Aristophanes, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, iambics

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, iambics)

ὦ θεοὶ τίν’ ἐσ γῆν βαρβάρων ἀφίγμεθα ταχεῖ πεδίλῳ; διὰ μέσου γὰρ αἰθέροσ τέμνων κέλευθον πόδα τίθημ’ ὑπόπτερον Περσεὺσ πρὸσ Ἄργοσ ναυστολῶν τὸ Γοργόνοσ κάρα κομίζων. τί λέγι; τὴ Γόργοσ πέρι τὸ γραμματέο σὺ τὴ κεπαλή; τὴν Γοργόνοσ ἔγωγε φημί. Γόργο τοι κἀγὼ λέγι. ἐά· τίν’ ὄχθον τόνδ’ ὁρῶ καὶ παρθένον θεαῖσ ὁμοίαν ναῦν ὅπωσ ὡρμισμένην; ὦ ξένε κατοίκτιρόν με τὴν παναθλίαν, λῦσόν με δεσμῶν. οὐκὶ μὶ λαλῆσι σύ; κατάρατο τολμᾷσ ἀποτανουμένη λαλᾷσ; ὦ παρθέν’ οἰκτίρω σὲ κρεμαμένην ὁρῶν. οὐ παρτέν’ ἐστίν, ἀλλ’ ἀμαρτωλὴ γέρων καὶ κλέπτο καὶ πανοῦργο. ληρεῖσ ὦ Σκύθα. αὕτη γάρ ἐστιν Ἀνδρομέδα παῖσ Κηφέωσ. σκέψαι τὸ κύστο· μή τι μικτὸν παίνεται; φέρε δεῦρό μοι τὴν χεῖρ’, ἵν’ ἅψωμαι κόρησ· φέρε Σκύθ’· ἀνθρώποισι γὰρ νοσήματα ἅπασίν ἐστιν· ἐμὲ δὲ καὐτὸν τῆσ κόρησ ταύτησ ἔρωσ εἴληφεν. οὐ ζηλῶσί σε· ἀτὰρ εἰ τὸ πρωκτὸ δεῦρο περιεστραμμένον, οὐκ ἐπτόνησά σ’ αὐτὸ πυγίζεισ ἄγων. τί δ’ οὐκ ἐᾷσ λύσαντά μ’ αὐτὴν ὦ Σκύθα πεσεῖν ἐσ εὐνὴν καὶ γαμήλιον λέχοσ; εἰ σπόδρ’ ἐπιτυμεῖσ τὴ γέροντο πύγισο, τὴ σανίδο τρήσασ ἐξόπιστο πρώκτισον. μὰ Δί’ ἀλλὰ λύσω δεσμά. μαστιγῶ σ’ ἄρα. καὶ μὴν ποιήσω τοῦτο. τὸ κεπαλή σ’ ἄρα τὸ ξιπομάκαιραν ἀποκεκόψι τουτοϊ. αἰαῖ· τί δράσω; πρὸσ τίνασ στρεφθῶ λόγουσ; ἀλλ’ οὐ <γὰρ> ἂν δέξαιτο βάρβαροσ φύσισ. σκαιοῖσι γάρ τοι καινὰ προσφέρων σοφὰ μάτην ἀναλίσκοισ ἄν, ἀλλ’ ἄλλην τινὰ τούτῳ πρέπουσαν μηχανὴν προσοιστέον. μιαρὸσ ἀλώπηξ, οἰο͂ν ἐπιτήκιζί μοι. μέμνησο Περσεῦ μ’ ὡσ καταλείπεισ ἀθλίαν. ἔτι γὰρ σὺ τὴ μάστιγαν ἐπιτυμεῖσ λαβεῖν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION