσαι γάρ," ἔφη, "καὶ σὺ τὰ δείγματα τοῦ πασχητιῶντοσ περιφέρων. " πρὸσ τὸ ῥυπαρὸν βαλανεῖον, "οἱ ἐνθάδε," ἔφη, "λουσάμενοι ποῦ λοῦνται; παχέοσ κιθαρῳδοῦ πρὸσ πάντων μεμφομένου αὐτὸσ μόνοσ ἐπῄνει· ἐρωτηθεὶσ δὲ διὰ τί, ἔφη, "ὅτι τηλικοῦτοσ ὢν κιθαρῳδεῖ καὶ οὐ λῃστεύει. Τὸν κιθαρῳδὸν ἀεὶ καταλειπόμενον ὑπὸ τῶν ἀκροατῶν ἠσπάσατο, "χαῖρε ἀλέκτορ"·

τοῦ δὲ εἰπόντοσ, "διὰ τί; "ὅτι," ἔφη, "ᾅδων πάντασ ἐγείρεισ. " μειρακίου ἐπιδεικνυμένου πληρώσασ τὸ προκόλπιον θέρμων ἀντικρὺ ἔκαπτε· τοῦ δὲ πλήθουσ εἰσ αὐτὸν ἀφορῶντοσ θαυμάζειν ἔφη πῶσ ἐκεῖνον ἀφέντεσ εἰσ αὐτὸν ὁρῶσι. λέγοντοσ δ’ αὐτῷ τινοσ ἰσχυρῶσ δεισιδαίμονοσ, "μιᾷ πληγῇ τὴν κεφαλήν σου διαρρήξω," "ἐγὼ δέ γε," εἶπε, "πταρὼν ἐξ ἀριστερῶν τρέμειν σε ποιήσω. " Ἡγησίου παρακαλοῦντοσ χρῆσαί τι αὐτῷ τῶν συγγραμμάτων, "μάταιοσ," ἔφη, "τυγχάνεισ, ὦ Ἡγησία, ὃσ ἰσχάδασ μὲν γραπτὰσ οὐχ αἱρῇ, ἀλλὰ τὰσ ἀληθινάσ· ἄσκησιν δὲ παριδὼν τὴν ἀληθινὴν ἐπὶ τὴν γεγραμμένην ὁρμᾷσ. Πρόσ τε τὸν ὀνειδίσαντα αὐτῷ τὴν φυγήν, "ἀλλὰ τούτου γ’ ἕνεκεν," εἶπεν, "ὦ κακόδαιμον, ἐφιλοσόφησα.

" καὶ πάλιν εἰπόντοσ τινόσ, "Σινωπεῖσ σου φυγὴν κατέγνωσαν," "ἐγὼ δέ γε," εἶπεν, "ἐκείνων μονήν. " ἰδών ποτ’ Ὀλυμπιονίκην πρόβατα νέμοντα, "ταχέωσ," εἶπεν, "ὦ βέλτιστε, μετέβησ ἀπὸ τῶν Ὀλυμπίων ἐπὶ τὰ Νέμεα. " ἐρωτηθεὶσ διὰ τί οἱ ἀθληταὶ ἀναίσθητοί εἰσιν, ἔφη, "ὅτι κρέασιν ὑείοισ καὶ βοείοισ ἀνῳκοδόμηνται. " ᾔτει ποτὲ ἀνδριάντα· ἐρωτηθεὶσ δὲ διὰ τί τοῦτο ποιεῖ, "μελετῶ," εἶπεν, "ἀποτυγχάνειν. " αἰτῶν τινα‐‐καὶ γὰρ τοῦτο πρῶτον ἐποίει διὰ τὴν ἀπορίαν ‐‐ἔφη, "εἰ μὲν καὶ ἄλλῳ δέδωκασ, δὸσ κἀμοί· εἰ δὲ μή, ἀπ’ ἐμοῦ ἄρξαι. Ἐρωτηθείσ ποτε ὑπὸ τυράννου ποῖοσ εἰή ἀμείνων χαλκὸσ εἰσ ἀνδριάντα, ἔφη, "ἀφ’ οὗ Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων ἐχαλκεύθησαν.

" ἐρωτηθεὶσ πῶσ χρῆται Διονύσιοσ τοῖσ φίλοισ, ἔφη, "ὡσ θυλάκοισ, τοὺσ μὲν πλήρεισ κρημνῶν, τοὺσ δὲ κενοὺσ ῥίπτων. " νεογάμου ἐπιγράψαντοσ ἐπὶ τὴν οἰκίαν, ὁ τοῦ Διὸσ παῖσ καλλίνικοσ Ἡρακλῆσ ἐνθάδε κατοικεῖ. μηδὲν εἰσίτω κακόν· ἐπέγραψε· "μετὰ τὸν πόλεμον ἡ συμμαχία. " τὴν φιλαργυρίαν εἶπε μητρόπολιν πάντων τῶν κακῶν. ἄσωτον θεασάμενοσ ἐν πανδοκείῳ ἐλάασ ἐσθίοντ’ ἔφη, "εἰ οὕτωσ ἠρίστασ, οὐκ ἂν οὕτωσ ἐδείπνεισ. Τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ θεῶν εἰκόνασ εἶναι·

τὸν ἔρωτα σχολαζόντων ἀσχολίαν. ἐρωτηθεὶσ τί ἄθλιον ἐν βίῳ, ἔφη, "γέρων ἄποροσ. " ἐρωτηθεὶσ τί τῶν θηρίων κάκιστα δάκνει, ἔφη, "τῶν μὲν ἀγρίων συκοφάντησ, τῶν δὲ ἡμέρων κόλαξ. " ἰδών ποτε δύο κενταύρουσ κάκιστα ἐζωγραφημένουσ ἔφη· "πότεροσ τούτων Χείρων ἐστί; τὸν πρὸσ χάριν λόγον ἔφη μελιτίνην ἀγχόνην εἶναι. τὴν γαστέρα Χάρυβδιν ἔλεγε τοῦ βίου. ἀκούσασ ποτὲ ὅτι Διδύμων ὁ αὐλητὴσ μοιχὸσ ἑάλω, "ἄξιοσ," ἔφη, "ἐκ τοῦ ὀνόματοσ κρέμασθαι. " ἐρωτηθεὶσ διὰ τί τὸ χρυσίον χλωρόν ἐστιν, ἔφη, "ὅτι πολλοὺσ ἔχει τοὺσ ἐπιβουλεύοντασ. " ἰδὼν γυναῖκα ἐν φορείῳ, "οὐ κατὰ τὸ θηρίον," ἔφη, "ἡ γαλεάγρα. Ἰδών ποτε δραπέτην ἐπὶ φρέατι καθήμενον ἔφη, "μειράκιον, βλέπε μὴ ἐμπέσῃσ.

" ἰδὼν [μειρακύλλιον] ἱματιοκλέπτην ἐν τῷ βαλανείῳ ἔφη, "ἐπ’ ἀλειμμάτιον ἢ ἐπ’ ἄλλ’ ἱμάτιον; ἰδών ποτε γυναῖκασ ἀπ’ ἐλαίασ ἀπηγχονισμένασ, "εἴθε γάρ," ἔφη, "πάντα τὰ δένδρα τοιοῦτον καρπὸν ἤνεγκεν. " ἰδὼν λωποδύτην ἔφη, τἰπτε σὺ ὧδε, φέριστε; ἦ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων; ἐρωτηθεὶσ εἰ παιδισκάριον ἢ παιδάριον ἔχοι, ἔφη, "οὔ· τοῦ δὲ εἰπόντοσ, "ἐὰν οὖν ἀποθάνῃσ, τίσ σε ἐξοίσει; ἔφη, "ὁ χρῄζων τῆσ οἰκίασ. Μειράκιον εὔμορφον ἀφυλάκτωσ ἰδὼν κοιμώμενον, νύξασ, "ἐπέγειραι," ἔφη, μή τίσ τοι εὕδοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξῃ.

πρὸσ τὸν πολυτελῶσ ὀψωνοῦντα, ὠκύμοροσ δή μοι, τέκοσ, ἔσσεαι, οἷ’ ἀγοράζεισ; Πλάτωνοσ περὶ ἰδεῶν διαλεγομένου καὶ ὀνομάζοντοσ τραπεζότητα καὶ κυαθότητα, "ἐγώ," εἶπεν, "ὦ Πλάτων, τράπεζαν μὲν καὶ κύαθον ὁρῶ· τραπεζότητα δὲ καὶ κυαθότητα οὐδαμῶσ· καὶ ὅσ, "κατὰ λόγον," ἔφη· "οἷσ μὲν γὰρ κύαθοσ καὶ τράπεζα θεωρεῖται, ὀφθαλμοὺσ ἔχεισ· ᾧ δὲ τραπεζότησ καὶ κυαθότησ βλέπεται, νοῦν οὐκ ἔχεισ. Ἐρωτηθεὶσ ὑπό τινοσ, "ποῖόσ τίσ σοι Διογένησ δοκεῖ ;

"Σωκράτησ," εἶπε, "μαινόμενοσ. " ἐρωτηθεὶσ ποίῳ καιρῷ δεῖ γαμεῖν, ἔφη, "τοὺσ μὲν νέουσ μηδέπω, τοὺσ δὲ πρεσβυτέρουσ μηδεπώποτε. " ἐρωτηθεὶσ τί θέλοι κονδύλου λαβεῖν, "περικεφαλαίαν," ἔφη. μειράκιον ἰδὼν καλλωπιζόμενον ἔφη, "εἰ μὲν πρὸσ ἄνδρασ, ἀτυχεῖσ· εἰ δὲ πρὸσ γυναῖκασ, ἀδικεῖσ. " ἰδών ποτε μειράκιον ἐρυθριῶν, "θάρρει," ἔφη· "τοιοῦτόν ἐστι τῆσ ἀρετῆσ τὸ χρῶμα. " δυοῖν ποτε νομικοῖν ἀκούσασ τοὺσ δύο κατέκρινεν, εἰπὼν τὸν μὲν κεκλοφέναι, τὸν δὲ μὴ ἀπολωλεκέναι. ἐρωτηθεὶσ ποῖον οἶνον ἡδέωσ πίνει, ἔφη, "τὸν ἀλλότριον. " πρὸσ τὸν εἰπόντα, "πολλοί σου καταγελῶσιν," "ἀλλ’ ἐγώ," ἔφη, "οὐ καταγελῶμαι. Πρὸσ τὸν εἰπόντα κακὸν εἶναι τὸ ζῆν, "οὐ τὸ ζῆν," εἶπεν, "ἀλλὰ τὸ κακῶσ ζῆν.

" πρὸσ τοὺσ συμβουλεύοντασ τὸν ἀποδράντα αὐτοῦ δοῦλον ζητεῖν, "γελοῖον," ἔφη, "εἰ Μάνησ μὲν χωρὶσ Διογένουσ ζῇ, Διογένησ δὲ χωρὶσ Μάνου οὐ δυνήσεται. " ἀριστῶν ἐλάασ, πλακοῦντοσ ἐπεισενεχθέντοσ, ῥίψασ φησίν, ὦ ξένε, τυράννοισ ἐκποδὼν μεθίστασο· καὶ ἄλλοτε, μάστιξεν δ’ ἐλάαν. ἐρωτηθεὶσ ποταπὸσ εἰή κύων; ἔφη "πεινῶν μὲν Μελιταῖοσ, χορτασθεὶσ δὲ Μολοττικόσ, τούτων οὓσ ἐπαινοῦντεσ οἱ πολλοὶ οὐ τολμῶσι διὰ τὸν πόνον συνεξιέναι αὐτοῖσ ἐπὶ τὴν θήραν· οὕτωσ οὐδ’ ἐμοὶ δύνασθε συμβιοῦν διὰ τὸν φόβον τῶν ἀλγηδόνων. Ἐρωτηθεὶσ εἰ οἱ σοφοὶ πλακοῦντα ἐσθίουσι, "πάντα," εἶπεν, "ὡσ καὶ οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι.

" ἐρωτηθεὶσ διὰ τί προσαίταισ μὲν ἐπιδιδόασι, φιλοσόφοισ δὲ οὔ, ἔφη, "ὅτι χωλοὶ μὲν καὶ τυφλοὶ γενέσθαι ἐλπίζουσι, φιλοσοφῆσαι δ’ οὐδέποτε. " φιλάργυρον ᾔτει· τοῦ δὲ βραδύνοντοσ, "ἄνθρωπε," εἶπεν, "εἰσ τροφήν σε αἰτῶ, οὐκ εἰσ ταφήν. " ὀνειδιζόμενόσ ποτε ἐπὶ τῷ παραχαράξαι τὸ νόμισμα ἔφη, "ἦν ποτε χρόνοσ ἐκεῖνοσ ὅτ’ ἤμην ἐγὼ τοιοῦτοσ ὁποῖοσ σὺ νῦν· ὁποῖοσ δ’ ἐγὼ νῦν, σὺ οὐδέποτε. " καὶ πρὸσ ἄλλον ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὀνειδίσαντα, "καὶ γὰρ ἐνεούρουν θᾶττον, ἀλλὰ νῦν οὔ. Εἰσ Μύνδον ἐλθὼν καὶ θεασάμενοσ μεγάλασ τὰσ πύλασ, μικρὰν δὲ τὴν πόλιν, "ἄνδρεσ Μύνδιοι," ἔφη, "κλείσατε τὰσ πύλασ, μὴ ἡ πόλισ ὑμῶν ἐξέλθῃ.

" θεασάμενόσ ποτε πορφυροκλέπτην πεφωραμένον ἔφη, ἔλλαβε πορφύρεοσ θάνατοσ καὶ Μοῖρα κραταιή. Κρατέρου ἀξιοῦντοσ πρὸσ αὐτὸν ἀπιέναι, "ἀλλὰ βούλομαι," ἔφη, "ἐν Ἀθήναισ ἅλα λείχειν ἢ παρὰ Κρατέρῳ τῆσ πολυτελοῦσ τραπέζησ ἀπολαύειν. " Ἀναξιμένει τῷ ῥήτορι παχεῖ ὄντι προσελθών, "ἐπίδοσ καὶ ἡμῖν," ἔφη, "τοῖσ πτωχοῖσ τῆσ γαστρόσ· καὶ γὰρ αὐτὸσ κουφισθήσῃ καὶ ἡμᾶσ ὠφελήσεισ. " διαλεγομένου ποτὲ τοῦ αὐτοῦ τάριχοσ προτείνασ περιέσπασε τοὺσ ἀκροατάσ· ἀγανακτοῦντοσ δέ, "τὴν Ἀναξιμένουσ," ἔφη, "διάλεξιν ὀβολοῦ τάριχοσ διαλέλυκεν. Ὀνειδιζόμενόσ ποτε ὅτι ἐν ἀγορᾷ ἔφαγεν, "ἐν ἀγορᾷ γάρ," ἔφη, "καὶ ἐπείνησα.

" ἔνιοι δὲ τούτου φασὶν εἶναι κἀκεῖνο, ὅτι Πλάτων θεασάμενοσ αὐτὸν λάχανα πλύνοντα, προσελθὼν ἡσυχῆ εἴποι αὐτῷ· "εἰ Διονύσιον ἐθεράπευεσ, οὐκ ἂν λάχανα ἔπλυνεσ· τὸν δ’ ἀποκρίνασθαι ὁμοίωσ ἡσυχῆ, "καὶ σὺ εἰ λάχανα ἔπλυνεσ, οὐκ ἂν Διονύσιον ἐθεράπευεσ. " πρὸσ τὸν εἰπόντα, "οἱ πλείουσ σου καταγελῶσι," "κἀκείνων τυχόν," εἶπεν, "οἱ ὄνοι· ἀλλ’ οὔτ’ ἐκεῖνοι τῶν ὄνων ἐπιστρέφονται, οὔτ’ ἐγὼ ἐκείνων. " θεασάμενόσ ποτε μειράκιον φιλοσοφοῦν, "εὖγε," εἶπεν, "ὅτι τοὺσ τοῦ σώματοσ ἐραστὰσ ἐπὶ τὸ τῆσ ψυχῆσ κάλλοσ μετάγεισ. Θαυμάζοντόσ τινοσ τὰ ἐν Σαμοθράκῃ ἀναθήματα, ἔφη, "πολλῷ ἂν ἦν πλείω εἰ καὶ οἱ μὴ σωθέντεσ ἀνετίθεσαν·

"ἐκ τῆσ ἀνδρωνίτιδοσ," εἶπεν, "εἰσ τὴν γυναικωνῖτιν. οἱ δὲ τοῦτο Διαγόρου φασὶ τοῦ Μηλίου. εὐμόρφῳ μειρακίῳ ἀπιόντι εἰσ συμπόσιον ἔφη, "χείρων ἐπανήξεισ· τοῦ δ’ ἐπανελθόντοσ καὶ τῇ ἑξῆσ εἰπόντοσ, "καὶ ἀπῆλθον καὶ χείρων οὐκ ἐγενόμην," ἔφη, "Χείρων μὲν οὔ, Εὐρυτίων δέ. " δύσκολον ᾔτει· τοῦ δ’ εἰπόντοσ, "ἐάν με πείσῃσ· ἔφη, "εἴ σε ἐδυνάμην πεῖσαι, ἔπεισα ἄν σε ἀπάγξασθαι. " ἐπανήρχετο ἐκ Λακεδαίμονοσ εἰσ Ἀθήνασ· πρὸσ οὖν τὸν πυθόμενον, "ποῖ καὶ πόθεν; Ἐπανῄει ἀπ’ Ὀλυμπίων·

πρὸσ οὖν τὸν πυθόμενον εἰ ὄχλοσ εἰή πολύσ, "πολὺσ μέν," εἶπεν, "ὁ ὄχλοσ, ὀλίγοι δ’ οἱ ἄνθρωποι. " τοὺσ ἀσώτουσ εἶπε παραπλησίουσ εἶναι συκαῖσ ἐπὶ κρημνῷ πεφυκυίαισ, ὧν τοῦ καρποῦ ἄνθρωποσ μὲν οὐκ ἀπογεύεται, κόρακεσ δὲ καὶ γῦπεσ ἐσθίουσι. Φρύνησ Ἀφροδίτην χρυσῆν ἀναθείσησ ἐν Δελφοῖσ φασὶ τοῦτον ἐπιγράψαι, "ἀπὸ τῆσ τῶν Ἑλ‐ λήνων ἀκρασίασ. " Ἀλεξάνδρου ποτὲ ἐπιστάντοσ αὐτῷ καὶ εἰπόντοσ, "ἐγώ εἰμι Ἀλέξανδροσ ὁ μέγασ βασιλεύσ," "κἀγώ," φησί, "Διογένησ ὁ κύων. " ἐρωτηθεὶσ τί ποιῶν κύων καλεῖται, ἔφη, "τοὺσ μὲν διδόντασ σαίνων, τοὺσ δὲ μὴ διδόντασ ὑλακτῶν, τοὺσ δὲ πονηροὺσ δάκνων. Ἀπὸ συκῆσ ὠπώριζε·

τοῦ δὲ φυλάττοντοσ εἰπόντοσ, "αὐτόθεν πρῴην ἄνθρωποσ ἀπήγξατο," "ἐγὼ οὖν," φησίν, "αὐτὴν καθαρῶ. " ἰδὼν Ὀλυμπιονίκην εἰσ ἑταίραν πυκνότερον ἀτενίζοντα, "ἴδε," ἔφη, "κριὸν Ἀρειμάνιον ὡσ ὑπὸ τοῦ τυχόντοσ κορασίου τραχηλίζεται. " τὰσ εὐπρεπεῖσ ἑταίρασ ἔλεγε θανασίμῳ μελικράτῳ παραπλησίασ εἶναι. ἀριστῶντι αὐτῷ ἐν ἀγορᾷ οἱ περιεστῶτεσ συνεχὲσ ἔλεγον, "κύον· ὁ δέ, "ὑμεῖσ," εἶπεν, "ἐστὲ κύνεσ, οἵ με ἀριστῶντα περιεστήκατε. " δύο μαλακῶν περικρυπτομένων αὐτὸν ἔφη, "μὴ εὐλαβεῖσθε· κύων τευτλία οὐ τρώγει. " περὶ παιδὸσ πεπορνευκότοσ ἐρωτηθεὶσ πόθεν εἰή, "Τεγεάτησ," ἔφη. ἀφυῆ παλαιστὴν θεασάμενοσ ἰατρεύοντα ἔφη, "τί τοῦτο;

ἢ ἵνα τούσ ποτέ σε νικήσαντασ νῦν καταβάλῃσ; θεασάμενοσ υἱὸν ἑταίρασ λίθον εἰσ ὄχλον βάλλοντα, "πρόσεχε," ἔφη, "μὴ τὸν πατέρα πλήξῃσ. " Δείξαντοσ αὐτῷ παιδαρίου μάχαιραν ἣν εἰλήφει παρ’ ἐραστοῦ, "ἡ μὲν μάχαιρα," ἔφη, "καλή, ἡ δὲ λαβὴ αἰσχρά· ἐπαινούντων τινῶν τὸν ἐπιδόντα αὐτῷ ἔφη, "ἐμὲ δ’ οὐκ ἐπαινεῖτε τὸν ἄξιον λαβεῖν. " ἀπαιτούμενοσ ὑπό τινοσ τρίβωνα ἔφη, "εἰ μὲν ἐχαρίσω, ἔχω· εἰ δ’ ἔχρησασ, χρῶμαι. " ὑποβολιμαίου τινὸσ εἰπόντοσ αὐτῷ ὅτι χρυσὸν ἔχοι ἐν τῷ ἱματίῳ, "ναί," ἔφη, "διὰ τοῦτο αὐτὸ ὑποβεβλημένοσ κοιμᾷ. ἐρωτηθεὶσ τί αὐτῷ περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίασ, ἔφη, "εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο, τὸ γοῦν πρὸσ πᾶσαν τύχην παρεσκευάσθαι.

" ἐρωτηθεὶσ πόθεν εἰή, "κοσμοπολίτησ," ἔφη. θυόντων τινῶν τοῖσ θεοῖσ ἐπὶ τῷ υἱὸν γενέσθαι, ἔφη, "περὶ δὲ τοῦ ποδαπὸσ ἐκβῇ οὐ θύετε; ἔρανόν ποτ’ ἀπαιτούμενοσ πρὸσ τὸν ἐρανάρχην ἔφη, τοὺσ ἄλλουσ ἐράνιζ’, ἀπὸ δ’ Ἕκτοροσ ἴσχεο χεῖρασ. Τὰσ ἑταίρασ ἔφη βασιλέων εἶναι βασιλίσσασ· πράττειν γὰρ ὅ τι ἂν δόξῃ αὐταῖσ. ψηφισαμένων Ἀθηναίων Ἀλέξανδρον Διόνυσον, "κἀμέ," ἔφη, "Σάραπιν ποιήσατε. " πρὸσ τὸν ὀνειδίζοντα ὅτι εἰσ τόπουσ ἀκαθάρτουσ εἰσίοι, "καὶ γὰρ ὁ ἥλιοσ," ἔφη, "εἰσ τοὺσ ἀποπάτουσ, ἀλλ’ οὐ μιαίνεται. Ἐν ἱερῷ δειπνῶν, μεταξὺ ῥυπαρῶν ἄρτων παρατεθέντων, ἄρασ αὐτοὺσ ἔρριψεν, εἰπὼν εἰσ ἱερὸν μηδὲν δεῖν ῥυπαρὸν εἰσιέναι.

πρὸσ τὸν εἰπόντα, "οὐδὲν εἰδὼσ φιλοσοφεῖσ," ἔφη, "εἰ καὶ προσ‐ ποιοῦμαι σοφίαν, καὶ τοῦτο φιλοσοφεῖν ἐστι. " πρὸσ τὸν συνιστάντα τὸν παῖδα καὶ λέγοντα ὡσ εὐφυέστατόσ ἐστι καὶ τὰ ἤθη κράτιστοσ, "τί οὖν," εἶπεν, "ἐμοῦ χρῄζει; τοὺσ λέγοντασ μὲν τὰ σπουδαῖα, μὴ ποιοῦντασ δέ, ἔλεγε μηδὲν διαφέρειν κιθάρασ· καὶ γὰρ ταύτην μήτ’ ἀκούειν μήτ’ αἰσθάνεσθαι. εἰσ θέατρον εἰσῄει ἐναντίοσ τοῖσ ἐξιοῦσιν· ἐρωτηθεὶσ δὲ διὰ τί, "τοῦτο," ἔφη, "ἐν παντὶ τῷ βίῳ ἐπιτηδεύω ποιεῖν. Ἰδών ποτε νεανίσκον θηλυνόμενον, "οὐκ αἰσχύνῃ," ἔφη, "χείρονα τῆσ φύσεωσ περὶ σεαυτοῦ βουλευόμενοσ;

ἡ μὲν γάρ σε ἄνδρα ἐποίησε, σὺ δὲ σεαυτὸν βιάζῃ γυναῖκα εἶναι. " ἰδὼν ἄφρονα ψαλτήριον ἁρμοζόμενον "οὐκ αἰσχύνῃ," ἔφη, "τοὺσ μὲν φθόγγουσ τῷ ξύλῳ προσαρμόττων, τὴν δὲ ψυχὴν εἰσ τὸν βίον μὴ ἁρμόττων; πρὸσ τὸν εἰπόντα, "ἀνεπιτήδειόσ εἰμι πρὸσ φιλοσοφίαν," "τί οὖν," ἔφη, "ζῇσ, εἰ τοῦ καλῶσ ζῆν μὴ μέλει σοι; πρὸσ τὸν καταφρονοῦντα τοῦ πατρόσ, "οὐκ αἰσχύνῃ," ἔφη, "καταφρονῶν τούτου δι’ ὃν μέγα φρονεῖσ; ἰδὼν εὐπρεπῆ νεανίσκον ἀπρεπῶσ λαλοῦντα, "οὐκ αἰσχύνῃ," ἔφη, "ἐξ ἐλεφαντίνου κολεοῦ μολυβδίνην ἕλκων μάχαιραν; Ὀνειδιζόμενοσ ὅτι ἐν καπηλείῳ πίνει, "καὶ γὰρ ἐν κουρείῳ," φησί, "κείρομαι.

" ὀνειδιζόμενοσ ὅτι παρ’ Ἀντιπάτρου τριβώνιον ἔλαβεν, ἔφη, οὔτοι ἀπόβλητ’ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα. Πρὸσ τὸν ἐνσείσαντα αὐτῷ δοκόν, εἶτα εἰπόντα, "φύλαξαι," πλήξασ αὐτὸν τῇ βακτηρίᾳ εἶπε, "φύλαξαι. " πρὸσ τὸν λιπαροῦντα τὴν ἑταίραν, "τί θέλεισ," ἔφη, "τυχεῖν, ὦ ταλαίπωρε, οὗ τὸ ἀποτυχεῖν ἄμεινόν ἐστι; πρὸσ τὸν μυριζόμενον, "βλέπε," εἶπε, "μὴ ἡ τῆσ κεφαλῆσ σου εὐωδία δυσωδίαν σου τῷ βίῳ παράσχῃ. " τοὺσ μὲν οἰκέτασ ἔφη τοῖσ δεσπόταισ, τοὺσ δὲ φαύλουσ ταῖσ ἐπιθυμίαισ δουλεύειν. Ἐρωτηθεὶσ διὰ τί ἀνδράποδα ἐκλήθη, "ὅτι," φησί, "τοὺσ πόδασ ἀνδρῶν εἶχον, τὴν δὲ ψυχὴν ὁποίαν σὺ νῦν ὁ ἐξετάζων.

" ἄσωτον ᾔτει μνᾶν· πυθομένου δὲ διὰ τί τοὺσ μὲν ἄλλουσ ὀβολὸν αἰτεῖ, αὐτὸν δὲ μνᾶν, "ὅτι," εἶπε, "παρὰ μὲν τῶν ἄλλων πάλιν ἐλπίζω λαβεῖν, παρὰ δὲ σοῦ θεῶν ἐν γούνασι κεῖται εἰ πάλιν λήψομαι. " ὀνειδιζόμενοσ ὅτι αὐτὸσ αἰτεῖ, Πλάτωνοσ μὴ αἰτοῦντοσ, "κἀκεῖνοσ," εἶπεν, "αἰτεῖ, ἀλλ’ ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι. " ἰδὼν τοξότην ἀφυῆ παρὰ τὸν σκοπὸν ἐκάθισεν, εἰπών, "ἵνα μὴ πληγῶ" τοὺσ ἐρῶντασ ἔφη πρὸσ ἡδονὴν ἀτυχεῖν. Ἐρωτηθεὶσ εἰ κακὸν ὁ θάνατοσ, "πῶσ," εἶπε, "κακόσ, οὗ παρόντοσ οὐκ αἰσθανόμεθα;

πρὸσ Ἀλέξανδρον ἐπιστάντα καὶ εἰπόντα, "οὐ φοβῇ με; "τί γάρ," εἶπεν, "εἶ; ἀγαθὸν ἢ κακόν; τοῦ δὲ εἰπόντοσ, "ἀγαθόν," "τίσ οὖν," εἶπε, "τὸ ἀγαθὸν φοβεῖται; τὴν παιδείαν εἶπε τοῖσ μὲν νέοισ σωφροσύνην, τοῖσ δὲ πρεσβυτέροισ παραμυθίαν, τοῖσ δὲ πένησι πλοῦτον, τοῖσ δὲ πλουσίοισ κόσμον εἶναι. πρὸσ Διδύμωνα τὸν μοιχὸν ἰατρεύοντά ποτε κόρησ ὀφθαλμόν, "ὁρ́α," φησί, "μὴ τὸν ὀφθαλμὸν τῆσ παρθένου θεραπεύων τὴν κόρην φθείρῃσ. " εἰπόντοσ τινὸσ ὅτι ὑπὸ τῶν φίλων ἐπιβουλεύεται, "καὶ τί δεῖ πράττειν," ἔφη, "εἰ δεήσει τοῖσ φίλοισ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ὁμοίωσ χρῆσθαι; Ἐρωτηθεὶσ τί κάλλιστον ἐν ἀνθρώποισ, ἔφη, "παρρησία.

" εἰσελθὼν εἰσ διδασκάλου καὶ Μούσασ μὲν ἰδὼν πολλάσ, μαθητὰσ δὲ ὀλίγουσ, "σὺν θεοῖσ," ἔφη, "διδάσκαλε, πολλοὺσ μαθητὰσ ἔχεισ. " εἰώθει δὲ πάντα ποιεῖν ἐν τῷ μέσῳ, καὶ τὰ Δήμητροσ καὶ τὰ Ἀφροδίτησ. καὶ τοιούτουσ τινὰσ ἠρώτα λόγουσ· εἰ τὸ ἀριστᾶν μηδέν ἐστιν ἄτοπον, οὐδ’ ἐν ἀγορᾷ ἐστιν ἄτοπον· οὐκ ἔστι δ’ ἄτοπον τὸ ἀριστᾶν· οὐδ’ ἐν ἀγορᾷ ἄρα ἐστὶν ἄτοπον. χειρουργῶν τ’ ἐν τῷ μέσῳ συνεχέσ, "εἴθε ἦν," ἔλεγε, "καὶ τὴν κοιλίαν παρατριψάμενον τοῦ λιμοῦ παύσασθαι· ἀναφέρεται δὲ καὶ ἄλλα εἰσ αὐτόν, ἃ μακρὸν ἂν εἰή καταλέγειν πολλὰ ὄντα. Διττὴν δ’ ἔλεγεν εἶναι τὴν ἄσκησιν, τὴν μὲν ψυχικήν, τὴν δὲ σωματικήν·

ταύτην καθ’ ἣν ἐν γυμνασίᾳ συνεχεῖ γινόμεναι φαντασίαι εὐλυσίαν πρὸσ τὰ τῆσ ἀρετῆσ ἔργα παρέχονται. εἶναι δ’ ἀτελῆ τὴν ἑτέραν χωρὶσ τῆσ ἑτέρασ, οὐδὲν ἧττον εὐεξίασ καὶ ἰσχύοσ ἐν τοῖσ προσήκουσι γενομένησ, ὡσ περὶ τὴν ψυχὴν καὶ περὶ τὸ σῶμα. παρετίθετο δὲ τεκμήρια τοῦ ῥᾳδίωσ ἀπὸ τῆσ γυμνασίασ ἐν τῇ ἀρετῇ καταγίνεσθαι· ὁρᾶν τε γὰρ ἔν τε ταῖσ τέχναισ ταῖσ βαναύσοισ καὶ ταῖσ ἄλλαισ οὐ τὴν τυχοῦσαν ὀξυχειρίαν τοὺσ τεχνίτασ ἀπὸ τῆσ μελέτησ περιπεποιημένουσ τούσ τ’ αὐλητὰσ καὶ τοὺσ ἀθλητὰσ ὅσον ὑπερφέρουσιν ἑκάτεροι τῇ ἰδίᾳ πονήσει τῇ συνεχεῖ, καὶ ὡσ οὗτοι εἰ μετήνεγκαν τὴν ἄσκησιν καὶ ἐπὶ τὴν ψυχήν, οὐκ ἂν ἀνωφελῶσ καὶ ἀτελῶσ ἐμόχθουν. Οὐδέν γε μὴν ἔλεγε τὸ παράπαν ἐν τῷ βίῳ χωρὶσ ἀσκήσεωσ κατορθοῦσθαι, δυνατὴν δὲ ταύτην πᾶν ἐκνικῆσαι.

δέον οὖν ἀντὶ τῶν ἀχρήστων πόνων τοὺσ κατὰ φύσιν ἑλομένουσ ζῆν εὐδαιμόνωσ, παρὰ τὴν ἄνοιαν κακοδαιμονοῦσι. καὶ γὰρ αὐτὴ τῆσ ἡδονῆσ ἡ καταφρόνησισ ἡδυτάτη προμελετηθεῖσα, καὶ ὥσπερ οἱ συνεθισθέντεσ ἡδέωσ ζῆν, ἀηδῶσ ἐπὶ τοὐναντίον μετίασιν, οὕτωσ οἱ τοὐναντίον ἀσκηθέντεσ ἥδιον αὐτῶν τῶν ἡδονῶν καταφρονοῦσι. τοιαῦτα διελέγετο καὶ ποιῶν ἐφαίνετο, ὄντωσ νόμισμα παραχαράττων, μηδὲν οὕτω τοῖσ κατὰ νόμον ὡσ τοῖσ κατὰ φύσιν διδούσ· τὸν αὐτὸν χαρακτῆρα τοῦ βίου λέγων διεξάγειν ὅνπερ καὶ Ἡρακλῆσ, μηδὲν ἐλευθερίασ προκρίνων. Πάντα τῶν σοφῶν εἶναι λέγων καὶ τοιούτουσ λόγουσ ἐρωτῶν οἱούσ ἄνω προειρήκαμεν·

πάντα τῶν θεῶν ἐστι· φίλοι δὲ τοῖσ σοφοῖσ οἱ θεοί· κοινὰ δὲ τὰ τῶν φίλων. πάντα ἄρα τῶν σοφῶν. περί τε τοῦ νόμου ὅτι χωρὶσ αὐτοῦ οὐχ οἱο͂́ν τε πολιτεύεσθαι· οὐ γάρ φησιν ἄνευ πόλεωσ ὄφελόσ τι εἶναι ἀστείου· ἀστεῖον δὲ ἡ πόλισ· νόμου δὲ ἄνευ πόλεωσ οὐδὲν ὄφελοσ· ἀστεῖον ἄρα ὁ νόμοσ. εὐγενείασ δὲ καὶ δόξασ καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα διέπαιζε, προκοσμήματα κακίασ εἶναι λέγων· μόνην τε ὀρθὴν πολιτείαν εἶναι τὴν ἐν κόσμῳ. ἔλεγε δὲ καὶ κοινὰσ εἶναι δεῖν τὰσ γυναῖκασ, γάμον μηδένα νομίζων, ἀλλὰ τὸν πείσαντα τῇ πεισθείσῃ συνεῖναι· κοινοὺσ δὲ διὰ τοῦτο καὶ τοὺσ υἱέασ. Μηδέν τε ἄτοπον εἶναι ἐξ ἱεροῦ τι λαβεῖν ἢ τῶν ζῴων τινὸσ γεύσασθαι·

μηδ’ ἀνόσιον εἶναι τὸ καὶ τῶν ἀνθρωπείων κρεῶν ἅψασθαι, ὡσ δῆλον ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἐθῶν· καὶ τῷ ὀρθῷ λόγῳ πάντ’ ἐν πᾶσι καὶ διὰ πάντων εἶναι λέγων. καὶ γὰρ ἐν τῷ ἄρτῳ κρέασ εἶναι καὶ ἐν τῷ λαχάνῳ ἄρτον, καὶ τῶν σωμάτων τῶν λοιπῶν ἐν πᾶσι διά τινων ἀδήλων πόρων [καὶ] ὄγκων εἰσκρινομένων καὶ συνατμιζομένων, ὡσ δῆλον ἐν τῷ Πυέστῃ ποιεῖ, εἴ γ’ αὐτοῦ αἱ τραγῳδίαι καὶ μὴ Φιλίσκου τοῦ Αἰγινήτου ἐκείνου γνωρίμου ἢ Πασιφῶντοσ τοῦ Λουκιανοῦ, ὅν φησι Φαβωρῖνοσ ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ συγγράψαι. μουσικῆσ τε καὶ γεωμετρικῆσ καὶ ἀστρολογίασ καὶ τῶν τοιούτων ἀμελεῖν, ὡσ ἀχρήστων καὶ οὐκ ἀναγκαίων. Εὐστοχώτατοσ δ’ ἐγένετο ἐν ταῖσ ἀπαντήσεσι τῶν λόγων, ὡσ δῆλον ἐξ ὧν προειρήκαμεν.

Καὶ πρᾶσιν ἤνεγκε γενναιότατα· πλέων γὰρ εἰσ Αἴγιναν καὶ πειραταῖσ ἁλοὺσ ὧν ἦρχε Σκίρπαλοσ, εἰσ Κρήτην ἀπαχθεὶσ ἐπιπράσκετο· καὶ τοῦ κήρυκοσ ἐρωτῶντοσ τί οἶδε ποιεῖν, ἔφη, "ἀνθρώπων ἄρχειν. " ὅτε καὶ δείξασ τινὰ Κορίνθιον εὐπάρυφον, τὸν προειρημένον Ξενιάδην, ἔφη, "τούτῳ με πώλει· οὗτοσ δεσπότου χρῄζει. " ὠνεῖται δὴ αὐτὸν ὁ Ξενιάδησ καὶ ἀπαγαγὼν εἰσ τὴν Κόρινθον ἐπέστησε τοῖσ ἑαυτοῦ παιδίοισ καὶ πᾶσαν ἐνεχείρισε τὴν οἰκίαν. ὁ δὲ οὕτωσ αὐτὴν ἐν πᾶσι διετίθει, ὥστε ἐκεῖνοσ περιιὼν ἔλεγεν· "ἀγαθὸσ δαίμων εἰσ τὴν οἰκίαν μου εἰσελήλυθε. Φησὶ δὲ Κλεομένησ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Παιδαγωγικῷ τοὺσ γνωρίμουσ λυτρώσασθαι αὐτὸν θελῆσαι, τὸν δ’ εὐήθεισ αὐτοὺσ εἰπεῖν·

οὐδὲ γὰρ τοὺσ λέοντασ δούλουσ εἶναι τῶν τρεφόντων, ἀλλὰ τοὺσ τρέφοντασ τῶν λεόντων. δούλου γὰρ τὸ φοβεῖσθαι, τὰ δὲ θηρία φοβερὰ τοῖσ ἀνθρώποισ εἶναι. θαυμαστὴ δέ τισ ἦν περὶ τὸν ἄνδρα πειθώ, ὥστε πάνθ’ ὁντινοῦν ῥᾳδίωσ αἱρεῖν τοῖσ λόγοισ. λέγεται γοῦν Ὀνησίκριτον́ τινα Αἰγινήτην πέμψαι εἰσ τὰσ Ἀθήνασ δυοῖν ὄντοιν υἱοῖν τὸν ἕτερον Ἀνδροσθένην, ὃν ἀκούσαντα τοῦ Διογένουσ αὐτόθι προσμεῖναι· τὸν δ’ ἐπ’ αὐτὸν καὶ τὸν ἕτερον ἀποστεῖλαι τὸν πρεσβύτερον Φιλίσκον τὸν προειρημένον, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸν Φιλίσκον κατασχεθῆναι· τὸ τρίτον αὐτὸν ἀφιγμένον μηδὲν ἧττον συνεῖναι τοῖσ παισὶ συμφιλοσοφοῦντα.

τοιαύτη τισ προσῆν ἰύγξ τοῖσ Διογένουσ λόγοισ. ἤκουσε δ’ αὐτοῦ καὶ Φωκίων ὁ ἐπίκλην χρηστὸσ καὶ Στίλπων ὁ Μεγαρεὺσ καὶ ἄλλοι πλείουσ ἄνδρεσ πολιτικοί. Λέγεται δὲ πρὸσ τὰ ἐνενήκοντα ἔτη βιοὺσ τελευτῆσαι. περὶ δὲ τοῦ θανάτου διάφοροι λέγονται λόγοι· οἱ μὲν γὰρ πολύποδα φαγόντα ὠμὸν χολερικῇ ληφθῆναι καὶ ὧδε τελευτῆσαι· οἱ δὲ τὸ πνεῦμα συγκρατήσαντα, ὧν ἐστι καὶ Κερκιδᾶσ ὁ Μεγαλοπολίτησ [ἢ Κρήσ], λέγων ἐν τοῖσ μελιάμβοισ οὕτωσ· οὐ μὰν ὁ πάροσ γε Σινωπεὺσ τῆνοσ ὁ βακτροφόρασ, διπλοείματοσ, αἰθεριβόσκασ, ἀλλ’ ἀνέβα χεῖλοσ ποτ’ ὀδόντασ ἐρείσασ [καὶ τὸ πνεῦμα συνδακών]. ἦσ γὰρ ἀλαθέωσ Διογένησ Ζανὸσ γόνοσ οὐράνιόσ τε κύων. Ἄλλοι φασὶ πολύπουν κυσὶ συμμερίσασθαι βουλόμενον οὕτω δηχθῆναι τοῦ ποδὸσ τὸν τένοντα καὶ καταστρέψαι.

οἱ μέντοι γνώριμοι αὐτοῦ, καθά φησιν Ἀντισθένησ ἐν Διαδοχαῖσ, εἴκαζον τὴν τοῦ πνεύματοσ συγκράτησιν. ἐτύγχανε μὲν γὰρ διάγων ἐν τῷ Κρανείῳ τῷ πρὸ τῆσ Κορίνθου γυμνασίῳ· κατὰ δὲ τὸ ἔθοσ ἧκον οἱ γνώριμοι καὶ αὐτὸν καταλαμβάνουσιν ἐγκεκαλυμμένον καὶ εἴκασαν αὐτὸν κοιμᾶσθαι· οὐδὲ γὰρ ἦν τισ νυσταλέοσ καὶ ὑπνηλόσ. ὅθεν, ἀποπετάσαντεσ τὸν τρίβωνα ἔκ‐ πνουν αὐτὸν καταλαμβάνουσι καὶ ὑπέλαβον τοῦτο πρᾶξαι βουλόμενον λοιπὸν ὑπεξελθεῖν τοῦ βίου. Ἔνθα καὶ στάσισ, ὥσ φασιν, ἐγένετο τῶν γνωρίμων, τίνεσ αὐτὸν θάψουσιν·

ἀλλὰ καὶ μέχρι χειρῶν ἦλθον. ἀφικομένων δὲ τῶν πατέρων καὶ τῶν ὑπερεχόντων, ὑπὸ τούτοισ ταφῆναι τὸν ἄνδρα παρὰ τῇ πύλῃ τῇ φερούσῃ εἰσ τὸν Ἰσθμόν. ἐπέστησάν τ’ αὐτῷ κίονα καὶ ἐπ’ αὐτῷ λίθου Παρίου κύνα. ὕστερον δὲ καὶ οἱ πολῖται αὐτοῦ χαλκαῖσ εἰκόσιν ἐτίμησαν αὐτὸν καὶ ἐπέγραψαν οὕτω· γηράσκει καὶ χαλκὸσ ὑπὸ χρόνου, ἀλλὰ σὸν οὔτι κῦδοσ ὁ πᾶσ αἰών, Διόγενεσ, καθελεῖ· μοῦνοσ ἐπεὶ βιοτᾶσ αὐτάρκεα δόξαν ἔδειξασ θνατοῖσ καὶ ζωᾶσ οἶμον ἐλαφροτάταν. Ἔστι καὶ ἡμῶν ἐν τῷ προκελευσματικῷ μέτρῳ·

α. Διόγενεσ, ἄγε λέγε τίσ ἔλαβέ σε μόροσ ἐσ Αἴ̈δοσ. Δ. ἔλαβέ με κυνὸσ ἄγριον ὀδάξ. Ἔνιοι δέ φασι τελευτῶντα αὐτὸν [καὶ] ἐντείλασθαι ἄταφον ῥῖψαι ὡσ πᾶν θηρίον αὐτοῦ μετάσχοι, ἢ εἴσ γε βόθρον συνῶσαι καὶ ὀλίγην κόνιν ἐπαμῆσαι· οἱ δέ, εἰσ τὸν Ἰλισσὸν ἐμβαλεῖν, ἵνα τοῖσ ἀδελφοῖσ χρήσιμοσ γένηται. Δημήτριοσ δ’ ἐν τοῖσ Ὁμωνύμοισ φησὶ τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ Ἀλέξανδρον μὲν ἐν Βαβυλῶνι, Διογένην δ’ ἐν Κορίνθῳ τελευτῆσαι. ἦν δὲ γέρων κατὰ τὴν τρίτην καὶ δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. Φέρεται δ’ αὐτοῦ βιβλία τάδε·

διάλογοι· Κεφαλίων. Ἰχθύασ. Κολοιόσ. Πόρδαλοσ. Δῆμοσ Ἀθηναίων. Πολιτεία. Τέχνη ἠθική. Περὶ πλούτου. Ἐρωτικόσ. Θεόδωροσ. Ὑψίασ. Ἀρίσταρχοσ. Περὶ θανάτου. Ἐπιστολαί. Τραγῳδίαι ἑπτά· Ἑλένη. Θυέστησ. Ἡρακλῆσ. Ἀχιλλεύσ. Μήδεια. Χρύσιπποσ. Οἰδίπουσ. Σωσικράτησ δ’ ἐν τῷ πρώτῳ τῆσ Διαδοχῆσ καὶ Σάτυροσ ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν Βίων οὐδὲν εἶναι Διογένουσ φασί· τά τε τραγῳδάριά φησιν ὁ Σάτυροσ Φιλίσκου εἶναι τοῦ Αἰγινήτου, γνωρίμου τοῦ Διογένουσ. Σωτίων δ’ ἐν τῷ ἑβδόμῳ ταῦτα μόνα φησὶ Διογένουσ εἶναι, Περὶ ἀρετῆσ, Περὶ ἀγαθοῦ, Ἐρωτικόν, Πτωχόν, Τολμαῖον, Πόρδαλον, Κάσανδρον, Κεφαλίωνα, Φιλίσκον, Ἀρίσταρχον, Σίσυφον, Γανυμήδην, Χρείασ, Ἐπιστολάσ. Γεγόνασι δὲ Διογένεισ πέντε·

πρῶτοσ Ἀπολ‐ λωνιάτησ, φυσικόσ· ἀρχὴ δ’ αὐτῷ τοῦ συγγράμματοσ ἥδε· "Λόγου παντὸσ ἀρχόμενον δοκέει μοι χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι. " δεύτεροσ Σικυώνιοσ, ὁ γράψασ τὰ περὶ Πελοπόννησον· τρίτοσ αὐτὸσ οὗτοσ· τέταρτοσ στωικόσ, γένοσ Σελευκεύσ, ὁ καὶ Βαβυλώνιοσ καλούμενοσ διὰ τὴν γειτονίαν· πέμπτοσ Ταρσεύσ, γεγραφὼσ περὶ ποιητικῶν ζητημάτων ἃ λύειν ἐπιχειρεῖ. Τὸν δὴ φιλόσοφον Ἀθηνόδωρόσ φησιν ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων ἀεὶ στιλπνὸν φαίνεσθαι διὰ τὸ ἀλείφεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION