Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, dactyls

(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, dactyls)

οἵτινεσ ἀφραδίῃσι θεῶν νόον οὐκ ἀίοντεσ συνθήκασ πεποίησθ’ ἄνδρεσ χαροποῖσι πιθήκοισ, αἰβοιβοῖ. τί γελᾷσ; ἥσθην χαροποῖσι πιθήκοισ. καὶ κέπφοι τρήρωνεσ ἀλωπεκιδεῦσι πέπεισθε, ὧν δόλιαι ψυχαί, δόλιαι φρένεσ. εἴθε σου εἶναι ὤφελεν ὦλαζὼν οὑτωσὶ θερμὸσ ὁ πλεύμων. εἰ γὰρ μὴ νύμφαι γε θεαὶ Βάκιν ἐξαπάτασκον, μηδὲ Βάκισ θνητούσ, μηδ’ αὖ νύμφαι Βάκιν αὐτὸν ‐ ἐξώλησ ἀπόλοι’, εἰ μὴ παύσαιο βακίζων. οὔπω θέσφατον ἦν Εἰρήνησ δέσμ’ ἀναλῦσαι, ἀλλὰ τόδε πρότερον ‐ τοῖσδ’ ἁλσί γε παστέα ταυτί. οὐ γάρ πω τοῦτ’ ἐστὶ φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν, φυλόπιδοσ λῆξαι, πρίν κεν λύκοσ οἶν ὑμεναιοῖ. καὶ πῶσ ὦ κατάρατε λύκοσ ποτ’ ἂν οἶν ὑμεναιοῖ; ὡσ ἡ σφονδύλη φεύγουσα πονηρότατον βδεῖ, χἠ κώδων ἀκαλανθὶσ ἐπειγομένη τυφλὰ τίκτει, τουτάκισ οὔπω χρῆν τὴν εἰρήνην πεποιῆσθαι. ἀλλὰ τί χρῆν ἡμᾶσ; οὐ παύσασθαι πολεμοῦντασ, ἢ διακαυνιάσαι πότεροι κλαυσούμεθα μεῖζον, ἐξὸν σπεισαμένοισ κοινῇ τῆσ Ἑλλάδοσ ἄρχειν; οὔποτε ποιήσεισ τὸν καρκίνον ὀρθὰ βαδίζειν. οὔποτε δειπνήσεισ ἔτι τοῦ λοιποῦ ν’ πρυτανείῳ, οὐδ’ ἐπὶ τῷ πραχθέντι ποιήσεισ ὕστερον οὐδέν. οὐδέποτ’ ἂν θείησ λεῖον τὸν τραχὺν ἐχῖνον. ἆρα φενακίζων ποτ’ Ἀθηναίουσ ἔτι παύσει; ποῖον γὰρ κατὰ χρησμὸν ἐκαύσατε μῆρα θεοῖσιν; ὅνπερ κάλλιστον δήπου πεποίηκεν Ὅμηροσ· ὣσ οἱ μὲν νέφοσ ἐχθρὸν ἀπωσάμενοι πολέμοιο Εἰρήνην εἵλοντο καὶ ἱδρύσανθ’ ἱερείῳ. αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ’ ἐκάη καὶ σπλάγχν’ ἐπάσαντο, ἔσπενδον δεπάεσσιν· ἐγὼ δ’ ὁδὸν ἡγεμόνευον· χρησμολόγῳ δ’ οὐδεὶσ ἐδίδου κώθωνα φαεινόν. οὐ μετέχω τούτων· οὐ γὰρ ταῦτ’ εἶπε Σίβυλλα. ἀλλ’ ὁ σοφόσ τοι νὴ Δί’ Ὅμηροσ δεξιὸν εἶπεν· ἀφρήτωρ ἀθέμιστοσ ἀνέστιόσ ἐστιν ἐκεῖνοσ, ὃσ πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντοσ. φράζεο δὴ μή πώσ σε δόλῳ φρένασ ἐξαπατήσασ ἰκτῖνοσ μάρψῃ. τουτὶ μέντοι σὺ φυλάττου, ὡσ οὗτοσ φοβερὸσ τοῖσ σπλάγχνοισ ἐστὶν ὁ χρησμόσ. ἔγχει δὴ σπονδὴν καὶ τῶν σπλάγχνων φέρε δευρί. ἀλλ’ εἰ ταῦτα δοκεῖ, κἀγὼ ’μαυτῷ βαλανεύσω. σπονδὴ σπονδή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION