Aristophanes, Wasps, Parodos, strophe 2

ἐθελήσεισ τί μοι οὖν ὦ πάτερ, ἤν σού τι δεηθῶ; πάνυ γ’ ὦ παιδίον. ἀλλ’ εἰπέ, τί βούλει με πρίασθαι καλόν; οἶμαι δέ σ’ ἐρεῖν ἀστραγάλουσ δήπουθεν ὦ παῖ. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἰσχάδασ ὦ παππία· ἥδιον γάρ. οὐκ ἂν μὰ Δί’, εἰ κρέμαισθέ γ’ ὑμεῖσ. μὰ Δί’ οὔ τἄρα προπέμψω σε τὸ λοιπόν. ἀπὸ γὰρ τοῦδέ με τοῦ μισθαρίου τρίτον αὐτὸν ἔχειν ἄλφιτα δεῖ καὶ ξύλα κὤψον· <ἒ ἔ. > σὺ δὲ σῦκά μ’ αἰτεῖσ.