Aristophanes, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, lyric

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, lyric)

φίλαι παρθένοι φίλαι, πῶσ ἂν <οὖν> ἐπέλθοιμι καὶ τὸν Σκύθην λάθοιμι; κλύεισ; ὦ πρὸσ αἰδοῦσ σὲ τὰν ἐν ἄντροισ, κατάνευσον, ἐάσον ὡσ τὴν γυναῖκά μ’ ἐλθεῖν. ἄνοικτοσ ὅσ μ’ ἔδησε τὸν πολυστονώτατον βροτῶν· μόλισ δὲ γραῖαν ἀποφυγὼν σαπρὰν ἀπωλόμην ὅμωσ. ὅδε γὰρ ὁ Σκύθησ πάλαι <μοι> φύλαξ ἐφεστὼσ ὀλοὸν ἄφιλον ἐκρέμασεν κόραξι δεῖπνον. ὁρᾷσ; οὐ χοροῖσιν οὐδ’ ὑφ’ ἡλίκων νεανίδων κημὸν ἕστηκ’ ἔχουσ’, ἀλλ’ ἐν πυκνοῖσ δεσμοῖσιν ἐμπεπλεγμένη κήτει βορὰ Γλαυκέτῃ πρόκειμαι, γαμηλίῳ μὲν οὐ ξὺν παιῶνι δεσμίῳ δὲ γοᾶσθέ μ’ ὦ γυναῖκεσ, ὡσ μέλεα μὲν πέπονθα μέλεοσ, ὦ τάλασ ἐγὼ τάλασ, ἀπὸ δὲ συγγόνων τάλαν’ ἄνομα πάθεα, φῶτά <τε> λιτομέναν, πολυδάκρυτον Αἴδα γόον φεύγουσαν αἰαῖ αἰαῖ ἒ ἒ, ὃσ ἔμ’ ἀπεξύρησε πρῶτον, ὃσ ἐμὲ κροκόεντ’ ἐνέδυσεν· ἐπὶ δὲ τοῖσδ’ <ἐσ> τόδ’ ἀνέπεμψεν ἱερόν, ἔνθα γυναῖκεσ. ἰώ μοι μοίρασ ἄτεγκτε δαίμων· ὦ κατάρατοσ ἐγώ· τίσ ἐμὸν οὐκ ἐπόψεται πάθοσ ἀμέγαρτον ἐπὶ κακῶν παρουσίᾳ; εἴθε με πυρφόροσ αἰθέροσ ἀστὴρ ‐ τὸν βάρβαρον ἐξολέσειεν. οὐ γὰρ ἔτ’ ἀθανάταν φλόγα λεύσσειν ἐστὶν ἐμοὶ φίλον, ὡσ ἐκρεμάσθην, λαιμότμητ’ ἄχη δαιμόνων αἰόλαν νέκυσιν ἐπὶ πορείαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION