헬라어 문장 검색 - Ξολλυτ́ΡαπεοφΉ1́

(콜루토스, Rape of Helen, book 1)

νύμφαι Τρωιάδεσ, ποταμοῦ Ξάνθοιο γενέθλη, αἳ πλοκάμων κρήδεμνα καὶ ἱερὰ παίγνια χειρῶν πολλάκι πατρῴῃσιν ἐπὶ ψαμάθοισι λιποῦσαι ἐσ χορὸν Ἰδαίῃσιν ἐπεντύνασθε χορείαισ, δεῦτε, θεμιστοπόλοιο νοήματα μηλοβοτῆροσ εἴπατέ μοι, κελάδοντοσ ἀπορνύμεναι ποταμοῖο, ἐξ ὀρέων πόθεν ἦλθεν ἀήθεα πόντον ἐλαύνων ἀγνώσσων ἁλὸσ ἔργα; τί δὲ χρέοσ ἔπλετο νηῶν ἀρχεκάκων, ἵνα πόντον ὁμοῦ καὶ γαῖαν ὀρίνῃ βουκόλοσ; ὠγυγίη δὲ τίσ ἔπλετο νείκεοσ ἀρχή, ὄφρα καὶ ἀθανάτοισι θεμιστεύσωσι νομῆεσ; τίσ δὲ δικασπολίη; πόθεν ἔκλυεν οὔνομα νύμφησ Ἀργείησ; αὐταὶ γὰρ ἐθηήσασθε μολοῦσαι Ἰδαίησ τρικάρηνον ὑπὸ πρηῶνα Φαλάκρησ καὶ Πάριν οἰοπόλοισιν ἐφεδριόωντα θοώκοισ καὶ Χαρίτων βασίλειαν ἀγαλλομένην Ἀφροδίτην. ὣσ ὁ μὲν ὑψιλόφοισιν ἐν οὔρεσιν Αἱμονιήων νυμφιδίων Πηλῆοσ ἀειδομένων ὑμεναίων Ζηνὸσ ἐφημοσύνῃσιν ἐῳνοχόει Γανυμήδησ· πᾶσα δὲ κυδαίνουσα θεῶν ἔσπευδε γενέθλη αὐτοκασιγνήτην λευκώλενον Ἀμφιτρίτησ, Ζεὺσ μὲν ἀπ’ Οὐλύμποιο, Ποσειδάων δὲ θαλάσσησ· ἐκ δὲ Μελισσήεντοσ ἀπ’ εὐόδμου Ἑλικῶνοσ Μουσάων λιγύφωνον ἄγων χορὸν ἦλθεν Ἀπόλλων· 39 χρυσείοισ δ’ ἑκάτερθε τινασσόμενοσ πλοκάμοισι 40 βότρυσ ἀκερσεκόμησ ζεφύρῳ στυφελίζετο χαίτησ. τὸν δὲ μεθ’ ὡμάρτησε κασιγνήτη Διὸσ Ἥρη. οὐδ’ αὐτὴ βασίλεια καὶ ἁρμονίησ Ἀφροδίτη ἐρχομένη δήθυνεν ἐσ ἄλσεα Κενταύροιο. καὶ στέφοσ ἀσκήσασα γαμήλιον ἤλυθε Πειθώ, τοξευτῆροσ Ἔρωτοσ ἐλαφρίζουσα φαρέτρην. καὶ βριαρὴν τρυφάλειαν ἀπὸ κροτάφοιο μεθεῖσα ἐσ γάμον ὡμάρτησε γάμων ἀδίδακτοσ Ἀθήνη. οὐδὲ κασιγνήτη Λητωιὰσ Ἀπόλλωνοσ Ἄρτεμισ ἠτίμησε καὶ ἀγροτέρη περ ἐοῦσα. οἱο͂σ δ’ οὐ κυνέην, οὐ δήιον ἔγχοσ ἀείρων ἐσ δόμον Ἡφαίστοιο σιδήρεοσ ἔρχεται Ἄρησ, τοῖοσ ἄτερ θώρηκοσ, ἄτερ θηκτοῖο σιδήρου μειδιόων ἐχόρευεν. ἔριν δ’ ἀγέραστον ἐάσασ οὐ Χείρων ἀλέγιζε καὶ οὐκ ἐμπάζετο Πηλεύσ. ἡ δ’ ἅτε βησσήεντοσ ἀποπλαγχθεῖσα νομοῖο πόρτισ ἐρημαίῃσιν ἐνὶ ξυλόχοισιν ἀλᾶται φοινήεντι μύωπι, βοῶν ἐλατῆρι, τυπεῖσα· τοῖα βαρυζήλοισιν Ἔρισ πληγῇσι δαμεῖσα πλάζετο μαστεύουσα, θεῶν πῶσ δαῖτασ ὀρίνοι. πολλάκι δ’ εὐλάιγγοσ ἀπὸ κλισμοῖο θοροῦσα ἵστατο καὶ παλίνορσοσ ἐφέζετο· χειρὶ δὲ γαίησ οὔδεϊ κόλπον ἄραξε καὶ οὐκ ἐφράσσατο πέρην· ἤθελεν ὀρφναίων γυάλων κληῖδασ ἀνεῖσα, ἐκ χθονίων Τιτῆνασ ἀναστήσασα βερέθρων οὐρανὸν ὑψιμέδοντοσ ἀιστῶσαι Διὸσ ἕδρην. ἤθελεν ἠχήεντα πυρὸσ πρηστῆρα τινάσσειν, Ἡφαίστῳ δ’ ὑπόεικεν ἀμαιμακέτη περ ἐοῦσα, καὶ πυρὸσ ἀσβέστοιο καὶ ὀπτευτῆρι σιδήρου. καὶ σακέων βαρύδουπον ἐμήσατο κόμπον ἀράσσειν, εἴ ποτε δειμαίνοντεσ ἀναθρῴσκοιεν ἰωήν· ἀλλά καὶ ὁπλοτέρησ δολίησ ἀνεχάσσατο βουλῆσ Ἄρεα δειμαίνουσα, σιδήρεον ἀσπιδιώτην. ἤδη δ’ Ἑσπερίδων χρυσέων ἐμνήσατο μήλων· ἔνθεν Ἔρισ, πολέμοιο προάγγελον ἔρνοσ ἑλοῦσα μῆλον, ἀριζήλων ἐφράσσατο δήνεα μόχθων. χειρὶ δὲ δινήσασα μόθου πρωτόσπορον ἀρχὴν ἐσ θαλίην ἔρριψε, χορὸν δ’ ὤρινε θεάων. Ἥρη μὲν παράκοιτισ ἀγαλλομένη Διὸσ εὐνῇ ἵστατο θαμβήσασα καὶ ἤθελε ληίζεσθαι· πασάων δ’ ἅτε Κύπρισ ἀρειοτέρη γεγαυῖα μῆλον ἔχειν ἐπόθησεν, ὅτι κτέρασ ἐστὶν Ἐρώτων· Ἥρη δ’ οὐ μεθέηκε καὶ οὐχ ὑπόεικεν Ἀθήνη. Ζεὺσ δὲ θεῶν καὶ νεῖκοσ ἰδὼν καὶ παῖδα καλέσσασ τοῖον ὑφεδρήσσοντα προσέννεπεν Ἑρμάωνα· εἴ τινά που Ξάνθοιο παρ’ Ἰδαίοιο ῥεέθροισ παῖδα Πάριν Πριάμοιο, τὸν ἀγλαὸν ἡβητῆρα, Τροίησ βουκολέοντα κατ’ οὔρεα, τέκνον, ἀκούεισ, κείνῳ μῆλον ὄπαζε· διακρίνειν δὲ θεάων κέκλεο καὶ βλεφάρων ξυνοχὴν καὶ κύκλα προσώπων. ἡ δὲ διακρινθεῖσα φέρειν περίπυστον ὀπώρην κάρτοσ ἀρειοτέρησ ἐχέτω καὶ κόσμον Ἐρώτων. ὣσ ὁ μὲν Ἑρμάωνι πατὴρ ἐπέτελλε Κρονίων· αὐτὰρ ὁ πατρῴῃσιν ἐφημοσύνῃσι πιθήσασ εἰσ ὁδὸν ἡγεμόνευε καὶ οὐκ ἀμέλησε θεάων. πᾶσα δὲ λωιτέρην καὶ ἀμείνονα δίζετο μορφήν. Κύπρισ μὲν δολόμητισ ἀναπτύξασα καλύπτρην λαὶ περόνην θυόεντα διαστήσασα κομάων χρυσῷ μὲν πλοκάμουσ, χρυσῷ δ’ ἐστέψατο χαίτην. τοῖα δὲ παῖδασ Ἔρωτασ ἀνηΰτησεν ἰδοῦσα· ἐγγὺσ ἀγών, φίλα τέκνα· περιπτύξασθε τιθήνην. σήμερον ἀγλαϊαί με διακρίνουσι προσώπων· δειμαίνω, τίνι μῆλον ὁ βουκόλοσ οὗτοσ ὀπάσσει. Ἥρην μὲν Χαρίτων ἱερὴν ἐνέπουσι τιθήνην, φασὶ δὲ κοιρανίην μεθέπειν καὶ σκῆπτρα φυλάσσειν· καὶ πολέμων βασίλειαν ἀεὶ καλέουσιν Ἀθήνην· μούνη Κύπρισ ἄναλκισ ἐήν θεόσ. οὐ βασιλήων κοιρανίην, οὐκ ἔγχοσ ἀρήιον, οὐ βέλοσ ἕλκω. ἀλλὰ τί δειμαίνω περιώσιον ἀντὶ μὲν αἰχμῆσ ὡσ θοὸν ἔγχοσ ἔχουσα μελίφρονα δεσμὸν ἐρώτων; κεστὸν ἔχω καἰ κέντρον ἄγω καὶ τόξον ἀείρω, κεστόν, ὅθεν φιλότητοσ ἐμῆσ ἐμὸν οἶστρον ἑλοῦσαι πολλάκισ ὠδίνουσι καὶ οὐ θνῄσκουσι γυναῖκεσ. τοῖον ἐφεσπομένη ῥοδοδάκτυλοσ ἔννεπε Κύπρισ. οἱ δ’ ἄρα μητρῴησ ἐρατῆσ ἀίοντεσ ἐφετμῆσ φοιτητῆρεσ Ἔρωτεσ ἐπερρώοντο τιθήνῃ. ἄρτι μὲν Ἰδαίην ὑπερέδραμον οὔρεοσ ἄκρην, ἔνθα λιθοκρήδεμνον ὑπὸ πρηῶνοσ ἐρίπνην κουρίζων ἐνόμευε Πάρισ πατρώια μῆλα. ποιμαίνων δ’ ἑκάτερθεν ἐπὶ προχοῇσιν ἀναύρου νόσφι μέν ἀγρομένων ἀγέλην πεμπάζετο ταύρων, νόσφι δὲ βοσκομένων διεμέτρεε πώεα μήλων· καί τισ ὀρεσσαύλοιο δορὴ μετόπισθε χιμαίρησ ἐκκρεμὲσ ᾐώρητο καὶ αὐτῶν ἥπτετο μηρῶν, ποιμενίη δ’ ἀπέκειτο, βοῶν ἐλάτειρα, καλαῦροψ, τοῖοσ ἐπεὶ σύριγγοσ, ἐσ ἤθεα βαιὸν ὁδεύων, ἀγροτέρων καλάμων λιγυρὴν ἐδίωκεν ἀοιδήν· πολλάκι δ’ οἰοπόλοισιν ἐνὶ σταθμοῖσιν ἀείδων καὶ ταύρων ἀμέλησε καὶ οὐκ ἐμπάζετο μήλων· ἔνθεν ἔχων σύριγγα κατ’ ἤθεα καλὰ νομήων Πανὶ καὶ Ἑρμάωνι φίλην ἀνεβάλλετο μολπήν· οὐ κύνεσ ὠρύοντο καὶ οὐ μυκήσατο ταῦροσ, μούνη δ’ ἠνεμόεσσα, βοῆσ ἀδίδακτοσ ἐοῦσα, Ἰδαίων ὀρέων ἀντίθροοσ ἰάχεν Ἠχώ. ταῦροι δὲ χλοερῆσ κεκορηότεσ ὑψόθι ποίησ, κεκλιμένοι βαρύγουνον ἐπ’ ἰσχίον εὐνάζοντο. ὣσ ὁ μὲν ὑψορόφοιο φυτῶν ὑπένερθε καλύπτρησ τηλόθεν Ἑρμάωνα διάκτορον εἶδε λιγαίνων. δειμαίνων δ’ ἀνόρουσε, θεῶν δ’ ἀλέεινεν ὀπωπήν· καὶ χορὸν εὐκελάδων δονάκων ἐπὶ φηγὸν ἐρείσασ μήπω πολλὰ καμοῦσαν ἑὴν ἀνέκοπτεν ἀοιδήν. τοῖα δὲ δειμαίνοντα θέσκελοσ Ἑρμῆσ· γαῦλον ἀπορρίψασ καὶ πώεα καλὰ μεθήσασ δεῦρο θεμιστεύσειασ ἐπουρανίῃσι δικάζων· δεῦρο διακρίνων προφερέστερον εἶδοσ ὀπωπῆσ φαιδροτέρῃ τόδε μῆλον, ἐπήρατον ἔρνοσ, ὀπάσσαισ. τοῖον ἀνηΰτησεν· ὁ δ’ ἤπιον ὄμμα τανύσσασ ἦκα διακρίνειν πειρήσατο κάλλοσ ἑκάστησ. δέρκετο μὲν γλαυκῶν βλεφάρων σέλασ, ἔδρακε δειρὴν χρυσῷ δαιδαλέην, ἐφράσσατο κόσμον ἑκάστησ καὶ πιέρνησ μετόπισθε καὶ αὐτῶν ἴχνια ταρσῶν. χειρῶν μειδιόωντα δίκησ προπάροιθεν ἑλοῦσα τοῖον Ἀλεξάνδρῳ μυθήσατο μῦθον Ἀθήνη· δεῦρο, τέκοσ Πριάμοιο, Διὸσ παράκοιτιν ἐάσασ καὶ θαλάμων βασίλειαν ἀτιμήσασ Ἀφροδίτην ἠνορέησ ἐπίκουρον ἐπαινήσειασ Ἀθήνην. φασί σε κοιρανέειν καὶ Τρώιον ἄστυ φυλάσσειν· δεῦρό σε τειρομένοισι σαόπτολιν ἀνδράσι θήσω, μή ποτέ σοι βαρύμηνισ ἐπιβρίσειεν Ἐνυώ. πείθεο, καὶ πολέμουσ τε καὶ ἠνορέην σε διδάξω. ὣσ ἡ μὲν πολύμητισ ἀνηΰτησεν Ἀθήνη. τοῖα δ’ ὑποβλήδην λευκώλενοσ ἔννεπεν Ἥρη· εἴ με διακρίνων προφερέστερον ἔρνοσ ὀπάσσῃσ, πάσησ ἡμετέρησ Ἀσίησ ἡγήτορα θήσω. ἔργα μόθων ἀθέριζε· τί γὰρ πολέμων βασιλῆι; κοίρανοσ ἰφθίμοισι καὶ ἀπτολέμοισι κελεύει. οὐκ αἰεὶ θεράποντεσ ἀριστεύουσιν Ἀθήνησ· ὠκύμοροι θνῄσκουσιν ὑποδρηστῆρεσ Ἐνυοῦσ. τοίην κοιρανίην πρωτόθρονοσ ὤπασεν Ἥρη. ἡ δ’ ἑανὸν βαθύκολπον, ἐσ ἠέρα γυμνώσασα κόλπον, ἀνῃώρησε καὶ οὐκ ᾐδέσσατο Κύπρισ. χειρὶ δ’ ἐλαφρίζουσα μελίφρονα δεσμὸν ἐρώτων στῆθοσ ἅπαν γύμνωσε καὶ οὐκ ἐμνήσατο μαζῶν. τοῖα δὲ μειδιόωσα προσέννεπε μηλοβοτῆρα· δέξό με καὶ πολέμων ἐπιλήθεο, δέχνυσο μορφὴν ἡμετέρην καὶ σκῆπτρα καὶ Ἀσίδα κάλλιπε γαῖαν. ἔργα μόθων οὐκ οἶδα· τί γὰρ σακέων Ἀφροδίτῃ; ἀγλαϊῄ πολὺ μᾶλλον ἀριστεύουσι γυναῖκεσ. ἀντὶ μὲν ἠνορέησ ἐρατὴν παράκοιτιν ὀπάσσω, ἀντὶ δὲ κοιρανίησ Ἑλένησ ἐπιβήσεο λέκτρων· νυμφίον ἀθρήσει σε μετὰ Τροίην Λακεδαίμων οὔπω μῦθοσ ἔληγεν, ὁ δ’ ἀγλαὸν ὤπασε μῆλον, ἀγλαϊήσ ἀνάθημα, μέγα κτέρασ Ἀφρογενείῃ, φυταλιὴν πολέμοιο, κακὴν πολέμοιο γενέθλην. χειρὶ δὲ μῆλον ἔχουσα τόσην ἀνενείκατο φωνὴν Ἥρην κερτομέουσα καὶ ἀντιάνειραν Ἀθήνην· εἴξατέ μοι πολέμοιο συνήθεεσ, εἴξατε νίκησ. ἀγλαϊήν ἐφίλησα, καὶ ἀγλαϊή με διώκει. φασί σε, μῆτερ Ἄρηοσ, ὑπ’ ὠδίνεσσιν ἀέξειν ἠυκόμων Χαρίτων ἱερὸν χορόν· ἀλλά σε πᾶσαι σήμερον ἠρνήσαντο, καὶ οὐ μίαν εὑρ͂εσ ἀρωγόν. οὐ σακέων βασίλεια καὶ οὐ πυρόσ ἐσσι τιθήνη· οὔ σοι Ἄρησ ἐπάρηξε, καὶ εἰ δορὶ μαίνεται Ἄρησ, οὐ φλόγεσ Ἡφαίστοιο, καὶ εἰ φλογὸσ ἆσθμα λοχεύει. οἰᾶ δὲ κυδιάεισ ἀνεμώλιοσ, Ἀτρυτώνη, ἣν γάμοσ οὐκ ἔσπειρε καὶ οὐ μαιώσατο μήτηρ, ἀλλὰ σιδηρείη σε τομὴ καὶ ῥίζα σιδήρου πατρῴων ἀλόχευτον ἀνεβλάστησε καρήνων. οἰᾶ δὲ χαλκείοισι καλυψαμένη χρόα πέπλοισ καὶ φεύγεισ φιλότητα καὶ Ἄρεοσ ἔργα διώκεισ, ἁρμονίησ ἀδίδακτοσ, ὁμοφροσύνησ ἀδαήμων. ἀγνώσσεισ, ὅτι μᾶλλον ἀνάλκιδέσ εἰσιν Ἀθῆναι τοῖαι, κυδαλίμοισιν ἀγαλλόμεναι πολέμοισι, κεκριμένων μελέων οὔτ’ ἄρσενεσ οὔτε γυναῖκεσ; τοῖον ἐφυβρίζουσα προσέννεπε Κύπρισ Ἀθήνην, ὣσ ἡ μὲν πτολίπορθον ἀέθλιον ἔλλαχε μορφῆσ Ἥρην ἐξελάσασα καὶ ἀσχαλόωσαν Ἀθήνην· ἱμείρων δ’ ὑπ’ ἔρωτι καὶ ἣν οὐκ εἶδε διώκων, Δύσπαρισ ἀθροίσασ ἐπὶ δάσκιον ἤγαγεν ὕλην ἀνέρασ ἐργοπόνοιο δαήμονασ Ἀτρυτώνησ. ἔνθα πολυπ0ρέμνοιο δαϊζόμεναι δρύεσ Ἴδησ ἤριπον ἀρχεκάκοιο περιφροσύνῃσι Φερέκλου, ὅσ τότε μαργαίνοντι χαριζόμενοσ βασιλῆι νῆασ Ἀλεξάνδρῳ δρυτόμῳ τεκτήνατο χαλκῷ. αὐτῆμαρ προβέβουλε καὶ αὐτῆμαρ κάμε νῆασ, νῆασ δ’ οὐκ ἐνόησε καὶ οὐκ ἤσκησεν Ἀθήνη. ἄρτι μὲν Ἰδαίων ὀρέων ἠλλάξατο πόντον καὶ λεχέων ἐπίκουρον ἐφεσπομένην Ἀφροδίτην πολλάκισ ἀκταίοισιν ἱλασσάμενοσ θυέεσσιν ἔπλεεν Ἑλλήσποντον ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ, τῷ δὲ πολυτλήτων σημήια φαίνετο μόχθων. κυανέη μὲν ὕπερθεν ἀναθρώσκουσα θάλασσα οὐρανὸν ὀρφναίων ἑλίκων ἐζώσατο δεσμῷ εἶθαρ ἀμιχθαλόεντοσ ἀπ’ ἠέροσ ὄμβρον ἱεῖσα, ἐκλύσθη δέ τε πόντοσ ἐρεσσομένων ἐρετάων. τόφρα δὲ Δαρδανίην καὶ Τρώιον οὖδασ ἀμείψασ Ἰσμαρίδοσ μεθέηκε παραπλώων στόμα λίμνησ, αἶψα δὲ Θρηικίοιο μετ’ οὔρεα Παγγαίοιο Φυλλίδοσ ἀντέλλοντα φιλήνοροσ ἔδρακε τύμβον καὶ δρόμον ἐννεάκυκλον ἀλήμονοσ εἶδε κελεύθου, ἔνθα διαστείχουσα κινύρεο, Φυλλίσ, ἀκοίτην δεχνυμένη παλίνορσον ἀπήμονα Δημοφόωντα, ὁππότε νοστήσειεν Ἀθηναίησ ἀπὸ δήμων. τῷ δὲ βαθυκλήροιο διὰ χθονὸσ Αἱμονιήων ἐξαπίνησ ἀνέτελλεν Ἀχαιίδοσ ἄνθεα γαίησ, Φθίη βωτιάνειρα καὶ εὐρυάγυια Μυκήνη. ἔνθεν ἀνερχομένοιο παρ’ εἰαμενὰσ Ἐρυμάνθου Σπάρτην καλλιγύναικα, φίλην πόλιν Ἀτρείωνοσ, κεκλιμένην ἐνόησεν ἐπ’ Εὐρώταο ῥεέθροισ. ἄγχι δὲ ναιομένην ὑπὸ δάσκιον οὔρεοσ ὕλην γείτονα παπταίνων ἐρατὴν θηεῖτο Θεράπνην. οὔπω κεῖθεν ἐήν δολιχὸσ πλόοσ, οὐδέ γαλήνησ δηρὸν ἐρεσσομένων ἠκούετο δοῦποσ ἐρετμῶν, καὶ χθονὸσ εὐκόλποισιν ἐπ’ ἠιόνεσσι βαλόντεσ πείσματα νηὸσ ἔδησαν, ὅσοισ ἁλὸσ ἔργα μεμήλει. αὐτὰρ ὁ χιονέοιο λοεσσάμενοσ ποταμοῖο ᾤχετο φειδομένοισιν ἐπ’ ἴχνεσιν ἴχνοσ ἐρείδων, μὴ πόδεσ ἱμερόεντεσ ὑποχραίνοιντο κονίησ, μὴ πλοκάμων κυνέῃσιν ἐπιβρίσαντεσ ἐθείρασ ὀξύτερον σπεύδοντοσ ἀναστέλλοιεν ἀῆται. ἄρτι μὲν αἰπύδμητα φιλοξείνων ναετήρων δώματα παπταίνων καὶ γείτονασ ἐγγύθι νηοὺσ ἄστεοσ ἀγλαϊήν διεμέτρεεν, ἔνθα μὲν αὐτῆσ χρύσεον ἐνδαπίησ θηεύμενοσ εἶδοσ Ἀθήνησ, ἔνθα δὲ Καρνείοιο φίλον κτέρασ Ἀπόλλωνοσ οἶκον Ἀμυκλαίοιο παραγνάμψασ Υἁκίνθου, ὅν ποτε κουρίζοντα σὺν Ἀπόλλωνι νοήσασ δῆμοσ Ἀμυκλαίων ἠγάσσατο, μὴ Διὶ Λητὼ κυσαμένη καὶ τοῦτον ἀνήγαγεν· αὐτὰρ Ἀπόλλων οὐκ ἐκάη Ζεφύρῳ ζηλήμονι παῖδα φυλάσσων. γαῖα δὲ δακρύσαντι χαριζομένη βασιλῆι ἄνθοσ ἀνηέξησε, παραίφασιν Ἀπόλλωνοσ, ἄνθοσ ἀριζήλοιο φερώνυμον ἡβητῆροσ. ἤδη δ’ ἀγχιδόμοισιν ἐπ’ Ἀτρείδαο μελάθροισ ἵστατο θεσπεσίῃσιν ἀγαλλόμενοσ χαρίτεσσιν. οὐ Διὶ τοῖον ἔτικτεν ἐπήρατον υἱᾶ Θυώνη· ἱλήκοισ, Διόνυσε· καὶ εἰ Διόσ ἐσσι γενέθλησ, καλὸσ ἐήν καὶ καὶ κεῖνοσ ἐπ’ ἀγλαϊῄσι προσώπων. ἡ δὲ φιλοξείνων θαλάμων κληῖδασ ἀνεῖσα ἐξαπίνησ Ἑλένη μετεκίαθε δώματοσ αὐλὴν καὶ θαλερῶν προπάροιθεν ὀπιπεύουσα θυράων ὡσ ἴδεν, ὣσ ἐκάλεσσε καὶ ἐσ μυχὸν ἤγαγεν οἴκου καί μιν ἐφεδρήσσειν νεοπηγέοσ ὑψόθεν ἕδρησ ἀργυρέησ ἐπέτελλε· κόρον δ’ οὐκ εἶχεν ὀπωπῆσ ἄλλοτε δὴ χρύσειον ὀισαμένη Κυθερείησ κοῦρον ὀπιπεύειν θαλαμηπόλον ‐ ὀψὲ δ’ ἀνέγνω, ὡσ οὐκ ἔστιν Ἔρωσ· βελέων δ’ οὐκ εἶδε φαρέτρην ‐ πολλάκι δ’ ἀγλαϊῄσιν ἐυγλήνοισι προσώπων παπταίνειν ἐδόκευε τὸν ἡμερίδων βασιλῆα· ἀλλ’ οὐχ ἡμερίδων θαλερὴν ἐδόκευεν ὀπώρην πεπταμένην χαρίεντοσ ἐπὶ ξυνοχῇσι καρήνου. ὀψὲ δὲ θαμβήσασα τόσην ἀνενείκατο φωνήν· ξεῖνε, πόθεν τελέθεισ; ἐρατὸν γένοσ εἰπὲ καὶ ἡμῖν. ἀγλαϊήν μὲν ἐοίκασ ἀριζήλῳ βασιλῆι, ἀλλὰ τεὴν οὐκ οἶδα παρ’ Ἀργείοισι γενέθλην. πᾶσαν Δευκαλίωνοσ ἀμύμονοσ οἶδα γενέθλην· οὐ Πύλον ἠμαθόεσσαν ἔχεισ, Νηλήιον οὖδασ, ‐ Ἀντίλοχον δεδάηκα, τεὴν δ’ οὐκ εἶδον ὀπωπὴν οὐ Φθίην χαρίεσσαν, ἀριστήων τροφὸν ἀνδρῶν· οἶδα περικλήιστον ὅλον γένοσ Αἰακιδάων, ἀγλαϊήν Πηλῆοσ, ἐυκλείην Τελαμῶνοσ, ἤθεα Πατρόκλοιο καὶ ἠνορέην Ἀχιλῆοσ. τοῖα Πάριν ποθέουσα λιγύθροοσ ἔννεπε νύμφη· αὐτὰρ ὁ μειλιχίην ἠμείβετο γῆρυν ἀνοίξασ· εἴ τινά που Φρυγίησ ἐνὶ πείρασι γαῖαν ἀκούεισ, Ἴλιον, ἣν πύργωσε Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων· εἴ τινά που πολύολβον ἐνὶ Τροίῃ βασιλῆα ἔκλυεσ εὐώδινοσ ἀπὸ Κρονίδαο γενέθλησ· ἔνθεν ἀριστεύων ἐμφύλια πάντα διώκω. εἰμί, γύναι, Πριάμοιο πολυχρύσου φίλοσ υἱόσ, εἰμὶ δὲ Δαρδανίδησ· ὁ δὲ Δάρδανοσ ἐκ Διὸσ ἠε͂ν, ᾧ καὶ ἀπ’ Οὐλύμποιο θεοὶ ξυνήονεσ ἀνδρῶν πολλάκι θητεύουσι καὶ ἀθάνατοί περ ἐόντεσ· ὧν ὁ μὲν ἡμετέρησ δωμήσατο τείχεα πάτρησ, τείχεα μαρμαίροντα, Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων. αὐτὰρ ἐγώ, βασίλεια, δικασπόλοσ εἰμὶ θεάων· καὶ γὰρ ἀκηχεμένῃσιν ἐπουρανίῃσι δικάζων Κύπριδοσ ἀγλαϊήν καὶ ἐπήρατον ᾔνεσα μορφήν, ἡ δὲ περικλήιστον, ἐμῶν ἀντάξιον ἔργων, νύμφην ἱμερόεσσαν ἐμοὶ κατένευσεν ὀπάσσαι, ἣν Ἑλένην ἐνέπουσι, κασιγνήτην Ἀφροδίτησ, ἧσ ἕνεκεν τέτληκα καὶ οἴδματα τόσσα περῆσαι. δεῦρο γάμον κεράσωμεν, ἐπεὶ Κυθέρεια κελεύει· μή με καταισχύνειασ, ἐμὴν μὴ Κύπριν ἐλέγξῃσ. οὐκ ἐρέω· τί δὲ τόσσον ἐπισταμένην σε διδάξω; οἶσθα γάρ, ὡσ Μενέλαοσ ἀνάλκιδόσ ἐστι γενέθλησ· οὐ τοῖαι γεγάασιν ἐν Ἀργείοισι γυναῖκεσ, καὶ γὰρ ἀκιδνοτέροισιν ἀεξόμεναι μελέεσσιν ἀνδρῶν εἶδοσ ἔχουσι, νόθοι δ’ ἐγένοντο γυναῖκεσ. ἔννεπεν· ἡ δ’ ἐρόεσσαν ἐπὶ χθονὶ πῆξεν ὀπωπὴν δηρὸν ἀμηχανέουσα καὶ οὐκ ἠμείβετο νύμφη. ὀψὲ δὲ θαμβήσασα τόσην ἀνενείκατο φωνήν· ἀτρεκέωσ, ὦ ξεῖνε, τεῆσ ποτε πυθμένα πάτρησ τὸ πρὶν ἐδωμήσαντο Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων; ἤθελον ἀθανάτων δαιδάλματα κεῖνα νοῆσαι καὶ νομὸν οἰοπόλοιο λιγύπνοον Ἀπόλλωνοσ, ἔνθα θεοδμήτοισι παρὰ προθύροισι πυλάων πολλάκισ εἰλιπόδεσσιν ἐφέσπετο βουσὶν Ἀπόλλων. ἀγρέο νῆν Σπάρτηθεν ἐπὶ Τροίην με κομίζων. ἕψομαι, ὡσ Κυθέρεια γάμων βασίλεια κελεύει. οὐ τρομέω Μενέλαον, ὅταν Τροίη με νοήσῃ· τοίην συνθεσίην καλλίσφυροσ ἔννεπε νύμφη. νὺξ δέ, πόνων ἄμπαυμα μετ’ ἠελίοιο κελεύθουσ, ὕπνον ἐλαφρίζουσα, παρήορον ὤπασεν ἠῶ ἀρχομένην· δοιὰσ δὲ πύλασ ὠίξεν ὀνείρων, τὴν μὲν ἀληθείησ ‐ κεράων ἀπελάμπετο κόσμοσ ‐ ἔνθεν ἀναθρῴσκουσι θεῶν νημερτέεσ ὀμφαί, τὴν δὲ δολοφροσύνησ, κενεῶν θρέπτειραν ὀνείρων. αὐτὰρ ὁ ποντοπόρων Ἑλένην ἐπὶ σέλματα νηῶν ἐκ θαλάμων ἐκόμισσε φιλοξείνου Μενελάου, κυδιόων δ’ ὑπέροπλον ὑποσχεσίῃ Κυθερείησ φόρτον ἄγων ἔσπευδεν ἐσ Ἴλιον ἰωχμοῖο. Ἑρμιόνη δ’ ἀνέμοισιν ἀπορρίψασα καλύπτρην ἱσταμένησ πολύδακρυσ ἀνέστενεν ἠριγενείησ, πολλάκι δ’ ἀμφιπόλουσ θαλάμων ἔκτοσθε λαβοῦσα, ὀξύτατον βοόωσα τόσην ἀνενείκατο φωνήν· παῖδεσ, πῆ με λιποῦσα πολύστονον ᾤχετο μήτηρ, ἣ χθιζόν σὺν ἐμοὶ θαλάμων κληῖδασ ἑλοῦσα ἔδραθεν ὑπνώουσα καὶ ἐσ μίαν ἤλυθεν εὐνήν; ἔννεπε δακρυχέουσα, συνωδύροντο δὲ παῖδεσ. ἀγρόμεναι δ’ ἑκάτερθεν ἐπὶ προθύροισιν ἐρύκειν Ἑρμιόνην στενάχουσαν ἐπειρήσαντο γυναῖκεσ· τέκνον ὀδυρομένη, γόον εὔνασον. Ωιἔτο μήτηρ, νοστήσει παλίνορσοσ· ἔτι κλαίουσα νοήσεισ. οὐχ ὁράᾳσ; γοεραί μὲν ἐπιμύουσιν ὀπωπαί, πυκνὰ δὲ μυρομένησ θαλεραὶ μινύθουσι παρειαί. ἦ τάχα νυμφάων ἐσ ὁμήγυριν ἀγρομενάων ἤλυθεν, ἰθείησ δὲ παραπλάζουσα κελεύθου ἵσταται ἀσχαλόωσα, καὶ ἐσ λειμῶνα μολοῦσα ὡράων δροσόεντοσ ὑπὲρ πεδίοιο θαάσσει, ἢ χρόα πατρῴοιο λοεσσομένη ποταμοῖο ᾤχετο καὶ δήθυνεν ἐπ’ Εὐρώταο ῥεέθροισ. τοῖα δὲ δακρύσασα πολύστονοσ ἔννεπε κούρη· οἶδεν ὄροσ, ποταμῶν ἐδάη ῥόον, οἶδε κελεύθουσ ἐσ ῥόδον, ἐσ λειμῶνα· τί μοι φθέγγεσθε, γυναῖκεσ; ἀστέρεσ ὑπνώουσι, καὶ ἐν σκοπέλοισιν ἰαύει· ἀστέρεσ ἀντέλλουσι, καὶ οὐ παλίνορσοσ ἱκάνει. μῆτερ ἐμή, τίνα χῶρον ἔχεισ; τίνα δ’ οὔρεα ναίεισ; πλαζομένην θῆρέσ σε κατέκτανον; ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ θῆρεσ ἀριζήλοιο Διὸσ τρομέουσι γενέθλην ἤριπεσ ἐξ ὀχέων χθαμαλῆσ ἐπὶ νῶτα κονίησ σὸν δέμασ οἰοπόλοισιν ἐνὶ δρυμοῖσι λιποῦσα; ἀλλὰ πολυπρέμνων ξυλόχων ὑπὸ δάσκιον ὕλην δένδρεα παπτήνασα καὶ αὐτῶν μέχρι πετήλων σὸν δέμασ οὐκ ἐνόησα· καὶ οὐ νεμεσίζομαι ὕλῃ. μὴ διεροῖσ στονόεντοσ ἐπ’ Εὐρώταο ῥεέθροισ νηχομένην ἐκάλυψεν ὑποβρυχίην σε γαλήνη; ἀλλὰ καὶ ἐν ποταμοῖσι καὶ ἐν πελάγεσσι θαλάσσησ νηιάδεσ ζώουσι καὶ οὐ κτείνουσι γυναῖκασ. ὣσ ἡ μὲν στενάχιζεν· ἀνακλίνουσα δὲ δειρὴν ὕπνον ἔπνει, θανάτοιο συνέμπορον· ἦ γὰρ ἐτύχθη ἄμφω ἀναγκαίη ξυνήια πάντα λαχόντε ἔργα παλαιοτέροιο κασιγνήτοιο διώκειν. ἔνθεν ἀκηχεμένοισι βαρυνόμεναι βλεφάροισι πολλάκισ ὑπνώουσιν, ὅτε κλαίουσι, γυναῖκεσ. ἡ μὲν ἀλητεύουσα δολοφροσύνῃσιν ὀνείρων μητέρα παπταίνειν ὠίσατο, τοῖα δὲ κούρη ἰάχε θαμβήσασα καὶ ἀχνυμένη περ ἐοῦσα· χθιζὸν ὀδυρομένην με δόμων ἔκτοσθε φυγοῦσα κάλλιπεσ ὑπνώουσαν ὑπὲρ λεχέων γενετῆροσ. ποῖον ὄροσ μεθέηκα; τίνασ προλέλοιπα κολώνασ; οὕτω καλλικόμοιο μεθ’ ἁρμονίην Ἀφροδίτην Ἀφροδίτησ; τοῖα δὲ φωνήσασα προσέννεπε Τυνδαρεώνη· τέκνον ἀκηχεμένη, μὴ μέμφεο δεινὰ παθούσῃ· ὁ χθιζόσ με μολών ἀπατήλιοσ ἡρ́πασεν ἀνήρ. ἔννεπεν. ἡ δ’ ἀνόρουσε καὶ οὐχ ὁρόωσα τιθήνην ὀξυτέρῃ πολὺ μᾶλλον ἀνεβρυχήσατο φωνῇ· ἠερίησ, ὄρνιθεσ, ἐύπτερα τέκνα γενέθλησ, εἴπατε νοστήσαντεσ ἐπὶ Κρήτην Μενελάῳ· χθιζὸν ἐπὶ Σπάρτην τισ ἀνὴρ ἀθεμίστιοσ ἐλθὼν ἀγλαϊήν ξύμπασαν ἑῶν ἀλάπαξε μελάθρων. ὣσ ἡ μὲν πολύδακρυσ ἐσ ἠέρα φωνήσασα, μητέρα μαστεύουσα, μάτην ἐπλάζετο κούρη. καὶ Κικόνων πτολίεθρα καὶ Αἰολίδοσ πόρον Ἕλλησ Δαρδανίησ λιμένεσσιν ὁ νυμφίοσ ἤγαγε νύμφην. πυκνὰ δὲ τίλλε κόμην, χρυσέην δ’ ἔρριψε καλύπτρην Κασσάνδρη νεόφοιτον ἀπ’ ἀκροπόληοσ ἰδοῦσα. Τροίη δ’ ὑψιδόμων πυλέων κληῖδασ ἀνεῖσα δέξατο νοστήσαντα τὸν ἀρχέκακον πολιήτην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Colluthus, Rape of Helen, book 1

(콜루토스, Rape of Helen, book 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION