Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, iambics

ἄγε δὴ θεαταὶ δεῦρο συσπλαγχνεύετε μετὰ νῷν. τί δὴ ’γώ; τὴν Σίβυλλαν ἔσθιε. οὔτοι μὰ τὴν γῆν ταῦτα κατέδεσθον μόνω, ἀλλ’ ἁρπάσομαι σφῷν αὐτά· κεῖται δ’ ἐν μέσῳ. ὦ παῖε τὸν Βάκιν. μαρτύρομαι. κἄγωγ’ ὅτι τένθησ εἶ σὺ κἀλαζὼν ἀνήρ. παἶ αὐτὸν ἐπέχων τῷ ξύλῳ τὸν ἀλαζόνα. σὺ μὲν οὖν· ἐγὼ δὲ τουτονὶ τῶν κῳδίων, ἁλάμβαν’ αὐτὸσ ἐξαπατῶν, ἐκβολβιῶ. οὐ καταβαλεῖσ τὰ κῴδι’ ὦ θυηπόλε; ἤκουσασ; ὁ κόραξ οἱο͂σ ἦλθ’ ἐξ Ὠρεοῦ. οὐκ ἀποπετήσει θᾶττον εἰσ Ἐλύμνιον;