Aristophanes, Plutus, Agon, epirrheme 1:

(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:)

σὺ γὰρ ἂν πορίσαι τί δύναι’ ἀγαθὸν φῴδων ἐκ βαλανείου καὶ παιδαρίων ὑποπεινώντων καὶ γραι· δίων κολοσυρτόν; φθειρῶν τ’ ἀριθμὸν καὶ κωνώπων καὶ ψυλλῶν οὐδὲ λέγω σοι ὑπὸ τοῦ πλήθουσ, αἳ βομβοῦσαι περὶ τὴν κεφαλὴν ἀνιῶσιν, ἐπεγείρουσαι καὶ φράζουσαι, πεινήσεισ, ἀλλ’ ἐπανίστω. πρὸσ δέ γε τούτοισ ἀνθ’ ἱματίου μὲν ἔχειν ῥάκοσ· ἀντὶ δὲ κλίνησ στιβάδα σχοίνων κόρεων μεστήν, ἣ τοὺσ εὕδοντασ ἐγείρει· καὶ φορμὸν ἔχειν ἀντὶ τάπητοσ σαπρόν· ἀντὶ δὲ προσκεφαλαίου λίθον ἐυμεγέθη πρὸσ τῇ κεφαλῇ· σιτεῖσθαι δ’ ἀντὶ μὲν ἄρτων μαλάχησ πτόρθουσ, ἀντὶ δὲ μάζησ φυλλεῖ’ ἰσχνῶν ῥαφανίδων, ἀντὶ δὲ θράνουσ στάμνου κεφαλὴν κατεαγότοσ, ἀντὶ δὲ μάκτρασ φιδάκνησ πλευρὰν ἐρρωγυῖαν καὶ ταύτην. ἆρά γε πολλῶν ἀγαθῶν πᾶσιν τοῖσ ἀνθρὠποισ ἀποφαίνω σ’ αἴτιον οὖσαν; σὺ μὲν οὐ τὸν ἐμὸν βίον εἴρηκασ, τὸν τῶν πτωχῶν δ’ ὑπεκρούσω. οὐκοῦν δήπου τῆσ Πτωχείασ Πενίαν φαμὲν εἶναι ἀδελφήν. ὑμεῖσ γ’ οἵπερ καὶ Θρασυβούλῳ Διονύσιον εἶναι ὅμοιον. ἀλλ’ οὐχ οὑμὸσ τοῦτο πέπονθεν βίοσ οὐ μὰ Δί’, οὐδέ γε μέλλει. πτωχοῦ μὲν γὰρ βίοσ, ὃν σὺ λέγεισ, ζῆν ἐστιν μηδὲν ἔχοντα· τοῦ δὲ πένητοσ ζῆν φειδόμενον καὶ τοῖσ ἔργοισ προσ έχοντα, περιγίγνεσθαι δ’ αὐτῷ μηδέν, μὴ μέντοι μηδ’ ἐπιλείπειν. ὡσ μακαρίτην ὦ Δάματερ τὸν βίον αὐτοῦ κατέλεξασ, εἰ φεισάμενοσ καὶ μοχθήσασ καταλείψει μηδὲ ταφῆναι. σκώπτειν πειρᾷ καὶ κωμῳδεῖν τοῦ σπουδάζειν ἀμελήσασ, οὐ γιγνώσκων ὅτι τοῦ Πλούτου παρέχω βελτίονασ ἄνδρασ καὶ τὴν γνώμην καὶ τὴν ἰδέαν. παρὰ τῷ μὲν γὰρ ποδαγρῶντεσ καὶ γαστρώδεισ καὶ παχύκνημοι καὶ πίονέσ εἰσιν ἀσελγῶσ, παρ’ ἐμοὶ δ’ ἰσχνοὶ καὶ σφηκώδεισ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἀνιαροί. ἀπὸ τοῦ λιμοῦ γὰρ ἴσωσ αὐτοῖσ τὸ σφηκῶδεσ σὺ πορίζεισ. περὶ σωφροσύνησ ἤδη τοίνυν περανῶ σφῷν κἀναδιδάξω ὅτι κοσμιότησ οἰκεῖ μετ’ ἐμοῦ, τοῦ Πλούτου δ’ ἐστὶι ὑβρίζειν. πάνυ γοῦν κλέπτειν κόσμιόν ἐστιν καὶ τοὺσ τοίχουσ διορύττειν. νὴ τὸν Δί’, εἰ δεῖ λαθεῖν αὐτόν, πῶσ οὐχὶ κόσμιόν ἐστι; σκέψαι τοίνυν ἐν ταῖσ πόλεσιν τοὺσ ῥήτορασ, ὡσ ὁπόταν μὲν ὦσι πένητεσ, περὶ τὸν δῆμον καὶ τὴν πόλιν εἰσὶ δίκαιοι, πλουτήσαντεσ δ’ ἀπὸ τῶν κοινῶν παραχρῆμ’ ἄδικοι γεγένηνται, ἐπιβουλεύουσί τε τῷ πλήθει καὶ τῷ δήμῳ πολεμοῦσιν. ἀλλ’ οὐ ψεύδει τούτων γ’ οὐδέν, καίπερ σφόδρα βάσκανοσ οὖσα. ἀτὰρ οὐχ ἧττόν γ’ οὐδὲν κλαύσει, μηδὲν ταύτῃ γε κομήσῃσ, ὁτιὴ ζητεῖσ τοῦτ’ ἀναπείθειν ἡμᾶσ, ὡσ ἔστιν ἄμεινον Πενία Πλούτου. καὶ σύ γ’ ἐλέγξαι μ’ οὔπω δύνασαι περὶ τούτου, ἀλλὰ φλυαρεῖσ καὶ πτερυγίζεισ. καὶ πῶσ φεύγουσί σ’ ἅπαντεσ; ὅτι βελτίουσ αὐτοὺσ ποιῶ. σκέψασθαι δ’ ἔστι μάλιστα ἀπὸ τῶν παίδων· τοὺσ γὰρ πατέρασ φεύγουσι φρονοῦντασ ἄριστα αὐτοῖσ. οὕτω διαγιγνώσκειν χαλεπὸν πρᾶγμ’ ἐστὶ δίκαιον. τὸν Δία φήσεισ ἆρ’ οὐκ ὀρθῶσ διαγιγνώσκειν τὸ κράτιστον· κἀκεῖνοσ γὰρ τὸν Πλοῦτον ἔχει. ταύτην δ’ ἡμῖν ἀποπέμπει. ἀλλ’ ὦ Κρονικαῖσ λήμαισ ὄντωσ λημῶντεσ τὰσ φρένασ ἄμφω, ὁ Ζεὺσ δήπου πένεται, καὶ τοῦτ’ ἤδη φανερῶσ σε διδάξω. εἰ γὰρ ἐπλούτει, πῶσ ἂν ποιῶν τὸν Ὀλυμπικὸν αὐτὸσ ἀγῶνα ἵνα τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ ἀεὶ δι’ ἔτουσ πέμπτου ξυναγείρει, ἀνεκήρυττεν τῶν ἀσκητῶν τοὺσ νικῶντασ στεφανώσασ κοτίνου στεφάνῳ; καίτοι χρυσῷ μᾶλλον ἐχρῆν, εἴπερ ἐπλούτει. οὐκοῦν τούτῳ δήπου δηλοῖ τιμῶν τὸν Πλοῦτον ἐκεῖνοσ· φειδόμενοσ γὰρ καὶ βουλόμενοσ τούτου μηδὲν δαπανᾶσθαι, λήροισ ἀναδῶν τοὺσ νικῶντασ τὸν Πλοῦτον ἐᾷ παρ’ ἑαυτῷ. πολὺ τῆσ Πενίασ πρᾶγμ’ αἴσχιον ζητεῖσ αὐτῷ περιάψαι, εἰ πλούσιοσ ὢν ἀνελεύθερόσ ἐσθ’ οὑτωσὶ καὶ φιλοκερδήσ. ἀλλὰ σέ γ’ ὁ Ζεὺσ ἐξολέσειεν κοτίνου στεφάνῳ στεφανώσασ. τὸ γὰρ ἀντιλέγειν τολμᾶν ὑμᾶσ ὡσ οὐ πάντ’ ἔστ’ ἀγάθ’ ὑμῖν διὰ τὴν Πενίαν. παρὰ τῆσ Ἑκάτησ ἔξεστιν τοῦτο πυθέσθαι, εἴτε τὸ πλουτεῖν εἴτε τὸ πεινῆν βέλτιον. φησὶ γὰρ αὕτη τοὺσ μὲν ἔχοντασ καὶ πλουτοῦντασ δεῖπνον κατὰ μῆν’ ἀποπέμπειν, τοὺσ δὲ πένητασ τῶν ἀνθρώπων ἁρπάζειν πρὶν καταθεῖναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION